The plantations of Malaya and Singa

The plantations of Malaya and Singapore form the backdrop to this tale of betrayal, murder and 'the love that dare not speak its name' from the mighty pen of W Somerset Maugham.

It's the heady days of the British Empire, and Leslie and Robert Crosbie live on a Malayan plantation with a seemingly endless entourage of local 'boys' to do their bidding. But as we all know - or would like to know - life in the lap of luxury can be rather boring, and one's thoughts and eyes can tend to stray.

The play starts with gunshots, and when the curtain goes up a body is lying on the steps of the Crosbie's veranda. When husband Robert, the local Assistant District Officer and the family lawyer have all been duly assembled, Leslie tells them that she killed their neighbour, Hammond, because he tried to rape her. Though she's promptly carted off to jail and arraigned on a charge of murder, it looks like a foregone conclusion that she'll be acquitted on the grounds of justifiable homicide until an incriminating letter surfaces which sets the cat amongst the pigeons, or should that be the tiger among the monkeys?

Anthony Andrews leads as the lawyer with rather more than a dislike for the sharp-shooting woman he's defending. Andrews' fastidious colonial is a master of formality and exactness - though he never quite matches-up to the linguistic correctness of his clerk, Ong Chi Seng, well played by Jason Chan, who looks like he's just bought-up the entire local supply of Brylcream. Chan certainly has the best lines - and the few humorous ones at that - delivered with considerable aplomb. Jenny Seagrove is the murderess with a guilty secret. Calm and seemingly calculating, Seagrove also shows us she's a woman in the grip of powerful emotions and sexual desires.

As it becomes clear, though Andrews' lawyer is professionally competent and skeptical, there is more on his mind than his brief. When he tells us that he is 'really rather fond of Robert', what he really means is that he is very, very fond of Robert, enough to cover-up a crime and commit one himself.

The scene changes seem overly long and unduly complex - bamboo screens are dragged across the stage like a horizontal wipe in the movies. But the delays this caused confused the audience and no-one seemed to know when the play had actually ended. In other respects though, Paul Farnsworth's set is convincing, though there are some scenes which lack depth and restrict the action, making it seem rather static.

Maugham's play was last given an airing in the mid-1990s, suggesting something of a revival of interest in Maugham's work, as well as the significance of the plum female role. But, essentially, the play doesn't enthuse or really engage us because it portrays the kind of stereotypical British reserve that belongs to the dim and distant past. There's also a very dated - and to some no doubt, rather repulsive - description of the non-English characters in this piece, even though Director Alan Strachan handles this with the sensitivity that historical distance can provide. For example, the Chinese go-between is an opium smoking slob, and the English characters despise the deceased for having taken up with a Chinese mistress.

The steamy boredom of the jungle and the desires that emanate from it are certainly evident in Alan Strachan's sensitive production, and he rightly focuses our attention on the unspoken desire of Andrews' lawyer. Maugham's play, though, belongs to an era which for most of us is simply beyond recognition, and lacks the real power to grip or enthrall. Professionally competent though 'The Letter' certainly is, riveting it most certainly is not.

(Peter Brown)



What the popular press had to say.....
NICHOLAS DE JONGH for THE EVENING STANDARD says, " Musty, dusty, irresistible piece of old hokum." PAUL TAYLOR for THE INDEPENDENT says, "Absorbing production." MICHAEL BILLINGTON for THE GUARDIAN says, "Meticulous revival." CHARLES SPENCER for THE DAILY TELEGRAPH says, "Splendidly entertaining." BENEDICT NIGHTINGALE for THE TIMES says, "Enjoyably melodramatic."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวนของสหพันธรัฐมาลายาและสิงคโปร์แบบฉากหลังเพื่อเรื่องนี้ทรยศ ฆาตกรรม และ 'ความรักที่ไม่กล้าพูดชื่อ' จากปากกาอันยิ่งใหญ่ของ Maugham โรง Wมันเป็นวัน heady ของจักรวรรดิอังกฤษ และเลสลี่และโรเบิร์ต Crosbie ที่อาศัยอยู่ในสวนมาลายากับสิ่งที่ดูเหมือนว่าจะสิ้นสุดของท้องถิ่น 'เด็กผู้ชาย' จะทำการประมูล แต่เรา รู้ - หรืออยากทราบว่า - ชีวิตท่ามกลางความหรูหราได้อย่างค่อนข้างน่าเบื่อ และความคิดและสายตาของคน ๆ หนึ่งสามารถมีแนวโน้มที่หลงทางการเล่นเริ่มต้น ด้วยเสียงปืน และเมื่อม่านไปขึ้นร่างกายจะนอนตอนของ Crosbie ด้าน เมื่อสามีโรเบิร์ต เจ้า หน้าที่อำเภอผู้ช่วยท้องถิ่น และทนายความครอบครัวทั้งหมดดูแลกัณฑ์ เลสลี่บอกพวกเขาว่า เธอฆ่าเพื่อนบ้านของพวกเขา แฮมมอนด์ เพราะเขาพยายามข่มขืนเธอ แม้ว่าเธอทันทีมี carted ปิดเข้าคุก และ arraigned บนประจุฆาตกรรม มันดูเหมือนบทสรุป foregone ที่เธอจะ acquitted ไร้แข่งขันโดยกระทำทารุณจนผิวเป็นจดหมายร่องซึ่งชุดแมวหมู่นก หรือควรจะเสือระหว่างลิงแอนดรูวส์ Anthony เป้าหมายเป็นทนาย มีค่อนข้างมากกว่าไม่ชอบสำหรับผู้หญิงการยิงคมเขาจะปกป้อง โคโลเนียล fastidious แอนดรูวส์เป็นหลักของระดับไป - แต่เขาไม่เคยค่อนข้างตรงขึ้นอยู่กับความถูกต้องของพนักงาน อ๋องชีเส็ง ดีเล่น โดย Jason จัน ที่ดูเหมือนเป็นเพียงภาษาศาสตร์ซื้อค่าเครื่องดื่มทั้งหมดของ Brylcream จันแน่นอนมีใบดีที่สุด - และบางอารมณ์ขันที่คนว่า - ส่งกับ aplomb มาก Seagrove เจนนี่เป็น murderess มีความลับมีความผิด สงบ และดูเหมือนว่าคำนวณ Seagrove นอกจากนี้ยังแสดงให้เราเห็นเธอเป็นผู้หญิงในการจับอารมณ์อันทรงพลังและความปรารถนาทางเพศจะกลายเป็นชัดเจน แต่ทนายความของแอนดรูวส์แคลงใจ และเชี่ยวชาญอย่างมืออาชีพ มีมากกว่าในใจของเขาโดยย่อของเขา เมื่อเขาบอกว่า เขาเป็น ' จริง ๆ ค่อนข้างชอบโรเบิร์ต ', อะไรเขาจริง ๆ หมายความ ว่า เขาเป็นมาก มากชอบโรเบิร์ต พอ cover-up อาชญากรรมการกระทำหนึ่งตัวเองดูเหมือนเปลี่ยนแปลงฉาก unduly ซับซ้อน และยาวเกินไป - หน้าจอไม้ไผ่จะลากข้ามขั้นเช่นแล้วกวาดข้อความแนวนอนในภาพยนตร์ แต่ผู้ชมสับสนความล่าช้านี้เกิดขึ้น และดูเหมือนไม่มีใครรู้เมื่อการเล่นจริงสิ้นสุดลง ประการอื่น ๆ แม้ กระตุ้นชุด Paul ฟาร์นสเวิร์ธ แม้ว่ามีบางฉากที่ขาดความลึก และจำกัดการดำเนินการ ทำให้ดูเหมือนค่อนข้างคงเล่นของ Maugham ล่าสุดได้รับเป็นอีกรายการที่ออกอากาศในในกลางทศวรรษที่ 1990 แนะนำสิ่งที่ฟื้นฟูที่น่าสนใจในการทำงานของ Maugham ตลอดจนความสำคัญของบทบาทหญิงพลัม ได้ หลัก เล่นไม่ประโยชน์เหล่านี้จริง ๆ มีส่วนร่วมเราเนื่องจากมัน portrays ประเภทสำรองอังกฤษ stereotypical ที่มืด และไกลที่ผ่านมา มียังมีมากวัน - การบางอย่างไม่ต้องสงสัย ค่อนข้าง repulsive - รายละเอียดของตัวอักษรไม่ใช่ภาษาอังกฤษในชิ้นนี้ แม้ Alan Strachan กรรมการจัดการนี้ มีความไวที่ ระยะทางประวัติศาสตร์ที่สามารถให้ ตัวอย่าง go-between จีนเป็น slob การสูบฝิ่น และอักขระภาษาอังกฤษชิงชังชีวิตสำหรับมีถ่ายกับภรรยาน้อยจีนความเบื่อร้อนของป่าและความปรารถนาที่ emanate จากนั้นจะเห็นได้ชัดอย่างแน่นอนในการผลิตสำคัญของ Alan Strachan และเขาเรื่องเน้นความสนใจของเราปรารถนา unspoken ของทนายความของแอนดรูวส์ เล่นของ Maugham แม้ว่า เป็นสมาชิกยุคซึ่งสำหรับส่วนมากของเราเป็นเพียงแค่เกินการรับรู้ และไม่มีอำนาจจริงในการจับ หรือ enthrall มืออาชีพเชี่ยวชาญว่าเป็น 'จดหมาย' riveting มันแน่นอนที่สุดไม่ได้(ปีเตอร์บราวน์)อะไรกดนิยมได้กล่าวว่า ... นิโคลัสเดอ JONGH สำหรับห้องเย็นกล่าวว่า "ควร ฝุ่น ต้านทานชิ้น hokum เก่า" PAUL TAYLOR สำหรับอิสระกล่าวว่า "Absorbing ผลิต" ไมเคิล BILLINGTON สำหรับผู้ปกครองกล่าวว่า "พิถีพิถันฟื้นฟู" ชาร์ลส์สเปนเซอร์สำหรับส่งโทรเลขประจำวันกล่าวว่า "บรรยากาศสนุกสนาน" ไนติงเกลเบเนดิกต์สำหรับเวลากล่าว "Enjoyably melodramatic"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวนของแหลมมลายูและสิงคโปร์ในรูปแบบฉากหลังในการเรื่องของการทรยศนี้ฆาตกรรมและ 'ความรักที่ไม่กล้าพูดชื่อจากปากกาอันยิ่งใหญ่ของ W Somerset Maugham. มันเป็นวันที่รุนแรงของจักรวรรดิอังกฤษและเลสลี่และโรเบิร์ตครอสบี้ อาศัยอยู่ในสวนมลายูกับสิ่งแวดล้อมดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดของท้องถิ่น 'ชาย' ที่จะทำตามคำสั่งของพวกเขา แต่ในฐานะที่เราทุกคนรู้ - หรือต้องการที่จะรู้ว่า. - ชีวิตในตักของความหรูหราจะค่อนข้างน่าเบื่อและความคิดของคนและตาสามารถมีแนวโน้มที่จะหลงทางเล่นเริ่มต้นด้วยเสียงปืนและเมื่อม่านขึ้นไปร่างกายกำลังนอนอยู่บน ขั้นตอนของระเบียงครอสบี้ของ เมื่อสามีของโรเบิร์ตผู้ช่วยนายอำเภอท้องถิ่นและทนายความของครอบครัวทั้งหมดได้รับการรับรองสำเนาถูกต้องประกอบเลสลี่บอกพวกเขาว่าเธอฆ่าเพื่อนบ้านของพวกเขาแฮมมอนด์เพราะเขาพยายามที่จะข่มขืนเธอ แม้ว่าเธอดั้นด้นออกไปทันทีคุกและกล่าวหาหรือฟ้องร้องในข้อหาฆาตกรรมดูเหมือนว่าข้อสรุปมาก่อนว่าเธอจะได้รับการพ้นผิดในพื้นที่ของการฆาตกรรมจนพื้นผิวจดหมายกล่าวหาซึ่งชุดแมวในหมู่นกพิราบหรือควรที่จะ เสือในหมู่ลิง? แอนโทนี่แอนดรูนำไปสู่การเป็นทนายความที่มีค่อนข้างมากกว่าไม่ชอบผู้หญิงคมยิงเขาปกป้อง แอนดรู 'อาณานิคมจุกจิกเป็นหลักของหลักการและความถูกต้อง - แม้ว่าเขาจะไม่เคยค่อนข้างตรงกับขึ้นมาเพื่อความถูกต้องของภาษาเสมียนของเขาองอาจจิเส็งเล่นได้ดีโดยเจสันชานที่ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งซื้อขึ้นอุปทานท้องถิ่นทั้งหมดของ Brylcream จันแน่นอนมีสายที่ดีที่สุด - และอารมณ์ขันไม่กี่คนที่ว่า - มาพร้อมกับความมั่นใจในตนเองมาก เจนนี่ Seagrove เป็นฆาตกรที่มีความลับที่มีความผิด สงบและดูเหมือนคำนวณ Seagrove ยังแสดงให้เราเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ในกำมือของอารมณ์ที่มีประสิทธิภาพและความต้องการทางเพศ. ในขณะที่มันเป็นที่ชัดเจน