In recent years, the issue of home

In recent years, the issue of home country measures for technology transfer to
developing countries has gained prominence, particularly in the international
agreements. Home country measures are regarded as capable of increasing the flow of
resources and knowledge to the countries that require them most but cannot acquire
them through market mechanisms. This paper examines whether home country
measures can play a role in increasing the quantity and quality of FDI to developing
countries.
The studies relating to foreign direct investment (FDI) flows to developing countries
mainly deal with the question of what host countries have to do to attract and reap the
full benefits of FDI and less with the role of the home country. The role of the host
country is crucial for attracting and absorbing FDI, but there is also potential for
improving both the quantity and quality of FDI by means of home country measures and
thereby contribute to a positive development in recipient countries.
This important role of home country measures has been recognised by several
multilateral organisations. For instance, the Agreement on trade-related intellectual
property rights (TRIPS) has a provision on the role of the home countries: “Developed
country Members shall provide incentives to enterprises and institutions in their
territories for the purpose of promoting and encouraging technology transfer to leastdeveloped
country Members in order to enable them to create a sound and viable
technological base” (WTO, TRIPS, Art. 66.2). Subsequent to the Agreement on traderelated
investment measures (TRIMS), which reduced host country regulation on
inward investment, the home country measures have assumed greater importance in the
context of development in host countries.
FDI is probably the main channel of technology transfer, including both technical and
managerial know-how as well as various types of spin-off effects. For some countries, it
is not easy to attract FDI due to its tendency to concentrate. FDI flows are primarily
concentrated within the so-called "triad" countries, i.e., the EU, the USA and Japan.
Some FDI goes to the more prosperous developing countries, mainly the newly
industrialised economies. The developing countries’ share of total FDI is, however,
decreasing. According to UNCTAD (2001a), their share - in the year 2000 - constituted
19 percent as opposed to 30 percent just ten years ago. The group of Least Developed
Countries - the 49 poorest developing countries - got only 0.35 percent of the worlds
FDI flows and 1.8 percent of total FDI received by developing countries. Moreover, the
Least Developed Countries are less equipped for reaping the benefits of even this
limited FDI inflows, owing to structural difficulties.
Therefore, new initiatives to improve the quality and increase the flow of FDI to these
countries are needed. The home countries can step in to complement the efforts of host
countries. Many home countries have outward investment promotion activities, which
are implemented by the outward investment agencies. Hence, the activities of these
agencies may provide an indication of the home countries’ policies on outward

