Mental health problemsPersisting me

Mental health problems
Persisting mental health problems are a common
consequence of child abuse and neglect in
adults. Mental health problems associated with
past histories of child abuse and neglect include
personality disorders, post-traumatic stress disorder,
dissociative disorders, depression, anxiety disorders
and psychosis (Afifi, Boman, Fleisher, & Sareen,
2009; Chapman et al., 2004; McQueen et al., 2009;
Springer et al., 2007). Depression is one of the most
commonly occurring consequences of past abuse
or neglect (Kendall-Tackett, 2002). In an American
representative study based on the National Comorbidity Survey, adults who had experienced
child abuse were two and a half times more likely
to have major depression and six times more likely
to have post-traumatic stress disorder compared
to adults who had not experienced abuse (Afifi et
al., 2009). The likelihood of such consequences
increased substantially if adults had experienced
child abuse along with parental divorce (Afifi et al.,
2009). In a prospective longitudinal study in the
United States, Wisdom, DuMont, and Czaja (2007)
found that children who were physically abused
or experienced multiple types of abuse were at
increased risk of lifetime major depressive disorder
in early adulthood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาสุขภาพจิต
persisting ปัญหาสุขภาพจิตที่พบบ่อย
ผลมาจากการละเมิดเด็กและการละเลยใน
ผู้ใหญ่ ปัญหาสุขภาพจิตที่เกี่ยวข้องกับการ
ประวัติที่ผ่านมาของการละเมิดเด็กและการละเลยรวมถึงความผิดปกติ
บุคลิกภาพผิดปกติของความเครียดโพสต์บาดแผล
ทิฟผิดปกติซึมเศร้าความวิตกกังวลความผิดปกติท​​างจิตและ
(Afifi, โบแมน, Fleisher, & Sareen
2009; แชปแมนและรหัส อัล.2004; เอสเคปและคณะ, 2009;..
สปริงเกอร์และคณะ, 2007) ภาวะซึมเศร้าเป็นหนึ่งในผลกระทบที่เกิดขึ้นมากที่สุด
โดยทั่วไปของการละเมิดผ่านมา
หรือละเลย (เคนดอล-Tackett, 2002) ในการศึกษาอเมริกัน
ตัวแทนจากการสำรวจ comorbidity ชาติผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์
ทำร้ายเด็กเป็นครั้งที่สองและครึ่งหนึ่งมีโอกาสมากขึ้นที่จะมี
ภาวะซึมเศร้าที่สำคัญและหกครั้งมีโอกาสมากขึ้น
ที่จะมีความผิดปกติของความเครียดโพสต์บาดแผล
เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ที่ไม่เคยมีประสบการณ์การล่วงละเมิด (Afifi และรหัสอัล
. 2009) โอกาสของผลกระทบดังกล่าวเพิ่มขึ้นอย่างมาก
ถ้าผู้ใหญ่มีประสบการณ์
ทำร้ายเด็กพร้อมกับการหย่าร้างของพ่อแม่ (Afifi ตอัล.
