In last month’s column, I indicated that reforming Thai education shou การแปล - In last month’s column, I indicated that reforming Thai education shou ไทย วิธีการพูด

In last month’s column, I indicated

In last month’s column, I indicated that reforming Thai education should be one of the new government’s priorities. Although I predicted that this probably wouldn’t happen, I would nevertheless like to put forth some ideas as to how Thai education in general – and English language teaching in particular – could be improved in the Kingdom. In my opinion, this could be achieved through better teacher training, the use of appropriate teaching methods, reduced classroom size, fairer salaries, a more selective hiring process for foreign teachers and better motivated learners.

Teacher training

I think that first of all, teacher training should drastically improve. Students who are working their way through a university course in order to become a teacher should graduate with at least a decent working knowledge of English. Too often have I met university graduates with very poor language skills – even English majors often seem to struggle with the basics of the language!

One way of improving skills of future teachers – be it English, French or Chinese teachers – is to include a mandatory students’ exchange programme into the course, thus forcing students to study abroad where they will be able to use and fine-tune their language skills. For Thai English teachers, a stint in an English-speaking country can only be beneficial – even if it’s only a few weeks. Should this prove too expensive, regional countries with proficient English such as India or Singapore could be taken into consideration as training grounds.

Of course the problem isn’t really recently graduated teachers, but rather the older and more traditional teachers. Older refers to the many Thai teachers are now approaching retirement age; traditional refers to the local educators who stick to grammar-translation and rote-learning when teaching English. The grammar-translation method was devised centuries ago and focuses on grammar, reading and translation. Without going into too much detail, teachers using this method usually conduct an English lesson entirely in Thai, without any speaking or listening practice in the target language. Need I add that this method has been shelved for decades in most countries worldwide?

Teaching methods

Instead of using the ancient and ineffective grammar-translation method, teachers should rather use a mix of the communicative approach (focus on speaking and listening), the direct method (only English is used without translation, making use of props such as realia, flashcards, etc.), the audio-lingual method (focus on drilling, memorisation and pronunciation) and the lexical approach (focus on vocabulary, phrases and chunks of language).

I don’t want to go into too much detail, but it should be clear by now that in the English classroom, anything is better than the grammar-translation method; attention should be given to the four skills, with an emphasis on speaking and listening – skills which are essential for effective communication. The older generation of traditional Thai teachers should understand by now that being able to read Shakespeare and explain the usage of the present perfect continuous in their mother tongue gets students absolutely nowhere.

Ways to improve existing teachers’ skills include appropriate and regular workshops in English led by qualified teacher trainers, teacher observations with useful feedback and peer observations. Teachers should also gradually move from teacher-centred learning to student-centred learning. The teacher-centred approach that Thai teachers use is obsolete, does not allow any student participation and stifles debate and critical thinking. Even today, too many Thai teachers still see themselves as either omnipotent classroom dictators or infallible preachers who are never to be challenged. Unfortunately they haven’t noticed that most of their audiences have long fallen asleep.

So in order to improve students’ English skills, teachers should use a mix of appropriate teaching methods, be proficient in English, use more English when teaching (the more the better, but I feel that 50% - if not more – is an absolute minimum) and give more importance speaking and listening.

Classroom size

Even the world's most qualified teacher wouldn't be able to teach decent English to classes of up to 50 unruly students or more, especially given the often limited time and resources at their disposal. In fact, learning a language effectively needs to be done in smaller groups of maximum 20. I personally think that teaching 10 to 15 students is ideal, but it would be foolish to believe this will ever be possible in Thailand (except for the upmarket private language schools). Apart from being well-trained, flexible, creative, patient and enthusiastic, teachers should be realistic and pragmatic; having a good sense of humour is also not to be underestimated.

So in order to improve language learning in particular and education in general, more efforts should be focused on decreasing class size. Doing so will involve building more classrooms and/or schools and hiring more teachers. Given the acute lack of local teachers at present, achieving this will be no small feat.

Fair salaries

In order to recruit new teachers successfully, the authorities will have to put more efforts into revaluating the teaching profession. Like almost everywhere in the world, teachers in Thailand are overworked and underpaid, especially the local teachers. Whereas most foreigners teaching in Thailand usually earn a fair salary - albeit rather modest on an international scale - beginning Thai teachers often make less than needed to survive. Although salaries increase with seniority, this won't lure new graduates to becoming teachers.

