From a time unknown, people passing

From a time unknown, people passing by the River of Oblivion (1) began to call me the Stone of Three Lifetimes (2). Thereafter, some people spurned me, some came hand-in-hand and carved on me their romances from lifetimes past, and there were even those who stood bawling in front of me.


The River of Oblivion is called the Wangchuan in Chinese mythology. It is similar to the Lethe in Greek mythology.


She is called the Sansheng Stone where Sansheng means 'three lifetimes'. 'Three lifetimes' in Buddhist context also means the past life, the present life, and the future life.


And yet, I was just a stone by the Wangchuan riverside. I neither had joy nor did I have sorrow.

I sat faithfully that way by the Wangchuan for one thousand years until I finally formed a soul one day.

All living things were to be subjected to trials of fate, but I continued to sit there harmlessly for over another century until…

My love trial came.

Reading my fortune was a white-bearded priest passing by the Wangchuan. He prophesied my coming trial to the knowing nodding of his head.

I thought he was just making up hogwash.

I was a spirit born from the Sansheng Stone; my soul was that of a stone and my heart was that of a stone. My heart had long been forged into coldness by the perennial darkness along the Wanchuan River.

There was no pain where there was no love. If my heart hadn't ever stirred, then where would this love trial be coming from?

Or so I thought.

But everything always had its surprises.

On a gloomy afternoon in the underworld, I returned to the eternally unchanging Wangchuan from my walk as usual. I looked up. In that coincidental moment, as if sunlight from the land of the living had broken through the thick layers of fog, the cluster amaryllises lining the Yellow Springs suddenly glistened radiantly.

A man gracefully came forth.

I suddenly recalled the words a human woman passing by me had once whispered many, many years ago: “What a scholarly gentleman, so polished, so refined.” (3)


a saying that means a gentleman's cultivation of character is like the refinement of jade, taken from The Book of Songs, Odes of Wei.


After a thousand years, my stony heart made a rare subtle tremble.

He slowly approached, of course not to see me, but rather because behind me was the Naihe Bridge one must cross in order to enter the underworld. It wasn't easy to run into such a beautiful person, so I thought I should have a beautiful meeting with him.

I stepped forward and softly called out to him: “Sir.” I thought to curtsy to him like the well-bred ladies did in human books. But the books only said 'curtsy'. They never described to me what specific postures and movements were entailed.

I pondered for a moment, then mimicked the ghosts bemoaning to Yanwang (ruler of the underworld) and dropped to my knees with a thud, banged my head to the ground in three kowtows, and said to him, “What is thy fair name, sir?”


she's asking for his 'fair name' as a man might ask a woman


The imps nearby sucked in two deep breaths of cold air. He stood there blankly with some surprise in his eyes. For the time being, he did not answer me.

Any endeavor must be approached with sincerity, for the Black and White Guards of Impermanence's favorite saying was: “Sincerity equals success.” This was how they had always been able to lure the mortal souls to docilely follow them back.

Hearing no response from him, I briefly wondered that perhaps I hadn't knocked my head loudly enough and therefore hadn't shown enough sincerity. I crawled forward on my knees and, not sparing any effort this time, fiercely knocked my head onto the ground three more times.

It seemed I kowtowed so hard that I sent three waves of shock through the ground. The imps nearby wheezed in evident fright.

I raised my head and looked up at him with a bloody face. “What is thy fair name, sir?”

Perhaps the wretchedness of my bloody face had scared him stiff. He remained silent.

I hastily wiped my face, and in the process discovered both of my hands were damp! I hadn't known I was bleeding this much. I suddenly realized why he was in such a stupor.

I panicked. While rushing to rub myself, I ended up smudging my entire body with blood.

I looked up to him quite helplessly.

In his pretty eyes was the imprint of my reflection. Then, his eyes curved into a dazzling smile.

Even though I didn't know what he was delighted with, seeing him happy, I, too, offered him a friendly smile complete with two rows of sparkling white teeth, not realizing doing so was adding to the terrifying look of a bloody person.

The imp beside me, Jia, leaned in nervously and pulled me up. I wouldn't rise. He caught his breath and whispered to me, “My dear Madam Sansheng! Who are you trying to scare with that frightening face?! Do you know who he is?”

Among the spiritual beings in the underworld, my magic wasn't particularly profound. But due to seniority, all of the imps were respectful to me. They seldom spoke to me in such a tone. I frowned and said quizzically, “Of course I don't know who he is. I'm asking him, aren't I?”

