The SCT components generally explai

The SCT components generally explain approximately 40–55 per cent of
the variance for PA behavior. In cross-sectional studies, Conn et al. (2003)
found that self-efficacy, barriers, and outcome expectancies (adjusted for
age, health, and processes of change) explained 46 per cent of the behavior
variance, while Resnick et al. (2002) reported that self-efficacy, social support,
and outcome expectancies (adjusted for age) explained 53 per cent of the
variance for PA (Resnick et al., 2002). In longitudinal studies Rovniak
et al. (2002) employed an SCT model that included social support, selfefficacy,
outcome-expectancies, goals, and plans. The authors showed that
these constructs explained 55 per cent of the variance for PA in young
adults at 8 weeks. On the contrary, McAuley et al. (2003) report that their
best fitting model accounted for 40 per cent of the variation in PA maintenance.
Although the above studies examined the structure of SCT, they
included other factors and excluded important constructs proposed by
Bandura (2004), such as goals and barriers. To date, it appears that the
broader SCT has not yet been fully tested in any single study.
SCT’s ability to predict PA in the diabetic population has been rather
limited. Most of the studies focus on the examination of one or a few of the
theory’s constructs (Allen, 2004); SCT’s structural model to predict PA in
this population has yet to be examined. Allen’s (2004) review revealed 13
studies on this topic. Briefly, sample sizes ranged from 46 to 118 people,
10 studies assessed type 2 diabetes individuals, 10 were correlational studies,
all studies measured self-efficacy, and five assessed outcome expectations. All
studies in the review reported a significant association between self-efficacy
and PA, while mixed results were reported for the relationship between
outcome expectations and PA (Allen, 2004). Although only one study in this
review examined social support, there is ample evidence that social support
strategies are effective for PA promotion in those living with diabetes
(Gallant, 2003; Karlsen, Idsoe, Hanestad, Murberg, & Bru, 2004; Keller
et al., 1999; Williams & Bond, 2002).
Further, it appears that no study to date has examined the predictive
ability of SCT (or any other socio-cognitive theory/model) between T1D and
T2D individuals. Given the well-established etiological and physiological
differences between T1D and T2D (Canadian Diabetes Association, 2003),
and differences in the reported demographic, health, and behavioral
characteristics between these two groups—e.g. those with T2D tend to be less
active, older, and overweight/obese—as well as the differences in the health/
medical and demographic PA predictors between the T1D and T2D groups
(Plotnikoff, Taylor, Wilson, Courneya, Sigal, Birkett, Raine, & Svenson,
2006), it may also be likely that such PA social-cognitive constructs and
their orchestration in predicting behavior are different between the two
diabetes types. It is therefore desirable to separately analyse data for these
groups to test for any cognitive differences on factors associated with PA

