and the different hormone concentra

and the different hormone concentrations affected them, as well. Compared to control (untreated cuttings), use of rooting hormones provided significantly higher values of recorded characters of both cultivars, and there were shown differences between cultivars, too. Maximal survival percentage was recorded by using IBA 500 ppm for both cultivars (91% and 89%, respectively), the maximal number of roots (50 and 47 roots) and the longest roots at the end of vegetation (31 and 28 cm) were recorded by using IBA 1000 ppm, but the strongest roots and healthier seedlings were developed by using IBA 500 ppm. At the same time, the use of rooting hormones has positively affected sprout length. The longest sprouts were developed by using IBA 500 ppm (66 and 62.3 cm, respectivley). The increase of NAA and IBA concentration from 500 ppm up to 1000 ppm provided shorter shoots. Use of IBA 500 ppm seems to be the most sustainable practices in terms of seedling production and nature preservation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และความเข้มข้นของฮอร์โมนแตกต่างกันได้รับผลกระทบเหล่านั้น เป็นอย่างดี เมื่อเทียบกับตัวควบคุม (ไม่ผ่านตัด), ใช้ขจัดฮอร์โมนให้สูงค่าของอักขระที่บันทึกไว้ของทั้งสองสายพันธุ์ และมีที่แสดงความแตกต่างระหว่างพันธุ์ เกินไป บันทึกเปอร์เซ็นต์การรอดตายสูงสุด โดยใช้ IBA 500 ppm สำหรับทั้งสองสายพันธุ์ (91% และ 89% ตามลำดับ), ราก (ราก 50 และ 47) และรากที่ยาวที่สุดที่สุดของพืช (31 28 ซม.) จำนวนสูงสุดถูกบันทึกไว้ โดยใช้ IBA 1000 ppm แต่รากที่แข็งแกร่งและมีสุขภาพดีต้นกล้าได้รับการพัฒนา โดยใช้ IBA 500 ppm ในเวลาเดียวกัน การใช้ขจัดฮอร์โมนบวกมีผลงอกยาว ถั่วงอกที่ยาวที่สุดได้รับการพัฒนา โดยใช้ IBA 500 ppm (66 และ 62.3 ซม. respectivley) การเพิ่มขึ้นของราดหน้าและ IBA ความเข้มข้นจาก 500 ppm ถึง 1000 ppm ให้หน่อสั้น การใช้ IBA 500 ppm น่าจะ เป็นแนวทางปฏิบัติยั่งยืนที่สุดในแง่ของการผลิตต้นกล้าและอนุรักษ์ธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และความเข้มข้นของฮอร์โมนที่แตกต่างกันได้รับผลกระทบพวกเขาเช่นเดียว เมื่อเทียบกับการควบคุม (ตัดได้รับการรักษา) ใช้ฮอร์โมนรากจัดให้มีค่าสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของตัวอักษรที่บันทึกไว้ของทั้งสองสายพันธุ์และมีความแตกต่างระหว่างการแสดงพันธุ์เกินไป เปอร์เซ็นต์การรอดตายสูงสุดถูกบันทึกไว้โดยใช้ IBA 500 ppm สำหรับทั้งสองพันธุ์ (91% และ 89% ตามลำดับ) จำนวนสูงสุดของราก (50 และ 47 ราก) และรากที่ยาวที่สุดในตอนท้ายของพืช (31 และ 28 ซม.) ได้ บันทึกโดยใช้ IBA 1000 ppm แต่รากต้นกล้าที่แข็งแกร่งและมีสุขภาพที่ดีได้รับการพัฒนาโดยใช้ IBA 500 ppm ในขณะเดียวกันการใช้ฮอร์โมนรากได้รับผลกระทบในเชิงบวกระยะเวลาในถั่วงอก ถั่วงอกที่ยาวที่สุดได้รับการพัฒนาโดยใช้ IBA 500 ppm (66 และ 62.3 ซม., respectivley) การเพิ่มขึ้นของ NAA และ IBA ความเข้มข้น 500 ppm ถึง 1000 ppm มีให้หน่อสั้น การใช้ IBA 500 ppm ดูเหมือนว่าจะเป็นการปฏิบัติอย่างยั่งยืนมากที่สุดในแง่ของการผลิตกล้าไม้และการอนุรักษ์ธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และความเข้มข้นของฮอร์โมนที่แตกต่างกันได้รับผลกระทบพวกเขาเช่นกัน เมื่อเทียบกับการควบคุม ( รักษาการ ) ใช้ขจัดฮอร์โมนที่ให้คุณค่าสูงกว่าการบันทึกตัวอักษรทั้ง 2 พันธุ์ มีจำนวนที่แสดงความแตกต่างระหว่างพันธุ์ด้วย เปอร์เซ็นต์การรอดตายสูงสุดที่บันทึกไว้โดยใช้ IBA 500 ppm ถั่วเหลืองทั้งสองพันธุ์ ( 91% และ 89% ตามลำดับ ) , จำนวนสูงสุดของราก ( 50 47 ราก ) และความยาวรากในตอนท้ายของพืช ( 31 และ 28 ซม. ) ที่ถูกบันทึกไว้โดยใช้ IBA 1000 ส่วนในล้านส่วน แต่รากต้นกล้าที่แข็งแกร่งและมีสุขภาพดี ถูกพัฒนาโดยใช้ IBA 500 ส่วนในล้านส่วน ในเวลาเดียวกัน การใช้ฮอร์โมนจะมีผลต่อความยาวรากงอก . ต้นกล้าที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นโดยใช้ IBA 500 ppm ( 66 และ 62.3 เซนติเมตร respectivley ) การเพิ่มขึ้นของ NAA และ IBA ความเข้มข้น 500 ppm ถึง 1 , 000 ppm ให้ยิงที่สั้นกว่า ใช้ IBA 500 ppm น่าจะเป็นการปฏิบัติที่ยั่งยืนมากที่สุดในแง่ของการผลิตกล้าไม้ และการอนุรักษ์ธรรมชาติ