The predominant term for art produc

The predominant term for art produced since the 1950s is "contemporary art". Not all art labeled as contemporary art is postmodern, and the broader term encompasses both artists who continue to work in modernist and late modernist traditions, as well as artists who reject postmodernism for other reasons. Arthur Danto argues "contemporary" is the broader term, and postmodern objects represent a "subsector" of the contemporary movement.[3] Some postmodern artists have made more distinctive breaks from the ideas of modern art and there is no consensus as to what is "late-modern" and what is "post-modern." Ideas rejected by the modern aesthetic have been re-established. In painting, postmodernism reintroduced representation.[4] Traditional techniques and subject matter have returned in art. Some critics argue much of the current "postmodern" art, the latest avant-gardism, should still classify as modern art.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำเด่นศิลปะที่ผลิตตั้งแต่ปี 1950 เป็น "ศิลปะร่วมสมัย" ระบุว่าเป็นศิลปะร่วมสมัยศิลปะไม่เป็นหลังสมัยใหม่ และระยะกว้างขึ้นครอบคลุมทั้งศิลปินที่ทำงานในแบบสมัยใหม่ และสายประเพณีสมัยใหม่ต่อไป เช่นเดียวกับศิลปินผู้ปฏิเสธ postmodernism เหตุผลอื่น ๆ Arthur Danto ระบุว่า "ร่วมสมัย" เป็นคำกว้างขึ้น และเป็นตัวแทนของวัตถุหลังสมัยใหม่ "subsector" ของการเคลื่อนไหวร่วมสมัย [3] บางศิลปินหลังสมัยใหม่ได้แบ่งโดดเด่นยิ่งขึ้นจากความคิดของศิลปะสมัยใหม่ และมีมติไม่เป็นสิ่งที่เป็น "ปลายสมัยใหม่" และอะไรคือหลังสมัยใหม่" ความคิดที่ปฏิเสธ โดยรองได้รับจัดตั้งขึ้นใหม่ ในการวาดภาพ postmodernism reintroduced แทน [4] เทคนิคดั้งเดิมและเรื่องได้กลับในศิลปะ นักวิจารณ์บางเถียงมากของศิลปะ "หลังสมัยใหม่" ปัจจุบัน avant-gardism ล่าสุด ยังควรจัดประเภทเป็นศิลปะสมัยใหม่ [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำเด่นสำหรับงานศิลปะการผลิตตั้งแต่ปี 1950 คือ "ศิลปะร่วมสมัย" ศิลปะไม่ได้ระบุว่าเป็นศิลปะร่วมสมัยเป็นหลังสมัยใหม่และระยะที่กว้างครอบคลุมทั้งศิลปินที่ยังคงทำงานในสมัยและปลายประเพณีสมัยเช่นเดียวกับศิลปินที่ปฏิเสธลัทธิหลังสมัยใหม่ด้วยเหตุผลอื่น ๆ อาร์เธอร์ Danto ระบุ "ร่วมสมัย" เป็นคำที่กว้างขึ้นและวัตถุหลังสมัยใหม่เป็นตัวแทนของ "subsector" ของการเคลื่อนไหวร่วมสมัย. [3] ศิลปินหลังสมัยใหม่บางคนได้ทำแบ่งที่โดดเด่นมากขึ้นจากความคิดของศิลปะสมัยใหม่และมีมติเป็นสิ่งที่เป็น "สายที่ทันสมัย" และสิ่งที่ไม่มี "โพสต์โมเดิร์น." ไอเดียปฏิเสธโดยงามที่ทันสมัยได้รับการจัดตั้งขึ้นใหม่ ในการวาดภาพ, postmodernism แนะนำตัวแทน. [4] เทคนิคแบบดั้งเดิมและเรื่องได้กลับมาในงานศิลปะ นักวิจารณ์บางคนเถียงมากในปัจจุบันศิลปะ "หลังสมัยใหม่" ล่าสุดเปรี้ยว gardism ยังควรจัดเป็นศิลปะสมัยใหม่. [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำเด่นในศิลปะที่ผลิตตั้งแต่ปี 1950 เป็นศิลปะร่วมสมัย ไม่ติดป้ายว่าเป็นศิลปะร่วมสมัยศิลปะหลังสมัยใหม่และกว้างขึ้นระยะยาวครอบคลุมทั้งศิลปินที่ยังคงทำงานในสมัยใหม่และสายสมัยใหม่ประเพณี เช่นเดียวกับศิลปินผู้ปฏิเสธแนวคิดหลังสมัยใหม่สำหรับเหตุผลอื่น ๆ อาเธอร์ danto แย้ง " ร่วมสมัย " เป็นวงกว้างในระยะ และโพสต์โมเดิร์นวัตถุที่เป็นตัวแทนของ " สาขา " ของการเคลื่อนไหวร่วมสมัย . [ 3 ] บางศิลปินหลังสมัยใหม่ได้แบ่งโดดเด่นมากขึ้นจากความคิดของศิลปะสมัยใหม่และไม่มีฉันทามติเป็นสิ่งที่เป็นสาย " สมัยใหม่ " และอะไรคือ " หลังสมัยใหม่ " ความคิดปฏิเสธโดย ความงามที่ทันสมัยได้รับการ re ตั้งขึ้น ในการวาดภาพ , หลังการ reintroduced แทน [ 4 ] ดั้งเดิมเทคนิคและเรื่องกลับมาในงานศิลปะ นักวิจารณ์บางคนเถียงมากปัจจุบัน " หลังสมัยใหม่ " ศิลปะ , gardism Avant ล่าสุด น่าจะยังจัดเป็นศิลปะสมัย [ 5 ]