The possible benefits of physical a

The possible benefits of physical activity for the patient with type 2 diabetes are substantial, and recent studies strengthen the importance of long-term physical activity programs for the treatment and prevention of this common metabolic abnormality and its complications. Specific metabolic effects can be highlighted as follows.

Glycemic control
Several long-term studies have demonstrated a consistent beneficial effect of regular physical activity training on carbohydrate metabolism and insulin sensitivity, which can be maintained for at least 5 years. These studies used physical activity regimens at an intensity of 50–80% Vo2max three to four times a week for 30–60 min a session. Improvements in HbA1c were generally 10–20% of baseline and were most marked in patients with mild type 2 diabetes and in those who are likely to be the most insulin resistant. It remains true, unfortunately, that most of these studies suffer from inadequate randomization and controls, and are confounded by associated lifestyle changes. Data on the effects of resistance exercise are not available for type 2 diabetes although early results in normal individuals and patients with type 1 disease suggest a beneficial effect.

It now appears that long-term programs of regular physical activity are indeed feasible for patients with impaired glucose tolerance or uncomplicated type 2 diabetes with acceptable adherence rates. Those studies with the best adherence have used an initial period of supervision, followed by relatively informal home physical activity programs with regular, frequent follow-up assessments. A number of such programs have demonstrated sustained relative improvements in Vo2max over many years with little in the way of significant complications.

Prevention of cardiovascular disease
In patients with type 2 diabetes, the insulin resistance syndrome continues to gain support as an important risk factor for premature coronary disease, particularly with concomitant hypertension, hyperinsulinemia, central obesity, and the overlap of metabolic abnormalities of hypertriglyceridemia, low HDL, altered LDL, and elevated FFA. Most studies show that these patients have a low level of fitness compared with control patients, even when matched for levels of ambient activity, and that poor aerobic fitness is associated with many of the cardiovascular risk factors. Improvement in many of these risk factors has been linked to a decrease in plasma insulin levels, and it is likely that many of the beneficial effects of physical activity on cardiovascular risk are related to improvements in insulin sensitivity.

Hyperlipidemia
Regular physical activity has consistently been shown to be effective in reducing levels of triglyceride-rich VLDL. However, effects of regular physical activity on levels of LDL cholesterol have not been consistently documented. With one major exception, most studies have failed to demonstrate a significant improvement in levels of HDL in patients with type 2 diabetes, perhaps because of the relatively modest exercise intensities used.

Hypertension
There is evidence linking insulin resistance to hypertension in patients. Effects of physical activity on reducing blood pressure levels have been demonstrated most consistently in hyperinsulinemic subjects.

Fibrinolysis
Many patients with type 2 diabetes have impaired fibrinolytic activity associated with elevated levels of plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1), the major naturally occurring inhibitor of tissue plasminogen activator (t-PA). Studies have demonstrated an association of aerobic fitness and fibrinolysis. There is still no clear consensus on whether physical training results in improved fibrinolytic activity in these patients.

Obesity
Data have accumulated suggesting that physical activity may enhance weight loss and, in particular, weight maintenance when used along with an appropriate calorie-controlled meal plan. There are few studies specifically dealing with this issue in type 2 diabetes, and much of the available data is complicated by the simultaneous use of unusual diets and other behavioral interventions. Of particular interest are studies suggesting a disproportionate effect of physical activity on loss of intra-abdominal fat, the presence of which has been associated most closely with metabolic abnormalities. Data on the use of resistance exercise in weight reduction are promising, but studies in patients with type 2 diabetes, in particular, are lacking.

Prevention of type 2 diabetes
A great deal of evidence has been accumulated supporting the hypothesis that physical activity, among other therapies, may be useful in preventing or delaying the onset of type 2 diabetes. There are now three published trials documenting that with lifestyle modification (weight loss, regular moderate physical activity), diabetes can be delayed or prevented (7–9).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประโยชน์เป็นไปได้ของกิจกรรมทางกายภาพสำหรับผู้ป่วยด้วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 พบ และความสำคัญของโปรแกรมกิจกรรมทางกายภาพระยะยาวเพื่อการรักษาและป้องกันสารนี้เผาผลาญทั่วไปและภาวะเสริมสร้างการศึกษาล่าสุด สามารถเน้นการเผาผลาญผลเป็นดังนี้ได้

