We found it more informative to use

We found it more informative to use a geostatistical rather
than a lattice formulation (45) of the spatial correlation
structure (34): defining the correlation between neighborhoods
as a decreasing function of the spatial distance between
them enabled us to estimate the spatial range of
correlation (34).
First, the hierarchical geostatistical model is of heuristic
interest. Since many contextual factors have a strong spatial
structure, disentangling spatially structured variability from
other more chaotic sources of neighborhood variation may
allow researchers to generate hypotheses on contextual
mechanisms (35). Following recommendations in the literature
(46), we compared the spatially structured variations
in mental health (figure 4) with the geographic distribution
of neighborhood income (figure 1) to gain preliminary insight
into the association between deprivation and mental
disorders.
Second, rather than being a nuisance parameter, the parameter
/ for correlation decay allowed us to make inferences
about the scale of spatial variations, showing that
variations in substance-related disorders occurred on a larger
scale than that of the neighborhood. As a public health
implication, coordinating interventions between administrative
neighborhoods close to each other may be an effective
strategy. If recent developments in local regression techniques
are used (47), one possible analytical refinement
may consist of moving from a global to a local perspective
in which the spatial autocorrelation parameter could vary
over space.
Measuring contextual factors across continuous space
around residences of individuals
In many instances, relying on administrative boundaries
to define contextual factors may be restrictive. We found
a much stronger relation between contextual deprivation
and prevalence of disorders when we measured the factor
in local areas of smaller size than administrative neighborhoods.
Therefore, this association may operate on a more
local scale than the neighborhood scale commonly used in
contextual studies.
Contextual income was measured within spatially adaptive
areas, that is, circles of variable width and fixed population
size centered on residences of individuals. Using
these areas appeared to be the only way to investigate
whether contextual deprivation operated on a local scale,
since measuring contextual income within areas having
a small, fixed radius results in missing values or unreliable
measurements in sparsely populated areas (39, 40). Theoretically,
this approach that considers surrounding population
rather than surrounding space may be particularly
appropriate when considering contextual factors aggregating
individual characteristics (e.g., income) rather than features
of the physical environment.
In our cross-sectional study, causal mechanisms for the
association between contextual deprivation and substancerelated
disorders may operate in both directions. On the one
hand, although not yet definitely confirmed by quantitative
studies, selective migration processes may contribute to the
clustering of substance-related disorders in the mostdeprived
neighborhoods (15). On the other, deprivation
may have an independent negative impact on mental wellbeing
(14). Despite such uncertainty, an issue that has yet to
be addressed in a longitudinal study, our findings show that
interventions focused on individuals with substance-related
disorders may be particularly useful in hot spots of contextual
deprivation identified on a smaller scale than that of
administrative neighborhoods.
In conclusion, beyond important geographic variations in
the prevalence of substance-related disorders, our spatial
analytical perspective showed that the spatial scale of variations
was much larger than that of administrative neighborhoods.
However, apart from such large-scale variations