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริษัทเอสซีทีส่วนประกอบอธิบายโดยทั่วไปประมาณ 40-55 ร้อยละของผลต่างลักษณะการทำงานของ PA ในการศึกษาเหลว Conn et al. (2003)พบว่าตัวเองประสิทธิภาพ อุปสรรค และ expectancies ผล (การปรับปรุงสำหรับอายุ สุขภาพ และกระบวนการของการเปลี่ยนแปลง) อธิบาย 46 ร้อยละของลักษณะการทำงานผลต่าง ในขณะที่ ประสิทธิภาพตนเอง สังคมสนับสนุน รายงาน Resnick et al. (2002)และร้อยละ 53 ของอธิบายผล expectancies (ปรับอายุ)ผลต่างสำหรับ PA (Resnick et al., 2002) ในการศึกษาระยะยาว Rovniakal. ร้อยเอ็ด (2002) ทำงานบริษัทเอสซีทีรุ่นที่รวมการสนับสนุนทางสังคม selfefficacyผล expectancies เป้าหมาย และแผนการ ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าร้อยละ 55 ของผลต่างสำหรับป่าในหนุ่มอธิบายโครงสร้างเหล่านี้ผู้ใหญ่ใน 8 สัปดาห์ ดอก McAuley et al. (2003) รายงานที่ตนรูปแบบเหมาะสมที่สุดบัญชีสำหรับ 40 ร้อยละของความแปรปรวนในการบำรุงรักษาป่าแม้ว่าโครงสร้างของบริษัทเอสซีที ตรวจสอบการศึกษาข้างต้นนั้นปัจจัยอื่น ๆ และโครงสร้างสำคัญที่ถูกนำเสนอโดยBandura (2004), เป้าหมายและอุปสรรค วันที่ จะปรากฏขึ้นบริษัทเอสซีทีกว้างขึ้นไม่ยังได้เต็มทดสอบในการศึกษาเดียวกันของบริษัทเอสซีทีสามารถทำนาย PA ในประชากรที่เป็นโรคเบาหวานได้รับค่อนข้างจำกัด ส่วนใหญ่ของการศึกษาเน้นการสอบหนึ่งหรือบางของทฤษฎีสร้าง (อัลเลน 2004); แบบจำลองโครงสร้างของบริษัทเอสซีทีการทำนายป่านี้ประชากรยังสามารถตรวจสอบ อัลเลนของตรวจทาน (2004) เปิดเผย 13การศึกษาในหัวข้อนี้ ตัวอย่างขนาดอยู่ในช่วงจาก 46 คน 118 สั้น ๆศึกษา 10 ประเมินบุคคลชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน 10 ได้ศึกษา correlationalศึกษาทั้งหมดวัดประสิทธิภาพตนเอง และ 5 ประเมินผลความคาดหวัง ทั้งหมดการศึกษาในการทบทวนรายงานการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างประสิทธิภาพตนเองและ PA ในขณะที่มีรายงานผลรวมสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างความคาดหวังผลลัพธ์และ PA (อัลเลน 2004) แม้เพียงหนึ่งศึกษาในทบทวนตรวจสอบการสนับสนุนทางสังคม มีหลักฐานเพียงพอที่สนับสนุนทางสังคมกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสำหรับ PA โปรโมชั่นผู้อยู่กับโรคเบาหวาน(บริษัทกาลลันท์ 2003 Karlsen, Idsoe, Hanestad, Murberg, & Bru, 2004 เคลเลอร์ร้อยเอ็ด al., 1999 วิลเลียมส์และพันธบัตร 2002)เพิ่มเติม ปรากฏว่า ศึกษาไม่ถึงวันได้ตรวจสอบการคาดการณ์ความสามารถของบริษัทเอสซีที (หรือสังคมรับรู้ทฤษฎี/รุ่นอื่น ๆ) ระหว่าง T1D และคน T2D ให้ดีขึ้น etiological และสรีรวิทยาความแตกต่างระหว่าง T1D และ T2D (แคนาดาโรคเบาหวานสมาคม 2003),และความแตกต่าง ด้าน สุขภาพประชากร รายงาน และพฤติกรรมลักษณะระหว่างเหล่านี้สอง groups—e.g มี T2D มักน้อยใช้งานอยู่ อายุ และน้ำหนักเกิน/อ้วน — และความแตกต่างในสุขภาพ /ทางการแพทย์ และประชากร predictors PA ระหว่างกลุ่ม T1D และ T2D(Plotnikoff เทย์เลอร์ Wilson, Courneya, Sigal, Birkett, Raine และ Svenson2006), มันอาจจะมีแนวโน้มว่า สร้างป่าดังกล่าวสังคมรับรู้ และข่าวของพวกเขาในการทำนายพฤติกรรมแตกต่างระหว่างสองโรคเบาหวานชนิด จึงสมควรแยกวิเคราะห์ข้อมูลสำหรับเหล่านี้กลุ่มการทดสอบความแตกต่างการรับรู้ในปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนประกอบ SCT อธิบายโดยทั่วไปประมาณร้อยละ 40-55 ของ
ความแปรปรวนสำหรับพฤติกรรม PA ในการศึกษาแบบตัดขวางเรือ et al, (2003)
พบว่าการรับรู้ความสามารถตนเองอุปสรรคและความคาดหวังผล (ปรับ
อายุสุขภาพและกระบวนการของการเปลี่ยนแปลง) อธิบายร้อยละ 46 ของพฤติกรรม
แปรปรวนในขณะที่เรสนิคและอัล (2002) รายงานว่าการรับรู้ความสามารถของตนเองการสนับสนุนทางสังคม
และความคาดหวังผล (ปรับอายุ) อธิบายร้อยละ 53 ของ
ความแปรปรวนสำหรับ PA (เรสนิค et al., 2002) ในการศึกษาระยะยาว Rovniak
et al, (2002) การจ้างงานรูปแบบเอสซีทีรวมถึงการสนับสนุนทางสังคมรู้ความสามารถ,
ผล-คาดหวังเป้าหมายและแผน ผู้เขียนแสดงให้เห็นว่า
โครงสร้างเหล่านี้อธิบายร้อยละ 55 ของความแปรปรวนสำหรับ PA ในหนุ่มสาว
ผู้ใหญ่ที่ 8 สัปดาห์ ในทางตรงกันข้าม McAuley et al, (2003) รายงานว่าพวกเขา
รูปแบบที่เหมาะสมที่ดีที่สุดคิดเป็นร้อยละ 40 ของการเปลี่ยนแปลงในการบำรุงรักษา PA.
