And I think of you at the edge of t

And I think of you at the edge of the abyss
To the night sky, paved in countless stars
The flickering shadows fade in the distance
Sweetly sharp, twinkling of death

Fixed point observation “Normal,” I cannot see any abnormalities “why not?”
Flash, disappearance, indications, falling speed velocity…“unknown”

It’s already too late, with this lethal dose of hallucinogens
I’ll drown in my flood of memories

If there is a tomorrow where I will die and be rewarded
For instance, this body, and you who I will rot together with
And I’ll tell you the continuation of my paused words
Always be near me

Teardrops spill onto my quivering fingertips
Distantly, I reach my hand out toward that place

My burning-red destiny cruelly burns the two of us to cinders
I cannot disrupt the being close and far away, never illuminate me again

If there is a tomorrow where I will die and be rewarded
For instance, this body, and you who I will rot together with
And I’ll tell you the continuation of my paused words
Become mine and mine alone

And I think of you at the edge of the abyss
Unable to touch, and eternally yearning for you

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่าคุณที่ขอบของนรกท้องฟ้ายามค่ำคืน ปูในดาวนับไม่ถ้วนเงาริบหรี่จางหายไปในระยะไกลแววหวานคมชัด ความตายแก้ไขจุดสังเกต "ปกติ" ไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ "ทำไมไม่"แฟลช หาย สรรพคุณ ความเร็วความเร็วตก...ที่ไม่รู้จัก"มันสายเกินไป กับยานี้พิษของยาหลอนประสาทมีอยู่แล้วฉันจะจมน้ำตายในน้ำท่วมของความทรงจำของฉันถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้ที่ฉันจะตาย และได้รับรางวัลเช่น นี้ และที่ฉันจะเน่าร่วมกับและผมจะบอกคุณต่อคำพูดของฉันหยุดชั่วคราวได้อยู่ใกล้กับฉันTeardrops หกลงบนปลายนิ้วของฉันสั่นDistantly ฉันเอื้อมมือไปยังสถานที่ชะตากรรมของฉันแดงเผาไหม้พลัดพรากสองเราได้ใกล้ฉันไม่รบกวนใกล้ และไกล ไม่ส่องฉันอีกครั้งถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้ที่ฉันจะตาย และได้รับรางวัลเช่น นี้ และที่ฉันจะเน่าร่วมกับและผมจะบอกคุณต่อคำพูดของฉันหยุดชั่วคราวเหมืองแร่และเหมืองเพียงอย่างเดียวผมคิดว่าคุณที่ขอบของนรกไม่สามารถสัมผัส และติดใจคุณลดุจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และฉันคิดว่าคุณที่ขอบของนรก
ไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนปูในดวงดาวนับไม่ถ้วน
เงาริบหรี่จางหายไปในระยะทางที่
หวานคมแววแห่งความตาย

สังเกตจุดคงที่ "ปกติ" ผมไม่สามารถดูความผิดปกติใด ๆ "ทำไมไม่?"
แฟลช, การหายตัวไปของตัวชี้วัดความเร็วความเร็วลดลง ... "ไม่ทราบ"

มันสายเกินไปแล้วด้วยยาพิษของยาหลอนประสาท
ฉันจะจมน้ำตายในน้ำท่วมของฉันของความทรงจำ

หากมีวันพรุ่งนี้ที่ฉันจะตายและได้รับรางวัล
เช่นร่างกายนี้ และคุณคนที่ผมจะเน่าร่วมกับ
และฉันจะบอกคุณความต่อเนื่องของคำที่หยุดชั่วคราวของฉัน
เสมออยู่ใกล้ฉัน

หยาดรั่วไหลลงบนปลายนิ้วของฉันสั่น
ลิ่วผมถึงมือของฉันออกไปทางสถานที่ที่

เผาไหม้แดงโชคชะตาของฉันอย่างโหดร้ายเผาไหม้ทั้งสอง ของเราที่จะขี้เถ้า
ฉันไม่สามารถทำลายอยู่ใกล้และไกลออกไปไม่เคยส่องสว่างฉันอีกครั้ง

หากมีวันพรุ่งนี้ที่ฉันจะตายและได้รับการรับรางวัล
เช่นร่างกายนี้และคุณคนที่ผมจะเน่าร่วมกับ
และฉันจะบอกคุณ ความต่อเนื่องของคำที่หยุดชั่วคราวของฉัน
กลายเป็นเหมืองแร่และเหมืองอยู่คนเดียว

และผมคิดว่าของคุณที่ขอบของนรก
ไม่สามารถที่จะสัมผัสและนิรันดร์โหยหาสำหรับคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และฉันคิดว่า คุณที่ขอบเหวกับท้องฟ้ายามค่ำคืน , ปูในดาวนับไม่ถ้วนส่วนเงาริบหรี่จางหายไปใน ระยะทางหวานคมวับของความตายแก้ไขจุดสังเกต " ปกติ " ผมไม่เห็นอะไรผิดปกติ ทำไมไม่ได้ล่ะ "แฟลช , การหายตัวไปนั้น ตก ความเร็ว ความเร็ว . . . . . . . " ไม่รู้จัก "มันสายเกินไปเสียแล้ว ด้วยพิษของประสาทขนาดนี้ฉันจมอยู่ในน้ำท่วมของความทรงจำถ้ามีพรุ่งนี้ผมจะตายและได้รับรางวัลตัวอย่างเช่น ร่างกาย และ คุณคือคนที่ผมจะเน่าด้วยกันกับและฉันจะบอกคุณต่อผมหยุดคำฉันอยู่ใกล้ๆ เสมอหยดน้ำตาหกลงบนปลายนิ้วที่สั่นของฉันสุดลูกหูลูกตา ผมเอื้อมมือออกไปต่อสถานที่นั้นเขียนโชคชะตาโหดร้ายไหม้แดง เราสองคน cindersผมไม่สามารถขัดขวางการปิด และไกล ไม่ส่องแสงมาที่ฉันอีกครั้งถ้ามีพรุ่งนี้ผมจะตายและได้รับรางวัลตัวอย่างเช่น ร่างกาย และ คุณคือคนที่ผมจะเน่าด้วยกันกับและฉันจะบอกคุณต่อผมหยุดคำกลายเป็นของฉัน และของฉันคนเดียวและฉันคิดว่า คุณที่ขอบเหวไม่สามารถที่จะสัมผัสและโหยหาเธอตลอดมา