Dry beans (Phaseolus vulgaris L.) a

Dry beans (Phaseolus vulgaris L.) are consumed all over the
world and are a staple in many countries of Central and South
America, Asia, and Africa. Beans are good source of protein, energy
(approx. 380 kcal/100 g), vitamins (thiamine, riboflavin, niacin,
vitamin B-6, folic acid), dietary fiber, minerals (calcium, iron, zinc,
phosphorus, potassium, magnesium), and free unsaturated fatty
acids and low in sodium (Boateng, Verghese, Walker, & Ogutu,
2008; Reyes-Moreno & Paredes-Lopez, 1993; Sgarbieri, 1989; Tosh
& Yada, 2010); the pigmented/colored beans (e.g., red kidney,
black, pinto) are good source of antioxidants, too (Granito, Paolini,
& Perez, 2008; Wu et al., 2004). The dietary fiber in beans is
comprised mainly of the soluble form that helps lower
blood cholesterol, a main risk factors for the development of
cardiovascular disease. In addition, beans are a low-fat alternative
to animal proteins, especially in developing countries.
In the developed countries, where cholesterol and obesity have
become major health issues, increased dry beans consumption has
great potential for growth due to their healthy diet components. A
bean-rich diet was shown to improve satiety and, based on reduced
weight and waist circumference, resulted in a significant reduction
in the risk of obesity in 20þ year adults (Papanikolaou, Fulgoni,
Fulgoni, Kelly, & Rose, 2006) and in children ages 4e19 year
(Fulgoni, Papanikolaou, Fulgoni, Kelly, & Rose, 2006). In spite of the
many health benefits dry beans offer, their consumption has rarely
gone beyond traditionally processed bean products and their uses.
The likely reason for this stagnancy in beans consumption may be
linked to two antinutritional factors found in common beans: 1) the
presence of flatulence-causing oligosaccharides, namely raffinose
and stachyose (Abd El-Hady & Habiba, 2003; Khattab & Arntfield,
2009), and 2) to a lesser extent, the presence of toxic lectins
(Gonzalez-de-Mejia, Vega, Reynoso, & Loarca, 2005; Sharon & Lis,
2002) that have been associated with food poisoning (Bender &
Reaidi, 1982). Bean-based new products may find acceptability
among consumers if the negative characteristics of common beans
were eliminated or minimized significantly. Pre-soaking beans