2009) ในการศึกษาระยะยาวที่คาดหวังใน
สหรัฐอเมริกาภูมิปัญญามอนด์และ Czaja (2007)
พบว่าเด็กที่ถูกทำร้ายทางร่างกาย
หรือมีประสบการณ์หลายประเภทของการละเมิดอยู่ที่
ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของอายุการใช้งานโรคซึมเศร้า
ในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาสุขภาพจิต
Persisting ปัญหาสุขภาพจิตเป็นการทั่วไป
ส่งผลต่อการละเมิดสิทธิเด็กและละเลยใน
ผู้ใหญ่ ปัญหาสุขภาพจิตที่เกี่ยวข้องกับ
เลยหากละเลยและละเมิดสิทธิเด็กรวม
โรคบุคลิกภาพ ความเครียดเจ็บปวดหลังโรค,
โรค dissociative ซึมเศร้า โรควิตกกังวล
และหมอ (Afifi, Boman, Fleisher & Sareen,
2009 แชปแมน et al., 2004 ควีน et al., 2009
Springer et al., 2007) ภาวะซึมเศร้าเป็นหนึ่งที่สุด
ผลเกิดขึ้นโดยทั่วไปของละเมิดมา
หรือละเลย(แท็คเคนดัลเก็ท 2002) ในชาวอเมริกัน
ศึกษาพนักงานตามสำรวจ Comorbidity ชาติ ผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์
ละเมิดสิทธิเด็กสอง และครึ่งครั้งยิ่ง
มีภาวะซึมเศร้าที่สำคัญและมีแนวโน้มที่หกครั้ง
มีความเครียดเจ็บปวดหลังโรคเปรียบเทียบ
กับผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์การละเมิด (Afifi et
al., 2009) ความเป็นไปได้ของผลกระทบดังกล่าว
เพิ่มมากถ้าผู้ใหญ่มีประสบการณ์
ละเมิดสิทธิเด็กกับผู้ปกครองหย่าร้าง (Afifi et al.,
2009) ในการศึกษาระยะยาวมีแนวโน้มในการ
สหรัฐอเมริกา ภูมิปัญญา DuMont และ Czaja (2007)
พบว่าเด็กถูกถูกจริง
หรือประสบการณ์หลายชนิดถูกล่วงละเมิดถูกที่
เพิ่มความเสี่ยงของชีวิตซึมเศร้า
ในวุฒิก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางด้านจิตใจเพื่อ สุขภาพ ปัญหา
มิจฉาทิฐิปัญหาด้าน สุขภาพ ร่างกายจิตใจเป็นเรื่องธรรมดา
ส่งผลให้มีการละเลยและการข่มขืนกระทำชำเราเด็กใน
ผู้ใหญ่ ปัญหาด้าน สุขภาพ ร่างกายจิตใจที่เชื่อมโยงกับข้อมูลประวัติ
อดีตของการละเลยและการข่มขืนกระทำชำเราเด็กรวมถึงความผิดปกติ
บุคลิกภาพ ความผิดปกติหลังเป็นแผลความเครียดความผิดปกติ
dissociative โรคซึมเศร้าวิตกกังวล
และจิตวิปลาส( afifi boman fleisher & sareen
2009 Chapman ' s Peak et al .2004 ร่วมมือระหว่างศิลปินไทย et al . 2009
springer et al . 2007 ) พายุดีเปรสชันเป็นหนึ่งในส่วนมากที่ใช้กันอยู่ทั่วไป
เกิดขึ้นผลพวงของการข่มขืนกระทำชำเราผ่าน
ละเลยหรือ( kendall-tackett 2002 ) ในการศึกษา
ตัวแทนชาวอเมริกันซึ่งใช้ในการสำรวจ comorbidity แห่งชาติที่ผู้ใหญ่ที่เคยมีประสบการณ์
การข่มขืนกระทำชำเราเด็กสองคนและมีแนวโน้มมากขึ้นเท่าครึ่ง
จะมีอาการซึมเศร้าและหกครั้งมีแนวโน้มมากขึ้น
จะมีความผิดปกติหลังเป็นแผลความตึงเครียดเมื่อเทียบกับ
เพื่อผู้ใหญ่ที่ไม่เคยมีประสบการณ์การข่มขืนกระทำชำเรา( afifi เอ็ด
Al 2009 ) ความเป็นไปได้ของผลที่ตามมาเช่น
เพิ่มขึ้นอย่างมากหากผู้ใหญ่เคยมีประสบการณ์
การข่มขืนกระทำชำเราเด็กพร้อมด้วยการหย่าร้างโดยผู้ปกครอง( afifi et al .
2009 ) ในการศึกษาตามยาวในอนาคตซึ่งในรัฐ
ประเทศสหรัฐอเมริกาที่ปัญญา Dumont และ czaja ( 2007 )
พบว่าเด็กที่มีปัญหาทางด้าน กายภาพ ข่มขืนกระทำชำเราหลาย ประเภท
หรือมีประสบการณ์หลายคนในการข่มขืนกระทำชำเราที่
เพิ่มความเสี่ยงต่อของยาแก้อาการซึมเศร้าสำคัญตลอดอายุการใช้งาน
ในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น