due to the clustering of poor socioeconomic circumstances
in northern Malmo¨, we also found more local variations in
prevalence that were attributable to differences in the intensity
of deprivation.
We are aware that multilevel models may be appropriate
when the context is defined in a way that is not strictly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบว่าข้อมูลการใช้ geostatistical ค่อนข้างมากกว่ากำหนดโครงตาข่ายประกอบ (45) ความสัมพันธ์ของพื้นที่โครงสร้าง (34): การกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างละแวกใกล้เคียงเป็นฟังก์ชันลดลงของพื้นที่ระยะห่างระหว่างพวกเขาช่วยให้เราสามารถประเมินพื้นที่หลากหลายความสัมพันธ์ (34)ก่อน แบบจำลองแบบลำดับชั้น geostatistical เป็น heuristicดอกเบี้ย เนื่องจากหลายปัจจัยบริบทมีแรงปริภูมิโครงสร้าง disentangling spatially โครงสร้างสำหรับความผันผวนจากแหล่งอื่น ๆ มากวุ่นวายของย่านเปลี่ยนแปลงอาจอนุญาตให้นักวิจัยสร้างสมมุติฐานในบริบทกลไก (35) คำแนะนำต่อไปนี้ในวรรณคดี(46), เราเปรียบเทียบรูปแบบโครงสร้าง spatiallyสุขภาพจิต (รูป 4) มีการกระจายทางภูมิศาสตร์รายได้ใกล้เคียง (รูป 1) เพื่อความเข้าใจเบื้องต้นเป็นความสัมพันธ์ ระหว่างมา และจิตใจความผิดปกติสอง แทนที่จะมีพารามิเตอร์การรบกวน พารามิเตอร์/ สำหรับความสัมพันธ์ของ ผุให้เราทำ inferencesเกี่ยวกับขนาดของพื้นที่รูป แสดงที่ในโรคที่เกี่ยวข้องกับสารที่เกิดขึ้นบนขนาดใหญ่ขนาดของพื้นที่ใกล้เคียงกว่า เป็นสาธารณสุขปริยาย แทรกแซงระหว่างดูแลประสานงานละแวกใกล้เคียงใกล้กันอาจจะมีประสิทธิภาพกลยุทธ์การ ถ้าพัฒนาล่าสุดในเทคนิคการถดถอยท้องถิ่นที่ใช้ (47), หนึ่งสามารถวิเคราะห์รีไฟน์เมนท์อาจประกอบด้วยการย้ายไปยังมุมมองท้องถิ่นจากสากลซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงพารามิเตอร์ autocorrelation ปริภูมิผ่านพื้นที่ประเมินปัจจัยบริบทพื้นที่อย่างต่อเนื่องสถานที่พักของแต่ละบุคคลในหลายกรณี อาศัยอยู่ในขอบเขตที่ดูแลการกำหนดปัจจัยบริบทได้จำกัด เราพบมีมากแข็งแกร่งความสัมพันธ์ระหว่างภาวะขาดบริบทชุกของโรคเมื่อเราวัดตัวและในพื้นที่ท้องถิ่นขนาดเล็กกว่าดูแลละแวกใกล้เคียงดังนั้น ความสัมพันธ์นี้อาจทำงานบนมากขึ้นระดับท้องถิ่นกว่ามาตราส่วนย่านที่ใช้กันทั่วไปในศึกษาบริบทรายได้ตามบริบทเป็นวัดภายใน spatially แบบอะแดปทีฟพื้นที่ คือ วงความกว้างของตัวแปรและประชากรถาวรขนาดศูนย์กลางในเรสของบุคคล โดยใช้พื้นที่เหล่านี้ดูเหมือนจะ เป็นวิธีเดียวที่จะตรวจสอบว่าบริบทมาดำเนินการในระดับท้องถิ่นตั้งแต่วัดรายได้บริบทภายในพื้นที่ที่มีผลขนาดเล็ก ถาวรรัศมี ในค่าหายไป หรือไม่วัดในพื้นที่ที่มีประชากรเบาบาง (39, 40) ตามหลักวิชาวิธีนี้พิจารณาสภาพแวดล้อมประชากรแทนที่ล้อมรอบพื้นที่อาจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เหมาะสมเมื่อพิจารณาบริบทปัจจัยรวมแต่ละลักษณะ (เช่น รายได้) แทนลักษณะการทำงานสภาพแวดล้อมทางกายภาพในการศึกษาของเหลว สาเหตุกลไกการความสัมพันธ์ระหว่างบริบทมาและ substancerelatedความผิดปกติอาจทำงานในทั้งสองทิศทาง ในหนึ่งมือ แม้ว่ายังไม่ แน่นอนยืนยัน โดยเชิงปริมาณศึกษา กระบวนการโยกย้ายงานอาจนำไปสู่การคลัสเตอร์ของความผิดปกติของสารที่เกี่ยวข้องในการ mostdeprivedละแวกใกล้เคียง (15) ในอื่น ๆ มาอาจมีผลต่อค่าลบขึ้นอยู่กับสุขภาพจิตที่ดี(14) นั้นแม้ มีความไม่แน่นอนเช่น ประเด็นที่ยังไม่ได้ได้รับในระยะยาวการศึกษา ผลการวิจัยของเราแสดงว่างานวิจัยที่เน้นบุคคลที่มีสารที่เกี่ยวข้องความผิดปกติอาจมีประโยชน์ในจุดร้อนของบริบทมาที่ระบุบนมาตราส่วนขนาดเล็กกว่าของดูแลละแวกใกล้เคียงเบียดเบียน นอกเหนือจากรูปแบบทางภูมิศาสตร์ที่สำคัญในส่วนสารที่เกี่ยวข้องกับโรค ของพื้นที่มุมมองการวิเคราะห์พบว่าขนาดพื้นที่ของรูปมีขนาดใหญ่กว่าที่ดูแลละแวกใกล้เคียงอย่างไรก็ตาม จากรูปแบบขนาดใหญ่เช่นเนื่องจากคลัสเตอร์ของประชากรที่เลวใน Malmo¨ เหนือ เรายังพบความแตกต่างภายในเพิ่มเติมในชุกที่รวมความแตกต่างในความรุนแรงของมาเราจะทราบว่า หลายรูปแบบอาจเหมาะสมเมื่อมีกำหนดบริบทในลักษณะที่ไม่เคร่งครัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบว่ามันให้ข้อมูลมากขึ้นเพื่อใช้ geostatistical ค่อนข้าง
กว่าสูตรตาข่าย (45) ของความสัมพันธ์เชิงพื้นที่
โครงสร้าง (34): การกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างละแวกใกล้เคียง
เป็นฟังก์ชั่นการลดลงของระยะทางอวกาศระหว่าง
พวกเขาช่วยให้เราสามารถประเมินช่วงเชิงพื้นที่ของ
ความสัมพันธ์ (34).
First, รุ่น geostatistical ลำดับชั้นเป็นแก้ปัญหา
