Over the last decade, outdoor-linin

Over the last decade, outdoor-lining ponds have become
an alternative aquaculture system instead of earthen ponds
because of the low risk of water leakage and ease of
cleaning after each crop. However, the accumulation of
nitrogenous waste, especially nitrite which is commonly
found in outdoor-lining ponds can directly harm aquatic
animals and this is claimed to be a drawback of this
lining pond system. To solve this problem, several techniques
have been applied, for example, nitrogen uptake
by phytoplankton (Chuntapa et al., 2003; Hargreaves,
2006; Lertsutthiwong et al., 2009) has been applied for
nitrogen removal in aquaculture systems but planktonic
algae cells are difficult to remove from aquaculture systems
by conventional gravity or filtration. Consequently, the
high density of algae in the pond also depletes dissolved
oxygen in the pond at night time. Hence, the most common
technique for nitrogenous waste removal is water exchange
but it leads not only to an increase in production costs and
the risk of pathogen outbreak but also to water discharge
polluting the water resources. Among several techniques

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดทศวรรษที่ผ่านมา กลายเป็นบ่อซับกลางแจ้งระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอื่นแทนบ่อดินเนื่องจากความเสี่ยงที่ต่ำของน้ำรั่วและสะดวกในการทำความสะอาดหลังจากพืชแต่ละ อย่างไรก็ตาม การสะสมของของเสียไนโตรเจน ไนไตรท์ซึ่งเป็นกันทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งพบในซับกลางแจ้งบ่อโดยตรงอาจเป็นอันตรายต่อน้ำสัตว์และนี้อ้างว่า จะ คืนเงินนี้ซับระบบบ่อ การแก้ปัญหานี้ เทคนิคหลายมีการใช้ ตัวอย่าง การดูดซึมไนโตรเจนโดยแพลงก์ตอนพืช (Chuntapa et al. 2003 เวนฮาร์กรีฟส์2006 Lertsutthiwong et al. 2009) ได้ถูกใช้สำหรับการกำจัดไนโตรเจนในระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำแต่ planktonicเซลล์สาหร่ายจะยากที่จะลบจากระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำโดยทั่วไปแรงโน้มถ่วงหรือกรอง ดังนั้น การความหนาแน่นสูงของสาหร่ายในบ่อยังแผ่ละลายออกซิเจนในบ่อในเวลากลางคืน ดังนั้น ส่วนมากเทคนิคการกำจัดของเสียไนโตรเจนจะเปลี่ยนน้ำแต่จะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของต้นทุนการผลิตไม่ได้เท่านั้น และความเสี่ยง ของการระบาดของเชื้อโรค แต่ยังปล่อยน้ำมลพิษทรัพยากรน้ำ หนึ่งในหลายเทคนิค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กว่าทศวรรษที่ผ่านบ่อกลางแจ้งซับได้กลายเป็น
ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทางเลือกแทนการใช้บ่อดิน
เนื่องจากมีความเสี่ยงต่ำของการรั่วซึมของน้ำและความสะดวกใน
การทำความสะอาดหลังจากที่แต่ละพืช อย่างไรก็ตามการสะสมของ
เสียไนโตรเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งไนไตรท์ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่
พบในบ่อกลางแจ้งซับโดยตรงสามารถเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ
และสัตว์นี้จะอ้างว่าเป็นอุปสรรคของ
ระบบบ่อซับ เพื่อแก้ปัญหานี้หลายเทคนิคที่
ได้รับนำไปใช้เช่นการดูดซึมไนโตรเจน
จากแพลงก์ตอนพืช (Chuntapa et al, 2003;. ฮาร์กรีฟ,
2006. เลิศสุทธิวง et al, 2009) ได้ถูกนำมาใช้สำหรับการ
กำจัดไนโตรเจนในระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แต่ planktonic
เซลล์สาหร่าย เป็นเรื่องยากที่จะลบออกจากระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
โดยแรงโน้มถ่วงธรรมดาหรือกรอง ดังนั้น
ความหนาแน่นสูงของสาหร่ายในบ่อยังบั่นทอนละลาย
ออกซิเจนในบ่อในเวลากลางคืน ดังนั้นการที่พบมากที่สุด
เทคนิคสำหรับการกำจัดของเสียไนโตรเจนแลกเปลี่ยนน้ำ
แต่มันไม่เพียง แต่จะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของต้นทุนการผลิตและ
ความเสี่ยงของการระบาดของโรคติดเชื้อ แต่ยังปล่อยน้ำ
ก่อให้เกิดมลพิษแหล่งน้ำ ท่ามกลางเทคนิคหลายประการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว่าทศวรรษที่ผ่านมา , บ่อซับกลางแจ้งได้กลายมาเป็นระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทางเลือกแทนบ่อดินเพราะมีความเสี่ยงต่ำของการรั่วซึมของน้ำและความสะดวกในทําความสะอาดหลังจากแต่ละพืช อย่างไรก็ตาม การสะสมของของเสียไนโตรเจนไนไตรท์ ซึ่งโดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พบในบ่อซับกลางแจ้งโดยตรงสามารถเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำสัตว์ และอ้างว่าเป็นข้อเสียเปรียบของนี้ระบบบ่อบุ เพื่อแก้ปัญหานี้ เทคนิคต่าง ๆมีการใช้ ตัวอย่างเช่น การใช้ไนโตรเจนโดยแพลงก์ตอนพืช ( เจริญสุข et al . , 2003 ; Hargreaves ,2006 ; lertsutthiwong et al . , 2009 ) ได้ถูกใช้สำหรับการกำจัดไนโตรเจนในระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แต่สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำเซลล์สาหร่ายจะยากที่จะลบออกจากระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำโดยแรงโน้มถ่วงปกติหรือการกรอง ดังนั้นความหนาแน่นของสาหร่ายในบ่อก็ depletes ละลายออกซิเจนในบ่อในเวลากลางคืน โดยทั่วไปมากที่สุดเทคนิคการกำจัดของเสียไนโตรเจนน้ําตราแต่มันจะไม่เพียง แต่จะเพิ่มต้นทุนการผลิตความเสี่ยงของเชื้อโรคระบาด แต่ยังเพื่อการระบายน้ำมลพิษน้ำทรัพยากร ในบรรดาเทคนิคหลาย ๆ