With its fairytale sets and arresti

With its fairytale sets and arresting images, Tim Walker's fashion photography is instantly recognisable. A new exhibition and book are set to celebrate his recent work.

For the handful of elite fashion photographers who shoot the industry's most high-profile advertising campaigns, October can mean only one thing: long days spent in airless studios with supermodels, photographing the spring/summer collections. Except for Tim Walker, that is, who is putting all his usual commitments on hold next month to take up residence in a neoclassical palace in London. As the subject of Somerset House's forthcoming exhibition, Tim Walker: Story Teller, he will instead spend the next few weeks suspending a giant skeleton from the ceiling of the building's barrel-vaulted galleries, installing a 12ft doll that has spooky, blinking eyes into the museum, and crashing a real Spitfire through its walls.

This might all sound like a jolly sabbatical from the business of making pictures that sell shoes and handbags, were it not for the fact that these props are exactly how Tim Walker sells shoes and handbags in his pictures.

Since Walker was first published in British Vogue in 1996, his work has moved further and further from the look and feel of mainstream fashion photography and the increasingly conservative path it has taken. At the start of the last decade, when the substantial budgets required for shooting on location began to wane, many photographers turned to the photo-studio itself as subject matter for their cool, knowing fashion stills. Yet Walker, 41, has always gone his own way. In search of something warmer, he unearthed the kind of mansion houses and charming country-side spots he recalled from his upbringing on the Devon-Dorset border as settings for his fantastical shoots. It was the beauty and specificity of these locations that made Walker's pictures stand out, and earned him commissions from the industry's most powerful magazines, US Vogue and Vogue Italia, to which he remains a regular contributor.

Before going to Exeter to study photography, Walker spent a year working on the Cecil Beaton archive as an intern at the Condé Nast library. After completing his degree, he became a freelance assistant, then went to New York to work with Richard Avedon. When he returned to London in 1996, he concentrated on portraits and documentary photography for newspapers, but it was not long before he was being commissioned for Vogue .

Just as he was putting British fashion photography on the international map, he was also mapping Britishness on to his pictures, cramming them full of references to national folklore, social history, English literature and fairy tales. And central to this were the props, costumes and sets he devised with the set designers Simon Costin, Shona Heath, Andy Hillman and Rhea Thierstein. 'It's the set design of my work that interests me the most,' Walker says now of the mesmerising scenarios they created together - models emerging from the pages of magazines, living-room interiors set up in the middle of fields, tents pitched inside country houses. It wasn't the slick execution or verisimilitude of the sets that made Walker's images work, rather the opposite: their obvious artifice and sense of whimsy that created a lightness and gentility. 'The kind of theatrical photographs I take are so in danger of being kitsch and gimmicky,' he says. 'The performances are slightly hammy; it's a dangerous line to tread. The sets are a way of bringing the picture back to something beautiful.'

Walker's love of handicraft and the material aspects of image-making extends to the way he presents his photographs. In 2008 he published Pictures, a book documenting his first 12 years of work. Though it was immensely successful at the time, he can't open it now without seeing mistakes. 'I'd never done a book before and I had so much to say that everything came out like visual diarrhoea.' So four years on, he was taking no chances with Tim Walker: Story Teller, the handsome monograph that accompanies the Somerset House show. He sought out the renowned New York-based art director Ruth Ansel to ensure a clean, airy layout and above all a rigorous edit.

'I first met Ruth when I assisted Richard Avedon and she was his in-house art director; I used to change her light bulbs and empty her bins,' Walker says. 'I spent three months collating the images before she came along and said, "This is repetitive. That's gotta go." It was a torturous process but I'm thrilled with the result.' The idea of turning Walker's quotes into typographic shapes to be interspersed between the images came to Ansel courtesy of Lewis Carroll. 'Tim's love of fashion is all about telling a story, so when he introduced the notion of fairy tales, I began to explore Alice's Adventures in Wonderland,' she says. 'Once I saw how the fanciful shapes created pace through the book, we were off.'

