This level is all too often ignored

This level is all too often ignored in planning discussions and yet it comprises an important policymaking space at the intersection of dwelling and the neighborhood and includes the front of the home, the street, sidewalks, and small-scale commercial activities (both fixed spot and itinerant). Rights over the use of these non-private spaces and public access is often confused and ambiguous, and access is often impeded by a wide range of informal activities such as: cars parking on the sidewalk, garage extensions or staircase construction to the second floor from the sidewalk, the storage or dumping of building materials; economic activities (stalls), and even by daytime extensions of workshop activities out into the street (carpentry, welding, car repairs, etc.). Sidewalks become impassable as a result, and pedestrian traffic including mothers with young children and pushchairs are forced into the street. Policy making at this level needs to focus upon community and local participation and upon achieving consensus among neighbors about self-regulation and permitted activities. These might include measures such as single-side parking, the removal of obstructions, partial street closures, etc. Principal actors: NGOs; Neighborhood and street “associations”; local governments and municipal policing to play an honest-broker role.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับนี้จะถูกละเว้นในการวางแผนสนทนาทั้งหมดบ่อยเกินไป และยังประกอบไปด้วยสำคัญ policymaking พื้นที่ที่อยู่อาศัยและพื้นที่ใกล้เคียง และมีด้านหน้าของบ้าน ถนน ทางเดิน และกิจกรรมเชิงพาณิชย์ขนาดเล็ก (จุดถาวรและธุดงค์) สิทธิมากกว่าการใช้พื้นที่เป็นส่วนตัวและเข้าถึงเหล่านี้มักจะสับสน และไม่ชัดเจน และเข้าถึงคือมักจะขัดขวาง โดยเป็นกิจกรรมหลากหลายเช่น: มีที่จอดรถบนทางเท้า ส่วนขยายโรงรถ หรือก่อสร้างบันไดไปยังชั้นสองจากสารพัด การจัดเก็บ หรือทิ้งของอาคารวัสดุ กิจกรรมทางเศรษฐกิจ (ร้าน), และส่วนขยายของเวลากลางวันกิจกรรมประชุมเชิงปฏิบัติการออกไปที่ถนน (ช่างไม้ เชื่อมโลหะ ซ่อมรถ ฯลฯ) ทางเดินเป็น impassable ผล และถูกบังคับทางจราจรรวมทั้งแม่เด็กและเก้าอี้รถเข็นสำหรับไปที่ถนน นโยบายระดับนี้ต้องโฟกัส เมื่อชุมชนและท้องถิ่นมีส่วนร่วม และ เมื่อบรรลุฉันทามติในหมู่เพื่อนบ้านเกี่ยวกับการควบคุมตนเองและกิจกรรมที่ได้รับอนุญาต เหล่านี้อาจรวมถึงมาตรการเช่นการกำจัดสิ่งกีดขวาง การปิดถนนบางส่วน ฯลฯ ที่จอดรถฝั่งเดียว นักแสดงหลัก: Ngo ย่านและถนน "ความสัมพันธ์ของ" รัฐบาลท้องถิ่นและการรักษาเทศบาลมีบทบาทนายหน้าซื่อสัตย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับนี้จะเป็นสิ่งที่มากเกินไปมักจะไม่สนใจในการอภิปรายการวางแผนและยังประกอบด้วยพื้นที่กำหนดนโยบายสำคัญที่จุดตัดของที่อยู่อาศัยและพื้นที่ใกล้เคียงและรวมถึงด้านหน้าของบ้านถนนทางเท้าและขนาดเล็กกิจกรรมเชิงพาณิชย์ (ทั้งจุดคงที่และ ท่องเที่ยว) สิทธิในการใช้พื้นที่ที่ไม่ใช่เอกชนเหล่านี้และการเข้าถึงของประชาชนมักจะเกิดความสับสนและไม่ชัดเจนและการเข้าถึงมักจะถูกขัดขวางจากความหลากหลายของกิจกรรมทางการเช่นที่จอดรถบนทางเท้าส่วนขยายที่จอดรถหรือการก่อสร้างบันไดไปที่ชั้นสองจาก ทางเท้า, การจัดเก็บหรือทิ้งวัสดุก่อสร้าง; กิจกรรมทางเศรษฐกิจ (แผงลอย) และแม้กระทั่งในเวลากลางวันโดยส่วนขยายของกิจกรรมการประชุมเชิงปฏิบัติการออกไปที่ถนน (ช่างไม้, เชื่อม, ซ่อมรถ ฯลฯ ) ทางเท้ากลายเป็นทางตันเป็นผลให้คนเดินเท้าและการจราจรรวมถึงคุณแม่ที่มีเด็กเล็กและรถเข็นที่ถูกบังคับไปที่ถนน การกำหนดนโยบายในระดับนี้จะต้องมุ่งเน้นการมีส่วนร่วมของชุมชนและท้องถิ่นและเมื่อบรรลุฉันทามติในหมู่เพื่อนบ้านเกี่ยวกับการควบคุมตนเองและกิจกรรมที่ได้รับอนุญาต เหล่านี้อาจรวมถึงมาตรการต่าง ๆ เช่นที่จอดรถด้านเดียว, การกำจัดสิ่งกีดขวางการปิดถนนบางส่วน ฯลฯ นักแสดงหลัก: เอ็นจีโอ; และพื้นที่ใกล้เคียงถนน "สมาคม"; รัฐบาลท้องถิ่นและการรักษาเทศบาลมีบทบาทเที่ยงตรงโบรกเกอร์