nor had he heard their greetings. T

nor had he heard their greetings. The two of them were still children after all, so when they saw Doctor Mo ignore them, they were at a loss on what to do, unsure of what would be the best course of action. Thus, they could only stand to one side and wait.

Finally, by the time Han Li’s feet had begun to turn numb, Doctor Mo slowly placed his book down onto the table next to him. He coldly looked over at the two children and picked up his teacup to drink a few sips before slowly saying:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หรือเขาได้ยินคำทักทายของพวกเขา เขาทั้งสองได้ยังเด็ก เพื่อการเมื่อ Mo แพทย์ได้เห็น ที่สูญเสียในสิ่งที่ต้องทำ แน่ใจว่าจะเป็นสนามที่ดีสุดของการดำเนินการ ดังนั้น พวกเขาไม่เพียงเด่นไปด้านใดด้านหนึ่ง และรอในที่สุด ในขณะที่เท้าฮั่นหลี่ก็เริ่มที่จะเปิดชา Mo แพทย์ช้าวางหนังสือลงบนโต๊ะกับเขา เขาจ้างงานมองไปที่เด็กทั้งสอง และหยิบถ้วยน้ำชาของเขาดื่มกี่ sips ก่อนช้าพูดว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หรือมีเขาได้ยินเสียงทักทายของพวกเขา พวกเขาทั้งสองก็ยังคงเด็กหลังจากทั้งหมดดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นหมอโมไม่สนใจพวกเขาพวกเขาอยู่ที่การสูญเสียในสิ่งที่ต้องทำ, ไม่แน่ใจในสิ่งที่จะเป็นหลักสูตรที่ดีที่สุดของการดำเนินการ ดังนั้นพวกเขาเท่านั้นที่สามารถยืนไปอีกด้านหนึ่งและรอ.

สุดท้ายตามเวลาที่เท้าฮั่นหลี่ก็เริ่มที่จะหันชาหมอโมช้าวางหนังสือของเขาลงบนโต๊ะถัดจากเขา เขาเย็นชามองไปที่เด็กสองคนหยิบถ้วยน้ำชาของเขาที่จะดื่มจิบไม่กี่ก่อนที่จะค่อย ๆ พูดว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และเขาได้ยินเสียงทักทายของพวกเขา พวกเขาสองคนยังเด็ก หลังจากทั้งหมด ดังนั้น เมื่อเห็นหมอโมไม่สนใจพวกเขา พวกเขากำลังที่สูญเสียในสิ่งที่ต้องทำ ไม่แน่ใจว่าจะเป็นหลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำ จึงได้แต่ยืนข้างหนึ่ง และ รอในที่สุด ช่วงเวลาที่เท้าของฮันลี่ได้เริ่มเปิดชาหมอโม ค่อยๆ วางหนังสือลงบนโต๊ะข้างๆเขา เขาเย็นชายืนมองเด็กสองคน หยิบถ้วยชาของเขาไปดื่มจิบ ก่อนค่อยๆพูด