The most noticeable development in the four years' work featured i

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยชุดเทพนิยายและจับกุมภาพ ถ่ายภาพแฟชั่น Tim Walker เป็นได้ทันที นิทรรศการใหม่และจองไว้เพื่อเฉลิมฉลองงานล่าสุดของเขาสำหรับหยิบของแฟชั่นยอด ช่างยิงแคมเปญโฆษณาสุดสูงโปรไฟล์ของอุตสาหกรรม ตุลาคมอาจหมายถึง เพียงสิ่งเดียว: วันยาวใช้ในสตูดิโอสุญญากาศกับ supermodels ถ่ายภาพในคอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนได้ ยกเว้น Tim Walker คือ ที่มีการวางทั้งหมดของเขาผูกพันปกติบนค้างเดือนถัดไปเพื่อกินในวังนีโอคลาสสิในลอนดอน เป็นเรื่องของ Somerset House เตรียมพร้อมจัดแสดงนิทรรศการ Tim Walker: เรื่องรับจ่ายเงิน เขาจะแทนใช้ถัดไปไม่กี่สัปดาห์ระงับโครงกระดูกยักษ์จากเพดานของอาคารที่เป็นเพดานโค้งถังแกลเลอรี่ ติดตั้งตุ๊กตา 12 ฟุตที่มีผีสิง กะพริบตาพิพิธภัณฑ์ และไม่ต้องเปิดจริงผ่านผนังของนี้อาจเสียงทั้งหมดเช่นวันอาทิตย์ครึกครื้นจากธุรกิจทำให้รูปภาพที่ขายรองเท้าและกระเป๋า มันไม่ได้ความจริงว่า อุปกรณ์เหล่านี้จะเหมือนว่า Tim Walker ขายรองเท้าและกระเป๋าในภาพของเขาตั้งแต่วอล์กเกอร์ถูกเผยแพร่ครั้งแรกในสมัยที่อังกฤษในปี 1996 ย้ายงานของเขาต่อไป และจากลักษณะและความรู้สึกของการถ่ายภาพแฟชั่นกระแสหลักและเส้นทางอนุรักษ์นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ มีการนำมา เริ่มต้นทศวรรษ เมื่อพบงบประมาณจำเป็นสำหรับการถ่ายภาพในตำแหน่งที่ตั้งเริ่มจางหายไป ช่างภาพจำนวนมากหันไปสตูดิโอถ่ายภาพตัวเองเป็นเรื่องสำหรับความเย็น รู้แฟชั่นภาพนิ่ง ยัง วอล์คเกอร์ 41 ได้เสมอไปวิธีการของเขาเอง ในการค้นหาบางสิ่งที่อบอุ่น เขาค้นพบชนิดของบ้านแมนชั่นและจุดประเทศด้านเสน่ห์เขาเรียกจากการอบรมของเขาบนขอบ Devon ดอร์เซ็เป็นการตั้งค่าสำหรับถ่ายภาพที่แปลกประหลาดของเขา มันเป็นความงามและความของสถานเหล่านี้ที่ทำให้ภาพของ Walker ที่โดดเด่น และรับค่าคอมมิชชั่นจากอุตสาหกรรมมีประสิทธิภาพที่สุดนิตยสาร เราสมัยและ Vogue Italia ซึ่งเขายังคงช่างภาพประจำพระองค์ก่อนไป Exeter เรียนถ่ายภาพ Walker ใช้เวลาหนึ่งปีที่ทำงานอยู่ถาวร Beaton เซซิลเป็นการฝึกที่ห้องสมุด Condé Nast หลังจากจบปริญญาของเขา เขาเป็น ผู้ช่วยอิสระ แล้วเดินไปนิวยอร์กเพื่อทำงานกับผิด เมื่อเขากลับไปลอนดอนในปี 1996 เขาเข้มข้นในการถ่ายภาพบุคคลและถ่ายภาพสารคดีสำหรับหนังสือพิมพ์ แต่ไม่นานก่อนที่เขาได้ถูกมอบหมายสำหรับสมัยนี้เหมือนว่าเขาถูกวางถ่ายภาพแฟชั่นอังกฤษแผนที่นานาชาติ เขาถูกยังแมป Britishness บนเขารูปภาพ อัดพวกเขาเต็มของอ้างอิงไปยังพื้นบ้านแห่งชาติ ประวัติศาสตร์สังคม อังกฤษนิทานวรรณคดีและนางฟ้า และกลางนี้มีอุปกรณ์ เครื่องแต่งกายและชุดที่เขาคิดค้น โดยนักออกแบบชุด Simon Costin โชนาป่า Andy Hillman และ Thierstein เรีย 'มันเป็นการออกแบบชุดของงานที่ผมสนใจมากที่สุด Walker กล่าวว่า ขณะนี้สถานการณ์แห่งมนต์เสน่ห์ที่สร้างร่วมกัน - รุ่นจากหน้านิตยสาร ตกแต่งภายในห้องนั่งเล่นตั้งกลางฟิลด์ เต็นท์แหลมภายในแห่ง ไม่ดำเนินการเนียนหรือความสมจริงของชุดที่ทำให้ภาพของ Walker ที่ทำงาน แต่ตรงกันข้าม: ลีลาชัดเจนและรู้สึกแปลกประหลาดที่สร้างความสว่างและ gentility ของพวกเขา เขากล่าวว่า 'ภาพถ่ายของละครเมื่อไหร่ มีดังกำลัง kitsch เกือบ ' การแสดงมีเล็กน้อย hammy มันเป็นเส้นที่เป็นอันตรายทิป ชุดวิธีการนำรูปภาพไปที่อะไรกัน 'ความรักของ Walker ของหัตถกรรมและด้านวัสดุที่สร้างสรรค์ภาพขยายวิธีเขาเสนอภาพของเขา ในปี 2008 เขาเผยแพร่รูปภาพ หนังสือเอกสารของเขา 12 ปีแรกของการทำงาน แม้ว่าจะประสบความสำเร็จอย่างมากในเวลา เขาไม่เปิดตอนนี้โดยไม่เห็นความผิดพลาด 'ฉันไม่เคยทำหนังสือก่อน และมีมากที่จะบอกว่า ทุกอย่างที่ออกมาเช่นท้องร่วงภาพ' ดังนั้น สี่ปี เขาถูกการไม่มีโอกาสกับ Tim Walker: บอกกล่าวเรื่องราว monograph หล่อที่มาพร้อมกับการแสดงบ้านโรงงาน เขาหากรรมการศิลปะแห่งกรุงนิวยอร์กชื่อ Ansel รูให้เค้าสะอาด โปร่ง และแก้ไขอย่างเข้มงวด' ฉันแรกพบรูเมื่อผมช่วยผิด และเธอเป็นผู้อำนวยการศิลปะในบ้านของเขา ใช้การเปลี่ยนแปลงของหลอดไฟ และล้างช่องของเธอ Walker กล่าวว่า ' ผมใช้เวลาสามเดือน collating ภาพก่อนเธอมา และกล่าว ว่า "อยู่ซ้ำ ๆ ต้องไป " มันเป็นกระบวนการโดยกระทำทารุณ แต่ดิฉันตื่นเต้นกับผลลัพธ์ ' ความคิดของการเสนอราคาของ Walker เป็นรูปทรงหลายการจะสลับระหว่างภาพมาที่ Ansel เอื้อเฟื้อเลวิสคาร์โรลล์ ' ทิมรักแฟชั่นมีทั้งหมดเกี่ยวกับการบอกเรื่องราว ดังนั้นเมื่อเขานำของนิทาน ฉันเริ่มสำรวจอลิซท่องแดนมหัศจรรย์ เธอกล่าว 'เมื่อเห็นว่ารูปร่างเหล่าสร้างก้าวผ่านหนังสือ เราถูกปิด'การพัฒนา noticeable มากที่สุดในการทำงาน 4 ปีห้องฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยชุดเทพนิยายและจับกุมภาพ, ถ่ายภาพแฟชั่นทิมวอล์คเกอร์เป็นที่จดจำได้ทันที นิทรรศการใหม่และหนังสือมีการตั้งค่าเพื่อเฉลิมฉลองงานล่าสุดของเขา. สำหรับกำมือของช่างภาพแฟชั่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ยิงมากที่สุดแคมเปญโฆษณาสูงโปรไฟล์ของอุตสาหกรรมตุลาคมอาจหมายถึงเพียงสิ่งเดียวที่: วันยาวที่ใช้ในสตูดิโอสุญญากาศกับนางแบบถ่ายภาพฤดูใบไม้ผลิ / คอลเลกชันฤดูร้อน ยกเว้นสำหรับทิมวอล์คเกอร์, ที่อยู่, ที่มีการวางภาระผูกพันตามปกติของเขาทั้งหมดไว้ในเดือนถัดไปจะใช้เวลาถึงถิ่นที่อยู่ในพระราชวังนีโอคลาสสิในลอนดอน เป็นเรื่องของการจัดนิทรรศการเตรียมพร้อม Somerset House ของทิมวอล์คเกอร์: เรื่องหมอดูเขาจะแทนที่จะใช้เวลาไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าระงับโครงกระดูกยักษ์จากเพดานของแกลเลอรี่บาร์เรลโค้งของอาคารติดตั้งตุ๊กตา 12ft ที่มีผีกระพริบตาเข้าไปใน พิพิธภัณฑ์และ crashing จริงต้องเปิดผ่านผนัง. นี้เสียงทั้งหมดเช่นวันอาทิตย์ครึกครื้นจากธุรกิจของการทำภาพที่ขายรองเท้าและกระเป๋าอาจไม่ได้สำหรับความจริงที่ว่าอุปกรณ์ประกอบฉากเหล่านี้เป็นว่าวิธีการที่ทิมวอล์คเกอร์ขายรองเท้าและกระเป๋าใน ภาพของเขา. ตั้งแต่วอล์คเกอร์ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร Vogue อังกฤษในปี 1996 ผลงานของเขาได้ย้ายไปต่อไปและต่อจากรูปลักษณ์และความรู้สึกของการถ่ายภาพแฟชั่นกระแสหลักและเส้นทางที่อนุรักษ์นิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ ได้ดำเนินการ ในช่วงเริ่มต้นของทศวรรษที่ผ่านมาเมื่องบประมาณอย่างมีนัยสำคัญที่จำเป็นสำหรับการถ่ายภาพในสถานที่เริ่มจางหายไป, ช่างภาพหลายคนหันไปถ่ายภาพในสตูดิโอของตัวเองเป็นเรื่องของพวกเขาเย็นรู้ภาพนิ่งแฟชั่น แต่วอล์คเกอร์, 41, ได้หายไปเสมอวิธีการของเขาเอง ในการค้นหาของบางสิ่งบางอย่างอบอุ่นที่เขาค้นพบชนิดของบ้านคฤหาสน์และมีเสน่ห์จุดประเทศฝั่งเขาจำได้จากการศึกษาของเขาที่ชายแดนเดวอน-ดอร์เซตการตั้งค่าสำหรับการถ่ายภาพที่แปลกประหลาดของเขา มันเป็นความงามและความจำเพาะของสถานที่เหล่านี้ที่ทำให้ภาพวอล์คเกอร์โดดเด่นและทำให้เขาได้รับค่าคอมมิชชั่นจากนิตยสารที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในอุตสาหกรรม, US Vogue และ Vogue Italia ซึ่งเขายังคงเป็นผู้สนับสนุนอย่างสม่ำเสมอ. ก่อนที่จะไปเอ็กเซเตอร์เพื่อศึกษาการถ่ายภาพ, วอล์คเกอร์ ใช้เวลาปีที่ทำงานเกี่ยวกับการเก็บเซซิลตันเป็นนักศึกษาฝึกงานที่ห้องสมุด Cond? Nast หลังจากจบการศึกษาระดับปริญญาของเขาเขาก็กลายเป็นผู้ช่วยอิสระจากนั้นก็เดินไปนิวยอร์กเพื่อทำงานร่วมกับริชาร์ด Avedon เมื่อเขากลับไปยังกรุงลอนดอนในปี 1996 เขาจดจ่ออยู่กับการถ่ายภาพบุคคลและการถ่ายภาพสารคดีหนังสือพิมพ์ แต่มันก็ไม่นานก่อนที่เขาจะถูกนายโวค. เช่นเดียวกับเขาถูกวางถ่ายภาพแฟชั่นของอังกฤษในแผนที่ต่างประเทศนอกจากนี้เขายังทำแผนที่ Britishness บน ภาพของเขายัดเยียดให้พวกเขาเต็มรูปแบบของการอ้างอิงไปยังชาวบ้านแห่งชาติประวัติศาสตร์สังคมวรรณกรรมภาษาอังกฤษและนิทาน และภาคกลางนี้เป็นอุปกรณ์ประกอบฉากเสื้อผ้าและชุดเขาวางแผนกับนักออกแบบชุดไซมอน Costin, โชนาเฮลท์, แอนดี้โจรและนกกระจอกเทศ Thierstein 'มันออกแบบชุดการทำงานของผมที่ผมสนใจมากที่สุด' วอล์คเกอร์กล่าวว่าขณะนี้สถานการณ์ที่ชวนให้หลงใหลพวกเขาสร้างขึ้นร่วมกัน - รุ่นที่โผล่ออกมาจากหน้าของนิตยสารตกแต่งภายในห้องนั่งเล่นตั้งอยู่กลางทุ่งนาเต็นท์แหลมภายในประเทศ บ้าน มันไม่ได้ดำเนินการหรือเนียนสมจริงของชุดที่ทำให้ภาพวอล์คเกอร์ทำงานค่อนข้างตรงข้าม: ชั้นเชิงที่เห็นได้ชัดของพวกเขาและความรู้สึกของประหลาดที่สร้างความสว่างและความสละสลวย 'ชนิดของการถ่ายภาพการแสดงละครผมใช้จึงอยู่ในอันตรายจากการถูกศิลปที่ไร้ค่าและลูกเล่น "เขากล่าวว่า 'การแสดงที่มี Hammy เล็กน้อย มันเป็นเส้นที่เป็นอันตรายที่จะเหยียบ ชุดมีวิธีการที่จะนำภาพกลับไปยังสิ่งที่สวยงาม. ' ความรักของวอล์คเกอร์หัตถกรรมและสาระสำคัญของภาพทำขยายไปถึงวิธีการที่เขานำเสนอภาพของเขา ในปี 2008 เขาได้ตีพิมพ์ภาพหนังสือการจัดเก็บเอกสาร 12 ปีแรกของการทำงาน แม้ว่ามันจะเป็นที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในช่วงเวลาที่เขาไม่สามารถเปิดได้ในขณะนี้โดยไม่เห็นความผิดพลาด 'ฉันไม่เคยทำหนังสือมาก่อนและผมก็มีมากที่จะบอกว่าทุกอย่างที่ออกมาเช่นโรคท้องร่วงภาพ. ดังนั้นสี่ปีที่ผ่านมาเขาก็ไม่มีโอกาสกับทิมวอล์คเกอร์: เรื่องหมอดู, เอกสารหล่อที่มาพร้อมกับการแสดง Somerset House เขาพยายามออกนิวยอร์กตามผู้กำกับศิลป์ที่มีชื่อเสียงรู ธ Ansel เพื่อให้แน่ใจว่าการทำความสะอาดรูปแบบโปร่งและเหนือสิ่งอื่นแก้ไขอย่างเข้มงวด. 'ฉันพบกันครั้งแรกเมื่อฉันรู ธ ริชาร์ดช่วย Avedon และเธอเป็นผู้อำนวยการศิลปะของเขาในบ้าน; ผมใช้ในการเปลี่ยนหลอดไฟของเธอและว่างเปล่าถังขยะของเธอ 'วอล์คเกอร์กล่าวว่า "ผมใช้เวลาสามเดือนเรียงภาพก่อนที่เธอจะมาพร้อมและกล่าวว่า" นี่เป็นซ้ำ. ที่ต้องไป. " มันเป็นกระบวนการที่ทรมาน แต่ฉันตื่นเต้นกับผล. ความคิดของการเปลี่ยนคำพูดวอล์คเกอร์เป็นรูปทรงพิมพ์ที่จะสลับระหว่างภาพมายัง Ansel มารยาทของ Lewis Carroll 'ความรักของทิมของแฟชั่นคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการบอกเล่าเรื่องราวดังนั้นเมื่อเขานำความคิดของนิทานที่ฉันเริ่มที่จะสำรวจลิซผจญภัยในแดนมหัศจรรย์' เธอกล่าวว่า 