Therefore, the teaching profession should be made more attractive by offering a better starting salary and possibly performance bonuses (e.g. for attending or leading workshops). Moreover, teachers should be given more teaching responsibilities and fewer administrative tasks. Teachers should primarily teach, not push paper or other do chores which could basically be done by the school’s janitor.

Foreign teachers

As there is an acute lack of good local English teachers, hiring foreigners is a quick and easy way to cope with this problem. Until there are enough Thai teachers who are capable of delivering English lessons in English with a half-decent pronunciation, recruiting hordes of barbarians to fill these jobs is a necessity.

Does it matter where these foreign cohorts come from? Not really. When it comes to teaching languages, students should be taught by well-trained teachers who master the language they are teaching. It’s not really important if these foreign teachers are American or British. They could even be non-native speakers, such as Filipinos or Kenyans, as long as they can teach and are proficient in the language of Shakespeare.

In order to attract well-qualified foreigners, Thai schools will have to cough up enough hard cash. Although some schools pay relatively good salaries, many schools still try to get teachers on the cheap. They try to get away with paying Filipino teachers a pittance (actually a salary somewhere between that of Thais and westerners, which some Pinoys – in particular the not-so-qualified ones -accept, thus shooting the whole community in the foot); schools even revert to hiring poorly qualified but cheaper Eastern Europeans, mainly because they are carbon copies of white-skinned native speakers, albeit with an often heavy accent. Of course, school administrators shouldn’t forget that if you pay peanuts, you get monkeys.

Learners' motivation
Motivation to learn is one of the most important factors for students to achieve their goals quickly. Research has shown that average students who are well-motivated usually do better than excellent students who are not.

Although motivating students to learn isn’t always easy, I see a clear correlation between the students’ motivation and the teacher’s enthusiasm and teaching skills. I also think that motivating children and teenagers should be a joint effort between parents and teachers. Imagine children who are asked by an enthusiastic teacher to read a book, follow the news or practise some English outside the classroom only to go home to parents whose idea of time well spent is to watch never-ending daily soap operas, to spend most family time inside shopping malls and never to discuss anything more profound than what they have eaten or going to eat. I’d say the teachers’ efforts will largely have been a waste of time.

Thirst for knowledge isn’t innate. If children never see parents read a book or watch the news on TV, are never taken to a park or a zoo at the weekend, are never asked for their opinion or expected to be creative, it will be very difficult to undo this attitude they see as the norm. They’ll just be assimilated into a society where consumerism, ignorance and xenophobia are considered acceptable.

Will it happen?

So how can Thailand improve its education? In a nutshell: train the trainers, put fewer students together, motivate them better, hire the right foreign educators to help this bring about, and involve parents more.

I am aware that efforts are already underway to improve teachers’ skills, but it seems that either not enough teachers are reaping the benefits from this programme or that too much is expected in too short a time. It is ludicrous to think that such profound changes can be achieved in one year.

I fully realise that most of the measures I put forth in this article are largely policy decisions, thus depending mainly on the insight, common sense and willingness to change of politicians. Consequently, I have to admit that I am somewhat doubtful that any of the above ways to improve education will be implemented in the near future.

