A subsequent study at Brown Univers

A subsequent study at Brown University in 2004 also found that scents were not particularly effective at waking sleepers. Pepperment and pyridine scents were presented in different concentrations to sleepers at different stages of sleep. The odours scored mixed results, while audio tones played over a speaker were significantly more effective at rousing the sleepers, leading the researchers to conclude that "human olfaction is not reliably capable of alerting a sleeper".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยบราวน์ในปี 2004 พบว่า กลิ่นไม่มีผลบังคับใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปลุกผู้นอน กลิ่น pepperment และ pyridine ถูกนำเสนอในความเข้มข้นแตกต่างกันไปผู้นอนที่ระยะต่าง ๆ ของการนอนหลับ Odours ที่คะแนนผลรวม ในขณะที่โทนเสียงที่เล่นผ่านลำโพงที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นที่เร้าใจผู้นอน นำนักวิจัยเพื่อสรุปว่า "olfaction มนุษย์ไม่ได้สามารถแจ้งเตือนการนอนแอร์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาต่อมาที่มหาวิทยาลัยบราวน์ในปี 2004 ยังพบว่ากลิ่นก็ไม่ได้มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หมอนตื่น กลิ่น Pepperment และไพริดีนที่ถูกนำเสนอในระดับความเข้มข้นที่แตกต่างกับหมอนที่แตกต่างกันในแต่ละขั้นตอนของการนอนหลับ กลิ่นคะแนนผลการผสมในขณะที่เสียงเรียกเข้าเล่นผ่านลำโพงที่มีนัยสำคัญที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการเร้าใจหมอนที่นำนักวิจัยสรุปว่า "กลิ่นของมนุษย์ไม่น่าเชื่อถือความสามารถในการแจ้งเตือนนอน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาต่อมาที่บราวน์มหาวิทยาลัยในปี 2004 พบว่า กลิ่นไม่ได้มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หลับใหลตื่น pepperment pyridine และกลิ่นที่ถูกนำเสนอในความเข้มข้นที่แตกต่างกันไปในแต่ละขั้นตอนของหมอนนอน และเครื่องหอมได้ผลผสม ขณะที่โทนเสียงที่เล่นผ่านลำโพงอย่างมีนัยสำคัญมีประสิทธิภาพในการปลุกพวกสลีปเปอร์นำนักวิจัยสรุปได้ว่า " กลิ่นของมนุษย์ไม่ได้สามารถแจ้งเตือนรถ "