ถึงแม้ว่าการศึกษาดังกล่าวข้างต้นการตรวจสอบโครงสร้างของ SCT ที่พวกเขา
รวมถึงปัจจัยอื่น ๆ และได้รับการยกเว้นโครงสร้างสำคัญที่เสนอโดย
Bandura (2004) เช่นเป้าหมายและ อุปสรรค ในวันที่ปรากฏว่า
ในวงกว้าง SCT ยังไม่ได้รับการทดสอบอย่างเต็มที่ในการศึกษาใด ๆ เดียว.
ความสามารถของเอสซีทีที่จะคาดการณ์ PA ในประชากรที่เป็นโรคเบาหวานได้รับค่อนข้าง
จำกัด ส่วนใหญ่ของการศึกษามุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบของหนึ่งหรือสองสาม
สร้างทฤษฎี (อัลเลน, 2004); รูปแบบโครงสร้างของ SCT ที่จะคาดการณ์ PA ใน
ประชากรกลุ่มนี้ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ อัลเลน (2004) รีวิวเผย 13
การศึกษาในหัวข้อนี้ สั้น ๆ ขนาดตัวอย่างตั้งแต่ 46-118 คน
10 การศึกษาการประเมินชนิดที่ 2 โรคเบาหวานบุคคล 10 มีการศึกษาหาความสัมพันธ์,
การศึกษาทุกวัดการรับรู้ความสามารถตนเองและความคาดหวังที่ห้าผลการประเมิน ทั้งหมด
การศึกษาในการตรวจสอบรายงานการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเอง
และ PA, ในขณะที่ผลการผสมที่ได้รับรายงานสำหรับความสัมพันธ์ระหว่าง
ความคาดหวังและผล PA (อัลเลน, 2004) แม้ว่าจะมีเพียงการศึกษาหนึ่งใน
การตรวจสอบการตรวจสอบการสนับสนุนทางสังคมมีหลักฐานเพียงพอว่าการสนับสนุนทางสังคม
กลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสำหรับโปรโมชั่นซิลเวเนียด้วยการใช้ชีวิตผู้ป่วยโรคเบาหวาน
(กล้าหาญ, 2003; Karlsen, Idsoe, Hanestad, Murberg และ Bru 2004; เคลเลอร์
, et al ., 1999. วิลเลียมส์และตราสารหนี้, 2002)
นอกจากนี้ก็ปรากฏว่าการศึกษาจะไม่มีวันมีการตรวจสอบการทำนาย
ความสามารถของเอสซีที (หรืออื่น ๆ ทฤษฎีทางสังคมและทางปัญญา / รุ่น) ระหว่าง T1D และ
บุคคล T2D ได้รับการที่ดีขึ้นและสาเหตุทางสรีรวิทยา
ความแตกต่างระหว่าง T1D และ T2D (แคนาดาสมาคมโรคเบาหวาน, 2003),
และความแตกต่างในการรายงานประชากรสุขภาพและพฤติกรรม
ลักษณะระหว่างทั้งสองกลุ่มเช่นผู้ที่มี T2D มีแนวโน้มที่จะน้อยกว่า
การใช้งานที่มีอายุมากกว่า และมีน้ำหนักเกิน / อ้วนเช่นเดียวกับความแตกต่างในด้านสุขภาพ /
PA พยากรณ์ทางการแพทย์และกลุ่มผู้เข้าชมระหว่างกลุ่ม T1D และ T2D
(Plotnikoff เทย์เลอร์, วิลสัน Courneya, Sigal, Birkett, เรนและสเวนสัน,
2006) มันก็อาจจะ มีแนวโน้มว่าเช่น PA สร้างองค์ความรู้ทางสังคมและ
การประสานของพวกเขาในการทำนายพฤติกรรมที่แตกต่างกันระหว่างสอง
ชนิดโรคเบาหวาน ดังนั้นจึงเป็นที่น่าพอใจจะแยกวิเคราะห์ข้อมูลเหล่านี้
กลุ่มที่จะทดสอบความแตกต่างทางความคิดใด ๆ เกี่ยวกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับซิลเวเนีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่จัดจำหน่ายโดยทั่วไปอธิบายส่วนประกอบประมาณ 40 - 55 ร้อยละของความแปรปรวนพฤติกรรม
PA ในการศึกษาแบบตัดขวาง เรือ et al . ( 2003 )
) พบว่า การรับรู้ความสามารถของตนเอง อุปสรรค และความคาดหวังผลลัพธ์ ( กระบวนการปรับ
อายุ สุขภาพ และการเปลี่ยนแปลง ) อธิบายร้อยละของความแปรปรวนพฤติกรรม
46 ในขณะที่เรสนิค et al . ( 2002 ) ได้รายงานว่า แรงสนับสนุนทางสังคม
ความคาดหวังผลลัพธ์และการปรับอายุได้ 53 เปอร์เซ็นต์ของ
แบบ PA ( เรสนิค et al . , 2002 ) ในการศึกษาระยะยาว rovniak
et al . ( 2002 ) งาน SCT รุ่นรวมถึงการสนับสนุนทางสังคม selfefficacy
, ความคาดหวังผลลัพธ์ เป้าหมาย และแผนการ ผู้เขียนพบว่า
โครงสร้างเหล่านี้อธิบาย 55 ร้อยละของความแปรปรวนสำหรับ PA ในวัยผู้ใหญ่
ที่ 8 สัปดาห์ ในทางตรงกันข้ามMcAuley et al . ( 2003 ) รายงานว่า
ที่ดีที่สุดกระชับแบบคิดเป็นร้อยละ 40 ของการดูแลรักษาป่า .