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีที่ผ่านมา ปัญหาประเทศมาตรการสำหรับเทคโนโลยีที่โอนย้ายไปประเทศกำลังพัฒนาได้รับความโดดเด่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่ข้อตกลง มาตรการของประเทศถือเป็นความสามารถในการเพิ่มการไหลเวียนของทรัพยากรและความรู้ไปยังประเทศที่ใช้มากที่สุด แต่ไม่ได้รับพวกเขาผ่านกลไกตลาด กระดาษนี้ตรวจสอบว่าบ้านประเทศมาตรการสามารถมีบทบาทในการเพิ่มปริมาณและคุณภาพของ FDI ในการพัฒนาประเทศศึกษาที่เกี่ยวข้องกับต่างประเทศลงทุนโดยตรง (FDI) ไหลไปยังประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่จัดการกับคำถามของประเทศที่จะต้องทำเพื่อดึงดูด และเรียบเต็มประโยชน์ของ FDI น้อย มีบทบาทในประเทศ บทบาทของโฮสต์ประเทศที่มีความสำคัญในการดึงดูด และดูด FDI แต่ยังอาจจะปรับปรุงทั้งปริมาณและคุณภาพของ FDI จากประเทศมาตรการ และจึงนำไปสู่การพัฒนาในเชิงบวกในประเทศผู้รับมีแล้วยังนี้บทบาทที่สำคัญของประเทศมาตรการ โดยหลายองค์กรพหุภาคี ตัวอย่าง ข้อตกลงเกี่ยวกับทรัพย์สินทางปัญญาที่เกี่ยวข้องกับการค้าสิทธิ (เที่ยว) มีส่วนสำรองในบทบาทของประเทศบ้าน: "พัฒนาประเทศสมาชิกต้องให้สิ่งจูงใจเพื่อองค์กรและสถาบันต่าง ๆ ในการเขตเพื่อส่งเสริม และส่งเสริมการถ่ายทอดเทคโนโลยีเพื่อ leastdevelopedประเทศสมาชิกเพื่อให้พวกเขาเพื่อสร้างเสียง และทำงานได้ฐานเทคโนโลยี" (องค์การ เดินทาง Art. 66.2) ต่อมาจะตกลงบน traderelatedมาตรการการลงทุน (TRIMS), ซึ่งลดกฎระเบียบของประเทศเจ้าภาพในลงทุนขาเข้า มาตรการประเทศได้ถือว่าสำคัญมากในการบริบทของการพัฒนาในประเทศFDI จะช่องทางหลักของการถ่ายทอดเทคโนโลยี รวมทั้งเทคนิค และจัดการความรู้เป็นสปินออกผลชนิดต่าง ๆ สำหรับบางประเทศ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะดึงดูด FDI เนื่องจากแนวโน้มของสมาธิ FDI ไหลเป็นหลักเข้มข้นภายในประเทศเรียกว่า "triad" เช่น EU สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่นFDI บางส่วนไปยังประเทศกำลังพัฒนาเจริญขึ้น ส่วนใหญ่ใหม่เศรษฐกิจ industrialised ของประเทศกำลังพัฒนาร่วมของ FDI ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม เป็นลดลง ตาม UNCTAD (2001a), กัน - ในปี 2000 - ทะลักร้อยละ 19 ตรงข้ามกับ 30 เปอร์เซ็นต์เพียงสิบปีที่ผ่านมา กลุ่มพัฒนาน้อยที่สุดประเทศ - 49 จนที่สุดประเทศกำลังพัฒนา - มีเพียง 0.35 เปอร์เซ็นต์ของโลกFDI ไหลและ 1.8 เปอร์เซ็นต์ของผลรวม FDI รับการพัฒนาประเทศ นอกจากนี้ การประเทศพัฒนาน้อยที่สุดมีน้อยพร้อมสำหรับผลประโยชน์ของนี้จำกัด FDI ไหลเข้าจำนวนมาก เนื่องจากโครงสร้างความยากลำบากดังนั้น ริเริ่มใหม่เพื่อปรับปรุงคุณภาพ และเพิ่มการไหลเวียนของ FDI กับประเทศมีความจำเป็น ประเทศสามารถเข้าเติมเต็มความพยายามของโฮสต์ประเทศ หลายประเทศมีกิจกรรมส่งเสริมการลงทุนภายนอก การจะดำเนินการ โดยหน่วยลงทุนภายนอก ดังนั้น กิจกรรมเหล่านี้หน่วยงานอาจมีข้อบ่งชี้ของประเทศบ้านในภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปีที่ผ่านมาปัญหาของมาตรการที่ประเทศบ้านเกิดสำหรับการถ่ายโอนเทคโนโลยีเพื่อ
การพัฒนาประเทศได้รับความโดดเด่นโดยเฉพาะในต่างประเทศ
ข้อตกลง หน้าแรกมาตรการประเทศจะถือเป็นความสามารถในการเพิ่มการไหลเวียนของ
ทรัพยากรและความรู้ให้กับประเทศที่พวกเขาต้องการมากที่สุด แต่ไม่สามารถได้รับ
พวกเขาผ่านกลไกตลาด กระดาษนี้จะตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นประเทศบ้านเกิด
มาตรการที่สามารถมีบทบาทในการเพิ่มปริมาณและคุณภาพของการลงทุนโดยตรงในการพัฒนา
ประเทศ.
การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ (FDI) ที่ไหลไปยังประเทศกำลังพัฒนา
ส่วนใหญ่จัดการกับคำถามของสิ่งที่ประเทศเจ้าภาพต้องทำเพื่อ ดึงดูดและเก็บเกี่ยว
ผลประโยชน์เต็มรูปแบบของการลงทุนโดยตรงและน้อยกับบทบาทของประเทศบ้านเกิด บทบาทของการเป็นเจ้าภาพ
ของประเทศเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการดึงดูดและการดูดซับลงทุนจากต่างประเทศ แต่ยังมีศักยภาพในการ
ปรับปรุงทั้งปริมาณและคุณภาพของการลงทุนโดยตรงโดยวิธีการของมาตรการที่ประเทศบ้านเกิดและ
จึงนำไปสู่การพัฒนาในเชิงบวกในประเทศผู้รับ.