Little Yi looked as though he was going to sputter up blood any moment now. “My dear madam! This is Heaven's…” He hadn't finished when a gentle voice interrupted him.

“My name is Moxi.”

He extended his hand where I readily placed mine inside. He flipped his hand and clasped my wrist.

My wrist was my vital portal. At this moment, he only needed the slightest exertion to send me to a very horrible death. Little Jia's and Little Yi's unsightly faces were becoming even ghastlier than they originally were. Jia quickly pleaded, “M'lord! M'lord! Miss Sansheng has lived here by the Wangchuan River all her life. The underworld is but a humble place; the young lady does not know her etiquettes. I beg you to forgive her.”

“Sansheng? That's a strange name, albeit somewhat interesting.”

I was still looking at him. I did not feel afraid since there was no murderous intent in his eyes.

He carefully studied me for a while, let go of my wrist, and instead pulled me up by my arm. “How remarkable for a stone from the underworld to have developed a soul. You didn't know who I was, yet why did you give me such a great obeisance?”

I suddenly understood. It turned out it wasn't that my sincerity was lacking, but that it was too profuse. I honestly told him, “You're so handsome that I wanted to…” Untimely, my vocabulary failed me. In my panic, I randomly grasped for a word that I didn't know since when had dropped into my brain: “I wanted to seduce you.”

Little Jia gave me a 'you're hopeless' look.

He chuckled. “What a straightforward creature.”

I was thrilled, thinking it was a compliment. “Then, can I seduce you?” I hastily asked him.

He said in some deliberation, “I've come for my trial, so I won't be staying in the underworld.”

What he meant was 'no'. I lowered my gaze, a little disappointed.

“Have you always sat by the Wangchuan riverbank?” he suddenly asked.

I nodded.

“Would you like to go outside for a look?”

My eyes lit up; I nodded vigorously.

He faintly smiled and patted my head. “Considering that I've received several bloody kowtows from you, I can't have you kowtow in vain. Since you want to leave the underworld, I will promise you three lifetimes of freedom. The three lifetimes I go through my trial are also the three lifetimes you get to have your freedom. After I return from my trial, you will also obediently come back to the Wangchuan bank, how does that sound?”

There was nothing disadvantageous about his proposal. I nodded yes.

He cast a golden seal on my wrist. “As a spiritual being, you need to learn to be smarter. Hereafter, take care to protect your vital portal.” He added, “Those who are stronger won't always be as kind as I am.”

The two imps, Jia and Yi, contorted their faces as they escorted him away. I touched the golden seal on my wrist.

“Moxi,” I called out to him.

Standing in front of the Naihe Bridge, he held the waters of oblivion in his hand and turned to face me.

“Can I come to the human world to seduce you?”

My question was so earnest that it prompted a burst of eerie laughter from Old Meng who was ladling her amnesic soup.

His lips were also upturning into a smile. “If you can find me, then go ahead.” At his last word, he drank down the soup in one gulp.

Without turning around, he entered deep into the underworld. I kept watching him leave, and remained unwilling to divert my eyes even after he disappeared from sight. Little Yi came back from the Naihe Bridge and waved his cadaverous hands in front of me, calling: “Miss Sansheng!”

“Huh?”

“Miss Sansheng, could you have developed some feelings for him?”

I finally turned to look at Yi and asked in seriousness, “What does it mean to develop feelings?”

Yi tilted his head in thought. “However the men and women are described in those books you always read is however 'developing feelings' should be.”

I pondered for a moment. In those books I frequently read, the gentleman would meet the lady, the lady then curtsied, the two next conversed in a word or two, and then they would begin to do a number of actions they couldn't help themselves from. I never thought to  with Moxi, so I really didn't think I was developing feelings for him.

I firmly shook my head. “I haven't developed any feelings.”

Yi gave a long sigh and muttered to himself, “That's true, how can a stone develop feelings? I've thought too much.” Almost instantly, he stared at me and said, “The point is, it's best as long as you don't develop feelings for him! In this world, there is nothing more agonizing than the word 'love'. This is not to say Miss Sansheng can never like somebody. It's only because Lord Moxi is really someone no lady should ever fall for.”