ควบคุม Glycemic
การศึกษาระยะยาวต่าง ๆ ได้แสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์สอดคล้องกันของกิจกรรมทางกายภาพปกติเมแทบอลิซึมของคาร์โบไฮเดรตและความไวอินซูลิน ซึ่งสามารถรักษาได้อย่างน้อย 5 ปี การศึกษานี้ใช้ regimens กิจกรรมทางกายภาพที่มีความเข้มของ 50–80% Vo2max สามถึงสี่เท่าสัปดาห์ 30–60 นาทีที่เซสชัน การปรับปรุงใน HbA1c ได้ 10–20% ของพื้นฐานทั่วไป และถูกทำเครื่องหมายที่สุด ในผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานชนิดไม่รุนแรง 2 และผู้ที่มีแนวโน้มที่จะส่วนใหญ่อินซูลินทนต่อ ยังคงจริง โชคร้าย ว่า ที่สุดของการศึกษาเหล่านี้ประสบ randomization ไม่เพียงพอและควบคุม และ confounded โดยเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่เกี่ยวข้อง ข้อมูลเกี่ยวกับผลของการออกกำลังกายต้านทานไม่มีสำหรับเบาหวานประเภท 2 แม้ว่าผลต้นในคนปกติและผู้ป่วยที่ มีโรคชนิด 1 แนะนำมีประโยชน์ผล

ตอนนี้ปรากฏว่า ยาวกิจกรรมทางกายภาพปกติเป็นไปได้แน่นอนสำหรับผู้ป่วยที่ มีการยอมรับผู้ที่มีกลูโคสหรือโรคเบาหวานชนิดไม่ซับซ้อน 2 ราคาต่าง ๆ ยอมรับ ผู้ศึกษา มีติดสุดใช้กำกับดูแล ตาม ด้วยโปรแกรมกิจกรรมทางกายภาพบ้านค่อนข้างเป็นประจำ บ่อย ๆ ติดตามประเมินเป็นระยะเริ่มต้น โปรแกรมดังกล่าวได้แสดงปรับปรุงสัมพันธ์ sustained ใน Vo2max ปีน้อยทางสำคัญภาวะแทรกซ้อนด้วย

ป้องกันโรค
ในผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 กลุ่มอาการต้านอินซูลินยังได้รับการสนับสนุนเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญก่อนกำหนดโรคหัวใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับคุณแม่หลังคลอดมั่นใจ hyperinsulinemia โรคอ้วนกลาง ทับซ้อนของความผิดปกติที่เผาผลาญ hypertriglyceridemia, HDL ต่ำ เปลี่ยนแปลง LDL และ FFA สูง การศึกษาส่วนใหญ่แสดงว่า ผู้ป่วยเหล่านี้มีราคาอยู่ในระดับต่ำเมื่อเทียบกับผู้ป่วยควบคุม แม้ว่าจะตรงกับระดับของกิจกรรมแวดล้อมกาย และออกกำลังกายเต้นแอโรบิกที่ดีสัมพันธ์กับหลายปัจจัยเสี่ยงหลอดเลือดหัวใจ ปรับปรุงในหลายปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้มีการเชื่อมโยงการลดลงในระดับอินซูลินพลาสมา และเป็นไปได้ว่า หลายกิจกรรมทางกายภาพผลประโยชน์บนความเสี่ยงหลอดเลือดหัวใจเกี่ยวข้องกับการปรับปรุงในความไวอินซูลิน

ไขมันในเลือดสูง
แสดงกิจกรรมทางกายภาพตามปกติจะมีประสิทธิภาพในการลดระดับของไตรกลีเซอไรด์ริช VLDL อย่างสม่ำเสมอ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของกิจกรรมทางกายภาพปกติระดับไขมัน LDL ได้ไม่ได้อย่างสม่ำเสมอเอกสาร หลักยกเว้น ล้มการศึกษาส่วนใหญ่แสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงที่สำคัญในระดับของ HDL ในผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 อาจเนื่องจากการปลดปล่อยก๊าซออกกำลังกายค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวที่ใช้

เดช
มีหลักฐานเชื่อมโยงอินซูลินต้านทานความดันโลหิตสูงในผู้ป่วย ผลของกิจกรรมทางกายภาพกับการลดระดับความดันโลหิตมีการแสดงอย่างสม่ำเสมอมากที่สุดในเรื่อง hyperinsulinemic

