1.10 Precautionary principles and e

1.10 Precautionary principles and errors in interpretations
Precaution has become a guiding goal for decision-making in a framework of
ecological sustainability (see Cameron & Abouchard, 1991; Wynne, 1992). Despite different views by lawyers, managers and scientists on what precautionary
several large patches. The remaining areas are finer sediments. There are sufficient
model can be proposed that predation or disturbance by the rays decreases
the number of amphipods. This leads to the hypothesis that areas where rays
are experimentally prevented from entering will develop larger numbers of
amphipods than in corresponding control areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.10 หลัก precautionary และข้อผิดพลาดในการตีความระวังกลายเป็น เป้าหมายแนวทางสำหรับการตัดสินใจในกรอบของระบบนิเวศที่ยั่งยืน (ดูคาเมรอน & Abouchard, 1991 Wynne, 1992) แม้ มีมุมมองต่าง ๆ โดยทนายความ ผู้จัดการ และนักวิทยาศาสตร์ในสิ่งป้องกันตัวแพทช์ใหญ่หลาย พื้นที่ที่เหลือเป็นตะกอนละเอียด มีเพียงพอแบบจำลองสามารถเสนอที่ปล้นสะดมหรือรบกวน โดยลดรังสีจำนวน amphipods นี้นำไปสู่สมมติฐานว่าพื้นที่ที่รังสีมีสมมติฐานป้องกันจะพัฒนามากกว่าเดิมamphipods กว่าในพื้นที่ควบคุมที่สอดคล้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.10 หลักการข้อควรระวังและข้อผิดพลาดในการตีความ
ข้อควรระวังได้กลายเป็นเป้าหมายแนวทางสำหรับการตัดสินใจในกรอบของ
การพัฒนาอย่างยั่งยืนของระบบนิเวศ (ดูคาเมรอนและ Abouchard 1991; วายน์, 1992) แม้จะมีมุมมองต่างกันโดยทนายความผู้จัดการและนักวิทยาศาสตร์ในสิ่งที่ป้องกันไว้ก่อน
แพทช์ขนาดใหญ่หลายแห่ง พื้นที่ที่เหลือเป็นตะกอนปลีกย่อย มีเพียงพอ
รุ่นสามารถเสนอว่าการปล้นสะดมหรือสร้างความวุ่นวายจากรังสีลดลง
จำนวน amphipods นี้นำไปสู่สมมติฐานที่ว่าพื้นที่ที่รังสี
จะมีการป้องกันการทดลองตั้งแต่ทางเข้าจะมีการพัฒนาตัวเลขขนาดใหญ่ของ
amphipods กว่าในพื้นที่ควบคุมที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.10 ข้อควรระวังหลักและข้อผิดพลาดในการตีความแนวทางป้องกันได้กลายเป็นเป้าหมายสำหรับการตัดสินใจในกรอบของความยั่งยืนทางนิเวศวิทยา ( เห็นคาเมรอน & abouchard , 1991 ; วิน , 1992 ) แม้จะมีมุมมองที่แตกต่างกัน โดยทนายความ , ผู้จัดการและนักวิทยาศาสตร์ในสิ่งที่ท่านแพทช์ขนาดใหญ่หลาย พื้นที่ที่เหลือเป็นตะกอนละเอียด มีเพียงพอรุ่นที่สามารถเสนอการปล้นสะดมหรือการรบกวนโดยรังสีลดลงจำนวน amphipods . นี้นำไปสู่สมมติฐานที่ว่า บริเวณที่รังสีมีการทดลองให้เข้ามาพัฒนาตัวเลขขนาดใหญ่ของamphipods มากกว่าในพื้นที่ควบคุมที่สอดคล้องกัน