ถึงแม้ว่าการศึกษาตรวจสอบโครงสร้างของ SCT พวกเขา
รวมปัจจัยอื่น ๆและแยกสำคัญโครงสร้างที่เสนอโดย
Bandura ( 2004 ) เช่น เป้าหมายและอุปสรรค วัน ปรากฏว่า
กว้าง SCT ยังไม่ได้มีการทดสอบอย่างเต็มที่ในการศึกษา
เดียวใด ๆSCT คือความสามารถในการทำนาย PA ในประชากรผู้ป่วยเบาหวานได้รับการค่อนข้าง
จำกัด ที่สุดของการศึกษาเน้นการตรวจสอบหนึ่งหรือสองสาม
ทฤษฎีโครงสร้าง ( Allen , 2004 ) ; SCT คือโครงสร้างทำนาย PA ใน
ประชากรนี้ยังถูกตรวจสอบ อัลเลน ( 2004 ) ตรวจสอบพบ 13
การศึกษาในหัวข้อนี้ สั้น ๆ , ขนาดตัวอย่างมีค่า 46
118 คน10 การศึกษาประเมินบุคคลโรคเบาหวานชนิดที่ 2 , 10 นิ
, การศึกษาวัดความสามารถของตนเองและความคาดหวังในผลการประเมิน 5 . การศึกษาทั้งหมด
ในการทบทวนรายงานความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเอง
และป่า ในขณะที่ผลผสม โดยรายงานความสัมพันธ์ระหว่างความคาดหวังและผล
PA ( Allen , 2004 ) แม้ว่าจะมีเพียงหนึ่งการศึกษานี้
ทบทวนการตรวจสอบการสนับสนุนทางสังคม มีหลักฐานเพียงพอที่สนับสนุนกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสำหรับการส่งเสริม
สังคมป่าอยู่ในผู้ที่มีโรคเบาหวาน
( กล้าหาญ , 2003 ; karlsen idsoe hanestad murberg , , , , &บรู , 2004 ; เคลเลอร์
et al . , 1999 ; วิลเลี่ยม&พันธบัตร , 2002 ) .
เพิ่มเติม ปรากฏว่า ไม่มีการศึกษาถึงวันที่ได้ตรวจสอบทำนาย
ความสามารถของ SCT ( หรืออื่น ๆและการคิดทฤษฎี / รุ่น ) ระหว่าง t1d และ
t2d บุคคล ให้รู้จักและทราบความแตกต่างระหว่างและสรีรวิทยา
t1d t2d ( สมาคมโรคเบาหวานแคนาดา 2003 ) , ความแตกต่าง
และรายงานส่วนบุคคล สุขภาพ และลักษณะพฤติกรรม
ระหว่างทั้งสอง groups-e.g. ผู้ที่มี t2d มักจะน้อย
งานเก่าและมีน้ำหนักเกิน / อ้วน ตลอดจนความแตกต่างในด้านสุขภาพ /
ทางการแพทย์และประชากร PA และพยากรณ์ระหว่าง t1d t2d กลุ่ม
( plotnikoff , เทย์เลอร์ , วิลสัน , courneya ไซเจิลเบอร์คิตเรน , , , ,
&สเวนสัน , 2006 ) , มันอาจจะดูเหมือนว่า เช่น PA ปัญญาทางสังคมโครงสร้างและ
ผู้ประพันธ์ของพวกเขาใน ทำนายพฤติกรรมที่แตกต่างกันระหว่างสอง
โรคเบาหวานประเภทมันเป็นที่พึงปรารถนาดังนั้นเพื่อแยกวิเคราะห์ข้อมูลสำหรับกลุ่มเหล่านี้
เพื่อทดสอบปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ความแตกต่างใด ๆในป่า