- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
CHAPTER 1"Welcome, table for one?"A
CHAPTER 1
"Welcome, table for one?"
As the waiter bowed respectfully, I replied that I was looking for someone, and swept my eyes across the vast expanse of the cafe.
From a window seat inside, a loud and unreserved voice immediately called me over.
"Hey Kirito-kun, over here!"
Elegant classical music circulated around the dining area, and the low chattering of pleasant conversation died down within a split-second as I entered, all eyes focused on me with criticism. Dressed in my old leather jacket and patched jeans, about 80% of the store —upper-class women taking a break from shopping— seemed to feel that I was in the wrong place; I felt resentment starting to swell up from deep within towards the person who asked me to come here.
If it were a sweet and attractive girl, I would have been able to put up with it, but unfortunately the hand waving at me belonged to a man in a suit. I didn't bother to conceal my displeasure and sat into the chair roughly with a 'dosun' sound.
A waiter emerged at my side to present me with a cool glass of water and a warm hand towel, along with the menu. As I picked up the elegant wooden and leather cover, a sunny voice expressed itself from across the table.
"It's my treat this time, so order whatever you like."
"I would have even if you didn't say that."
I retorted sharply and scrolled my eyes down the menu; shockingly, their cheapest item «Choux à la Crème»[1] was already in the 1200 yen range, and I almost ordered a plain coffee by pure reflex. After remembering that this man was a highly paid bureaucrat, and that the cost of such entertainment would be covered as a business expense by hard-earned taxpayer money, I, who had nearly been taken for an idiot, calmly began ordering.
"Aah... I will have the parfait au chocolat... and a mille-feuille... and finally a hazelnut coffee."
Somehow, I had managed to say the entire order without biting my tongue despite having absolutely no idea what I had just ordered. The menu choices added up to three thousand nine hundred yen. I had considered asking for just a hamburger and shake, using the difference to line my pockets with.
"Very well, Sir."
Waiter-shi[2] eloquently took his leave, and finally taking a breath, I looked up at the man, called Kikuoka Seijirou, as he ate a ginormous pudding stacked over a veritable mountain of fresh cream.
His face resembled your typical serious and strict Japanese language teacher, with his black frame glasses and tacky hair look. Despite not looking the part, he was indeed a Japanese government official. He belonged to the Ministry of Internal Affairs and Communications Technology, Second Separated Advanced Network Division, or, as it's called within the ministry, the Virtual Storage Management Sector of the Communication Network's Management Division; the «Virtual Division».
In other words, this man monitored the state of chaos in the new VR world, as an agent of the State... or a potential scapegoat. Normally, I would feel bad if he did get fired from his position, but in reality, I thought it was highly possible.
It is this unfortunate Kikuoka-shi who, having finally inhaled the last of the pudding into his mouth, looked up to reveal an innocent smile with pure bliss plastered over his face.
"Yah, Kirito-kun, sorry for calling you out on such short notice."
"If you feel any remorse then you should not have called me to Ginza in the first place."
"The fresh cream here is the best. Maybe I should get a Cream Puff while we're at it..."
While wiping my hands with the citrus scented towel, I let out a sigh and said:
"...and also, I don't think you have the right to call me 'Kirito'."
"That's so cruel ~~ wasn't I the first person by your side when you woke up a year ago?"
ー Unfortunately, that was a fact. Waking up after having escaped that «Death Game», the first person to visit was Kikuoka, the acting home-side agent of the counter-measure team, at my bedside.
Back then, I had used polite and courteous speech, as he had seemed well-meaning and genuinely concerned, but I soon realized that was not his only reason for getting close to me, and I started using a sharp tongued manner of speech. It could have been his intentions to exploit me from the start— but that might just be me over-analyzing things.
I glanced over to Kikuoka, who seemed distressed over the decision of placing yet another order, and opened my mouth after realizing that I should not let myself get caught in his pace.
"News has it that a huge deposit of rare metals was discovered at Sagami Bay, and the related big shots have organized a celebratory Oklahoma mixer dance. Don't be so troubled over just one cream puff."
These words caused Kikuoka to raise his head, blink a few times, and smile.
"Well, no matter the yield gained, because it is unrelated to my department, I do not believe we will benefit from it. I'll just bear with my hunger, for the sake of our economy."
The diplomat snapped the menu shut and I let out yet another sigh.
"Ok then, it is about time you tell me why you called me here. ...I bet it's just to investigate another virtual crime isn't it?"
"Oh, Kirito-kun saying it straight out really makes this easier."
After such a bold statement, Kikuoka took a briefcase from the chair next to him and pulled out a very thin tablet terminal.
—Yes, after all, this man used survivors of Japan's largest net crime, «The Sword Art Online Incident», like me as informants.