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีใช้ถั่วแห้ง (เขียว vulgaris L.) ทั้งหมดกว่าโลกและมีตั๋วเย็บกระดาษในประเทศกลางและใต้อเมริกา เอเชีย และแอฟริกา ถั่วเป็นแหล่งที่ดีของโปรตีน พลังงาน(ประมาณ 380 กิโล แคลอรี/100 กรัม), วิตามิน (ไทอามีน ไรโบเฟลวิน ไนอาซิ นวิตามินบี 6 กรดโฟลิค), ใยอาหาร แร่ธาตุ (แคลเซียม เหล็ก สังกะสีฟอสฟอรัส โปแตสเซียม แมกนีเซียม), และไขมันอิสระในระดับที่สมกรดและต่ำในโซเดียม (Boateng, Verghese, Walker, & Ogutu2008 Reyes Moreno และ Paredes-โลเปซ 1993 Sgarbieri, 1989 Toshและ Yada, 2010); เมล็ดมีสี/สี (เช่น แดงไตสีดำ pinto) เป็นแหล่งของสารต้านอนุมูลอิสระ ดีเกินไป (Granito, Paoliniและเปเรซ 2008 Wu et al., 2004) เป็นใยอาหารในถั่วประกอบด้วยส่วนใหญ่ของแบบละลายน้ำช่วยลดไขมันในเลือด เป็นปัจจัยเสี่ยงหลักในการพัฒนาโรคหัวใจและหลอดเลือด นอกจากนี้ ถั่วจะเป็นทางเลือกที่ไขมันต่ำเพื่อสัตว์โปรตีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศกำลังพัฒนาในประเทศพัฒนาแล้ว ซึ่งไขมันและโรคอ้วนได้กลายเป็น ปัญหาสุขภาพสำคัญ ถั่วแห้งเพิ่มปริมาณได้ศักยภาพที่ดีสำหรับการเติบโตเนื่องจากส่วนประกอบของอาหารเพื่อสุขภาพ Aอาหารที่อุดมไปด้วยถั่วจะช่วยสามารถ และ ใช้ในการลดรอบเอวและน้ำหนัก ผลในการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในความเสี่ยงของโรคอ้วนในผู้ใหญ่ปี 20þ (Papanikolaou, FulgoniFulgoni เคลลี่ & โรส 2006) และ ในเด็กอายุ 4e19 ปี(Fulgoni, Papanikolaou, Fulgoni เคลลี่ และ โรส 2006) ทั้ง ๆ ที่การนำเสนอหลายสุขภาพประโยชน์แห้งถั่ว ปริมาณการใช้ของไม่ค่อยมีไปนอกเหนือจากผลิตภัณฑ์ถั่วซึ่งประมวลผลและการใช้สาเหตุนี้ stagnancy บริโภคถั่วมีแนวโน้มที่อาจเชื่อมโยงกับปัจจัย antinutritional ที่ 2 พบกันถั่ว: 1)ก็ทำให้เกิดท้องอืด oligosaccharides, raffinose ได้แก่และ stachyose (เอล Hady Abd และ Habiba, 2003 Khattab และ Arntfield2009), 2) ในกรณีน้อยกว่า สถานะของ lectins เป็นพิษ(Gonzalez-เดอ-Mejia เวก้า Reynoso, & Loarca, 2005 ชารอนและ Lis2002) ที่ได้เกี่ยวข้องกับอาหารเป็นพิษ (Bender และReaidi, 1982) ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ใช้ถั่วอาจพบ acceptabilityในหมู่ผู้บริโภคถ้าลบลักษณะเมล็ดทั่วไปตัด หรือย่อให้เล็กสุดอย่างมีนัยสำคัญ แช่ถั่วก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถั่วแห้ง (Phaseolus vulgaris L. ) ที่มีการบริโภคทั่ว
โลกและเป็นหลักในหลายประเทศของภาคกลางและภาคใต้ของ
อเมริกาเอเชียและแอฟริกา ถั่วเป็นแหล่งที่ดีของโปรตีนพลังงาน
(ประมาณ. 380 กิโลแคลอรี / 100 กรัม) วิตามิน (วิตามินบี, riboflavin, ไนอาซิน
วิตามินบี 6 กรดโฟลิก) ใยอาหารแร่ธาตุ (แคลเซียม, เหล็ก, สังกะสี,
ฟอสฟอรัสโพแทสเซียม แมกนีเซียม) และไขมันไม่อิ่มตัวฟรี
กรดและโซเดียมต่ำ (บัวเต็ง, Verghese วอล์คเกอร์และ Ogutu,
2008; เรเยส-โมเรโนและ Paredes-Lopez, 1993; Sgarbieri 1989; ติดสาย
และญาดา, 2010); เม็ดสี / สีถั่ว (เช่นไตสีแดง,
สีดำ, สีลาย) เป็นแหล่งที่ดีของสารต้านอนุมูลอิสระมากเกินไป (แกรนิตโต้, Paolini,
เปเรซและ 2008. วู, et al, 2004) ใยอาหารในถั่วเป็น
ส่วนใหญ่ประกอบด้วยรูปแบบที่ละลายน้ำที่ช่วยลด
คอเลสเตอรอลในเลือดปัจจัยเสี่ยงหลักสำหรับการพัฒนาของ
โรคหัวใจและหลอดเลือด นอกจากนี้ถั่วเป็นทางเลือกที่ไขมันต่ำ
โปรตีนสัตว์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศกำลังพัฒนา.
ในประเทศที่พัฒนาแล้วที่คอเลสเตอรอลและโรคอ้วนได้
กลายเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญเพิ่มขึ้นการบริโภคถั่วแห้งมี
ศักยภาพที่ดีสำหรับการเจริญเติบโตเนื่องจากส่วนประกอบอาหารสุขภาพของพวกเขา
การรับประทานอาหารที่อุดมไปด้วยถั่วก็แสดงให้เห็นในการปรับปรุงความเต็มอิ่มและอยู่บนพื้นฐานของการลด
น้ำหนักและรอบเอวมีผลในการลดความสำคัญ
ในความเสี่ยงของโรคอ้วนในผู้ใหญ่ 20 ปี (Papanikolaou, Fulgoni,
Fulgoni เคลลี่ & Rose, 2006) และใน เด็กอายุปี 4e19
(Fulgoni, Papanikolaou, Fulgoni เคลลี่ & Rose, 2006) ทั้งๆที่มี
ประโยชน์ต่อสุขภาพมากมายถั่วแห้งมีปริมาณการใช้ของพวกเขาได้ไม่ค่อย
ไปไกลเกินกว่าการประมวลผลแบบดั้งเดิมผลิตภัณฑ์ถั่วและการใช้งานของพวกเขา.
เหตุผลส่วนสำหรับความเมื่อยล้าในการบริโภคถั่วอาจจะ
เชื่อมโยงกับสองปัจจัย antinutritional พบในถั่วเหมือนกัน: 1)
การแสดงตน ของ oligosaccharides ที่ก่อให้เกิดอาการท้องอืดคือ raffinose
และ stachyose (อับเอล-Hady และ Habiba 2003; & คาท Arntfield,
2009) และ 2) ระดับที่น้อยกว่าการปรากฏตัวของเลคตินที่เป็นพิษ
(กอนซาเล-de-เจีย, เวก้า Reynoso และ Loarca 2005; ชารอนและ Lis,
2002) ที่ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับโรคอาหารเป็นพิษ (เบนเดอร์และ
Reaidi, 1982) ถั่วที่ใช้ผลิตภัณฑ์ใหม่อาจพบการยอมรับ
ในหมู่ผู้บริโภคถ้าลักษณะเชิงลบของถั่วที่พบ
ถูกกำจัดหรือลดลงอย่างมีนัยสำคัญ Pre-ถั่วแช่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถั่วเมล็ดแห้ง ( phaseolus vulgaris L . ) จะถูกใช้ไปทั่ว
โลกและเป็นหลักในหลายประเทศในภาคกลางและใต้
อเมริกา เอเชีย และแอฟริกา ถั่วเป็นแหล่งที่ดีของโปรตีน , พลังงาน
( ประมาณ 380 กิโลแคลอรี / 100 กรัม ) , วิตามิน วิตามินบี ไนอาซิน
- 6 , วิตามิน , กรดโฟลิค ) , ใยอาหาร แร่ธาตุ ( แคลเซียม , เหล็ก , สังกะสี ,
ฟอสฟอรัส โพแทสเซียม แมกนีเซียม และ กรดไขมันไม่อิ่มตัว
ฟรีกรดและต่ำในโซเดียม ( บูเต็ง เวอร์กีซ วอล์คเกอร์ & ogutu
, 2008 ; เรเยส โมเรโน่ & Paredes โลเปซ , 1993 ; sgarbieri , 1989 ; ทอช
&ยาด , 2010 ) ; สี / สีถั่ว ( เช่นสีแดง , ไต ,
สีดำ พินโต ) เป็นแหล่งที่ดีของสารต้านอนุมูลอิสระด้วย ( แกรนิตโต้ เปาลินี่
& , เปเรซ , 2008 ; Wu et al . , 2004 ) เส้นใยอาหารในเมล็ด
ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของปริมาณแบบฟอร์มที่ช่วยลด
เลือดคอเลสเตอรอลเป็นปัจจัยเสี่ยงหลักสำหรับการพัฒนา
โรคหัวใจและหลอดเลือด นอกจากนี้ ไขมันต่ำ ถั่วเป็นทางเลือก
กับโปรตีนสัตว์ โดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนา .
ในประเทศที่พัฒนาแล้ว ซึ่งคอเลสเตอรอลและโรคอ้วนได้กลายเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญ

แห้ง ถั่ว เพิ่มการบริโภค มีศักยภาพที่ดีสำหรับการเจริญเติบโตเนื่องจากส่วนประกอบอาหารเพื่อสุขภาพของพวกเขา
เป็นถั่วที่อุดมไปด้วยอาหารที่ถูกแสดงเพื่อเพิ่มความอิ่มและขึ้นอยู่กับน้ำหนักและรอบเอวลดลง
,
มีผลในการลดลงในความเสี่ยงของโรคอ้วนในผู้ใหญ่þ 20 ปี ( papanikolaou fulgoni
, , fulgoni , เคลลี่ , &กุหลาบ , 2006 ) และในวัยเด็ก 4e19 ปี
( fulgoni papanikolaou fulgoni , , , เคลลี่ &กุหลาบ , 2006 ) แม้
มีประโยชน์ต่อสุขภาพมากถั่วแห้งให้การบริโภคของพวกเขาไม่เคยหายไปจากถั่วแปรรูปผ้า

และการใช้ผลิตภัณฑ์ของตน เหตุผลสำหรับความซบเซานี้แนวโน้มในการบริโภคถั่วอาจจะเชื่อมโยงกับสอง
พบในเมล็ดมะกิ้งปัจจัยทั่วไป : 1 ) การปรากฏตัวของอาการท้องอืดท้องเฟ้อ ทำให้

และ โอลิโกแซคคาไรด์ คือ แรฟฟิโนส stachyose ( ปลอดภัย hady & habiba , 2003 ; khattab & arntfield
, 2009 ) , และ 2 ) ขอบเขตที่น้อยกว่าการปรากฏตัวของสารพิษ เลคติน
( กอนซาเลซเดอตัวแทนเวก้า reynoso & , , , loarca , 2005 ; ชารอน&ลิซ
2002 ) ซึ่งมีความสัมพันธ์กับโรคอาหารเป็นพิษ ( ดัด&
reaidi , 1982 ) ถั่วตามผลิตภัณฑ์ใหม่อาจจะพบการยอมรับ
ในหมู่ผู้บริโภคถ้าลักษณะเชิงลบของถั่วทั่วไป
ถูกตัดออกหรือลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ก่อนแช่เมล็ดถั่ว