Ancient India and China represent d

Ancient India and China represent distinct traditions of law, and had historically independent schools of legal theory and practice. The Arthashastra, dating from the 400 BC, and the Manusmriti from 100 BCE[5] were influential treatises in India, texts that were considered authoritative legal guidance.[6] Manu's central philosophy was tolerance and pluralism, and was cited across South East Asia.[7] But this Hindu tradition, along with Islamic law, was supplanted by the common law when India became part of the British Empire.[8] Malaysia, Brunei, Singapore and Hong Kong also adopted the common law.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อินเดียและจีนโบราณหมายถึงประเพณีที่แตกต่างของกฎหมาย และมีโรงเรียนขึ้นอยู่กับประวัติของทฤษฎีกฎหมาย Arthashastra, dating จาก 400 BC และ Manusmriti จาก 100 ปีก่อนคริสต์ศักราช [5] ได้ treatises มีอิทธิพลในอินเดีย ข้อความที่ได้รับการพิจารณาแนะนำกฎหมายเผด็จ [6] มนูกลางปรัชญายอมรับและ pluralism และถูกอ้างถึงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ [7] ได้ประเพณีนี้ฮินดู กับกฎหมายอิสลาม ถูก supplanted ตามกฎหมายร่วมกันเมื่ออินเดียได้กลายเป็น ส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอังกฤษ [8] มาเลเซีย บรูไน สิงคโปร์ และฮ่องกง Hong นำกฎหมายทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินเดียโบราณและจีนเป็นตัวแทนของประเพณีที่แตกต่างกันของกฎหมายและมีโรงเรียนเอกชนในอดีตของทฤษฎีและการปฏิบัติตามกฎหมาย Arthashastra สืบมาจาก 400 ปีก่อนคริสตกาลและ Manusmriti จาก 100 คริสตศักราช [5] เป็นบทความที่มีอิทธิพลในอินเดียตำราที่ได้รับการพิจารณาให้คำแนะนำทางกฎหมายเผด็จการ. [6] ปรัชญากลางมนูคือความอดทนและพหุนิยมและได้รับการอ้างถึงทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ . [7] แต่ประเพณีฮินดูนี้พร้อมกับกฎหมายอิสลามถูกแทนที่ด้วยกฎหมายเมื่ออินเดียกลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอังกฤษ. [8] มาเลเซียบรูไนสิงคโปร์และฮ่องกงนอกจากนี้ยังนำมาใช้กฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โบราณจีนและอินเดียแสดงประเพณีของกฎหมายที่แตกต่างกัน และมีอิสระในอดีตโรงเรียนกฎหมาย ทฤษฎีและการปฏิบัติ การ arthashastra สืบมาจาก 400 ก่อนคริสต์ศักราช และ manusmriti จาก 100 ปี [ 5 ] เป็นบทความที่มีอิทธิพลในอินเดีย ข้อความที่ถูกถือว่าเป็นคำแนะนำทางกฎหมายที่เผด็จการ [ 6 ] เป็นปรัชญากลางแมนยู ความอดกลั้น และคณะกรรมการการเลือกตั้ง และถูกอ้างถึงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[ 7 ] แต่ฮินดูประเพณี พร้อมกับกฎหมายอิสลาม ถูกแทนที่โดยกฎหมายทั่วไปเมื่ออินเดียเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอังกฤษ [ 8 ] มาเลเซีย บรูไน สิงคโปร์ และฮ่องกง และการใช้กฎหมายทั่วไป