ที่น่าสนใจ เนื่องจากปัจจัยหลายบริบทเชิงพื้นที่มีความแข็งแรง
โครงสร้าง disentangling แปรปรวนโครงสร้างเชิงพื้นที่จาก
แหล่งอื่น ๆ ที่วุ่นวายมากขึ้นของการเปลี่ยนแปลงพื้นที่ใกล้เคียงอาจจะ
ช่วยให้นักวิจัยในการสร้างสมมติฐานในบริบท
กลไก (35) ตามคำแนะนำในวรรณคดี
(46) เราเมื่อเทียบกับรูปแบบโครงสร้างเชิงพื้นที่
ในสุขภาพจิต (รูปที่ 4) โดยมีการกระจายทางภูมิศาสตร์
ของรายได้ใกล้เคียง (รูปที่ 1) ที่จะได้รับทราบข้อมูลเบื้องต้น
เป็นความสัมพันธ์ระหว่างการกีดกันและจิตใจ
ผิดปกติ.
ประการที่สองมากกว่า เป็นพารามิเตอร์รำคาญพารามิเตอร์
/ สำหรับการสลายตัวของความสัมพันธ์ให้เราที่จะทำให้การหาข้อสรุป
เกี่ยวกับขนาดของการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่แสดงให้เห็นว่า
การเปลี่ยนแปลงในความผิดปกติของสารที่เกี่ยวข้องกับที่เกิดขึ้นในที่มีขนาดใหญ่
กว่าขนาดที่ใกล้เคียง ในฐานะที่เป็นสุขภาพของประชาชน
หมาย, การประสานงานระหว่างการแทรกแซงการบริหาร
ละแวกใกล้เคียงที่อยู่ใกล้กันอาจจะมีประสิทธิภาพ
กลยุทธ์ หากพัฒนาล่าสุดในเทคนิคการถดถอยในท้องถิ่น
จะใช้ (47), การปรับแต่งอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นไปได้ในการวิเคราะห์
อาจจะประกอบด้วยการย้ายจากทั่วโลกเพื่อมุมมองท้องถิ่น
ซึ่งในพารามิเตอร์อวกาศอาจแตกต่างกัน
มากกว่าพื้นที่.
วัดปัจจัยบริบททั่วพื้นที่อย่างต่อเนื่อง
รอบที่อยู่อาศัยของบุคคล
ใน หลาย ๆ กรณีอาศัยขอบเขตการบริหาร
เพื่อกำหนดปัจจัยบริบทอาจจะเป็นข้อ จำกัด เราพบ
ความสัมพันธ์ที่เข้มแข็งมากขึ้นระหว่างการกีดกันบริบท
และความชุกของความผิดปกติเมื่อเราวัดปัจจัย
ในพื้นที่ท้องถิ่นที่มีขนาดเล็กกว่าย่านการบริหาร.
ดังนั้นสมาคมนี้อาจทำงานบนมากขึ้น
กว่าระดับท้องถิ่นระดับใกล้เคียงที่นิยมใช้ใน
การศึกษาบริบท.
บริบท รายได้จากการวัดการปรับตัวเชิงพื้นที่ภายใน
พื้นที่ว่ามีวงกลมของความกว้างของตัวแปรและประชากรคงที่
ขนาดเป็นศูนย์กลางในการอยู่อาศัยของบุคคล ใช้
พื้นที่เหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นวิธีเดียวที่จะตรวจสอบ
ว่าการกีดกันบริบทดำเนินการในระดับท้องถิ่น
ตั้งแต่การวัดรายได้ตามบริบทภายในพื้นที่มี
ขนาดเล็กผลรัศมีการแก้ไขในค่าที่ขาดหายไปหรือไม่น่าเชื่อถือ
วัดในพื้นที่ที่มีประชากรเบาบาง (39, 40) ในทางทฤษฎี
วิธีการนี้ที่พิจารณาประชากรโดยรอบ
มากกว่าพื้นที่โดยรอบอาจจะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ที่เหมาะสมเมื่อพิจารณาปัจจัยบริบทรวม
ลักษณะส่วนบุคคล (เช่นรายได้) มากกว่าคุณสมบัติ
ของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ.
ในการศึกษาภาคตัดขวางของเรากลไกสาเหตุสำหรับ
ความสัมพันธ์ระหว่างบริบท กีดกันและ substancerelated
ความผิดปกติอาจทำงานในทั้งสองทิศทาง หนึ่งใน
มือแม้จะยังไม่ได้รับการยืนยันแน่นอนโดยปริมาณ
การศึกษากระบวนการการโยกย้ายเลือกอาจนำไปสู่
​​การจัดกลุ่มความผิดปกติของสารที่เกี่ยวข้องใน mostdeprived
ละแวกใกล้เคียง (15) ในอื่น ๆ ที่กีดกัน
อาจจะมีผลกระทบทางลบเป็นอิสระเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตทางจิต
(14) แม้จะมีความไม่แน่นอนดังกล่าวปัญหาที่ยังไม่
ได้รับการแก้ไขในการศึกษาระยะยาวผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่า
การแทรกแซงมุ่งเน้นไปที่บุคคลที่มีสารที่เกี่ยวข้องกับ
ความผิดปกติอาจจะมีประโยชน์ในจุดร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งของบริบท
การกีดกันการระบุในขนาดที่เล็กกว่าของ
ย่านการบริหาร .
โดยสรุปเกินรูปแบบทางภูมิศาสตร์ที่สำคัญใน
ความชุกของความผิดปกติของสารที่เกี่ยวข้องกับอวกาศของเรา
มุมมองการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าขนาดของการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่
ได้มากขนาดใหญ่กว่าของที่อยู่อาศัยการบริหาร.
อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากรูปแบบขนาดใหญ่ดังกล่าว
เนื่องจากการจัดกลุ่ม สถานการณ์ทางเศรษฐกิจและสังคมที่ยากจน
ในภาคเหนือของมัลโมเรายังพบรูปแบบท้องถิ่นใน
ความชุกที่มีส่วนที่เป็นความแตกต่างในความเข้ม
ของการกีดกัน.
เราตระหนักดีว่าหลายรูปแบบอาจจะเหมาะสม
เมื่อบริบทถูกกำหนดไว้ในวิธีการที่ไม่ได้เป็นอย่างเคร่งครัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อใช้ geostatistical ค่อนข้าง
มากกว่าขัดแตะกำหนด ( 45 ) ของโครงสร้างความสัมพันธ์
เรขา ( 34 ) : การกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างย่าน
เป็นฟังก์ชันลดระยะห่างพื้นที่ระหว่าง
พวกเขาทำให้เรา ประมาณช่วงมิติของความสัมพันธ์ ( 34 )
.
ครั้งแรก รุ่น geostatistical ลำดับชั้นที่เป็นประโยชน์นี้