“Why is that? He's the best-looking and gentlemanly person I've ever met.” I paused, then added, “an

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากเวลาที่ไม่รู้จักคนผ่านแม่น้ำจางหายไป (1) เริ่มที่จะโทรหาฉันหินของสามที่ lifetimes (2) หลังจากนั้นบางคนปฏิเสธฉันบางคนมามือในมือและแกะสลักกับฉันความรักของพวกเขาจากอายุการใช้งานที่ผ่านมาและมีแม้กระทั่งผู้ที่ยืนตะโกนที่ด้านหน้าของฉัน. แม่น้ำจางหายไปจะเรียกว่า Wangchuan ในตำนานจีน มันคล้ายกับเล็ ธ ในตำนานเทพเจ้ากรีก. เธอเรียกว่าหิน Sansheng ที่ Sansheng หมายถึง 'สามยุคสมัย' 'สามยุคสมัย' ในบริบททางพุทธศาสนายังหมายถึงชีวิตที่ผ่านมาในชีวิตปัจจุบันและชีวิตในอนาคต. และยังฉันเป็นเพียงหินโดย Wangchuan ริมแม่น้ำ ผมไม่ได้มีความสุขหรือไม่ฉันได้รับความทุกข์. ฉันนั่งนับถือวิธีการที่ Wangchuan หนึ่งพันปีจนในที่สุดผมก็เกิดจิตวิญญาณหนึ่งวัน. ทุกสิ่งมีชีวิตจะถูกยัดเยียดให้การทดลองของโชคชะตา แต่ฉันยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นไม่เป็นอันตราย มานานกว่าศตวรรษที่อื่นจนกว่า ... ความรักการพิจารณาคดีของฉันมา. อ่านโชคลาภของฉันถูกนักบวชสีขาวมีหนวดมีเคราผ่าน Wangchuan . เขาทำนายทดลองมาของฉันที่จะพยักหน้ารู้ศีรษะของเขาผมคิดว่าเขาเป็นเพียงการขึ้น hogwash. ผมเป็นจิตวิญญาณที่เกิดจากหิน Sansheng; จิตวิญญาณของฉันเป็นที่ของหินและหัวใจของฉันเป็นที่ของหิน หัวใจของฉันมานานแล้วปลอมเป็นความหนาวเย็นโดยความมืดยืนต้นพร้อม Wanchuan แม่น้ำ. มีไม่มีความเจ็บปวดที่มีความรักไม่ได้ หากหัวใจของฉันไม่ได้เคยขยับแล้วที่รักการทดลองนี้จะมาจากไหนหรือดังนั้นฉันคิดว่า. แต่ทุกอย่างมักจะมีความประหลาดใจของตน. ในช่วงบ่ายมืดมนในนรก, ฉันกลับไปนิรันดร์ Wangchuan ที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงจากการเดินของฉันเป็น ตามปกติ ผมเงยหน้าขึ้นมอง ในขณะนั้นบังเอิญเช่นถ้าแสงแดดจากแผ่นดินที่อยู่อาศัยได้หักผ่านชั้นหนาของหมอก amaryllises คลัสเตอร์ซับสีเหลืองสปริงกึก glistened radiantly. คนออกมาได้อย่างสง่างาม. ผมก็นึกถึงคำพูดของมนุษย์ผู้หญิงผ่าน ฉันเคยกระซิบหลายปีที่ผ่านมา: "สิ่งที่เป็นสุภาพบุรุษวิชาการขัดดังนั้นการกลั่น." (3) คำพูดที่หมายถึงการเพาะปลูกของสุภาพบุรุษของตัวละครที่เป็นเหมือนการปรับแต่งของหยกที่นำมาจากหนังสือของเพลง Odes ของเหว่ย. หลังจากพันปีใจหินของฉันทำให้สั่นบอบบางหายาก. เขาเข้าหาช้าแน่นอนไม่ได้ที่จะเห็นผม แต่เพราะอยู่ข้างหลังผมเป็นสะพาน Naihe หนึ่งจะต้องข้ามเพื่อเข้านรก . มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำงานเป็นบุคคลดังกล่าวที่สวยงามดังนั้นฉันคิดว่าฉันควรจะมีการประชุมที่สวยงามกับเขาฉันก้าวไปข้างหน้าและเบา ๆ ที่เรียกว่าออกไปเขา: "เซอร์." ผมคิดว่าจะถวายบังคมกับเขาเหมือนเป็นพันธุ์ดี ผู้หญิงได้ในหนังสือของมนุษย์ แต่หนังสือเพียงกล่าวว่า 