'เมื่อผมเห็นว่ารูปร่างเพ้อฝันสร้างก้าวผ่านหนังสือที่เราถูกปิด. การพัฒนาที่เห็นได้ชัดที่สุดในการทำงานสี่ปีที่ผ่านมาให้ความสำคัญฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดนิทานและการจับภาพ , การถ่ายภาพแฟชั่นของทิม วอล์คเกอร์เป็นที่รู้จักทันที นิทรรศการใหม่ และหนังสือเป็นชุดเพื่อฉลองผลงานล่าสุดของเขาสำหรับกำมือของยอดช่างภาพแฟชั่นผู้ยิงของอุตสาหกรรมมากที่สุดแคมเปญโฆษณา , ตุลาคมสามารถหมายถึงสิ่งหนึ่งเท่านั้น : วันยาวที่ใช้ในสตูดิโออุดอู้กับนางแบบดัง ถ่ายภาพฤดูใบไม้ผลิ / ฤดูร้อนคอลเลกชัน ยกเว้น Tim Walker , ที่เป็น , ที่วางภาระผูกพันตามปกติทั้งหมดของเขาไว้เดือนหน้าจะใช้เวลาถึงถิ่นที่อยู่ในพระราชวังต่างๆในลอนดอน ขณะที่เรื่องของ Somerset บ้านหน้านิทรรศการ ทิม วอล์กเกอร์ : ข่าว เขาจะแทนการใช้จ่ายไม่กี่สัปดาห์ถัดไปแขวนโครงกระดูกยักษ์จากเพดานของบาร์เรลของอาคารไม้ แกลลอรี่ , ติดตั้ง 12ft ตุ๊กตานั่นมีผีสิง , ตากระพริบ เป็นพิพิธภัณฑ์ และกระแทกดุจริงผ่านผนังของนี้อาจเสียงเหมือนพักผ่อนครึกครื้นจากธุรกิจการทำภาพที่ขายรองเท้าและกระเป๋าถูกมันไม่ได้สำหรับความจริงที่ว่าอุปกรณ์เหล่านี้ว่า Tim Walker ขายรองเท้าและกระเป๋าในรูปของเขาตั้งแต่วอล์คเกอร์ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในอังกฤษสมัยในปี 1996 ผลงานของเขาได้ย้ายเพิ่มเติม และเพิ่มเติมจากมองและความรู้สึกของการถ่ายภาพแฟชั่นกระแสหลักและอนุรักษ์นิยมมากขึ้น เส้นทางก็มีถ่าย ที่เริ่มต้นของทศวรรษที่ผ่านมา เมื่องบประมาณมากที่จำเป็นสำหรับการถ่ายภาพเกี่ยวกับสถานที่ตั้งเริ่มเสื่อมโทรม ช่างภาพหลายคนหันไปสตูดิโอถ่ายภาพตัวเองเป็นเรื่องของเย็น เพราะภาพนิ่งแฟชั่น แต่วอล์คเกอร์ , 41 , เสมอได้หายไปทางของเขาเอง ในการค้นหาของบางสิ่งบางอย่างที่อบอุ่น เขาค้นพบชนิดของบ้าน แมนชั่น และเสน่ห์ด้านประเทศที่จุดที่เขาเรียกคืนจากการศึกษาของเขาในเดวอนเดวอนเขตแดนการตั้งค่าสำหรับการถ่ายภาพประหลาดของเขา มันคือความสวยงามและความจำเพาะของสถานที่เหล่านี้ที่ทำให้วอร์คเกอร์ ภาพโดดเด่น และเขาได้รับค่าคอมมิชชั่นจากนิตยสารของอุตสาหกรรมที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด เราสมัย และ Vogue อิตาลี ซึ่งเขายังคงเป็นผู้สนับสนุนปกติก่อนที่จะไป เอ็กเซเตอร์ เพื่อศึกษาการถ่ายภาพ วอล์คเกอร์ ใช้เวลาหนึ่งปีที่ทำงานกับเซซิลบีตันเก็บเป็นครูฝึกสอนที่อยู๋é Nast ห้องสมุด หลังจากจบปริญญาของเขา เขาก็กลายเป็นผู้ช่วย part-time , จากนั้นไปนิวยอร์กเพื่อทำงานกับริชาร์ด