Normally, to investigate the origins of a crime, Public Safety would generally pay a fee for information provided by «Collaborators» and «Watchdogs», among other things, making it like a «Business Deal». If that were the case, then calling me out to eat cake like this could be seen as just «Business» with Kikuoka.
I really wanted to think of it that way, but this was the same man who had broken the rules to tell me which hospital Asuna was in, and that was a debt that I still owed him.
Without that information, I would have been delayed in finding Yuuki Asuna in the real world and as such, it may not have been possible to find out the devilish plots of Sugou Nobuyuki and rescue Asuna from his clutches.
As such, for the time being given the circumstances, I did not object to being Kikuoka's «Watchdog» very much. Although quite recently I have stopped using polite and courteous speech and started ordering the more expensive cakes.
Meanwhile, whether or not he was aware of that fact, my benefactor played around with his tablet terminal and said lazily:
"Weeell, about that, this time it's about the increase in the rate of virtual space crimes, you see..."
"Hmm. Specifically?"
"Let's see... Just this November more than 100 cases of virtual theft, property damage, and etc. were observed and filed. Moreover, there have been 13 cases in which VR game disputes have lead to real world manifestations with one incident leading to death... That one case had been quite a big incident so Kirito-kun must know about it already, someone made a replica western sword and swung it around Shinjuku Station slashing two people to death. Uhyaa, the blade was 1.2 meters long, and weighed 3.5 kg. How did he manage to swing that thing around?"
"It seemed like a hardcore player using drugs and hallucinating... Although looking at this one case alone doesn't help very much when put into a general perspective compared to all the other cases..."
"Indeed, in terms of the overall national crime rate, these barely amount to anything, but concluding from a myopic perspective it may be VRMMO games that breed such social unrest. However, as you had previously mentioned..."
"—VRMMO games do cause people to lower certain boundaries in reality. It is something even I recognize."
At that time, the waiter returned with silent footfalls and placed in front of me two plates of dessert and a cup of coffee.
"Would this be everything Sir?"
After a nod, he placed a bill with a scary figure face down on the edge of the table. I took a sip of the coffee that exuded a nutty aroma and continued our conversation.
"... As PKing is seen in most of these games as just another daily occurrence, it isn't impossible for such an environment to serve as a training ground for real world murders. Especially in this new genre of games, where cutting off a wrist leads to blood spurting out and slicing open a stomach results in internal organs spilling out. Above that, are also hardcore maniacs who would rather commit suicide than log out."
A throat was cleared from a nearby table with an interrupting 'ahem', to reveal two prim and proper women glaring daggers directed at me. I lowered my head, and continued in a quieter voice:
"Given such common daily occurrences, it isn't much of a mystery for some idiot to have brought back that practice into reality. I too, feel the need for some sort of counter-measures to be put into place, although the law would be nearly useless in such a case."
"Useless?"
"Useless."
With a golden spoon, I carefully skimmed off a thin layer of pink cream and cake, cautiously transporting it to my mouth as I thought to myself, that each spoonful was worth 100 yen. While savoring each delicious morsel as it literally melted in my mouth, I continued on our debate of savagery.
"...Not even if you closed off the network. Because the VRMMO networking server is relatively easy to set-up, no matter how much you ban it in Japan, users and traders will just move overseas."
"Hmm..."
Kikuoka's dignified gaze fell onto the table, and after a few seconds of thought, he opened his mouth.
"...Your mille-feuille looks good... may I have a bite?"
"..."
I directed my third sigh, along with my plate, towards Kikuoka. This career dignitary then proceeded to steal with great gusto, approximately 280 yen's worth of my mille-feuille, and stuffed his cheeks.
"But you know, Kirito-kun, I was just thinking... Why PK? Isn't getting along nicely with everyone else more fun than just killing them?"
"...You play ALO too, so you sho
"Welcome, table for one?"
As the waiter bowed respectfully, I replied that I was looking for someone, and swept my eyes across the vast expanse of the cafe.
From a window seat inside, a loud and unreserved voice immediately called me over.
"Hey Kirito-kun, over here!"
Elegant classical music circulated around the dining area, and the low chattering of pleasant conversation died down within a split-second as I entered, all eyes focused on me with criticism. Dressed in my old leather jacket and patched jeans, about 80% of the store —upper-class women taking a break from shopping— seemed to feel that I was in the wrong place; I felt resentment starting to swell up from deep within towards the person who asked me to come here.
If it were a sweet and attractive girl, I would have been able to put up with it, but unfortunately the hand waving at me belonged to a man in a suit. I didn't bother to conceal my displeasure and sat into the chair roughly with a 'dosun' sound.
A waiter emerged at my side to present me with a cool glass of water and a warm hand towel, along with the menu. As I picked up the elegant wooden and leather cover, a sunny voice expressed itself from across the table.
"It's my treat this time, so order whatever you like."