นี้บทบาทที่สำคัญของบ้าน มาตรการที่ประเทศได้รับการยอมรับจากหลาย
องค์กรพหุภาคี ยกตัวอย่างเช่นข้อตกลงเกี่ยวกับการค้าที่เกี่ยวข้องกับทางปัญญา
สิทธิในทรัพย์สิน (TRIPS) มีบทบัญญัติเกี่ยวกับบทบาทของประเทศบ้านเกิด "การพัฒนา
ของประเทศสมาชิกจะต้องให้สิ่งจูงใจให้ผู้ประกอบการและสถาบันการศึกษาของพวกเขาใน
ดินแดนเพื่อวัตถุประสงค์ในการส่งเสริมและสนับสนุนการถ่ายโอนเทคโนโลยี leastdeveloped
ประเทศสมาชิกในการที่จะช่วยให้พวกเขาสร้างเสียงและทำงาน
ฐานทางเทคโนโลยี "(WTO, ทริปศิลปะ. 66.2) ภายหลังข้อตกลงในการ traderelated
มาตรการการลงทุน (จดจ้อง) ซึ่งลดกฎระเบียบของประเทศเจ้าภาพใน
การลงทุนภายในบ้านมาตรการประเทศได้สันนิษฐานความสำคัญมากขึ้นใน
บริบทของการพัฒนาในประเทศที่เป็นเจ้าภาพ.
การลงทุนโดยตรงน่าจะเป็นช่องทางหลักของการถ่ายโอนเทคโนโลยีรวมทั้ง ทางด้านเทคนิคและ
การบริหารจัดการความรู้เช่นเดียวกับประเภทต่างๆของผลกระทบที่สปินออก สำหรับบางประเทศก็
ไม่ง่ายที่จะดึงดูดการลงทุนโดยตรงเนื่องจากแนวโน้มที่จะมีสมาธิ กระแสการลงทุนโดยตรงเป็นหลัก
ความเข้มข้นภายในที่เรียกว่า "สาม" ประเทศเช่นสหภาพยุโรปสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น.
FDI บางคนไปที่ประเทศที่เจริญรุ่งเรืองมากขึ้นการพัฒนาส่วนใหญ่ที่เพิ่ง
เศรษฐกิจอุตสาหกรรม หุ้นของประเทศกำลังพัฒนาในการลงทุนจากต่างประเทศทั้งหมดเป็น แต่
ลดลง ตามที่อังค์ถัด (2001a) หุ้นของพวกเขา - ในปี 2000 - บัญญัติ
ร้อยละ 19 เมื่อเทียบกับร้อยละ 30 แค่สิบปีที่ผ่านมา กลุ่มพัฒนาน้อยที่สุด
ประเทศ - 49 ประเทศกำลังพัฒนาที่ยากจนที่สุด - มีเพียงร้อยละ 0.35 ของโลกที่
กระแสการลงทุนโดยตรงและร้อยละ 1.8 ของการลงทุนจากต่างประเทศทั้งหมดที่ได้รับจากประเทศกำลังพัฒนา นอกจากนี้
ประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดมีการติดตั้งน้อยลงสำหรับการเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากนี้แม้
ไหลเข้าของเงินลงทุนจากต่างประเทศที่ จำกัด เนื่องจากความยากลำบากโครงสร้าง.
ดังนั้นความคิดริเริ่มใหม่เพื่อปรับปรุงคุณภาพและเพิ่มการไหลเวียนของการลงทุนโดยตรงเหล่านี้
ประเทศที่มีความจำเป็น ประเทศบ้านสามารถขั้นตอนในการเติมเต็มความพยายามของเจ้าบ้าน
ประเทศ หลายประเทศมีการจัดกิจกรรมส่งเสริมการลงทุนออกไปด้านนอกซึ่ง
จะดำเนินการโดยหน่วยงานการลงทุนออกไปด้านนอก ดังนั้นกิจกรรมเหล่านี้
หน่วยงานที่อาจให้ข้อบ่งชี้ของนโยบายประเทศบ้านเกิดเมื่อวันที่ออกไปด้านนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปีที่ผ่านมาปัญหาของมาตรการในประเทศสำหรับการถ่ายทอดเทคโนโลยี
ประเทศกำลังพัฒนาได้รับชื่อเสียง , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในข้อตกลงระหว่างประเทศ

มาตรการบ้านประเทศถือเป็นความสามารถในการเพิ่มการไหลของทรัพยากรและความรู้
ไปยังประเทศที่ ต้องการมากที่สุด แต่ไม่สามารถรับ
พวกเขาผ่านกลไกตลาด กระดาษนี้ตรวจสอบว่าประเทศ
มาตรการที่สามารถมีบทบาทในการเพิ่มปริมาณและคุณภาพของการลงทุนเพื่อการพัฒนาประเทศ
.
การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ ( FDI ) กระแสการพัฒนาประเทศ
ส่วนใหญ่จัดการกับคำถามของสิ่งที่เป็นเจ้าภาพประเทศต้องทำเพื่อดึงดูดและเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เต็มของ FDI
และน้อยกับบทบาทของบ้าน ประเทศ บทบาทของเจ้าภาพ
ประเทศเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการดึงดูดและดูดการลงทุนจากต่างประเทศ แต่ยังมีศักยภาพสำหรับ
เพิ่มทั้งปริมาณและคุณภาพของการลงทุนทางตรงจากต่างประเทศ โดยใช้มาตรการบ้านจึงส่งผลให้ประเทศและ
การพัฒนาในเชิงบวกในประเทศผู้รับ .
นี้มีบทบาทสำคัญในประเทศที่ได้รับการยอมรับโดยองค์กรพหุภาคีหลาย

สำหรับอินสแตนซ์และความตกลงว่าด้วยการค้าที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินทางปัญญา
สิทธิในทรัพย์สิน ( ทริป ) มีการจัดบทบาทของบ้านประเทศ " พัฒนา
ประเทศสมาชิกจะสร้างแรงจูงใจให้กับองค์กรและสถาบันในดินแดนของพวกเขา
เพื่อวัตถุประสงค์ในการส่งเสริมและสนับสนุนการถ่ายทอดเทคโนโลยี leastdeveloped
สมาชิกประเทศเพื่อช่วยให้พวกเขาสร้างเสียงและศักยภาพ
ฐานเทคโนโลยี ( WTO , ท่องเที่ยว , ศิลปะ 42 ) ภายหลังความตกลงว่าด้วยมาตรการการลงทุน traderelated
( ฟอร์ด ) ซึ่งลดระเบียบประเทศเจ้าภาพใน
การลงทุนภายใน , ประเทศมีมาตรการที่ถือว่าสำคัญมากขึ้นในบริบทของการพัฒนาในประเทศเจ้าภาพ
.
ส่วนอาจเป็นช่องทางหลักของการถ่ายทอดเทคโนโลยี ทั้งทางด้านเทคนิคและ
การบริหารจัดการความรู้รวมทั้งประเภทต่างๆของหมุนปิด เอฟเฟค สำหรับบางประเทศ มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะดึงดูด FDI
เนื่องจากแนวโน้มที่จะมีสมาธิ กระแสการลงทุนโดยตรงเป็นหลัก
เข้มข้นภายในที่เรียกว่า " สาม " ประเทศ เช่น สหภาพยุโรป สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น
บางไปเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นจากประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่เป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่
.ประเทศกำลังพัฒนา ' ร่วมของ FDI ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม
ลดลง ตามที่อังค์ถัด ( 2001a ) , หุ้นของพวกเขา - ในปี 2000 - ขึ้น
19 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับร้อยละ 30 เพียงสิบปีที่ผ่านมา กลุ่มพัฒนา
อย่างน้อยประเทศ - 49 ยากจนประเทศกำลังพัฒนา - มีเพียง 0.35 เปอร์เซ็นต์ของ FDI โลก
ไหลและ 1.8 เปอร์เซ็นต์ของการลงทุนโดยตรงทั้งหมดที่ได้รับจากการพัฒนาประเทศ นอกจากนี้
ประเทศพัฒนาน้อยที่สุดคือน้อยกว่าห้องเพื่อผลประโยชน์ของการลงทุนโดยตรงไหลเข้า แม้เรื่องนี้
จำกัด เนื่องจากปัญหาโครงสร้าง
ดังนั้น โครงการใหม่ ๆ เพื่อปรับปรุงคุณภาพและเพิ่มการไหลของการลงทุนโดยตรงในประเทศเหล่านี้
ที่จําเป็น บ้านที่ประเทศสามารถก้าวเข้ามาเพื่อเสริมความพยายามของประเทศเจ้าภาพ

ประเทศมากมาย มีกิจกรรมการส่งเสริมการลงทุนออกไปด้านนอกซึ่งจะดำเนินการโดยหน่วยงานการลงทุน
สินค้าขาออก ดังนั้น กิจกรรมของหน่วยงานเหล่านี้
อาจให้ข้อบ่งชี้ของบ้านประเทศ ' นโยบายภายนอก