Junya Watanabe's theme was "Faraway

Junya Watanabe's theme was "Faraway." Nowhere specific, but the collaborator on this collection was Vlisco, the Dutch company that has been the major supplier of fabric to West and Central Africa since the mid-19th century, so Watanabe's destination wasn't really so vague. And he clarified it further with the accessories—beads, bones, fetish objects—he collected from a couple of Parisian stores that specialize in African artifacts. Without knowing that Vlisco is considered instrumental in helping to shape the region's cultural identity (for example, British-Nigerian artist Yinka Shonibare uses the company's fabrics in his work to challenge Western colonial history), it was not hard to see how Watanabe's presentation of pallid Europeans in patchworked Africana might spark some knee-jerk negativism. But these eyes, at least, were reminded of the designer's work with boro, the traditional Japanese patchwork that began centuries ago as peasant clothing. There is a belief in Japan that when something has been damaged and mended, it becomes more beautiful.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีรูปแบบของจรรยาเบะ "Faraway" เฉพาะไม่มีที่ไหน แต่ collaborator ในคอลเลกชันนี้ Vlisco บริษัทดัตช์ที่มีซัพพลายเออร์ที่สำคัญของตะวันตกและแอฟริกากลางผ้าตั้งแต่ช่วงกลาง 19 ศตวรรษ เพื่อให้ปลายทางของเบะไม่ได้จริงๆ ดังนั้นคลุมเครือ และเขาขึ้นั้นเพิ่มเติม ด้วยอุปกรณ์เสริม – ลูกปัด กระดูก เครื่องรางวัตถุ — เขาเก็บจากคู่ค้ารู้สึกที่เชี่ยวชาญในแอฟริกาสิ่งประดิษฐ์ โดยไม่ทราบว่า Vlisco ถือเป็นเครื่องมือในการช่วยให้รูปร่างตัวตนทางวัฒนธรรมของภูมิภาค (เช่น ศิลปินอังกฤษรี Yinka Shonibare ใช้ผ้าของบริษัทในการทำงานของเขาจะท้าทายประวัติศาสตร์ตะวันตก), ไม่ยากที่จะดูวิธีนำเสนอของเบะสคลายุโรปใน patchworked Africana อาจจุดประกาย negativism บาง knee-jerk แต่ตานี้ น้อย ถูกนึกถึงของแบบงานกับ boro แพชเวิร์คญี่ปุ่นดั้งเดิมเริ่มศตวรรษที่ผ่านมาเป็นชาวนาที่เสื้อผ้า มีความเชื่อในประเทศญี่ปุ่นว่า เมื่อสิ่งที่ได้รับความเสียหาย และ mended มันจะสวยงามมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธีม Junya Watanabe เป็น "ห่างไกล." ไม่มีที่ไหนที่เฉพาะเจาะจง แต่ทำงานร่วมกันในคอลเลกชันนี้เป็น Vlisco บริษัท ดัตช์ที่ได้รับการจัดจำหน่ายรายใหญ่ของผ้าไปทางทิศตะวันตกและแอฟริกากลางตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 19 เพื่อให้ปลายทางของวาตานาเบะไม่ได้จริงๆคลุมเครือ และเขาชี้แจงมันต่อกับอุปกรณ์เสริมที่-ลูกปัดกระดูกเครื่องรางวัตถุที่เขาเก็บมาจากคู่ของร้านค้าในกรุงปารีสที่มีความเชี่ยวชาญในสิ่งประดิษฐ์ที่แอฟริกัน โดยไม่ทราบว่า Vlisco ถือว่าเป็นเครื่องมือในการช่วยในการสร้างรูปร่างเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของภูมิภาค (ตัวอย่างเช่นศิลปินอังกฤษไนจีเรีย Yinka Shonibare ใช้ผ้าของ บริษัท ในการทำงานของเขาที่จะท้าทายประวัติศาสตร์ยุคอาณานิคมตะวันตก) มันก็ไม่ยากที่จะเห็นวิธีการที่นำเสนอวาตานาเบะของซีด ในยุโรปแอฟริกา patchworked อาจจุดประกายบางเข่าเหวี่ยง negativism แต่ตาเหล่านี้อย่างน้อยถูกเตือนการทำงานของนักออกแบบที่มี boro การเย็บปะติดปะต่อกันญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมที่เริ่มต้นศตวรรษที่ผ่านมาเป็นเสื้อผ้าชาวนา มีความเชื่อในญี่ปุ่นที่เมื่อสิ่งที่ได้รับความเสียหายและซ่อมมันจะกลายเป็นที่สวยงามมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของจุนยะ วาตานาเบ้ ธีมคือ " ไกล " ไม่มีที่เฉพาะเจาะจง แต่ร่วมงานในคอลเลกชันนี้ vlisco , ดัตช์ บริษัท ที่เป็นผู้ผลิตรายใหญ่ของผ้าตะวันตกและแอฟริกากลางตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 19 ดังนั้น วาตานาเบะ ปลายทางไม่ได้จริงๆจึงคลุมเครือ เขาชี้แจงเพิ่มเติมกับอุปกรณ์ลูกปัด กระดูกเครื่องรางวัตถุที่เขาเก็บได้จากคู่ของร้านค้าของกรุงปารีสที่เชี่ยวชาญในสิ่งประดิษฐ์ที่แอฟริกา โดยไม่รู้ว่า vlisco ถือเป็นเครื่องมือในการช่วยให้รูปร่างวัฒนธรรมเอกลักษณ์ของภูมิภาค ( เช่น อังกฤษไนจีเรียศิลปิน yinka shonibare ใช้ผ้าของ บริษัท ในงานของเขากับความท้าทายประวัติศาสตร์ยุคอาณานิคมตะวันตก )มันไม่ยากที่จะดูว่า วาตานาเบะ การนำเสนอของชาวยุโรปในซีด patchworked แอฟริกาอาจจุดประกายบางเข่าเหวี่ยงการคัดค้าน . แต่ตา อย่างน้อยก็มีการเตือนของนักออกแบบที่ทำงานกับโบโร แบบญี่ปุ่น Patchwork ที่เริ่มศตวรรษที่ผ่านมาเป็นพวกเสื้อผ้า มีความเชื่อในประเทศญี่ปุ่นว่า เมื่ออะไรที่ได้รับความเสียหายและซ่อมมันกลายเป็นที่สวยงามมากขึ้น