Fibrinolysis
ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 มีความบกพร่องทางด้านกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับระดับสูงของ plasminogen activator ผล-1 (ปาย-1), ผลที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติสำคัญของเนื้อเยื่อ plasminogen activator (t-PA) fibrinolytic การศึกษาได้แสดงความสัมพันธ์ของการออกกำลังกายเต้นแอโรบิกและ fibrinolysis มีอยู่ยังไม่มีมติชัดเจนว่าฝึกกายภาพผลกิจกรรม fibrinolytic ดีขึ้นในผู้ป่วยเหล่านี้

โรคอ้วน
ข้อมูลได้สะสมแนะนำกิจกรรมทางกายภาพอาจเพิ่มน้ำหนัก และ เฉพาะ บำรุงน้ำหนักเมื่อใช้พร้อมกับแผนการรับประทานอาหารที่เหมาะสมควบคุมแคลอรี่ มีการศึกษาน้อยโดยเฉพาะจัดการกับปัญหานี้ในโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และมากของข้อมูลมีความซับซ้อน โดยการใช้พร้อมอาหารผิดปกติและการแทรกแซงพฤติกรรมอื่น ๆ สนใจโดยเฉพาะมีการนำผลของกิจกรรมทางกายภาพการสูญหายของไขมันภายในช่องท้อง การแนะนำการศึกษา สถานะที่มีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดที่สุดกับการเผาผลาญผิดปกติ ข้อมูลการใช้ลดน้ำหนักออกกำลังกายต้านทานไม่ว่า แต่ไม่มีการศึกษาในผู้ป่วยชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน โดยเฉพาะ การ