"I would have even if you didn't say that."
I retorted sharply and scrolled my eyes down the menu; shockingly, their cheapest item «Choux à la Crème»[1] was already in the 1200 yen range, and I almost ordered a plain coffee by pure reflex. After remembering that this man was a highly paid bureaucrat, and that the cost of such entertainment would be covered as a business expense by hard-earned taxpayer money, I, who had nearly been taken for an idiot, calmly began ordering.
"Aah... I will have the parfait au chocolat... and a mille-feuille... and finally a hazelnut coffee."
Somehow, I had managed to say the entire order without biting my tongue despite having absolutely no idea what I had just ordered. The menu choices added up to three thousand nine hundred yen. I had considered asking for just a hamburger and shake, using the difference to line my pockets with.
"Very well, Sir."
Waiter-shi[2] eloquently took his leave, and finally taking a breath, I looked up at the man, called Kikuoka Seijirou, as he ate a ginormous pudding stacked over a veritable mountain of fresh cream.
His face resembled your typical serious and strict Japanese language teacher, with his black frame glasses and tacky hair look. Despite not looking the part, he was indeed a Japanese government official. He belonged to the Ministry of Internal Affairs and Communications Technology, Second Separated Advanced Network Division, or, as it's called within the ministry, the Virtual Storage Management Sector of the Communication Network's Management Division; the «Virtual Division».
In other words, this man monitored the state of chaos in the new VR world, as an agent of the State... or a potential scapegoat. Normally, I would feel bad if he did get fired from his position, but in reality, I thought it was highly possible.
It is this unfortunate Kikuoka-shi who, having finally inhaled the last of the pudding into his mouth, looked up to reveal an innocent smile with pure bliss plastered over his face.
"Yah, Kirito-kun, sorry for calling you out on such short notice."
"If you feel any remorse then you should not have called me to Ginza in the first place."
"The fresh cream here is the best. Maybe I should get a Cream Puff while we're at it..."
While wiping my hands with the citrus scented towel, I let out a sigh and said:
"...and also, I don't think you have the right to call me 'Kirito'."
"That's so cruel ~~ wasn't I the first person by your side when you woke up a year ago?"
ー Unfortunately, that was a fact. Waking up after having escaped that «Death Game», the first person to visit was Kikuoka, the acting home-side agent of the counter-measure team, at my bedside.
Back then, I had used polite and courteous speech, as he had seemed well-meaning and genuinely concerned, but I soon realized that was not his only reason for getting close to me, and I started using a sharp tongued manner of speech. It could have been his intentions to exploit me from the start— but that might just be me over-analyzing things.
I glanced over to Kikuoka, who seemed distressed over the decision of placing yet another order, and opened my mouth after realizing that I should not let myself get caught in his pace.
"News has it that a huge deposit of rare metals was discovered at Sagami Bay, and the related big shots have organized a celebratory Oklahoma mixer dance. Don't be so troubled over just one cream puff."
These words caused Kikuoka to raise his head, blink a few times, and smile.
"Well, no matter the yield gained, because it is unrelated to my department, I do not believe we will benefit from it. I'll just bear with my hunger, for the sake of our economy."
The diplomat snapped the menu shut and I let out yet another sigh.
"Ok then, it is about time you tell me why you called me here. ...I bet it's just to investigate another virtual crime isn't it?"
"Oh, Kirito-kun saying it straight out really makes this easier."
After such a bold statement, Kikuoka took a briefcase from the chair next to him and pulled out a very thin tablet terminal.
—Yes, after all, this man used survivors of Japan's largest net crime, «The Sword Art Online Incident», like me as informants.
Normally, to investigate the origins of a crime, Public Safety would generally pay a fee for information provided by «Collaborators» and «Watchdogs», among other things, making it like a «Business Deal». If that were the case, then calling me out to eat cake like this could be seen as just «Business» with Kikuoka.
I really wanted to think of it that way, but this was the same man who had broken the rules to tell me which hospital Asuna was in, and that was a debt that I still owed him.
Without that information, I would have been delayed in finding Yuuki Asuna in the real world and as such, it may not have been possible to find out the devilish plots of Sugou Nobuyuki and rescue Asuna from his clutches.
As such, for the time being given the circumstances, I did not object to being Kikuoka's «Watchdog» very much. Although quite recently I have stopped using polite and courteous speech and started ordering the more expensive cakes.
Meanwhile, whether or not he was aware of that fact, my benefactor played around with his tablet terminal and said lazily:
"Weeell, about that, this time it's about the increase in the rate of virtual space crimes, you see..."
"Hmm. Specifically?"