แอฟเดิ่น . เมื่อเขากลับมาที่ลอนดอนในปี 1996 เขาเข้มข้นในรูปสารคดีและการถ่ายภาพสำหรับหนังสือพิมพ์ แต่ไม่นานก่อนที่เขาจะถูกมอบหมายให้ vogueเหมือนเขากำลังถ่ายภาพแฟชั่นอังกฤษบนแผนที่ระหว่างประเทศ นอกจากนี้เขายัง britishness บนแผนที่รูปภาพของเขา อัดไว้เต็มอ้างอิงของคติชนวิทยาแห่งชาติประวัติศาสตร์สังคม วรรณคดีและเทพนิยาย และกลางนี้เป็นอุปกรณ์ประกอบฉาก เครื่องแต่งกาย และชุดเขาวางแผนกับชุดนักออกแบบไซม่อน costin โชน , ฮีธ แอนดี้ ฮิลแมนและ Rhea Thierstein . มันคือการออกแบบชุดของงานที่สนใจฉันมากที่สุด " วอล์คเกอร์กล่าวว่าขณะนี้ในช่วงสถานการณ์ที่เขาสร้างขึ้นด้วยกัน นางแบบใหม่จากหน้าเว็บของนิตยสาร ห้องนั่งเล่น ตั้งอยู่กลางทุ่งนา , เต๊นท์บ้านแหลมภายในประเทศ มันไม่ได้ง่ายหรือความคล้ายกันของการตั้งค่าที่ทำให้วอร์คเกอร์ ภาพงาน ค่อนข้างตรงข้ามของชัดเจนและชั้นเชิงความรู้สึกแปลกๆ ที่สร้างความสว่างและความสุภาพมาก’ ชนิดของภาพถ่ายที่ผมถ่ายละครอยู่ดังนั้นในอันตรายของศิลปที่ไร้ค่าและลูกเล่น , ' ' เขากล่าวว่า การแสดงมีเอ็นร้อยหวายเล็กน้อย มันเป็นสายที่อันตรายจะเหยียบ ชุดมีวิธีการนำภาพกลับไปที่สิ่งที่สวยงาม’แต่ความรักของงานฝีมือและวัสดุด้านภาพให้ขยายไปทางเขานำเสนอภาพถ่ายของเขา ในปี 2008 เขาได้ตีพิมพ์ภาพหนังสือเอกสารของเขาก่อน 12 ปีของการทำงาน แม้ว่าจะประสบความสำเร็จอย่างมหาศาลในเวลา เขาจะไม่เปิดตอนนี้ได้โดยไม่ผิดพลาด . ผมเคยทำหนังสือก่อนและฉันมีมากที่จะพูดทุกอย่างออกมาเหมือนภาพอุจจาระร่วง ดังนั้นสี่ปี เขาไม่อยากเสี่ยงกับ Tim Walker : ข่าว , หล่อเอกสารที่มาพร้อมกับบ้านตีลังกาโชว์ เขาจึงออกนิวยอร์กที่มีชื่อเสียงผู้อำนวยการศิลปะตามรูเอนเซลเพื่อให้แน่ใจว่าสะอาด เค้าโครง โปร่ง และข้างต้นทั้งหมดที่เคร่งครัด แก้ไข' เจอรูเมื่อฉันช่วยริชาร์ดแอฟเดิ่นและเธอเป็นผู้กำกับศิลป์ในบ้าน ผมเคยเปลี่ยนหลอดไฟและว่างเปล่าถังขยะของเธอ ' ' วอล์คเกอร์กล่าวว่า ผมใช้เวลา 3 เดือน รวบรวมภาพ ก่อนที่เธอจะเดินมาและกล่าวว่า " นี่เป็นซ้ำ ๆ ที่ต้องไป " มันเป็นขั้นตอนที่ทรมาน แต่ผมตื่นเต้นกับผล ' ความคิดของเปิดราคาวอร์คเกอร์เป็นรูปทรงพิมพ์จะสลับระหว่างภาพมาเอนเซลมารยาทของ Lewis Carroll ’ ทิม ความรักของแฟชั่นคือทั้งหมดเกี่ยวกับการเล่าเรื่อง ดังนั้นเมื่อเขาแนะนำแนวคิดของนิยาย ผมก็เริ่มที่จะสำรวจการผจญภัยของอลิซในแดนมหัศจรรย์ , ' เธอกล่าว . ' เมื่อผมเห็นรูปร่างประหลาดที่สร้างก้าวผ่านหนังสือ , เราปิด’ที่เห็นได้ชัดที่สุดในการพัฒนาใน 4 ปีทำงานแนะนำฉัน