ป้องกันโรคเบาหวานประเภท 2
ได้ถูกสะสมมากหลักฐานสนับสนุนสมมติฐานกิจกรรมทางกายภาพ ระหว่างการรักษาอื่น ๆ อาจเป็นประโยชน์ในการป้องกัน หรือล่าช้าเริ่มมีอาการของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ตอนนี้มีสามประกาศทดลองบันทึกข้อมูลที่ มีการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต (น้ำหนัก กิจกรรมทางกายภาพปกติปานกลาง), โรคเบาหวานสามารถล่าช้า หรือป้องกัน (7–9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลประโยชน์ที่เป็นไปได้ของการออกกำลังกายสำหรับผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เป็นอย่างมากและการศึกษาที่ผ่านมาสร้างความเข้มแข็งให้ความสำคัญในระยะยาวโปรแกรมการออกกำลังกายสำหรับการรักษาและการป้องกันความผิดปกติของการเผาผลาญนี้ร่วมกันและภาวะแทรกซ้อน ผลกระทบการเผาผลาญอาหารที่เฉพาะเจาะจงจะเน้นดังต่อไปนี้การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดการศึกษาระยะยาวหลายคนได้แสดงให้เห็นถึงผลประโยชน์ที่สอดคล้องกันของการฝึกอบรมการออกกำลังกายปกติในการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตและความไวของอินซูลินซึ่งสามารถเก็บรักษาไว้เป็นเวลาอย่างน้อย 5 ปีที่ การศึกษาเหล่านี้ใช้สูตรการออกกำลังกายที่ระดับความเข้มของ 50-80% VO2max 3-4 ครั้งต่อสัปดาห์สำหรับ 30-60 นาทีเซสชั่น การปรับปรุงในระดับ HbA1c เป็นปกติ 10-20% ของพื้นฐานและถูกทำเครื่องหมายมากที่สุดในผู้ป่วยเบาหวานชนิดอ่อนที่ 2 และในบรรดาผู้ที่มีแนวโน้มที่จะอินซูลินมากที่สุดทน มันยังคงเป็นความจริงที่น่าเสียดายที่ว่าส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ได้รับจากการสุ่มไม่เพียงพอและการควบคุมและอับอายที่เกี่ยวข้องโดยการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบของการออกกำลังกายต้านทานไม่สามารถใช้ได้สำหรับชนิดที่ 2 โรคเบาหวานแม้ว่าผลในช่วงต้นของบุคคลที่ปกติและผู้ป่วยที่มีชนิดที่ 1 โรคแนะนำผลประโยชน์ในขณะนี้ปรากฏว่าโปรแกรมในระยะยาวของการออกกำลังกายเป็นประจำเป็นจริงเป็นไปได้สำหรับผู้ป่วยที่มีความบกพร่อง ความอดทนกลูโคสหรือโรคเบาหวานชนิดที่ไม่ซับซ้อน 2 ที่มีอัตราการยึดมั่นที่ยอมรับได้ การศึกษาผู้ที่มีความยึดมั่นที่ดีที่สุดได้ใช้ระยะเวลาเริ่มต้นของการกำกับดูแลตามที่ค่อนข้างเป็นทางการที่บ้านโปรแกรมการออกกำลังกายที่มีปกติการประเมินผลติดตามบ่อย จำนวนของโปรแกรมดังกล่าวได้แสดงให้เห็นการปรับปรุงความยั่งยืนใน VO2max กว่าหลายปีที่มีน้อยในทางของภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญของการป้องกันโรคหัวใจและหลอดเลือดในผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 อินซูลินต้านทานโรคยังคงได้รับการสนับสนุนเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับการคลอดก่อนกำหนด โรคหัวใจความดันโลหิตสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งไปด้วยกัน, hyperinsulinemia โรคอ้วนกลางและทับซ้อนของความผิดปกติของการเผาผลาญอาหารของ hypertriglyceridemia, HDL ต่ำ LDL การเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงคุณภาพสูง การศึกษาส่วนใหญ่แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยเหล่านี้มีระดับต่ำของการออกกำลังกายเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ควบคุมได้เมื่อจับคู่กับระดับของกิจกรรมโดยรอบและที่ออกกำลังกายแอโรบิกที่ดีมีความเกี่ยวข้องกับหลายปัจจัยเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือด การปรับปรุงในหลายปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้ได้รับการเชื่อมโยงกับการลดลงของระดับอินซูลินพลาสม่าและมันอาจเป็นไปได้ว่าส่วนมากของผลประโยชน์ของการออกกำลังกายเกี่ยวกับความเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือดที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงในความไวของอินซูลินไขมันการออกกำลังกายปกติได้รับการอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่า ให้มีประสิทธิภาพในการลดระดับของไตรกลีเซอไรด์ที่อุดมด้วย VLDL แต่ผลของการออกกำลังกายปกติในระดับของคอเลสเตอรอลยังไม่ได้รับเอกสารอย่างต่อเนื่อง ด้วยข้อยกเว้นที่สำคัญหนึ่งในการศึกษาส่วนใหญ่จะยังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงที่สำคัญในระดับของ HDL ในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 อาจจะเป็นเพราะความเข้มของการออกกำลังกายที่ค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวที่ใช้ความดันโลหิตสูงมีหลักฐานเชื่อมโยงไปยังดื้อต่ออินซูลินในผู้ป่วยความดันโลหิตสูงเป็น ผลของการออกกำลังกายในการลดระดับความดันโลหิตได้รับการแสดงให้เห็นอย่างต่อเนื่องมากที่สุดในวิชา hyperinsulinemic fibrinolysis ผู้ป่วยจำนวนมากที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ได้ลดกิจกรรมละลายลิ่มเลือดที่เกี่ยวข้องกับระดับสูงของ plasminogen กระตุ้นยับยั้ง-1 (PAI-1) ที่สำคัญเกิดขึ้นตามธรรมชาติยับยั้ง ของเนื้อเยื่อ plasminogen กระตุ้น (t-PA) ได้แสดงให้เห็นถึงการศึกษาความสัมพันธ์ของการออกกำลังกายแอโรบิกและ fibrinolysis ยังคงไม่มีฉันทามติที่ชัดเจนว่าผลการฝึกอบรมทางกายภาพในกิจกรรมละลายลิ่มเลือดที่ดีขึ้นในผู้ป่วยเหล่านี้โรคอ้วนได้สะสมข้อมูลชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายอาจเพิ่มการลดน้ำหนักและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการบำรุงรักษาน้ำหนักเมื่อใช้ร่วมกับแผนอาหารแคลอรี่ที่มีการควบคุมที่เหมาะสม มีการศึกษาน้อยโดยเฉพาะการจัดการกับปัญหานี้ในโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และมากของข้อมูลที่มีความซับซ้อนโดยการใช้งานที่พร้อมกันของอาหารที่ผิดปกติและการแทรกแซงพฤติกรรมอื่น ๆ ที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาชี้ให้เห็นผลกระทบมากเกินความเหมาะสมของการออกกำลังกายกับการสูญเสียของไขมันภายในช่องท้องการปรากฏตัวของที่ได้รับส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับความผิดปกติของการเผาผลาญอาหาร ข้อมูลเกี่ยวกับการใช้ของการออกกำลังกายต้านทานในการลดน้ำหนักมีแนวโน้ม แต่การศึกษาในผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะขาดการป้องกันโรคเบาหวานชนิดที่ 2 การจัดการที่ดีของหลักฐานที่ได้รับการสะสมสนับสนุนสมมติฐานว่าการออกกำลังกายในหมู่อื่น ๆ การรักษาที่อาจจะมีประโยชน์ในการป้องกันหรือชะลอการโจมตีของโรคเบาหวานประเภท 2 ขณะนี้มีสามการทดลองที่ตีพิมพ์เอกสารที่มีการเปลี่ยนแปลงวิถีการดำเนินชีวิต (การสูญเสียน้ำหนักการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอในระดับปานกลาง), โรคเบาหวานสามารถป้องกันไม่ให้เกิดความล่าช้าหรือ (7-9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลประโยชน์ที่เป็นไปได้ของการออกกำลังกายสำหรับผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 เป็นรูปธรรม และการศึกษาล่าสุดเสริมสร้างความสำคัญของโปรแกรมกิจกรรมทางกายระยะยาวสำหรับการรักษาและป้องกันความผิดปกติของการเผาผลาญนี้ทั่วไปและภาวะแทรกซ้อน ผลกระทบการเผาผลาญอาหารที่เฉพาะเจาะจงเป็น การควบคุมระดับน้ำตาล