'การถวายบังคม' พวกเขาไม่เคยอธิบายให้ฉันสิ่งที่ท่าที่เฉพาะเจาะจงและการเคลื่อนไหวที่ถูกยกให้. ผมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเลียนแบบผีคร่ำครวญเพื่อ Yanwang (ผู้ปกครองของมาเฟีย) และลดลงไปที่หัวเข่าของฉันกับตุ้บ, กระแทกหัวของฉันลงไปที่พื้นในสาม kowtows และพูดกับเขาว่า "อะไรคือชื่อของเจ้ายุติธรรมครับ?" เธอถามหาชื่อยุติธรรม 'ของเขาในฐานะคนอาจจะถามว่าเป็นผู้หญิงที่อิมพ์ดูดที่ใกล้เคียงในสองหายใจลึกของอากาศเย็น เขายืนอยู่ที่นั่น blankly ด้วยความประหลาดใจในสายตาของเขาบางส่วน . ในเวลานั้นเขาไม่ได้ตอบฉันพยายามใด ๆ ที่จะต้องเข้าหาด้วยความจริงใจสำหรับยามสีดำและสีขาวของคำพูดที่ชื่นชอบของพระพุทธองค์คือ "ความจริงใจเท่ากับความสำเร็จ." นี่คือวิธีการที่พวกเขาได้รับเสมอสามารถที่จะล่อให้จิตวิญญาณของมนุษย์ เพื่อ docilely ปฏิบัติตามพวกเขากลับ. การได้ยินการตอบสนองจากเขาไม่มีผมสั้นสงสัยว่าบางทีผมไม่ได้เคาะหัวของฉันเสียงดังพอและดังนั้นจึงไม่ได้แสดงให้เห็นความจริงใจพอ ผมคลานไปข้างหน้าบนหัวเข่าของฉันและไม่ประหยัดความพยายามใด ๆ ในเวลานี้อย่างรุนแรงเคาะหัวของฉันลงไปบนพื้นสามครั้ง. มันดูเหมือนผม kowtowed จึงยากที่ผมส่งสามคลื่นของช็อตผ่านพื้นดิน อิมพ์ wheezed ที่ใกล้เคียงในตกใจที่เห็นได้ชัด. ผมยกหัวของฉันและเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด "สิ่งที่เป็นชื่อของเจ้ายุติธรรมครับ?" บางทีความทุเรศของใบหน้าเปื้อนเลือดของฉันได้กลัวเขาแข็ง เขายังคงเงียบ. ผมรีบเช็ดใบหน้าของฉันและในกระบวนการค้นพบทั้งสองมือของฉันเป็นที่ชื้น! ผมไม่ได้เป็นที่รู้จักกันผมก็มีเลือดออกมากขนาดนี้ ฉันก็รู้ว่าทำไมเขาอยู่ในอาการมึนงงเช่น. ฉันตื่นตระหนก ในขณะที่วิ่งไปถูตัวเองผมจบลงด้วย smudging ร่างกายทั้งหมดของฉันกับเลือด. ผมมองขึ้นไปยังเขาทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว. สวยในสายตาของเขาเป็นที่ประทับของการสะท้อนของฉัน จากนั้นสายตาของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มพราว. แม้ว่าฉันไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขารู้สึกยินดีกับเห็นเขามีความสุขผมก็เช่นกันเขาเสนอรอยยิ้มเป็นมิตรที่สมบูรณ์แบบด้วยสองแถวของฟันขาวเป็นประกายไม่ทราบว่าการทำเช่นนั้นได้รับการ เพิ่มเป็นรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของคนเลือด. เปรตข้างฉันเจี๋ย, พิงในประหม่าและดึงฉันขึ้น ฉันจะไม่เพิ่มขึ้น เขาจับลมหายใจของเขาและกระซิบกับผมว่า "ฉันรักมาดาม Sansheng! ใครที่คุณกำลังพยายามที่จะทำให้ตกใจกับใบหน้าที่น่ากลัวที่ ?! คุณรู้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร? " ในบรรดาสิ่งมีชีวิตทางจิตวิญญาณในนรกเวทมนตร์ของฉันไม่ได้ลึกซึ้งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่เนื่องจากอาวุโสทั้งหมดของอิมพ์มีความเคารพกับฉัน พวกเขาไม่ค่อยพูดกับผมในโทนสีดังกล่าว