Michael: “Oh no it’s you again…”Met

Michael: “Oh no it’s you again…”

Metatron: “Nice to see you too. Ah I see, going to rest again?”

Michael: “How do you know?”

Metatron: “Well you look like you’re searching for that one!” *shows up Michaels favourite pillow*

Michael: “You little…..GIve it back!”

Metatron: “Nana, stay friendly like an angel should be~”

Michael: “Says who?”

Metatron: “Me obviousy” *smiles brightly with an nasty effect*

Michael: “Get it. So…” *takes a deep breath* “Give it back to me P-L-E-A-S-E”

Metatron: “Oh kind of crazy, didn’t expect that so quickly. Usually you’re used to be stubborn.”

Michael: “Well give it back to me and get lost right afer that!”

Metatron: “Sure sure~ here. Have a nice rest. Alone in that large bedroom, filling with nothing but your overwhelming dreams” *hands over the pillow*

Michael: *screw up his nose* “Twat..”

Metatron: “Love you too.” *smiles* *ruffles through Michaels hair* *turns away than*

Michael: “S-stop that!… W.-What did you say?”

Metatron: “Huh? Love you too..why?”

Michael: “You never said something so shameful before.”

Metatron: “An angel afraid of love? How cute… So now I leave. Good night sweetheart.”

Michael: “Don’t say such strange things so lighthearted! See you!” *turns around* *steps forward to his bed* *looks back across his shoulder*

Metatron: “Get it~” *opens the door* *steps outside* *smiles slightly* *nearly closed it*

Michael: “Hey muppet!” *calls out*

Metatron: *sticks his head inside again* “What is it nag?”

Michael: *sighs in discomfort* *looks on the blanket* *makes a poutface’ “…c…ould you stay?”

Metatron: “What was that? I think I don’t get it right~” *obviously understood what he said*

Michael: *takes a deep breath* “Please stay…just a while…”

Metatron: *smiles softly* “I thought you would never ask.” *blinks*

the meme

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไมเคิล: "โอ้ มันไม่มีของคุณอีกครั้ง..."Metatron: "ดีกับคุณมากเกินไป อา ฉันบ้าง จะไปพักอีก"ไมเคิล: "คุณรู้หรือไม่"Metatron: "ดีคุณดูเหมือนคุณกำลังค้นหาว่าหนึ่ง" * แสดงไมเคิลชอบหมอน *ไมเคิล: "คุณน้อย... ให้มันกลับมา"Metatron: "นานา มิตรพักเหมือนเทวดาควร ~ "ไมเคิล: "กล่าวว่า ใคร"Metatron: "ฉัน obviousy " * รอยยิ้มสดใสกับมีลักษณะที่น่ารังเกียจ *ไมเคิล: ดู ดังนั้น..." * ใช้เวลาหายใจลึก * "ให้มันกลับไป P-L-E-A-S-E ของฉัน"Metatron: "โอ้ชนิดบ้า ไม่ได้คาดหวังว่าอย่างรวดเร็ว โดยปกติคุณจะใช้จะปากแข็งไมเคิล: "ดีให้มันกลับไปฉันและขอหายไปขวาบ้าที่" Metatron: " Sure แน่ ~ ที่นี่ มีส่วนเหลือดี คนเดียวในที่ขนาดใหญ่ ห้องนอนด้วยแต่ความฝันของคุณครอบงำ" * มือไปหมอน *ไมเคิล: * สกรูขึ้นเขาจมูก * "Twat ..."Metatron: "รักคุณเช่นกัน" * ยิ้ม * * รัฟเฟิลผ่านผมไมเคิล * * ผลัดไปกว่า * ไมเคิล: " S stop ที่!... W. อะไรคุณไม่บอก? "Metatron: "ฮะ รักเธอเหมือนกัน ทำไม"ไมเคิล: "คุณไม่กล่าวสิ่งที่น่าอับอายดังนั้นก่อนMetatron: "เทวดากลัวความรัก น่ารักอย่างไร... ตอนนี้ ผมปล่อยไว้ คืนดีรัก"ไมเคิล: "อย่าบอกว่า เบาสมองดังนั้นสิ่งต่าง ๆ แปลก เห็นคุณ " * หันไปรอบ ๆ * * ขั้นตอนการส่งต่อไปยังเตียงของเขา * * ดูกลับข้ามไหล่ของเขา *Metatron: "ได้รับมัน ~ " * เปิดประตู * * นอก * ขั้นตอน * ยิ้มเล็กน้อย * * เกือบปิดมัน *Michael: “Hey muppet!” *calls out*Metatron: *sticks his head inside again* “What is it nag?”Michael: *sighs in discomfort* *looks on the blanket* *makes a poutface’ “…c…ould you stay?”Metatron: “What was that? I think I don’t get it right~” *obviously understood what he said*Michael: *takes a deep breath* “Please stay…just a while…”Metatron: *smiles softly* “I thought you would never ask.” *blinks* the meme