เนื่องจากปัจจัยบริบทมากมีแรงเชิงโครงสร้าง โครงสร้างความแปรปรวน
,
disentangling ความแตกต่างจากแหล่งอื่น ๆที่ยุ่งเหยิงของการเปลี่ยนแปลงชุมชนอาจ
อนุญาตให้นักวิจัยสร้างสมมติฐานกลไกตามบริบท
( 35 ) ตามคำแนะนำในวรรณคดี
( 46 ) เราเปรียบเทียบโครงสร้างเปลี่ยนรูปแบบ
ในสุขภาพจิต ( รูปที่ 4 ) ด้วยการกระจายทางภูมิศาสตร์
รายได้ย่าน ( รูปที่ 1 ) เพื่อเพิ่มความเข้าใจในความสัมพันธ์ระหว่าง
เบื้องต้นการถอดถอนและความผิดปกติทางจิต
.
2 แทนที่จะเป็นค่าพารามิเตอร์น่ารำคาญ
/ ผุ เพื่อความสัมพันธ์ให้เราเพื่อให้อ้างอิง
เกี่ยวกับขนาดของรูปแบบทางพื้นที่ แสดงว่า
การเปลี่ยนแปลงในสารที่เกี่ยวข้องกับโรคที่เกิดขึ้นในระดับขนาดใหญ่
กว่าของละแวกนี้ เป็นสาธารณสุข
ความหมาย การประสานงานระหว่างการแทรกแซงการบริหาร
ย่านใกล้เคียงกับแต่ละอื่น ๆ อาจเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพ

หากการพัฒนาล่าสุดในการใช้เทคนิค
ท้องถิ่น ( 47 ) , หนึ่งได้รับการปรับแต่ง
วิเคราะห์อาจจะประกอบด้วยการย้ายจากทั่วโลกเพื่อ
มุมมองในท้องถิ่นซึ่งพารามิเตอร์ข้อมูลเชิงพื้นที่สามารถแตกต่างกัน

วัดเหนือพื้นที่ ปัจจัยบริบทในพื้นที่รอบ ๆที่อยู่อาศัยของบุคคลอย่างต่อเนื่อง

ในหลาย ๆ กรณี อาศัยขอบเขตการบริหาร
เพื่อกำหนดปัจจัยบริบทอาจจะเข้มงวด . เราพบ
มากขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างบริบทการกีดกัน
และความชุกของความผิดปกติเมื่อเราวัดปัจจัย
ในพื้นที่ท้องถิ่นขนาดเล็กกว่าย่านบริหาร
ดังนั้น สมาคมนี้อาจจะทำงานบนมากขึ้น
ท้องถิ่นขนาดกว่าละแวกวัดมักใช้ในบริบทการศึกษา
.
รายได้แบบวัดการปรับตัวภายในความแตกต่าง
พื้นที่ที่เป็นวงกลมความกว้างของตัวแปรและ
ประชากรถาวรขนาดเป็นศูนย์กลางในที่อยู่อาศัยของบุคคล ใช้
พื้นที่เหล่านี้ปรากฏเป็นวิธีเดียวที่จะตรวจสอบ
ไม่ว่าบริบทการผ่าตัดระดับท้องถิ่น
ตั้งแต่วัดรายได้ตามบริบทภายในพื้นที่มี
ขนาดเล็กคงที่รัศมีผลค่าสูญหายหรือการวัดที่ไม่น่าเชื่อถือ
ในพื้นที่ที่มีประชากรเบาบาง ( 39 , 40 ) ทฤษฎีนี้วิธีการที่พิจารณาโดยรอบ

ประชากรมากกว่าพื้นที่โดยรอบอาจจะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เหมาะสมเมื่อพิจารณาปัจจัยบริบทร่วมกัน
ลักษณะส่วนบุคคล ( เช่น รายได้ มากกว่าคุณสมบัติของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ
.
ในศึกษาของเรา กลไกเชิงสาเหตุของความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียด้านบริบทและ

substancerelated ความผิดปกติอาจทำงานในทั้งสองทิศทาง ในหนึ่ง
มือแม้ว่าจะยังไม่ยืนยันแน่นอน โดยการศึกษาเชิงปริมาณ
กระบวนการการย้ายถิ่นที่เลือกอาจนำไปสู่ความผิดปกติของสารที่เกี่ยวข้องในการจัดกลุ่ม

ที่ mostdeprived ย่าน ( 15 ) บนอื่น ๆการสูญเสีย
อาจจะมีอิสระในทางลบต่อจิตคุณภาพชีวิต
( 14 ) แม้จะมีความไม่แน่นอน เช่น ปัญหาที่ยัง
addressed ในการศึกษาตามยาวผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่ามาตรการที่เน้นบุคคลที่มี

สารเกี่ยวข้องกับความผิดปกติอาจจะมีประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจุดร้อนของบริบท
การกีดกันระบุบนมาตราส่วนขนาดเล็กกว่าของ
ย่านบริหาร
สรุป เกินที่สำคัญทางภูมิศาสตร์การความชุกของโรคที่เกี่ยวข้องกับ

สาร , พื้นที่ของเรามุมมองเชิงวิเคราะห์ พบว่า ขนาดพื้นที่ของการเปลี่ยนแปลง
คือมีขนาดใหญ่กว่าของย่านบริหาร
อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่เช่น
เนื่องจากกลุ่มของสถานการณ์ทางเศรษฐกิจที่ยากจนในภาคเหนือของ Malmo
ตั้ง เรายังพบในประเทศอีกรูปแบบใน
ความชุกที่เนื่องมาจากความแตกต่างในความเข้มของการกีดกัน

.เราได้ทราบว่า แบบหลายระดับอาจจะเหมาะสม
เมื่อบริบทที่กำหนดไว้ในวิธีที่ไม่เคร่งครัด