ConclusionsPrinciples in the treatm

Conclusions
Principles in the treatment of hypertension in the elderly have much in common with those applying to younger age groups. In particular, there appears to be no cogent reason to withhold active therapy for hypertension in persons in their 8th or 9th decades of life, nor to modify the blood pressure thresholds above which treatment is recommended. Also, the need for careful investigation and treatment for underlying causes of secondary hypertension still applies in older persons. Issues especially requiring prompt separation from mainstream management in the elderly are ‘white coat hypertension’ and hypertension–hypotension syndrome. Sensitivity of the elderly to sodium and to diuretics enhances rather than reduces the value of a thiazide diuretic as the first-line choice in mainstream treatment. The second-line option is either an angiotensin inhibitor (ACE inhibitor/angiotensin II receptor blocker) or a calcium antagonist, depending upon the clinical setting. ISH, the prevalent form of hypertension in the elderly and characterized by arterial stiffness, is often resistant to combination therapy with a thiazide diuretic, angiotensin inhibitor, and calcium antagonist. The deficiency of endothelial NO-dependent vasodilatation that contributes to arterial stiffness may be bypassed by adjunctive treatment with isosorbide mononitrate. An alternative strategy for bringing resistant ISH under control is to add aldactone, a spironolactone diuretic, to existing therapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปหลักในการรักษาโรคความดันโลหิตสูงในผู้สูงอายุมีมากร่วมกันกับผู้สมัครที่อายุน้อยกว่ากลุ่มอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหมือนจะ จงใจละเมิดข้อเหตุผลใน การระงับใช้รักษาความดันโลหิตสูงในคนในทศวรรษ 8 หรือ 9 ชีวิต หรือ การปรับเปลี่ยนเกณฑ์ความดันโลหิตที่ซึ่งการรักษาจะแนะนำ นอกจากนี้ จำเป็นต้องตรวจสอบระมัดระวังและการรักษาสาเหตุของความดันโลหิตสูงรองไปในผู้สูงอายุ ปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องพร้อมแยกจากหลักการจัดการในการเป็นผู้สูงอายุ 'เสื้อคลุมสีขาวความดันโลหิตสูง' และโรคความดันโลหิตสูง – ความดันเลือดต่ำ ความไวของผู้สูงอายุ เพื่อโซเดียม และขับปัสสาวะช่วยเพิ่ม มากกว่าลดค่าของ thiazide เป็นยาขับปัสสาวะเป็นตัวเลือกบรรทัดแรกในการรักษากระแสหลัก ตัวเลือกสองสายคือ การยับยั้ง angiotensin (ACE ยับยั้ง/angiotensin II รับ blocker) หรือเป็นปฏิปักษ์แคลเซียม ขึ้นอยู่กับการตั้งค่าทางการแพทย์ มักจะเป็นอิช แบบแพร่หลายของความดันโลหิตสูงในผู้สูงอายุ และโดยหลอดเลือดแดงแข็ง ทนการรักษาร่วมกับยาขับปัสสาวะ thiazide ยับยั้ง angiotensin และแคลเซียมปฏิปักษ์ ขาดของ vasodilatation ไม่ขึ้นอยู่กับบุผนังหลอดเลือดที่ก่อให้เกิดหลอดเลือดแข็งอาจถูก bypassed โดยโทนเนอร์รักษาด้วยไอโซซอร์ไบด์โมโนไนเตรต มีกลยุทธ์ทางเลือกสำหรับนำทนอิชภายใต้การควบคุมคือการ เพิ่ม aldactone, spironolactone เป็นยาขับปัสสาวะ การรักษาที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อสรุป
หลักการในการรักษาความดันโลหิตสูงในผู้สูงอายุมีมากเหมือนกันกับผู้ที่ใช้กับเด็กกลุ่มอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีปรากฏเป็นเหตุผลที่ไม่ตรงจุดที่จะระงับการรักษาด้วยการใช้งานสำหรับความดันโลหิตสูงในคนที่อยู่ในวันที่ 8 หรือ 9 ทศวรรษที่ผ่านมาของชีวิตหรือการปรับเปลี่ยนเกณฑ์ความดันโลหิตดังกล่าวข้างต้นซึ่งการรักษาจะแนะนำ นอกจากนี้ยังจำเป็นที่จะต้องตรวจสอบอย่างรอบคอบและการรักษาสาเหตุของความดันโลหิตสูงรองยังคงใช้ในผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นที่กำหนดให้แยกรวดเร็วจากการจัดการที่สำคัญในผู้สูงอายุที่มี 'ความดันโลหิตสูงเสื้อคลุมสีขาวและกลุ่มอาการของโรคความดันโลหิตสูง-ความดันโลหิตต่ำ ความไวของผู้สูงอายุโซเดียมและยาขับปัสสาวะช่วยเพิ่มมากกว่าลดมูลค่าของยาขับปัสสาวะ thiazide เป็นตัวเลือกแรกในการรักษาเส้นหลัก ตัวเลือกที่สองเส้นเป็นทั้งยับยั้ง angiotensin (ACE ยับยั้ง / angiotensin II receptor ที่ Blocker) หรือศัตรูแคลเซียมขึ้นอยู่กับการตั้งค่าทางคลินิก ISH, รูปแบบที่แพร่หลายของความดันโลหิตสูงในผู้สูงอายุและโดดเด่นด้วยเลือดแดงตึงมักจะทนต่อการรักษาร่วมกับยาขับปัสสาวะ thiazide, angiotensin ยับยั้งศัตรูและแคลเซียม ขาดของ endothelial ไม่ขึ้นอยู่กับภาวะหลอดเลือดขยายที่ก่อให้เกิดหลอดเลือดแดงแข็งตึงอาจจะข้ามโดยการรักษาเสริมด้วย isosorbide Mononitrate กลยุทธ์ทางเลือกสำหรับนำ ISH ทนภายใต้การควบคุมคือการเพิ่ม aldactone, ยาขับปัสสาวะ spironolactone, การรักษาที่มีอยู่