ผมขมวดคิ้วอย่างแปลกและกล่าวว่า "แน่นอนผมไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร ฉันขอให้เขาไม่ได้ฉัน? " ลิตเติ้ล Yi ดูราวกับว่าเขากำลังจะปะทุขึ้นในเลือดในช่วงเวลาใดในขณะนี้ "แหม่มรักของฉัน! นี่คือสวรรค์ ... "เขาไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้นเมื่อเสียงอ่อนโยนขัดจังหวะเขา. "ชื่อของฉันคือ Moxi." เขายื่นมือของเขาที่ผมวางไว้ได้อย่างง่ายดายภายในเหมือง เขาพลิกมือของเขาและประสานข้อมือของฉัน. ข้อมือของฉันเป็นพอร์ทัลที่สำคัญของฉัน ขณะนี้เขาจำเป็นต้องออกแรงน้อยที่สุดที่จะส่งฉันไปตายที่น่ากลัวมาก เล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจี๋ยและใบหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่น่าดูยี่กำลังกลายเป็นแม้ ghastlier กว่าที่พวกเขามีมา แต่เดิม เจี่ยได้อย่างรวดเร็วอ้อนวอน "M'lord! M'lord! นางสาว Sansheng ได้อาศัยอยู่ที่นี่โดยแม่น้ำ Wangchuan ทุกชีวิตของเธอ นรกเป็นเพียงสถานที่อ่อนน้อมถ่อมตน; หญิงสาวไม่ทราบมารยาทของเธอ ผมขอให้คุณที่จะให้อภัยเธอ ". "Sansheng? นั่นเป็นชื่อแปลกแม้จะน่าสนใจค่อนข้าง. " ผมยังคงมองไปที่เขา ผมไม่ได้รู้สึกกลัวเนื่องจากไม่มีเจตนาฆาตกรรมในดวงตาของเขา. เขาศึกษาอย่างรอบคอบฉันในขณะที่ปล่อยให้ไปของข้อมือของฉันและดึงแทนฉันขึ้นโดยแขนของฉัน "วิธีการที่น่าทึ่งสำหรับหินจากนรกจะมีการพัฒนาจิตวิญญาณ คุณไม่ได้รู้ว่าผมเป็นใคร แต่ทำไมคุณให้ฉันเช่นไหว้ดี? " ผมก็เข้าใจ มันเปิดออกมันก็ไม่ได้ว่าความจริงใจของฉันขาด แต่ที่มันเป็นมากมายเกินไป ผมบอกเขาว่า "คุณหล่อมากว่าฉันอยากจะ ... " ไม่ถูกกาลเทศะคำศัพท์ของฉันล้มเหลวฉัน ในความหวาดกลัวของฉันฉันสุ่มลงโทษสำหรับคำว่าผมไม่ได้รู้ตั้งแต่เมื่อได้ลดลงเข้าสู่สมองของฉัน: "ผมอยากจะเกลี้ยกล่อมคุณ." ลิตเติ้ลเจี่ยให้ฉัน 'คุณสิ้นหวัง' ดู. เขาหัวเราะ "สิ่งที่สิ่งมีชีวิตที่ตรงไปตรงมา." ผมตื่นเต้นคิดว่ามันเป็นคำชมเชย "จากนั้นผมสามารถเกลี้ยกล่อมคุณ?" ผมรีบถามเขา. เขากล่าวว่าในการพิจารณาบางอย่าง "ฉันได้มาสำหรับการทดลองของฉันดังนั้นฉันจะไม่ได้อยู่ในนรก." สิ่งที่เขาหมายถึงคือ 'ไม่' . ผมลดลงจ้องมองฉันผิดหวังเล็กน้อย. "? คุณมักจะนั่งริมฝั่งแม่น้ำ Wangchuan" เขาถามอย่างกระทันหันผมพยักหน้า. "คุณต้องการที่จะออกไปข้างนอกเพื่อให้ดู?" ดวงตาของฉันสว่างขึ้น; ผมพยักหน้าอย่างจริงจัง. เขายิ้มอย่างแผ่วเบาและตบหัวของฉัน "พิจารณาว่าผมได้รับ kowtows เลือดหลายจากคุณฉันไม่สามารถมีคุณหมอบคลานในไร้สาระ เมื่อคุณต้องการที่จะออกจากนรกฉันจะสัญญาว่าคุณสามอายุการใช้งานของเสรีภาพ สามยุคสมัยที่ผมไปผ่านการทดลองของฉันยังเป็นสามช่วงชีวิตของคุณจะได้รับที่จะมีเสรีภาพของคุณ หลังจากที่ผมกลับมาจากการทดลองของฉันคุณยังจะเชื่อฟังกลับมาที่ธนาคาร Wangchuan วิธีการที่ไม่เสียงที่? " ไม่มีอะไรที่เสียเปรียบเกี่ยวกับข้อเสนอของเขาคือ ผมพยักหน้าใช่. เขาโยนประทับตราสีทองบนข้อมือของฉัน "ในฐานะที่เป็นจิตวิญญาณของความเป็นคุณจะต้องเรียนรู้ที่จะเป็นอย่างชาญฉลาด ปรโลกดูแลเพื่อปกป้องพอร์ทัลสำคัญของคุณ. "เขากล่าวเสริมว่า" บรรดาผู้ที่มีความแข็งแรงจะไม่เสมอเป็นชนิดที่ผม. " สองอิมพ์เจี๋ยและยี่บิดเบี้ยวใบหน้าของพวกเขาขณะที่พวกเขาพาเขาออกไป ฉันสัมผัสประทับตราสีทองบนข้อมือของฉัน. "Moxi" ผมเรียกว่าออกไปเขา. ยืนอยู่ด้านหน้าของ Naihe สะพานที่เขาจัดขึ้นน่านน้ำของการให้อภัยในมือของเขาและหันหน้าฉัน. "ฉันจะมาถึงโลกมนุษย์ จะเกลี้ยกล่อมคุณ? " คำถามของฉันถูกดังนั้นจริงจังว่ามันได้รับแจ้งการระเบิดของเสียงหัวเราะน่าขนลุกจากเก่าเม้งที่ถูกตักซุป amnesic เธอ. ริมฝีปากของเขาก็ยัง upturning เป็นรอยยิ้ม "ถ้าคุณสามารถหาฉันแล้วไปข้างหน้า." ในคำพูดสุดท้ายของเขาที่เขาดื่มน้ำซุปลงในหนึ่งอึก. โดยไม่ต้องหันกลับมาเขาเข้าลึกลงไปในนรก ผมเก็บไว้ดูเขาออกและยังคงไม่เต็มใจที่จะเบี่ยงเบนความสนใจสายตาของฉันแม้หลังจากที่เขาหายไปจากสายตา ลิตเติ้ลยี่กลับมาจากสะพาน Naihe และโบกมือผีของเขาในด้านหน้าของฉันเรียก: "Sansheng นางสาว" "อืมมม"? "Sansheng นางสาวคุณจะได้รับการพัฒนาความรู้สึกบางอย่างสำหรับเขา?" ในที่สุดผมก็หันไปมองไปที่ยี่ และถามในความจริงจัง "มันหมายความว่าอะไรที่จะพัฒนาความรู้สึก?" Yi เอียงศีรษะของเขาในความคิด "แต่ผู้ชายและผู้หญิงที่ได้อธิบายไว้ในหนังสือเหล่านั้นคุณเสมออ่านมี แต่ 'การพัฒนาความรู้สึก' ควรจะเป็น." ผมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในหนังสือเหล่านั้นฉันมักอ่านสุภาพบุรุษจะได้พบกับผู้หญิง, ผู้หญิงแล้ว curtsied ทั้งสองคุยกันต่อไปในคำหรือสองและพวกเขาก็จะเริ่มที่จะทำจำนวนของการกระทำที่พวกเขาไม่สามารถช่วยตัวเองจาก ฉันไม่เคยคิดกับ Moxi ดังนั้นผมไม่คิดว่าผมได้รับการพัฒนาความรู้สึกของเขา. ฉันแน่นส่ายหัวของฉัน "ผมยังไม่ได้พัฒนาความรู้สึกใด ๆ ." Yi ให้ถอนหายใจยาวและพึมพำกับตัวเอง "ที่จริงวิธีที่สามารถหินพัฒนาความรู้สึก? ผมเคยคิดว่ามากเกินไป. "เกือบทันทีที่เขาจ้องมองมาที่ผมและพูดว่า" ประเด็นก็คือมันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดตราบใดที่คุณไม่ได้พัฒนาความรู้สึกของเขา! ในโลกนี้มีอะไรที่ทนทุกข์ทรมานมากกว่าคำว่า 'รัก' นี้ไม่ได้ที่จะบอกว่านางสาว Sansheng ไม่สามารถเหมือนใครบางคน มันเป็นเพียงเพราะพระเจ้า Moxi เป็นจริงคนที่ผู้หญิงไม่ควรเคยตกสำหรับ. " "ทำไมว่าคืออะไร? เขาเป็นคนที่ดูดีที่สุดและเป็นสุภาพบุรุษที่ฉันเคยพบ. "ฉันหยุดชั่วคราวแล้วเพิ่ม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากเวลาที่ไม่รู้จัก ผู้คนที่ผ่านไปมา ในแม่น้ำแห่งการให้อภัย ( 1 ) เริ่มที่จะเรียกว่าหินสามครั้งในชีวิต ( 2 ) หลังจากนั้น บางคน spurned ผมบางมาจับมือกันและแกะสลักบนผมของพวกเขาความรักจากชีวิตในอดีต และมีแม้กระทั่งผู้ที่ยืนร้องอยู่ตรงหน้าฉัน