"Let's see... Just this November more than 100 cases of virtual theft, property damage, and etc. were observed and filed. Moreover, there have been 13 cases in which VR game disputes have lead to real world manifestations with one incident leading to death... That one case had been quite a big incident so Kirito-kun must know about it already, someone made a replica western sword and swung it around Shinjuku Station slashing two people to death. Uhyaa, the blade was 1.2 meters long, and weighed 3.5 kg. How did he manage to swing that thing around?"
"It seemed like a hardcore player using drugs and hallucinating... Although looking at this one case alone doesn't help very much when put into a general perspective compared to all the other cases..."
"Indeed, in terms of the overall national crime rate, these barely amount to anything, but concluding from a myopic perspective it may be VRMMO games that breed such social unrest. However, as you had previously mentioned..."
"—VRMMO games do cause people to lower certain boundaries in reality. It is something even I recognize."
At that time, the waiter returned with silent footfalls and placed in front of me two plates of dessert and a cup of coffee.
"Would this be everything Sir?"
After a nod, he placed a bill with a scary figure face down on the edge of the table. I took a sip of the coffee that exuded a nutty aroma and continued our conversation.
"... As PKing is seen in most of these games as just another daily occurrence, it isn't impossible for such an environment to serve as a training ground for real world murders. Especially in this new genre of games, where cutting off a wrist leads to blood spurting out and slicing open a stomach results in internal organs spilling out. Above that, are also hardcore maniacs who would rather commit suicide than log out."
A throat was cleared from a nearby table with an interrupting 'ahem', to reveal two prim and proper women glaring daggers directed at me. I lowered my head, and continued in a quieter voice:
"Given such common daily occurrences, it isn't much of a mystery for some idiot to have brought back that practice into reality. I too, feel the need for some sort of counter-measures to be put into place, although the law would be nearly useless in such a case."
"Useless?"
"Useless."
With a golden spoon, I carefully skimmed off a thin layer of pink cream and cake, cautiously transporting it to my mouth as I thought to myself, that each spoonful was worth 100 yen. While savoring each delicious morsel as it literally melted in my mouth, I continued on our debate of savagery.
"...Not even if you closed off the network. Because the VRMMO networking server is relatively easy to set-up, no matter how much you ban it in Japan, users and traders will just move overseas."
"Hmm..."
Kikuoka's dignified gaze fell onto the table, and after a few seconds of thought, he opened his mouth.
"...Your mille-feuille looks good... may I have a bite?"
"..."
I directed my third sigh, along with my plate, towards Kikuoka. This career dignitary then proceeded to steal with great gusto, approximately 280 yen's worth of my mille-feuille, and stuffed his cheeks.
"But you know, Kirito-kun, I was just thinking... Why PK? Isn't getting along nicely with everyone else more fun than just killing them?"
"...You play ALO too, so you sho
0/5000
บทที่ 1
"ยินดีต้อนรับ ตารางหนึ่ง"
เป็นพนักงานเสิร์ฟที่ก้มกราบบังคม ฉันตอบว่า ฉันถูกมองหาคน และกวาดตาผ่านบริการใหญ่ของคาเฟ่
จากนั่งหน้าต่างภายใน เสียงดัง และปริมาณทันทีเรียกฉันมากกว่า
"Hey Kirito-kun โน่น"
ห้องดนตรีหมุนเวียนไปรอบพื้นที่รับประทานอาหาร และต่ำสุด chattering ของการสนทนาเลิศเสียชีวิตลงภายใน split-second ฉันป้อน ตาทั้งหมดเน้นฉันกับวิจารณ์ ในแจ็คเก็ตหนังของฉันเก่า และปรับปรุงประมาณ 80% ของร้านค้า กางเกงยีนส์ — ผู้หญิงชั้นสูงที่ให้ช็อปปิ้ง — ดูเหมือนจะ รู้สึกว่า ผมอยู่ในที่ไม่ถูกต้อง ผมรู้สึกแค้นใจที่เริ่มพองตัวขึ้นจากส่วนลึกภายในต่อผู้ที่ถามมานี่
ถ้านั้นเป็นสาวหวาน และน่าสนใจ ฉันจะได้รับกับมันได้ แต่อับ waving มือที่ฉันอยู่กับชายในสูท ผมไม่รำคาญจะไม่พอใจของฉัน และนั่งในเก้าอี้หยาบ ๆ ด้วยเสียง 'dosun'.