แต่ทนายแอนดรูเป็นมืออาชีพที่มีความสามารถและเชื่อมีมากขึ้นในใจของเขามากกว่าที่สั้น ๆ ของเขา เมื่อเขาบอกเราว่าเขาเป็น 'จริงๆค่อนข้างรักโรเบิร์ต' สิ่งที่เขาจริงๆหมายถึงคือการที่เขาเป็นอย่างมากที่รักมากของโรเบิร์ตพอที่จะครอบคลุมถึงความผิดทางอาญาและการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งของตัวเอง. การเปลี่ยนแปลงที่เกิดเหตุดูเหมือนมากเกินไปและนานเกินควร ที่ซับซ้อน - หน้าจอไม้ไผ่ลากข้ามขั้นตอนเช่นแนวนอนเช็ดในภาพยนตร์ แต่ความล่าช้าที่เกิดสับสนผู้ชมและไม่มีใครดูเหมือนจะรู้ว่าเมื่อเล่นจบจริง ในส่วนอื่น ๆ แต่พอชุดเทนเป็นที่น่าเชื่อแม้ว่าจะมีบางฉากที่ขาดความลึกและ จำกัด การกระทำที่ทำให้มันดูเหมือนคงค่อนข้าง. เล่น Maugham ของเป็นคนสุดท้ายที่ได้รับการออกอากาศในช่วงกลางปี ​​1990 ชี้ให้เห็นบางสิ่งบางอย่างของการฟื้นตัวที่น่าสนใจ ในการทำงานของ Maugham เช่นเดียวกับความสำคัญของบทบาทของผู้หญิงพลัม แต่ยิ่งเล่นไม่ได้แสดงความกระตือรือร้นหรือมีส่วนร่วมกับเราจริงๆเพราะมัน portrays ชนิดของการสำรองอังกฤษโปรเฟสเซอร์ที่เป็นของที่ผ่านมาสลัวและห่างไกล นอกจากนี้ยังมีวันมาก - และบางส่วนไม่ต้องสงสัยเลยค่อนข้างน่ารังเกียจ - รายละเอียดของตัวละครที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษในงานชิ้นนี้แม้ว่าผู้อำนวยการอลัน Strachan จัดการนี้มีความไวว่าระยะทางประวัติศาสตร์สามารถให้ ตัวอย่างเช่นจีนไประหว่างคือการสูบบุหรี่ฝิ่นสกปรกและตัวอักษรภาษาอังกฤษชังผู้ตายสำหรับการถ่ายกับผู้หญิงจีน. เบื่อร้อนของป่าและความปรารถนาที่ออกมาจากมันอย่างแน่นอนเห็นได้ชัดในอลัน Strachan ของความละเอียดอ่อน การผลิตและการที่เขาถูกต้องเน้นความสนใจของเราในความปรารถนาที่ไม่ได้พูดของทนายความแอนดรู ' เล่น Maugham แม้ว่าเป็นของยุคซึ่งส่วนใหญ่ของเราเป็นเพียงเกินยอมรับและขาดอำนาจที่แท้จริงในการจับหรือทำให้ติดใจ มืออาชีพที่มีความสามารถ แต่ 'หนังสือ' แน่นอนมีที่โลดโผนมากที่สุดอย่างแน่นอนไม่ได้. (ปีเตอร์บราวน์) สิ่งที่สื่อได้กล่าว ..... NICHOLAS DE Jongh เย็นมาตรฐานกล่าวว่า "อับฝุ่นชิ้นต้านทานของ จริงใจเก่า. " พอลเทย์เลอร์อิสระกล่าวว่า "ดูดซับการผลิต." ไมเคิล BILLINGTON สำหรับผู้ปกครองกล่าวว่า "การฟื้นฟูพิถีพิถัน." CHARLES SPENCER สำหรับเดอะเดลี่เทเลกราฟกล่าวว่า "ความบันเทิงที่ยอดเยี่ยม." BENEDICT NIGHTINGALE สำหรับครั้งกล่าวว่า "ดูดดื่มรื่นเริง."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวนของสิงคโปร์และแหลมมลายูรูปแบบฉากหลังในเรื่องของการหักหลัง ฆาตกรรม และความรักที่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยจากปากกาอันทรงพลังของ Somerset Maugham W .

มันวัน heady ของจักรวรรดิอังกฤษ และเลสลี่ และ โรเบิร์ต crosbie อาศัยอยู่ในสวนป่าภาษามลายูที่มีสิ่งแวดล้อมที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดของ เด็กชาย ' ท้องถิ่น ' เพื่อทำตามคำสั่งของพวกเขาแต่อย่างที่เราทุกคนรู้หรือต้องการทราบ - ชีวิตในตักของความหรูหราสามารถค่อนข้างน่าเบื่อ และมีความคิด และตาก็มักจะหลงทาง

เล่นเริ่มต้นด้วยเสียงปืน และเมื่อม่านขึ้นร่างกายอยู่ในขั้นตอนของ crosbie ของเฉลียง เมื่อสามีโรเบิร์ต ท้องถิ่น ปลัดอำเภอ และทนายของครอบครัวได้ นามประกอบ