แม่น้ำป่าเรียกว่า wangchuan ในตำนานจีนมันคล้ายกับเลทีในตำนานกรีก


เค้าเรียกว่า sansheng หินที่ sansheng หมายถึง ' สาม ' ชีวิต ' สามครั้งในชีวิต ' ในบริบทพุทธก็หมายถึง ชีวิต อดีต ปัจจุบัน และอนาคต


แต่ผมเป็นแค่หิน โดย wangchuan ริเวอร์ไซด์ ผมไม่มีจอยก็ไม่ได้มีความทุกข์ .

ฉันนั่งอย่างนั้น โดย wangchuan เป็นเวลาหนึ่งพันปี จนในที่สุดก็เกิดวิญญาณ วันนึง

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การทดลองของโชคชะตา แต่ฉันยังคงนั่งอย่างไม่เป็นอันตรายกว่าอีกหนึ่งศตวรรษ จนกระทั่ง . . . . . . .

ทดลองความรักของผมมา

อ่านโชคชะตาของฉันเป็นสีขาวมีหนวดมีเคราพระผ่าน wangchuan . เขาพยากรณ์ของฉันมาทดลองให้รู้ว่าเปลี่ยนสภาพของเขา

ฉันคิดว่าเขาแค่แต่งเรื่อง hogwash .

ฉันเป็นวิญญาณที่เกิดจากหิน sansheng ; จิตวิญญาณของฉันเป็นหินและหัวใจของหิน หัวใจของฉันได้นานถูกปลอมแปลงในความเย็นโดยยืนต้นความมืดตาม wanchuan แม่น้ำ

ไม่มีความเจ็บปวดที่ไม่มีความรัก ถ้าหัวใจของฉันไม่เคยหวั่นไหว แล้วจะรัก สอบสวนที่มาจาก



หรือดังนั้นฉันคิดว่าแต่ทุกอย่างต้องมีเซอร์ไพรส์

ในบ่ายที่มืดในนรก , ฉันกลับมา wangchuan ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลงจากที่ฉันเดินได้ตามปกติ ฉันเงยหน้าขึ้นมอง ในช่วงเวลานั้นโดยบังเอิญ เช่น ถ้าแสงแดดจากแผ่นดินของคนเป็น ได้หักผ่านชั้นหนาของหมอก กลุ่ม amaryllises ซับสปริงสีเหลืองก็ glistened Radiantly

ผู้ชายอย่างสง่างามมา

"อยู่ๆ ฉันก็นึกถึงคำพูดของมนุษย์ผู้หญิงที่ผ่านผมเคยกระซิบว่า หลายปีที่ผ่านมา : " สิ่งที่สุภาพบุรุษทางวิชาการเพื่อขัด ถึงแล้ว " ( 3 )


พูดหมายความว่าสุภาพบุรุษการเพาะปลูกของตัวละครก็เหมือนการปรับแต่งของหยกที่นำมาจากไหมหนังสือเพลง บทกวีของเว่ย


หลังจากพันปี ใจหินของผมทำน้อยบอบบางสั่น

เค้าค่อยๆเดินเข้ามาหาแน่นอน ไม่เห็นฉัน แต่เพราะหลังฉันเป็น naihe หนึ่งจะต้องข้ามสะพานเพื่อจะเข้าสู่นรก มันไม่ง่ายที่จะเจอคนสวยๆ ก็เลยคิดว่าน่าจะมีการประชุมที่สวยงามด้วย

ผมก้าวไปข้างหน้าและเบา ๆเรียกให้เขา : " ครับ " ผมคิดว่าคำนับเขาชอบแต่ผู้หญิงทำในหนังสือกำเนิดมนุษย์ แต่ในหนังสือบอกว่า ' ถอนสายบัว 'เขาไม่เคยอธิบายให้ฉันสิ่งที่ท่าที่เฉพาะเจาะจงและการเคลื่อนไหวเป็น entailed

ผมครุ่นคิดสักครู่ จากนั้น mimicked ผี bemoaning เพื่อ yanwang ( ผู้ปกครองของนรก ) และลดลงไปที่หัวเข่าของฉันกับตุ๊ด หัวของผมก็ไปกระแทกกับพื้นสาม kowtows และตรัสกับเขาว่า " อะไรคือชื่อของเจ้า ยุติธรรมครับ "

เธอถามชื่อของเขา ' ยุติธรรม ' เป็นผู้ชายอาจจะถามผู้หญิง


อิมพ์ใกล้เคียงการดูดสอง breaths ลึกของอากาศเย็น เขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างไร้จุดหมายด้วยความประหลาดใจในดวงตาของเขา สักพัก เขาก็ไม่ตอบผม

การแข่งขันต้องเข้าหาด้วยความจริงใจ สำหรับทหารสีดำและสีขาวจะไม่ชื่นชอบคือ " ความจริงใจเท่ากับความสำเร็จ . " นี้เป็นวิธีการที่พวกเขาได้รับเสมอสามารถที่จะล่อให้วิญญาณมนุษย์ไปอย่างว่านอนสอนง่ายตามพวกเขากลับมา

ฟังไม่มีการตอบรับจากเขา ผมสั้นที่สงสัยว่าบางทีฉันอาจจะไม่ได้เคาะหัวดังพอ จึงไม่แสดงความจริงใจพอ ผมคลานไปข้างหน้าบนเข่าของฉัน และไม่ปรานี ความพยายามใด ๆ คราวนี้ ก็ล้มหัวลงบนพื้นดินมากกว่าสามครั้ง

ดูเหมือนผม kowtowed อย่างหนักเพื่อที่ฉันส่งสามคลื่นช็อกผ่านพื้นดิน อิมพ์ใกล้เคียง wheezed ในประจักษ์ ตกใจหมด

ผมเงยหน้าและมองเขาด้วยใบหน้าที่เปื้อนเลือด " อะไรคือชื่อของแฟร์ครับ "

บางทีความชั่วของข้าเปื้อนเลือด ใบหน้าก็กลัวเขาแข็งทื่อ เขายังคงเงียบ

ฉันรีบเช็ดหน้า และในกระบวนการค้นพบทั้งสองมือผมชื้น ! ผมไม่ได้รู้จักผมเสียเลือดมากขนาดนี้ ฉันก็รู้ว่าทำไมเขาถึงเตรียม

ผมตกใจ ในขณะที่รีบถูตัวเองฉันสิ้นสุดขึ้น smudging ร่างกายของฉันทั้งหมดที่มีเลือด

ฉันมองไปที่เขาค่อนข้างที่จะ

ในดวงตาสวยของเขาเป็นรอยเงาสะท้อนในกระจก แล้วสายตาของเขาเข้าโค้งยิ้มพราว

ถึงแม้ว่าฉันไม่รู้ว่า เขาพอใจที่เห็นเขามีความสุข ผมก็เสนอเขาเป็นกันเอง ยิ้มให้กับแถวของฟันขาวเป็นประกายไม่ทราบว่าทำแล้วเพิ่มลักษณะที่น่ากลัวของคนเลือด

เด็กซนมาอยู่ข้างฉัน เจี่ย พิงในกระสับกระส่าย และดึงผมขึ้น ผมจะไม่ขึ้น เขาจับลมหายใจของเขา และกระซิบที่ข้างหูฉัน " คุณนายที่รักของฉัน sansheng ! ซึ่งคุณจะตกใจกับใบหน้าที่น่ากลัวนั้น ! คุณรู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร ? "

ของจิตใจมนุษย์ในนรก , เวทมนตร์ของฉันไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งลึกซึ้งแต่เนื่องจากอาวุโสทั้งหมดของอิมพ์คือเคารพฉัน พวกเขาแทบจะไม่พูดกับผมในโทนเสียงแบบนี้ ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน และกล่าวว่า การสอบถาม " แน่นอน ข้าไม่รู้ว่าเขาคือใคร ฉันถามเขาไม่ใช่เหรอ "

น้อย ยี ดูราวกับว่าเขากำลังจะปะทุขึ้นในเลือดแล้วนะ " คุณผู้หญิงที่รักของฉัน ! นี่คือสวรรค์ . . . . . . . " เขายังไม่เสร็จเมื่อเสียงนุ่มขัดจังหวะเขา

" ชื่อของฉันคือ Moxi

"เขาขยายมือของเขาที่ฉันสามารถวางฉันข้างใน เขาพลิกมือของเขากุมข้อมือ ข้อมือของฉัน

พอร์ทัลที่สำคัญของฉัน ตอนนี้ เขาต้องการเพียงการออกแรงเพียงเล็กน้อย จะส่งฉันไปตายอย่างน่าสยดสยอง เล็ก ๆน้อย อีเจีย และหน้าน่าดู เป็น แม้ ghastlier กว่าเดิมเป็น เจียรีบอ้อนวอน " ใต้เท้า ! ใต้เท้า !