พนักงานเสิร์ฟที่เกิดด้านของฉันนำฉัน มีแก้วน้ำและมืออุ่นผ้าขนหนู กับเมนูเย็น เป็นผมเลือกฝาไม้ และหนังหรูหรา เสียงซันนี่แสดงจากข้ามตาราง
"จึงรักษาฉันเวลานี้ ดังนั้น การสั่งซื้อสิ่งที่คุณชอบ"
"ฉันจะมีแม้ว่าคุณไม่ได้พูด"
ผมโต้ว่า อย่างรวดเร็ว และเลื่อนตาลงเมนู shockingly สินค้าราคาถูก «Choux à la Crème » [1] อยู่ในช่วง 1200 เยน และผมเกือบจะสั่ง a กาแฟธรรมดา โดยบริสุทธิ์สะท้อน หลังจากจดจำว่า คนนี้มี bureaucrat จ่ายสูง และว่าต้นทุนของความบันเทิงเช่นจะรวมเป็นค่าใช้จ่ายธุรกิจได้ยากผู้เสียภาษีอากรเงิน ที่มีเกือบถูกใช้สำหรับคนบ้า เบา ๆ เริ่มสั่ง
"Aah... ผมจะได้ parfait au ช็อกโกแลต... และ mille-feuille... และสุดท้ายกาแฟเฮเซลนัท"
อย่างใด ฉันได้จัดการว่าสั่งทั้งหมด โดยไม่มีการเสียดสีของฉันลิ้นแม้จะมีความคิดอย่างที่ฉันเพิ่งสั่ง เลือกเมนูเพิ่มถึงสามพันเก้าร้อยเยน ฉันได้ถือว่าขอเพียงแค่เป็นแฮมเบอร์เกอร์และปั่น ใช้ความแตกต่างการจัดกระเป๋าของฉันด้วยการ
"ดี รัก"
เสิร์ฟ-ชิ [2] eloquently เอาลาของเขา และการลมหายใจสุดท้าย ฉันมองค่าคน Kikuoka Seijirou ที่เรียกว่าเป็นได้กินพุดดิ้ง ginormous ซ้อนผ่านภูเขาเห็นของสดครีม
อาจารย์ทั่วไปอย่างจริงจัง และเข้มงวดภาษาญี่ปุ่น แว่นตากรอบสีดำของเขาและสองดาวจริง ๆ ครับผมดูคล้ายกับใบหน้าของเขา แม้จะไม่ได้มอง ส่วน แน่นอนเขาเป็นเจ้าหน้าที่รัฐบาลญี่ปุ่น เขาเป็นสมาชิกไปยังกระทรวงกิจการภายในและเทคโนโลยีสื่อสาร ส่วนที่สองแบ่งขั้นสูงเครือข่าย หรือ เป็นมันเรียกว่าภายในกระทรวง ภาคการจัดการเก็บเสมือนของเครือข่ายสื่อสารจัดการฝ่าย «ส่วนเสมือน» .
คนนี้ตรวจสอบสถานะของความวุ่นวายในโลก VR ใหม่ กล่าว เป็นตัวแทนของรัฐ...หรือแพะรับบาปไปโดยอาจเกิดขึ้น โดยปกติ จะรู้สึกไม่ดีถ้าเขาไม่ได้รับการยิงจากตำแหน่งของเขา แต่ในความเป็นจริง ฉันคิดว่า มันเป็นสูงสุด.
นี้โชคร้าย Kikuoka-ชิคัน มีสุดท้ายช่วยในการล่าสุดของพุดดิ้งที่เข้าปาก ค่าให้เหมาะกับรอยยิ้มบริสุทธิ์ ด้วยความสุขบริสุทธิ์ปูนผ่านใบหน้าของเขาเป็น
"Yah, Kirito-kun ขอเรียกคุณออกในคำประกาศดังกล่าวโดยย่อ"
"ถ้าคุณรู้สึกไม่ต้องการ นั้นคุณจะไม่ได้เรียกฉันการแรก"
"ครีมสดที่นี่ได้ดีสุด บางทีผมควรรับพัฟครีมในขณะที่เราที่มัน..."
ขณะเช็ดมือกับผ้าหอมส้มของฉัน ฉันให้ออกแยกกัน และกล่าวว่า:
"... และนอกจากนี้ ฉันไม่คิดว่า คุณมีสิทธิที่จะเรียกฉัน 'Kirito' "
"ที่โหดมาก ~ ~ ไม่ฉันคนแรกเคียงข้างคุณเมื่อคุณตื่นขึ้นปีที่ผ่านมา? "
ーอับ ที่เป็นความจริง ตื่นขึ้นมาหลังจากมีหนีที่ «ตายเกม», คนแรกไปเป็น Kikuoka ตัวแทนบ้านด้านรักษาการของทีมวัดเคาน์เตอร์ ที่ข้างเตียงของฉัน.