In the meantime, as teachers, we can only continue to proffer advice and help and teach our Thai students to the
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
In last month’s column, I indicated that reforming Thai education should be one of the new government’s priorities. Although I predicted that this probably wouldn’t happen, I would nevertheless like to put forth some ideas as to how Thai education in general – and English language teaching in particular – could be improved in the Kingdom. In my opinion, this could be achieved through better teacher training, the use of appropriate teaching methods, reduced classroom size, fairer salaries, a more selective hiring process for foreign teachers and better motivated learners.Teacher trainingI think that first of all, teacher training should drastically improve. Students who are working their way through a university course in order to become a teacher should graduate with at least a decent working knowledge of English. Too often have I met university graduates with very poor language skills – even English majors often seem to struggle with the basics of the language!One way of improving skills of future teachers – be it English, French or Chinese teachers – is to include a mandatory students’ exchange programme into the course, thus forcing students to study abroad where they will be able to use and fine-tune their language skills. For Thai English teachers, a stint in an English-speaking country can only be beneficial – even if it’s only a few weeks. Should this prove too expensive, regional countries with proficient English such as India or Singapore could be taken into consideration as training grounds.Of course the problem isn’t really recently graduated teachers, but rather the older and more traditional teachers. Older refers to the many Thai teachers are now approaching retirement age; traditional refers to the local educators who stick to grammar-translation and rote-learning when teaching English. The grammar-translation method was devised centuries ago and focuses on grammar, reading and translation. Without going into too much detail, teachers using this method usually conduct an English lesson entirely in Thai, without any speaking or listening practice in the target language. Need I add that this method has been shelved for decades in most countries worldwide?Teaching methodsInstead of using the ancient and ineffective grammar-translation method, teachers should rather use a mix of the communicative approach (focus on speaking and listening), the direct method (only English is used without translation, making use of props such as realia, flashcards, etc.), the audio-lingual method (focus on drilling, memorisation and pronunciation) and the lexical approach (focus on vocabulary, phrases and chunks of language).I don’t want to go into too much detail, but it should be clear by now that in the English classroom, anything is better than the grammar-translation method; attention should be given to the four skills, with an emphasis on speaking and listening – skills which are essential for effective communication. The older generation of traditional Thai teachers should understand by now that being able to read Shakespeare and explain the usage of the present perfect continuous in their mother tongue gets students absolutely nowhere.Ways to improve existing teachers’ skills include appropriate and regular workshops in English led by qualified teacher trainers, teacher observations with useful feedback and peer observations. Teachers should also gradually move from teacher-centred learning to student-centred learning. The teacher-centred approach that Thai teachers use is obsolete, does not allow any student participation and stifles debate and critical thinking. Even today, too many Thai teachers still see themselves as either omnipotent classroom dictators or infallible preachers who are never to be challenged. Unfortunately they haven’t noticed that most of their audiences have long fallen asleep.So in order to improve students’ English skills, teachers should use a mix of appropriate teaching methods, be proficient in English, use more English when teaching (the more the better, but I feel that 50% - if not more – is an absolute minimum) and give more importance speaking and listening.Classroom sizeEven the world's most qualified teacher wouldn't be able to teach decent English to classes of up to 50 unruly students or more, especially given the often limited time and resources at their disposal. In fact, learning a language effectively needs to be done in smaller groups of maximum 20. I personally think that teaching 10 to 15 students is ideal, but it would be foolish to believe this will ever be possible in Thailand (except for the upmarket private language schools). Apart from being well-trained, flexible, creative, patient and enthusiastic, teachers should be realistic and pragmatic; having a good sense of humour is also not to be underestimated.So in order to improve language learning in particular and education in general, more efforts should be focused on decreasing class size. Doing so will involve building more classrooms and/or schools and hiring more teachers. Given the acute lack of local teachers at present, achieving this will be no small feat.Fair salariesIn order to recruit new teachers successfully, the authorities will have to put more efforts into revaluating the teaching profession. Like almost everywhere in the world, teachers in Thailand are overworked and underpaid, especially the local teachers. Whereas most foreigners teaching in Thailand usually earn a fair salary - albeit rather modest on an international scale - beginning Thai teachers often make less than needed to survive. Although salaries increase with seniority, this won't lure new graduates to becoming teachers.
Therefore, the teaching profession should be made more attractive by offering a better starting salary and possibly performance bonuses (e.g. for attending or leading workshops). Moreover, teachers should be given more teaching responsibilities and fewer administrative tasks. Teachers should primarily teach, not push paper or other do chores which could basically be done by the school’s janitor.

Foreign teachers

As there is an acute lack of good local English teachers, hiring foreigners is a quick and easy way to cope with this problem. Until there are enough Thai teachers who are capable of delivering English lessons in English with a half-decent pronunciation, recruiting hordes of barbarians to fill these jobs is a necessity.

Does it matter where these foreign cohorts come from? Not really. When it comes to teaching languages, students should be taught by well-trained teachers who master the language they are teaching. It’s not really important if these foreign teachers are American or British. They could even be non-native speakers, such as Filipinos or Kenyans, as long as they can teach and are proficient in the language of Shakespeare.

In order to attract well-qualified foreigners, Thai schools will have to cough up enough hard cash. Although some schools pay relatively good salaries, many schools still try to get teachers on the cheap. They try to get away with paying Filipino teachers a pittance (actually a salary somewhere between that of Thais and westerners, which some Pinoys – in particular the not-so-qualified ones -accept, thus shooting the whole community in the foot); schools even revert to hiring poorly qualified but cheaper Eastern Europeans, mainly because they are carbon copies of white-skinned native speakers, albeit with an often heavy accent. Of course, school administrators shouldn’t forget that if you pay peanuts, you get monkeys.