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไมเคิล : " โอ้ ไม่ มัน คุณ อีกครั้ง . . . . . . . "เมตาตรอน : " ดีใจที่ได้เจอคุณเช่นกัน อ๋อ ไปพักอีก "ไมเคิล : " คุณรู้ได้อย่างไร ? "เมตาตรอน : " ก็เหมือนกับคุณกำลังค้นหามัน " * มาชื่นชอบหมอน * ไมเคิลไมเคิล : " คุณน้อย . . . . . เอาคืนมา ! "เมตาตรอน " นานะอยู่เป็นกันเองเหมือนนางฟ้าควรจะ ~ "ไมเคิล : " ใครว่าล่ะ "เมตาตรอน : " ฉัน obviousy " * ยิ้มอย่างสดใสกับผล * คับไมเคิล : " ได้ ดังนั้น . . . . . . . " * ใช้เวลาหายใจเข้าลึก ๆ * " เอาคืนมาโ - ป "เมตาตรอน : " โอ้ พวกเพี้ยนๆ ไม่ได้คาดหวังว่าอย่างรวดเร็ว โดยปกติแล้วคุณก็เคยดื้อ "ไมเคิล : " ก็ให้มันกลับมาให้ฉันได้สูญเสียสิทธิหลัง ! "เมตาตรอน : " แน่นอน ~ ที่นี่เลย ไปพักผ่อนซะ โดดเดี่ยวในที่ห้องนอนขนาดใหญ่บรรจุด้วยอะไร แต่ที่น่าหนักใจของคุณความฝัน " * * มือเหนือหมอนไมเคิล : * สกรูขึ้นจมูก * " ไอ้นั่น . . . . . . . "เมตาตรอน : " รักคุณนะ " * ยิ้ม * * * * * * * * * * แบบนี้ผ่าน ไมเคิล ผมเปลี่ยนไปกว่า *ไมเคิล : " หยุด ! . . . . . . . . - คุณพูดเรื่องอะไร ? "เมตาตรอน : " หือ ? ก็รักเธอ . . . . . . . ทำไม ? "ไมเคิล : " คุณเคยพูดเรื่องน่าอายก่อน "เมตาตรอน : " เทวดากลัวความรัก ? น่ารักจัง . . . . . . . ดังนั้นตอนนี้ฉันออกไป ราตรีสวัสดิ์ที่รัก”ไมเคิล : " อย่าพูดเรื่องแปลกๆให้เฟซบุ๊ค ! เห็นคุณ ! " * * * * * * ก้าวออกมาเพื่อหันไปรอบ ๆเตียงของเขา * * * กลับไปดูข้ามไหล่ของเขาเมตาตรอน " ได้รับมัน " ~ * เปิดประตู * * * * * * * * * * ขั้นตอนนอกยิ้มเล็กน้อย * * * เกือบปิดไมเคิล : " เฮ้ คนโง่ ! " * * โทรออกเมตาตรอน : * ไม้หัวข้างในอีก * " นี่มันบ่น ? "ไมเคิล : * . . . . . ไม่สบาย * * ดูบนผ้าห่ม * * ทำให้ poutface " " . . . . . . . . . . . . . . . . เราอยู่ ? "เมตาตรอน : " นั่นอะไรน่ะ ? ฉันคิดว่าฉันไม่ได้รับมันขวา ~ " * ก็เข้าใจสิ่งที่เขาพูด *ไมเคิล : * ถอนหายใจเฮือก * " ได้โปรด . . . . . . . ซักพัก . . . . . . . "เมตาตรอน : * ยิ้มเบาๆ * " ฉันคิดว่าคุณจะไม่ถาม " * กระพริบตา *ส่วนมีมี่