กลับมาแล้ว ฉันได้ใช้คำพูดสุภาพ และนอบน้อม เป็นเขาได้ประจักษ์ meaning ดี และจริงใจเกี่ยว ข้อง แต่ฉันเร็ว ๆ นี้ตระหนักว่า ถูกเขาไม่เฉพาะเหตุผลสำหรับการปิดฉัน และฉันเริ่มต้นใช้ชาร์ป tongued ลักษณะของเสียง ก็สามารถได้รับความตั้งใจของเขากดขี่ขูดรีดผมตั้งแต่เริ่มต้น — แต่ที่อาจเป็นฉันวิเคราะห์สิ่งที่ได้เกิน
ฉัน glanced ผ่านไป Kikuoka ที่เป็นทุกข์มากกว่าการตัดสินใจของทำแต่ใบสั่งอื่น เปิดปากของฉันหลังจากที่ทราบว่า ผมควรปล่อยให้ตัวเองได้รับการติดในเขาก้าว
"ข่าวได้ว่า เงินฝากใหญ่โลหะหายากถูกพบที่อ่าวซะงะมิ และภาพใหญ่ที่เกี่ยวข้องได้จัดเต้นรำผสมโอคลาโฮมา celebratory ไม่ได้ดังนั้นปัญหามากกว่าหนึ่งครีมพัฟ"
คำเกิด Kikuoka ยกศีรษะ กะพริบบางครั้ง และรอยยิ้ม
"ดี ไม่ว่าจากผลตอบแทนที่ได้รับ เนื่องจากไม่เกี่ยวข้องกับแผนกของฉัน ผมไม่เชื่อว่า เราจะได้รับประโยชน์จากมัน ฉันจะเพียงหมี ด้วยความหิวกระหายของฉัน เพื่อเศรษฐกิจของเรา"
การทูตจัดชิดปิดเมนู และฉันให้ออกแยกกันอีก.
"ตกลงแล้ว มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่คุณบอกฉันทำไมคุณเรียกฉันนี่ ...ฉันเดิมพันว่าเป็นเพียงการสืบสวนอาชญากรรมอื่นเสมือนไม่ได้"
"โอ้ Kirito-kun พูดมันตรงหมดจริง ๆ ง่ายนี้ "
หลังดังกล่าวเป็นคำสั่งตัวหนา Kikuoka ใช้ briefcase จากเก้าอี้ถัดจากเขา และดึงออกจากเทอร์มินัลแท็บเล็ตมาก
— ใช่ หลังจากทั้งหมด คนนี้ใช้ผู้รอดชีวิตของญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุดสุทธิอาชญากรรม, «ดาบศิลปะออนไลน์เหตุการณ์», เช่นฉันเป็นคุณค่า
ปกติ การตรวจสอบมาของอาชญากรรม ความปลอดภัยสาธารณะจะโดยทั่วไปจ่ายค่าธรรมเนียมข้อมูลทาง «ผู้ร่วมงาน» «Watchdogs », ต่าง ๆ ทำเช่น «ธุรกิจจัดการ» ที่เกิดขึ้นจริง ถ้าเรียกผมออกมากินเค้กนี้สามารถเห็นได้เป็นเพียง «ธุรกิจ» กับ Kikuoka.
ผมอยากจะคิดว่า วิธีนี้ แต่นี้เป็นคนเดียวที่มีเสียกฎบอกโรงพยาบาลใด Asuna ถูก และที่เป็นหนี้ที่ผมยังเป็นหนี้เขา
โดยข้อมูล ฉันจะได้ถูกเลื่อนออกไปหายูกิ Asuna ในโลกจริง และดัง มันอาจไม่สามารถค้นหาโครงการแสงแวววับของ Sugou Nobuyuki และช่วยเหลือ Asuna จาก clutches ของเขา.
เช่น สำหรับเวลาได้รับสถานการณ์ ฉันไม่ไม่วัตถุเป็น ของ Kikuoka «Watchdog » มาก แม้ว่าค่อนข้างล่าสุด ฉันได้หยุดใช้คำพูดสุภาพ และนอบน้อม และเริ่มสั่งซื้อแพงกว่าเค้ก
ขณะเดียวกัน หรือไม่เขาไม่ทราบว่า ข้อเท็จจริง บุญคุณของฉันเล่นรอบกับเทอร์มินัลแท็บเล็ตของเขา และกล่าวว่ามูม:
"Weeell ว่า เวลานี้มันจะเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของอัตราพื้นที่เสมือนอาชญากรรม คุณดู..."