Learners' motivation
Motivation to learn is one of the most important factors for students to achieve their goals quickly. Research has shown that average students who are well-motivated usually do better than excellent students who are not.

Although motivating students to learn isn’t always easy, I see a clear correlation between the students’ motivation and the teacher’s enthusiasm and teaching skills. I also think that motivating children and teenagers should be a joint effort between parents and teachers. Imagine children who are asked by an enthusiastic teacher to read a book, follow the news or practise some English outside the classroom only to go home to parents whose idea of time well spent is to watch never-ending daily soap operas, to spend most family time inside shopping malls and never to discuss anything more profound than what they have eaten or going to eat. I’d say the teachers’ efforts will largely have been a waste of time.

Thirst for knowledge isn’t innate. If children never see parents read a book or watch the news on TV, are never taken to a park or a zoo at the weekend, are never asked for their opinion or expected to be creative, it will be very difficult to undo this attitude they see as the norm. They’ll just be assimilated into a society where consumerism, ignorance and xenophobia are considered acceptable.

Will it happen?

So how can Thailand improve its education? In a nutshell: train the trainers, put fewer students together, motivate them better, hire the right foreign educators to help this bring about, and involve parents more.

I am aware that efforts are already underway to improve teachers’ skills, but it seems that either not enough teachers are reaping the benefits from this programme or that too much is expected in too short a time. It is ludicrous to think that such profound changes can be achieved in one year.

I fully realise that most of the measures I put forth in this article are largely policy decisions, thus depending mainly on the insight, common sense and willingness to change of politicians. Consequently, I have to admit that I am somewhat doubtful that any of the above ways to improve education will be implemented in the near future.