การศึกษาระยะยาวหลายได้แสดงให้เห็นถึงลักษณะพิเศษที่เป็นประโยชน์ที่สอดคล้องกันของการฝึกอบรมการออกกำลังกายปกติในการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตและความไวของอินซูลินซึ่งสามารถรักษาเป็นเวลาอย่างน้อย 5 ปี การศึกษานี้ใช้กิจกรรมทางกายทางที่ความเข้มของ 50 – 80% เรียน วิทย์ สามถึงสี่ครั้งต่อสัปดาห์สำหรับ 30 – 60 นาทีเซสชันในการปรับปรุงพัฒนาโดยทั่วไป 10 – 20% ของพื้นฐานและส่วนใหญ่การทำเครื่องหมายในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในผู้ที่อ่อนและมีแนวโน้มที่จะเป็นอินซูลินที่สุดทน มันยังคงเป็นจริง แต่น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ประสบจากการสุ่มไม่เพียงพอและการควบคุม และอับอาย โดยเชื่อมโยงวิถีชีวิตเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับผลของความต้านทานการออกกำลังกายจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 แม้ว่าผลเร็วในคนปกติและผู้ป่วยด้วยโรคชนิดที่ 1 แนะนำผลเป็นประโยชน์

ตอนนี้ปรากฏว่าโปรแกรมระยะยาวของการออกกำลังกายปกติก็เป็นไปได้สำหรับผู้ป่วยที่มีความทนต่อกลูโคสบกพร่อง หรือ ไม่ซับซ้อน เบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอัตราการยอมรับการศึกษาผู้ที่มีการใช้ที่ดีที่สุดในระยะเริ่มต้นของการนิเทศตามค่อนข้างนอกบ้านกิจกรรมทางกายด้วยโปรแกรมปกติ การประเมินติดตามบ่อย หมายเลขของโปรแกรมดังกล่าวได้แสดงให้เห็นการปรับปรุงในทางญาติ เรียน วิทย์ มาหลายปี ด้วยน้อยในทางของภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญ การป้องกันโรคหัวใจและหลอดเลือด

ในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 , อินซูลินต้านทานโรคยังคงได้รับการสนับสนุนเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญสำหรับโรคหัวใจก่อนวัยอันควร โดยเฉพาะโรคความดันโลหิตสูง ผู้ป่วย hyperinsulinemia กลาง โรคอ้วน และทับซ้อนของการเผาผลาญอาหารผิดปกติของ hypertriglyceridemia HDL LDL ต่ำ , การเปลี่ยนแปลงและยกระดับ FFA .การศึกษาส่วนใหญ่พบว่าผู้ป่วยเหล่านี้จะมีระดับต่ำของฟิตเนสเมื่อเทียบกับผู้ป่วยควบคุม แม้เมื่อตรงกับระดับของกิจกรรม บรรยากาศ และที่น่าสงสารแอโรบิคฟิตเนสเกี่ยวข้องกับหลายปัจจัยเสี่ยงหัวใจและหลอดเลือด การปรับปรุงหลายปัจจัยเสี่ยงเหล่านี้ได้ถูกเชื่อมโยงกับการลดลงของระดับอินซูลินในพลาสมาและก็มีแนวโน้มที่หลายของผลประโยชน์จากการออกกำลังกายบนความเสี่ยงโรคหัวใจเกี่ยวข้องกับการปรับปรุงความไวของอินซูลิน ภาวะไขมันในเลือดสูง

ปกติกิจกรรมทางกายภาพอย่างต่อเนื่องได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพในการลดระดับของไตรกลีเซอไรด์ VLDL รวย . อย่างไรก็ตาม ผลของกิจกรรมทางกายที่ปกติในระดับของคอเลสเตอรอลที่ไม่มีเอกสารอย่างต่อเนื่องกับหนึ่งหลักข้อยกเว้น การศึกษาส่วนใหญ่มีการล้มเหลวที่จะแสดงให้เห็นการปรับปรุงที่สำคัญในระดับของ HDL ในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 อาจจะเพราะเจียมเนื้อเจียมตัวค่อนข้างการออกกำลังกายความเข้มสูงใช้


มีหลักฐานเชื่อมโยงอินซูลินกับความดันโลหิตสูงในผู้ป่วยผลของการออกกำลังกายเพื่อลดระดับความดันโลหิตได้แสดงให้เห็นมากที่สุดอย่างต่อเนื่องในวิชา hyperinsulinemic


หลายของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีความบกพร่องขาดกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับระดับสูงของพลาสมิโนเจนกระตุ้น inhibitor-1 ( pai-1 ) , สาขาที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติและหาของจากเนื้อเยื่อ ( t-pa )การศึกษาได้แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของฟิตเนส แอโรบิค และลิ่มเลือด ยังไม่มีมติที่ชัดเจนว่า การฝึกร่างกายผลในการปรับปรุงกิจกรรมการละลายลิ่มเลือดในผู้ป่วยเหล่านี้


ข้อมูลโรคอ้วนได้สะสมแนะนำว่ากิจกรรมทางกายภาพอาจจะเพิ่มการสูญเสียน้ำหนักและรักษาน้ำหนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้พร้อมกับเหมาะสมควบคุมแคลอรี่อาหารแผนมีการศึกษาน้อยโดยเฉพาะการจัดการกับปัญหานี้ ในเบาหวานชนิดที่ 2 และมากของข้อมูลที่มีความซับซ้อน โดยการใช้งานพร้อมกันอาหารที่ผิดปกติและการแทรกแซงพฤติกรรมอื่น ๆ สนใจจะศึกษาว่ามีผลสมส่วนของกิจกรรมทางกายในการสูญเสียของไขมันในช่องท้อง ,การแสดงตนของซึ่งได้รับที่เกี่ยวข้องมากที่สุดอย่างใกล้ชิดกับการเผาผลาญอาหารผิดปกติ ข้อมูลเกี่ยวกับการใช้ความต้านทานการออกกำลังกายในการลดน้ำหนักมีแวว แต่การศึกษาในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 โดยจะขาด

การป้องกันโรคเบาหวานชนิดที่ 2
การจัดการที่ดีของหลักฐานได้ถูกสะสมสนับสนุนสมมติฐานที่ว่ากิจกรรมทางกายภาพ ท่ามกลางการรักษาอื่น ๆอาจเป็นประโยชน์ในการป้องกันหรือชะลอการเกิดโรคเบาหวานชนิดที่ 2 . ขณะนี้มี 3 หัวข้อเอกสารกับการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต ( ทดลองที่สูญเสียน้ำหนักปกติกิจกรรมทางกายปานกลาง ) , โรคเบาหวานสามารถล่าช้าหรือการป้องกัน ( 7 – 9 )