" Hmm โดยเฉพาะหรือไม่? "
"ลองดู... พฤศจิกายนนี้เพียง 100 กว่าคดีขโมยเสมือน ทรัพย์สิน และฯลฯ ได้สังเกต และยื่น นอกจากนี้ มี VR ที่พิพาทเกมมีการนำไปลักษณะโลก ด้วยนำเหตุการณ์หนึ่งตายกรณี 13 ... กรณีหนึ่งที่ได้รับปัญหาค่อนข้างใหญ่เพื่อ Kirito kun ต้องรู้อยู่แล้ว คนทำดาบตะวันตกจำลอง และ swung รอบ ๆ สถานีชินจูกุอย่างเจ็บแสบสองคนตาย Uhyaa ใบมีดยาว 1.2 เมตร และน้ำหนัก 3.5 กิโลกรัม วิธีได้เขาจัดการแกว่งสิ่งสถานที่"
"เหมือนเครื่องเล่นไม่ยอมใครง่าย ๆ ที่ใช้ยาเสพติด และ hallucinating... ถึงแม้ว่ามองกรณีนี้หนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่ช่วยมากเมื่อใส่ลงในมุมมองทั่วไปเปรียบเทียบกับกรณีทั้งหมดอื่น... "
" แน่นอน ในอัตราอาชญากรรมแห่งชาติโดยรวม เหล่านี้แทบไม่ยอดอะไร แต่สรุปจากมุมมอง myopic อาจมีเกม VRMMO ที่สายพันธุ์ดังกล่าวสังคม อย่างไรก็ตาม ขณะที่คุณได้ก่อนหน้านี้กล่าวถึง... "
" — VRMMO เกมทำให้ผู้ลดขอบเขตบางอย่างในความเป็นจริง มันเป็นสิ่งที่แม้แต่ฉันรู้จัก"
ในขณะนั้น เสิร์ฟกลับมา footfalls เงียบ และอยู่ด้านหน้าของฉันของหวาน 2 จานและถ้วยของกาแฟ
"เป็นทุกอย่างที่รัก"
หลังพยักหน้า เขาวางบิลกับใบหน้าที่น่ากลัวรูปลงบนขอบของตาราง ฉันใช้เวลาจิบกาแฟที่ exuded หอมหลงใหล และการสนทนาของเราอย่างต่อเนื่อง.
"... เป็น PKing จะเห็นได้ในที่สุดของเกมเหล่านี้เป็นเพียงหนึ่งเหตุการณ์ประจำวัน ไม่ไปไม่ได้สำหรับแวดล้อมดังกล่าวเป็นสนามฝึกสำหรับฆาตกรโลกจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเภทนี้ใหม่ของเกม ที่ตัดออกจากข้อมือนำไปสู่เลือด spurting ออก และแบ่งเปิดผลท้องในอวัยวะภายในออกหมด ด้านบน ที่จะยัง maniacs ฮาร์ดคอร์ที่จะแทนที่จะฆ่าตัวตายมากกว่าออกจากระบบ"
คอถูกลบออกจากตารางใกล้เคียงมีการขัดจังหวะ 'ahem' เฉลยสองพริม และสมหญิงแจ๋มีดเหน็บตรงที่ฉัน ฉันลดลงหัวของฉัน และในเสียงเงียบสงบ:
"ให้เกิดขึ้นทุกวันเช่นทั่วไป ไม่มากลึกลับสำหรับคนบ้าบางอย่างเพื่อได้นำกลับไปปฏิบัติที่เป็นจริง เกินไป รู้สึกว่าจำเป็นต้องเรียงลำดับของมาตรการปราบปรามบางจะวางในสถานที่ แม้ว่ากฎหมายจะเกือบไม่มีประโยชน์ในกรณีเช่นนี้"
"ประโยชน์"
"ไร้ประโยชน์"
กับช้อนทอง ฉันอย่างเอาออกบางชั้นของครีมสีชมพูและเค้ก เดินขนส่งมันกับปากของฉันเป็นฉันคิดกับตัวเอง ว่า spoonful ละถูกตู้เย็น ขณะพร้อมด้วย morsel แต่ละรสมันหลอมอย่างแท้จริงในปากของฉัน ฉันต่อบนเราอภิปราย savagery.
"...ไม่แม้ว่าคุณปิดปิดเครือข่าย เนื่องจากเซิร์ฟเวอร์เครือข่ายของ VRMMO ค่อนข้างง่ายในการตั้งค่า ไม่ว่าเท่าใดคุณบ้านญี่ปุ่น ผู้ใช้และผู้ค้าจะเพียงย้ายต่างประเทศ"
"อืมม..."
Kikuoka เกียรติอนงค์บนโต๊ะ และหลังจากครู่คิด เขาเปิดปาก
"...คุณ mille feuille ดี...ฉันได้อย่างไร? "
"..."
ฉันกำกับแยกกันสามของฉัน กับจานของฉัน ต่อ Kikuoka Dignitary อาชีพนี้แล้วครอบครัวจะขโมยรสดี ฉัน mille-feuille ประมาณ 280 เยน คุ้ม และแก้มของเขา.