In the meantime, as teachers, we can only continue to proffer advice and help and teach our Thai students to the
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
ในคอลัมน์เดือนสุดท้ายของผมชี้ให้เห็นว่าการปฏิรูปการศึกษาไทยควรจะเป็นหนึ่งในความสำคัญของรัฐบาลใหม่ ถึงแม้ว่าผมจะคาดการณ์ว่านี้อาจจะไม่เกิดขึ้นผมยังคงต้องการที่จะนำออกมาความคิดบางอย่างเป็นวิธีการศึกษาไทยในทั่วไป - และการเรียนการสอนภาษาอังกฤษโดยเฉพาะอย่างยิ่ง - อาจจะดีขึ้นในราชอาณาจักร ในความคิดของฉันนี้จะประสบความสำเร็จผ่านการฝึกอบรมครูที่ดีกว่าการใช้วิธีการเรียนการสอนที่เหมาะสมลดขนาดห้องเรียนเงินเดือนธรรมเป็นกระบวนการจ้างงานเลือกมากขึ้นสำหรับครูผู้สอนชาวต่างชาติและผู้เรียนมีแรงจูงใจที่ดีกว่า. การฝึกอบรมครูผมคิดว่าครั้งแรกของทุกครูการฝึกอบรมอย่างมากควรจะปรับปรุง นักศึกษาที่กำลังทำงานทางของพวกเขาผ่านหลักสูตรของมหาวิทยาลัยในการที่จะเป็นครูควรจะจบการศึกษาอย่างน้อยความรู้การทำงานที่ดีของภาษาอังกฤษ บ่อยครั้งที่ฉันได้พบกับผู้สำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัยที่มีทักษะการใช้ภาษาที่ไม่ดีมาก - สาขาวิชาภาษาอังกฤษแม้มักจะดูเหมือนจะต่อสู้กับพื้นฐานของภาษา! วิธีหนึ่งในการพัฒนาทักษะของครูในอนาคต - ไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษครูภาษาฝรั่งเศสหรือภาษาจีน - มีการรวมผลบังคับใช้ โครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษาเข้าไปในการเรียนการสอนจึงบังคับให้นักเรียนที่จะศึกษาในต่างประเทศที่พวกเขาจะสามารถที่จะใช้และปรับแต่งทักษะการใช้ภาษาของพวกเขา สำหรับครูผู้สอนภาษาอังกฤษไทย จำกัด ในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษเท่านั้นที่สามารถเป็นประโยชน์ - แม้ว่าจะเป็นเพียงไม่กี่สัปดาห์ ควรนี้พิสูจน์ได้ว่าราคาแพงเกินไปประเทศในภูมิภาคด้วยเช่นมีความเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษเป็นอินเดียหรือสิงคโปร์อาจจะนำมาพิจารณาเป็นเหตุการฝึกอบรม. แน่นอนปัญหาไม่ได้จบการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้จริงๆครู แต่ครูเก่าและแบบดั้งเดิมมากขึ้น เก่าหมายถึงครูภาษาไทยจำนวนมากขณะนี้ใกล้วัยเกษียณ; แบบดั้งเดิมหมายถึงการศึกษาท้องถิ่นที่ติดไวยากรณ์แปลและการท่องจำการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเมื่อ วิธีไวยากรณ์แปลที่ได้รับการคิดค้นศตวรรษที่ผ่านมาและมุ่งเน้นไวยากรณ์การอ่านและการแปล โดยไม่ต้องลงรายละเอียดมากเกินไปครูใช้วิธีนี้มักจะดำเนินการบทเรียนภาษาอังกฤษทั้งหมดในไทยโดยไม่ต้องมีการพูดหรือฟังการปฏิบัติในภาษาเป้าหมาย ต้องการฉันจะเพิ่มว่าวิธีการนี้ได้รับมติมานานหลายทศวรรษในประเทศส่วนใหญ่ทั่วโลก? วิธีการเรียนการสอนแทนการใช้วิธีโบราณและไม่ได้ผลไวยากรณ์แปลครูค่อนข้างจะใช้การผสมผสานของวิธีการสื่อสาร (มุ่งเน้นการพูดและการฟัง) โดยตรง วิธีการ (เฉพาะจะใช้ภาษาอังกฤษได้โดยไม่ต้องแปลทำให้การใช้อุปกรณ์เช่น realia, FlashCards ฯลฯ ) วิธีเสียงภาษา (ที่มุ่งเน้นไปที่การขุดเจาะและการออกเสียง memorisation) และวิธีการคำศัพท์ (ความสำคัญกับการเรียนรู้คำศัพท์วลีและก้อน . ภาษา) ฉันไม่ต้องการที่จะไปลงรายละเอียดมากเกินไป แต่ก็ควรมีความชัดเจนโดยขณะนี้ว่าในห้องเรียนภาษาอังกฤษอะไรจะดีกว่าวิธีการไวยากรณ์แปล; ความสนใจควรจะให้กับสี่ทักษะมีความสำคัญในการพูดและการฟัง - ทักษะที่จำเป็นสำหรับการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ รุ่นเก่าของครูผู้สอนภาษาไทยแบบดั้งเดิมควรเข้าใจโดยขณะนี้ว่าความสามารถในการอ่านเช็คสเปียร์และอธิบายการใช้งานของปัจจุบันที่สมบูรณ์แบบต่อเนื่องในภาษาแม่ของพวกเขาได้รับนักเรียนอย่างไม่มีที่ไหนเลย. วิธีที่จะพัฒนาทักษะของครูที่มีอยู่รวมถึงการฝึกอบรมที่เหมาะสมและปกติในภาษาอังกฤษนำ โดยการฝึกอบรมครูที่มีคุณภาพการสังเกตของครูที่มีความคิดเห็นที่มีประโยชน์และข้อสังเกตเพียร์ ครูควรค่อยๆย้ายจากการเรียนรู้ครูเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ของนักเรียนเป็นศูนย์กลาง วิธีการที่ครูเป็นศูนย์กลางที่ครูใช้ไทยเป็นล้าสมัยไม่อนุญาตให้นักเรียนมีส่วนร่วมใด ๆ และ stifles การอภิปรายและการคิดอย่างมีวิจารณญาณ แม้กระทั่งวันนี้เกินไปครูภาษาไทยหลายคนยังคงเห็นว่าตัวเองเป็นทั้งเผด็จการอำนาจทุกอย่างในห้องเรียนหรือนักเทศน์ที่มีความผิดไม่เคยที่จะท้าทาย แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้สังเกตว่าส่วนใหญ่ของผู้ชมได้ลดลงนอนหลับยาว. ดังนั้นเพื่อที่จะปรับปรุงนักเรียนทักษะภาษาอังกฤษของครูควรใช้การผสมผสานของวิธีการสอนที่เหมาะสมที่จะมีความเชี่ยวชาญในภาษาอังกฤษใช้ภาษาอังกฤษมากขึ้นเมื่อการเรียนการสอน (มากขึ้น ดีกว่า แต่ผมรู้สึกว่า 50% - ถ้าไม่มาก - เป็นน้อยที่สุด) และให้ความสำคัญมากขึ้นพูดและการฟัง. ขนาดห้องเรียนแม้ครูที่มีคุณภาพมากที่สุดในโลกจะไม่สามารถที่จะสอนภาษาอังกฤษที่ดีในชั้นเรียนถึง 50 เกเร นักเรียนหรือมากกว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่มักจะ จำกัด และทรัพยากรในการกำจัดของพวกเขา ในความเป็นจริงการเรียนรู้ภาษาได้อย่างมีประสิทธิภาพความต้องการที่จะทำในกลุ่มเล็ก ๆ ไม่เกิน 20 ผมเองคิดว่าการเรียนการสอน 10 ถึง 15 นักเรียนเหมาะ แต่มันจะโง่ที่จะเชื่อว่านี่จะเคยเป็นไปได้ในประเทศไทย (ยกเว้นหรูส่วนตัว โรงเรียนสอนภาษา) นอกเหนือจากการมีการฝึกอบรมมีความยืดหยุ่น, ความคิดสร้างสรรค์ของผู้ป่วยและความกระตือรือร้นที่ครูควรจะเป็นจริงและจริงจัง; มีความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขันก็ยังไม่ได้รับการประเมิน. ดังนั้นเพื่อที่จะปรับปรุงการเรียนรู้ภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งและการศึกษาโดยทั่วไปพยายามมากขึ้นควรจะมุ่งเน้นไปที่การลดขนาดของชั้นเรียน การทำเช่นนี้จะเกี่ยวข้องกับการสร้างห้องเรียนเพิ่มเติมและ / หรือโรงเรียนและครูผู้สอนการจ้างงานมากขึ้น ได้รับการขาดเฉียบพลันของครูในท้องถิ่นในปัจจุบันการบรรลุเป้าหมายนี้จะไม่มีฝีมือขนาดเล็ก. เงินเดือนแฟร์เพื่อที่จะรับสมัครครูใหม่ที่ประสบความสำเร็จเจ้าหน้าที่จะต้องใส่ความพยายามมากขึ้นในการ revaluating วิชาชีพครู เช่นเดียวกับเกือบทุกที่ในโลกที่ครูผู้สอนในประเทศไทยมีค่าจ้างต่ำกว่าและทำงานหนักเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งครูท้องถิ่น ในขณะที่ชาวต่างชาติมากที่สุดในการเรียนการสอนในประเทศไทยมักจะได้รับเงินเดือนที่เป็นธรรม - แม้ว่าค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวในระดับนานาชาติ - จุดเริ่มต้นที่ครูภาษาไทยมักจะทำน้อยกว่าที่จำเป็นเพื่อความอยู่รอด แม้ว่าเงินเดือนเพิ่มขึ้นด้วยวัยวุฒินี้จะไม่ล่อบัณฑิตจบใหม่ที่จะกลายเป็นครู. ดังนั้นวิชาชีพครูควรจะทำน่าสนใจมากขึ้นโดยนำเสนอเงินเดือนเริ่มต้นที่ดีขึ้นและอาจจะเป็นโบนัสผลการดำเนินงาน (เช่นการเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการหรือชั้นนำ) นอกจากนี้ครูควรจะได้รับการเรียนการสอนความรับผิดชอบมากขึ้นและการบริหารงานน้อยลง ครูส่วนใหญ่ควรจะสอนไม่ผลักดันกระดาษหรืออื่น ๆ ที่ทำเหลือเกินซึ่งสามารถทำได้โดยทั่วไปโดยการภารโรงของโรงเรียน. ครูต่างประเทศในขณะที่มีการขาดเฉียบพลันของครูสอนภาษาอังกฤษที่ดีในท้องถิ่น, การจ้างงานชาวต่างชาติเป็นวิธีที่รวดเร็วและง่ายต่อการรับมือกับปัญหานี้ จนกว่าจะมีครูเพียงพอไทยที่มีความสามารถในการส่งมอบการเรียนภาษาอังกฤษกับการออกเสียงครึ่งที่ดีสรรหาพยุหะของป่าเถื่อนที่จะเติมงานเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็น. เป็นเรื่องสำคัญจริงมันที่ผองเพื่อนชาวต่างชาติเหล่านี้มาจากไหน? ไม่ได้จริงๆ เมื่อมันมาถึงการเรียนการสอนภาษาที่นักเรียนควรได้รับการสอนโดยครูที่ผ่านการอบรมที่หลักภาษาที่พวกเขาได้รับการเรียนการสอน มันไม่สำคัญจริงๆถ้าครูชาวต่างประเทศเหล่านี้เป็นชาวอเมริกันหรืออังกฤษ พวกเขายังอาจจะไม่ใช่เจ้าของภาษาเช่นฟิลิปปินส์หรือชาวเคนยาตราบใดที่พวกเขาสามารถสอนและมีความเชี่ยวชาญในภาษาของเช็คสเปียร์. เพื่อที่จะดึงดูดชาวต่างชาติที่มีคุณสมบัติเหมาะสม, โรงเรียนไทยจะต้องกระอักเงินสดหนักพอ แม้ว่าบางโรงเรียนจ่ายเงินเดือนค่อนข้างดีหลายโรงเรียนยังคงพยายามที่จะได้รับครูในราคาถูก พวกเขาพยายามที่จะได้รับการจ่ายเงินไปกับครูชาวฟิลิปปินส์เล็กน้อย (ที่จริงเงินเดือนที่ไหนสักแห่งระหว่างที่ชาวไทยและชาวตะวันตกซึ่ง Pinoys บาง - โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ไม่ให้มีคุณสมบัติ -accept จึงยิงทั้งชุมชนในการเดินเท้า); โรงเรียนแม้กระทั่งย้อนกลับไปสู่การจ้างงานที่มีคุณภาพไม่ดี แต่ราคาถูกกว่ายุโรปตะวันออกส่วนใหญ่เป็นเพราะพวกเขามีสำเนาของลำโพงพื้นเมืองสีขาวผิวแม้จะมีสำเนียงหนักมักจะ แน่นอนว่าผู้บริหารโรงเรียนไม่ควรลืมว่าถ้าคุณจ่ายถั่วลิสงคุณจะได้รับลิง. แรงจูงใจของผู้เรียน 'แรงจูงใจในการเรียนรู้ที่เป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดสำหรับนักเรียนที่จะบรรลุเป้าหมายของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว มีงานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่านักเรียนเฉลี่ยที่ได้รับแรงบันดาลใจที่ดีมักจะทำดีกว่านักเรียนที่ยอดเยี่ยมที่ไม่ได้. แม้ว่านักเรียนสร้างแรงจูงใจในการเรียนรู้ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเสมอผมเห็นความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างแรงจูงใจของนักเรียนและความกระตือรือร้นของครูและทักษะการเรียนการสอน ผมยังคิดว่าการสร้างแรงจูงใจเด็กและวัยรุ่นควรจะเป็นความพยายามร่วมกันระหว่างผู้ปกครองและครู ลองนึกภาพเด็กที่ถูกถามโดยครูที่มีความกระตือรือร้นที่จะอ่านหนังสือให้ทำตามข่าวหรือฝึกภาษาอังกฤษนอกห้องเรียนเท่านั้นที่จะกลับบ้านไปหาพ่อแม่ที่มีความคิดที่จะใช้เวลาดีคือการดูไม่มีที่สิ้นสุดละครน้ำเน่าในชีวิตประจำวันที่จะใช้จ่ายในครอบครัวมากที่สุด เวลาที่อยู่ภายในห้างสรรพสินค้าและไม่เคยที่จะพูดคุยอะไรที่ลึกซึ้งมากขึ้นกว่าสิ่งที่พวกเขาได้กินหรือจะกิน ผมว่ามีความพยายามของครูส่วนใหญ่จะได้รับการเสียเวลาก. กระหายความรู้ไม่ได้เป็นมา แต่กำเนิด ถ้าเด็กไม่เคยเห็นพ่อแม่อ่านหนังสือหรือดูข่าวในทีวีที่จะไม่นำไปที่สวนสาธารณะหรือสวนสัตว์ในช่วงสุดสัปดาห์ที่จะไม่ขอให้ความเห็นหรือคาดว่าจะมีความคิดสร้างสรรค์ก็จะเป็นเรื่องยากมากที่จะเลิกทัศนคตินี้พวกเขา เห็นว่าเป็นบรรทัดฐาน พวกเขาก็จะได้รับการหลอมรวมเป็นสังคมที่ผู้บริโภคไม่รู้และเกลียดกลัวชาวต่างได้รับการพิจารณาเป็นที่ยอมรับ. มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไรดังนั้นวิธีการที่ประเทศไทยสามารถปรับปรุงการศึกษาของตนหรือไม่ สรุป:. การฝึกอบรมผู้ฝึกสอนให้ใส่นักเรียนน้อยลงด้วยกันกระตุ้นให้พวกเขาดีกว่าจ้างนักการศึกษาต่างประเทศที่เหมาะสมเพื่อช่วยนี้นำมาเกี่ยวกับและเกี่ยวข้องกับพ่อแม่มากขึ้นผมทราบว่ามีความพยายามกำลังดำเนินการอยู่ในการปรับปรุงทักษะของครูแต่ดูเหมือนว่า ที่ทั้งครูผู้สอนไม่เพียงพอจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากโปรแกรมนี้หรือว่ามากเกินไปคาดว่าในเวลาที่สั้นเกินไป มันเป็นเรื่องน่าหัวเราะที่จะคิดว่าการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งดังกล่าวสามารถทำได้ในหนึ่งปี. ฉันตระหนักว่าส่วนใหญ่ของมาตรการที่ผมวางไว้ในบทความนี้เป็นส่วนใหญ่การตัดสินใจในนโยบายจึงขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่เข้าใจสามัญสำนึกและความตั้งใจที่จะเปลี่ยนของนักการเมือง . ดังนั้นผมต้องยอมรับว่าผมค่อนข้างสงสัยว่าวิธีใดวิธีหนึ่งดังกล่าวข้างต้นที่จะปรับปรุงการศึกษาจะดำเนินการในอนาคตอันใกล้. ในขณะเดียวกันเป็นครูเรายังคงสามารถเสนอคำแนะนำและความช่วยเหลือและสอนนักเรียนไทยของเราที่จะ






















































การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ในคอลัมน์สุดท้ายของเดือน ผมพบว่า การปฏิรูปการศึกษาไทยควรเป็นหนึ่งในลำดับความสำคัญของรัฐบาลใหม่ . ผมคาดการณ์ว่า นี่อาจจะไม่เกิดขึ้น ผมก็ยังคงชอบที่จะออกความคิดบางอย่างเป็นวิธีการศึกษาโดยทั่วไป และการสอนภาษาโดยเฉพาะ และอาจจะดีขึ้นในราชอาณาจักร ในความเห็นของผมนี้สามารถบรรลุผ่านการฝึกอบรมครูที่ดี การใช้วิธีการสอนให้เหมาะสม ลดห้องเรียนขนาดเป็นธรรมเงินเดือน , เลือกกระบวนการจ้างงาน สำหรับครูชาวต่างชาติและดีขึ้น กระตุ้นผู้เรียน ครูฝึก



ฉันว่าก่อนอื่น อบรมครู อย่างมาก ควรปรับปรุงนักเรียนที่ทำทางของพวกเขาผ่านหลักสูตรของมหาวิทยาลัยในการเป็นครูต้องจบอย่างน้อยการทำงานที่เหมาะสมความรู้ภาษาอังกฤษ บ่อยครั้งที่ฉันพบที่มหาวิทยาลัยบัณฑิตที่มีทักษะมาก ภาษายิ่งขึ้น วิชาเอกภาษาอังกฤษ มักจะดูเหมือนว่าการต่อสู้ ด้วยพื้นฐานของภาษา เก็บกวาดเก็บกวาด one ของการโฆษณา skills ต่างๆ teachers – : ที่อารมณ์ดีฝรั่งเศส ภาษาจีน ครูจึงเป็นรวมถึงข้อบังคับของนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการในหลักสูตรจึงบังคับให้นักเรียนที่จะศึกษาในต่างประเทศที่พวกเขาจะสามารถที่จะใช้และปรับแต่งทักษะภาษาของพวกเขา สำหรับครูสอนภาษาอังกฤษที่ จำกัด ในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษจะเป็นประโยชน์ยิ่งขึ้น ถ้าเป็นเพียงไม่กี่สัปดาห์ นี้ควรพิสูจน์แพงเกินไป
การแปล กรุณารอสักครู่..
　
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2025 I Love Translation. All reserved.

E-mail: