A political society can never be an

A political society can never be anything other than the totality of its
associate members. A nation cannot decide not to be the nation it is or
choose to be itself in only one particular way, simply because this would
amount to saying that it could not be a nation in any other way. In the same sense, a nation cannot stipulate that its common will should cease to
be its common will. It is sad to have to spell out propositions like these,
because they look so elementary until some thought is given to their
consequences. Thus a nation could never have stipulated that the rights
inherent in the common will, namely, the majority, could ever be transferred
to the minority. The common will can never destroy itself. It cannot
change the nature of things by making the opinion of the minority
the opinion of the majority. It is obvious that instead of being a legal or
moral act a stipulation like this would be an act of madness.
If it is claimed, therefore, that one of the properties of the French constitution
is that two hundred thousand individuals out of a total number
of twenty million citizens amounts to two-thirds of the common will; the
only answer is that this amounts to claiming that two and two makes five.
Individual wills are the only elements of the common will. It is not
possible to deprive the greatest number of individual wills of their right
to contribute to its formation or decree that ten wills should have a value
of one or that ten others should be worth thirty. To do so is a contradiction
in terms and a manifest absurdity.
Reasoned argument is pointless if for a single moment one abandons
the self-evident principle that the common will is the opinion of the majority,
not the minority. By the latter token, one might just as well take
the will of a single person to be the will of the majority, and then there
would be no need for an Estates-General or a national will, etc. . . . If the
will of a noble is worth ten, why not make the will of a minister worth a
hundred, or a million, or twenty six million? With reasoning like that,
one might as well send all the Nation’s deputies home and impose silence
on all popular protestation.
Is it still necessary to insist upon the natural consequences of such
principles? It is patently obvious that in any national representation, either
ordinary or extraordinary, influence should be in proportion to the
number of individual heads that have a right to be represented. To do
what it has to do, a representative body always has to stand in for the Nation
itself. Influence within it ought to have the same nature, the same proportions,
and the same rules.
The conclusion that must follow is that there is perfect agreement between
all these principles and that they prove (1) that only an extraordinary
representation can alter, or give us, a constitution, and (2) that this
constituent representation should be formed without paying any attention
to the distinction of orders

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังคมการเมืองจะต้องไม่ใช่การรวมของการเชื่อมโยงสมาชิก ประเทศตัดสินใจไม่ได้ที่จะเป็นประเทศ หรือเลือกที่จะตัวเองในทางเฉพาะหนึ่ง เพียง เพราะนี้จะจำนวนที่จะบอกว่า มันอาจจะเป็นประเทศในลักษณะใด ในความหมายเดียวกัน ชาติไม่สามารถถือว่า ทั่วไปที่จะควรหยุดให้สามารถจะพบ มันเป็นเรื่องน่าเศร้าจะมีการออกข้อเสนอเหล่านี้เนื่องจากดูประถมมากจน บางคนคิดว่าให้พวกเขาผลที่ตามมา ดังนั้น ประเทศจะไม่มีกำหนดที่สิทธิโดยในทั่วไป คือ ส่วนใหญ่ ไม่เคยโอนเพื่อชนกลุ่มน้อย การทั่วไปจะสามารถไม่ทำลายตัวเอง มันไม่สามารถเปลี่ยนธรรมชาติของสิ่งต่าง ๆ โดยความเห็นส่วนน้อยความเห็นของส่วนใหญ่ เป็นที่ชัดเจนแทนที่ของการเป็นกฎหมาย หรือศีลธรรมกฎหมายกำหนดเช่นนี้จะเป็นการกระทำของความบ้าถ้าจะอ้างว่า ดังนั้น ที่หนึ่งของคุณสมบัติของรัฐธรรมนูญฝรั่งเศสคือว่าสองแสนคนจากจำนวนทั้งหมดยี่สิบล้านคน ยอดเงินสองในสามของทั่วไปจะ การคำตอบเท่านั้นคือ ที่นี้จำนวนเงินที่อ้างว่า ที่สอง และสองห้าพินัยกรรมแต่ละองค์ประกอบเฉพาะของทั่วไปจะได้ มันไม่ได้สุดลิดรอนจำนวนพินัยกรรมแต่ละสิทธิของพวกเขาสุดสนับสนุนการก่อตั้ง หรือตั้งว่า พินัยกรรมที่สิบจะมีค่าหนึ่งหรือที่ สิบคนควรมีมูลค่าสามสิบ การทำเช่นนั้นเป็นความขัดแย้งในข้อกำหนดและก่อจลาจลรายการและอาร์กิวเมนต์เป็นอวกาศถ้าช่วงเดียว หนึ่ง abandonsหลักการชัดเจนในตัวเองที่เหมือนกันจะเป็นความเห็นของส่วนใหญ่ไม่ส่วนน้อย โดยโทเค็น หลังหนึ่งเช่นอาจใช้ต้องการของคนเดียวเป็น ของใหญ่ และมีแล้วจะไม่จำเป็นต้องมี Estates-General หรือจะชาติ ฯลฯ . ... ถ้าการจะของโนเบิลมีมูลค่า 10 ทำไมไม่ทำของมูลค่ารัฐมนตรีว่าการร้อย หรือล้าน หรือยี่สิบหกล้าน ด้วยเหตุผลเช่นนั้นเช่นอาจส่งบ้าน deputies ทั้งหมดของประเทศ และกำหนดความเงียบใน protestation เป็นที่นิยมทั้งหมดจึงยังจำเป็นต้องยืนยันตามลำดับธรรมชาติดังกล่าวหลักการหรือไม่ มันเห็นได้ชัดเหตุที่ตัวแทนทุกชาติ อย่างใดอย่างหนึ่งสามัญ หรือ วิสามัญ อิทธิพลควรตามสัดส่วนการจำนวนหัวโกนแต่ละที่มีสิทธิที่จะแสดง เมื่อต้องการทำมันมีอะไรจะทำ ตัวแทนมักจะมีแหล่งในประเทศตัวเอง อิทธิพลภายในนั้นควรจะมีสัดส่วนเดียวกัน ลักษณะเดียวกันและกฎเดียวกันคือสรุปว่าต้องทำตาม ที่มีข้อตกลงที่สมบูรณ์ระหว่างหลักการเหล่านี้ทั้งหมดและที่พวกเขาพิสูจน์ (1) เท่านั้นเป็นพิเศษสามารถเปลี่ยนแปลง หรือให้เรา มีรัฐธรรมนูญ และ (2) ที่นี้แสดงส่วนประกอบต่าง ๆ ควรเกิดขึ้นโดยไม่สนใจใด ๆto the distinction of orders

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังคมการเมืองไม่สามารถเป็นอะไรอื่นนอกจากจำนวนทั้งสิ้นของของ
สมาชิกสมทบ ประเทศที่ไม่สามารถตัดสินใจที่จะไม่เป็นประเทศที่เป็นอยู่หรือ
เลือกที่จะเป็นตัวเองในเพียงวิธีหนึ่งโดยเฉพาะเพียงเพราะเรื่องนี้จะ
เป็นจำนวนเงินบอกว่ามันไม่อาจจะเป็นประเทศในลักษณะอื่นใด ในความรู้สึกเดียวกันเป็นประเทศที่ไม่สามารถที่จะกำหนดร่วมกันควรหยุดที่จะ
เป็นความประสงค์ร่วมกัน มันเป็นเรื่องน่าเศร้าที่จะมีการสะกดออกข้อเสนอเช่นนี้
เพราะพวกเขามองประถมจนบางคนคิดว่าจะได้รับการของพวกเขา
ผลกระทบ จึงเป็นประเทศที่อาจไม่เคยได้ระบุว่าสิทธิ
โดยธรรมชาติในเจตจำนงร่วมกันคือส่วนใหญ่เคยถูกถ่ายโอน
ไปยังชนกลุ่มน้อย เจตจำนงทั่วไปไม่สามารถทำลายตัวเอง มันไม่สามารถ
เปลี่ยนธรรมชาติของสิ่งโดยการทำให้ความเห็นของชนกลุ่มน้อยที่
มีความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่ เป็นที่ชัดเจนว่าแทนที่จะเป็นกฎหมายหรือ
การกระทำทางศีลธรรมข้อตกลงเช่นนี้จะเป็นการกระทำที่โง่เขลา.
ถ้าจะอ้างได้ว่าเป็นหนึ่งในคุณสมบัติของรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส
ก็คือว่าสองแสนบุคคลออกจากจำนวนทั้งหมด
ยี่สิบล้านคนจำนวนสองในสามของเจตจำนงทั่วไป
คำตอบเดียวคือที่นี้จำนวนเงินที่จะอ้างว่าสองและสองทำให้ห้า.
ความรู้สึกนึกคิดของแต่ละบุคคลเป็นองค์ประกอบเดียวของเจตจำนงร่วมกัน มันไม่ได้เป็น
ไปได้ที่จะกีดกันจำนวนมากที่สุดของความรู้สึกนึกคิดของแต่ละสิทธิของพวกเขา
จะนำไปสู่การก่อตัวหรือพระราชกฤษฎีกาที่สิบพินัยกรรมจะต้องมีค่า
หนึ่งหรือว่าสิบคนอื่น ๆ ควรจะคุ้มค่าสามสิบ ที่จะทำคือความขัดแย้ง
ในแง่และไร้สาระอย่างชัดแจ้ง.
โต้แย้งเหตุผลไม่มีจุดหมายถ้าเป็นช่วงเวลาเดียวทิ้ง
หลักการชัดเจนในตัวเองนั้นจะร่วมกันเป็นความเห็นของคนส่วนใหญ่ที่
ไม่ได้เป็นชนกลุ่มน้อย ในทำนองหลังหนึ่งก็เช่นกันอาจจะใช้
ความประสงค์ของคนเพียงคนเดียวที่จะเป็นของคนส่วนใหญ่แล้วมี
จะเป็นความจำเป็นในการเอสเตททั่วไปหรือความประสงค์ของชาติอื่น ๆ ไม่มี . . หาก
ประสงค์ของขุนนางเป็นมูลค่าสิบทำไมไม่ทำให้น้ำพระทัยของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมูลค่าที่
แสนหรือล้านบาทหรือยี่สิบหกล้าน? ด้วยเหตุผลเช่นเดียวกับที่
หนึ่งเช่นกันอาจจะส่งเจ้าหน้าที่ทั้งหมดของประเทศที่บ้านและกำหนดความเงียบ
ในทุกการประท้วงที่นิยม.
ก็ยังคงเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อยืนยันผลกระทบดังกล่าวตามธรรมชาติของ
หลักการ? เป็นที่ชัดเจนว่าเหตุในการเป็นตัวแทนของชาติใด ๆ ทั้ง
สามัญและวิสามัญอิทธิพลควรจะอยู่ในสัดส่วนที่
จำนวนของหัวของแต่ละบุคคลที่มีสิทธิที่จะได้เป็นตัวแทนของ ที่จะทำ
สิ่งที่มันมีการทำร่างกายเสมอตัวแทนมีการยืนอยู่ในประเทศ
ตัวเอง อิทธิพลภายในควรจะมีลักษณะเดียวกันสัดส่วนเดียวกัน
และกฎเดียวกัน.
สรุปว่าจะต้องปฏิบัติตามคือว่ามีข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบระหว่าง
หลักการเหล่านี้ทุกคนและพวกเขาพิสูจน์ (1) ว่ามีเพียงพิเศษ
ตัวแทนสามารถปรับเปลี่ยนหรือ ให้เรามีรัฐธรรมนูญและ (2) ที่ว่านี้
เป็นตัวแทนรัฐธรรมนูญควรจะเกิดขึ้นโดยไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ
ความแตกต่างของการสั่งซื้อ