Others have reached this conclusion

Others have reached this conclusion in
reaction to the tendency of many political
scientists and economists to think of politics
as a form of economic activity. In politics
and public affairs, according to this view
(e.g. Schumpeter, 1962; Downs, 1957), the
citizen is essentially a consumer. Political
parties offer candidates and platforms in
an attempt to win votes, and sensible
consumer-citizens vote so as to strike the
best bargain for themselves. If they decide
that the political market place offers nothing
appealing, or that their resources are better
invested elsewhere, consumer-citizens will
stay away from the ballot box and quite
wisely forsake political activity. They may
even find that it is rational for them to
remain largely ignorant of public affairs.
There is little that one vote can accomplish,
after all, so why waste time studying the
issues and assessing the candidates in order
to cast a meaningless vote?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนอื่นได้มาถึงข้อสรุปนี้ในปฏิกิริยากับแนวโน้มของการเมืองนักวิทยาศาสตร์และนักเศรษฐศาสตร์คิดว่า การเมืองในรูปแบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ทางการเมืองและ กิจการสาธารณะ ตามมุมมองนี้(เช่น Schumpeter, 1962 ดาวน์ 1957), การพลเมืองคือ ผู้บริโภคเป็นหลัก ทางการเมืองกิจการมีผู้สมัครและแพลตฟอร์มในความพยายามที่จะชนะโหวต วีรศักดิ์ผู้บริโภคประชาชนลงคะแนนเสียงเพื่อตีความราคาดีที่สุดสำหรับตัวเอง ถ้าพวกเขาตัดสินใจตลาดทางการเมืองมีอะไรน่าสนใจ หรือว่า ทรัพยากรของพวกเขาจะดีกว่าการลงทุนอื่น ประชาชนผู้บริโภคจะอยู่ห่าง จากขีด และค่อนข้างอย่างชาญฉลาดละทิ้งกิจกรรมทางการเมือง พวกเขาอาจแม้จะพบว่า มันเป็นเหตุผลให้พวกเขายังคงไม่รู้ส่วนใหญ่รัฐกิจมีเสียงที่หนึ่งน้อยสามารถทำได้สำเร็จหลังจากที่ทุก ดังนั้นทำไมเสียเวลาเรียนปัญหาและการประเมินผู้สมัครตามลำดับลงมติไม่มีความหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อื่น ๆ ได้มาถึงข้อสรุปนี้ใน
การตอบสนองต่อแนวโน้มของการเมืองหลาย
นักวิทยาศาสตร์และนักเศรษฐศาสตร์ที่จะคิดว่าการเมือง
เป็นรูปแบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ในทางการเมือง
และกิจการสาธารณะตามมุมมองนี้
(เช่นชัม 1962; ดาวน์ 1957) ที่
ประชาชนเป็นหลักของผู้บริโภค การเมือง
ฝ่ายมีผู้สมัครและแพลตฟอร์มใน
ความพยายามที่จะชนะโหวต, และเหมาะสม
ของผู้บริโภคที่ประชาชนลงคะแนนเสียงเพื่อให้เป็นไปตี
ต่อรองราคาที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง หากพวกเขาตัดสินใจ
ว่าสถานที่ตลาดทางการเมืองมีอะไร
น่าสนใจหรือทรัพยากรของพวกเขาจะดีกว่าการ
ลงทุนอื่น ๆ ของผู้บริโภคที่ประชาชนจะ
อยู่ห่างจากกล่องลงคะแนนและค่อนข้าง
อย่างชาญฉลาดละทิ้งกิจกรรมทางการเมือง
พวกเขาอาจ ได้พบว่ามันเป็นเหตุผลสำหรับพวกเขาที่
ส่วนใหญ่ยังคงโง่เขลาของกิจการสาธารณะ
มีน้อยที่หนึ่งเสียงสามารถประสบความสำเร็จ
หลังจากทั้งหมดดังนั้นทำไมเสียเวลาศึกษา
ปัญหาและการประเมินผู้สมัครในการสั่งซื้อ
ที่จะโยนลงคะแนนเสียงความหมาย?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้อื่นได้สรุปในปฏิกิริยากับแนวโน้มทางการเมืองมากนักวิทยาศาสตร์และนักเศรษฐศาสตร์คิดว่า การเมืองเป็นรูปแบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ในการเมืองและกิจการสาธารณะ จากมุมมองนี้( เช่น ชัม , 1962 ; ดาวน์ 1957 )ประชาชนเป็นหลักของผู้บริโภค การเมืองพรรคการเมืองและผู้สมัครเสนอแพลตฟอร์มในความพยายามที่จะชนะการโหวต และสติสัมปชัญญะประชาชนผู้บริโภคโหวตเพื่อตีต่อรองราคาที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง ถ้าพวกเขาตัดสินใจสถานที่ที่ตลาดการเมืองมีอะไรดูด หรือทรัพยากรของพวกเขาจะดีขึ้นประชาชนผู้บริโภคจะลงทุนที่อื่นอยู่ห่างจากกล่องบัตรเลือกตั้ง และค่อนข้างอย่างชาญฉลาดละทิ้งกิจกรรมการเมือง พวกเขาอาจจะจะพบว่า มันคือเหตุผลที่พวกเขายังไปงมงาย ฝ่ายประชาสัมพันธ์มีเพียงเล็กน้อยที่เสียงสามารถบรรลุหลังจากทั้งหมด แล้วทำไมต้องมาเสียเวลาศึกษาประเด็นและการประเมินผู้สมัครเพื่อไปโหวตที่ไม่มีความหมาย