"แต่คุณทราบ Kirito-kun ฉันเพียงแค่คิด... ทำไม PK ไม่ถูกคอดีทุกคนสนุกกว่าเพียงฆ่าพวกเขา"
"...คุณเล่น ALO เกินไป ดังนั้นคุณ sho
"ยินดีต้อนรับ ตารางหนึ่ง"
เป็นพนักงานเสิร์ฟที่ก้มกราบบังคม ฉันตอบว่า ฉันถูกมองหาคน และกวาดตาผ่านบริการใหญ่ของคาเฟ่
จากนั่งหน้าต่างภายใน เสียงดัง และปริมาณทันทีเรียกฉันมากกว่า
"Hey Kirito-kun โน่น"
ห้องดนตรีหมุนเวียนไปรอบพื้นที่รับประทานอาหาร และต่ำสุด chattering ของการสนทนาเลิศเสียชีวิตลงภายใน split-second ฉันป้อน ตาทั้งหมดเน้นฉันกับวิจารณ์ ในแจ็คเก็ตหนังของฉันเก่า และปรับปรุงประมาณ 80% ของร้านค้า กางเกงยีนส์ — ผู้หญิงชั้นสูงที่ให้ช็อปปิ้ง — ดูเหมือนจะ รู้สึกว่า ผมอยู่ในที่ไม่ถูกต้อง ผมรู้สึกแค้นใจที่เริ่มพองตัวขึ้นจากส่วนลึกภายในต่อผู้ที่ถามมานี่
ถ้านั้นเป็นสาวหวาน และน่าสนใจ ฉันจะได้รับกับมันได้ แต่อับ waving มือที่ฉันอยู่กับชายในสูท ผมไม่รำคาญจะไม่พอใจของฉัน และนั่งในเก้าอี้หยาบ ๆ ด้วยเสียง 'dosun'.
พนักงานเสิร์ฟที่เกิดด้านของฉันนำฉัน มีแก้วน้ำและมืออุ่นผ้าขนหนู กับเมนูเย็น เป็นผมเลือกฝาไม้ และหนังหรูหรา เสียงซันนี่แสดงจากข้ามตาราง
"จึงรักษาฉันเวลานี้ ดังนั้น การสั่งซื้อสิ่งที่คุณชอบ"
"ฉันจะมีแม้ว่าคุณไม่ได้พูด"
ผมโต้ว่า อย่างรวดเร็ว และเลื่อนตาลงเมนู shockingly สินค้าราคาถูก «Choux à la Crème » [1] อยู่ในช่วง 1200 เยน และผมเกือบจะสั่ง a กาแฟธรรมดา โดยบริสุทธิ์สะท้อน หลังจากจดจำว่า คนนี้มี bureaucrat จ่ายสูง และว่าต้นทุนของความบันเทิงเช่นจะรวมเป็นค่าใช้จ่ายธุรกิจได้ยากผู้เสียภาษีอากรเงิน ที่มีเกือบถูกใช้สำหรับคนบ้า เบา ๆ เริ่มสั่ง
"Aah... ผมจะได้ parfait au ช็อกโกแลต... และ mille-feuille... และสุดท้ายกาแฟเฮเซลนัท"
อย่างใด ฉันได้จัดการว่าสั่งทั้งหมด โดยไม่มีการเสียดสีของฉันลิ้นแม้จะมีความคิดอย่างที่ฉันเพิ่งสั่ง เลือกเมนูเพิ่มถึงสามพันเก้าร้อยเยน ฉันได้ถือว่าขอเพียงแค่เป็นแฮมเบอร์เกอร์และปั่น ใช้ความแตกต่างการจัดกระเป๋าของฉันด้วยการ
"ดี รัก"
เสิร์ฟ-ชิ [2] eloquently เอาลาของเขา และการลมหายใจสุดท้าย ฉันมองค่าคน Kikuoka Seijirou ที่เรียกว่าเป็นได้กินพุดดิ้ง ginormous ซ้อนผ่านภูเขาเห็นของสดครีม
อาจารย์ทั่วไปอย่างจริงจัง และเข้มงวดภาษาญี่ปุ่น แว่นตากรอบสีดำของเขาและสองดาวจริง ๆ ครับผมดูคล้ายกับใบหน้าของเขา แม้จะไม่ได้มอง ส่วน แน่นอนเขาเป็นเจ้าหน้าที่รัฐบาลญี่ปุ่น เขาเป็นสมาชิกไปยังกระทรวงกิจการภายในและเทคโนโลยีสื่อสาร ส่วนที่สองแบ่งขั้นสูงเครือข่าย หรือ เป็นมันเรียกว่าภายในกระทรวง ภาคการจัดการเก็บเสมือนของเครือข่ายสื่อสารจัดการฝ่าย «ส่วนเสมือน» .
คนนี้ตรวจสอบสถานะของความวุ่นวายในโลก VR ใหม่ กล่าว เป็นตัวแทนของรัฐ...หรือแพะรับบาปไปโดยอาจเกิดขึ้น โดยปกติ จะรู้สึกไม่ดีถ้าเขาไม่ได้รับการยิงจากตำแหน่งของเขา แต่ในความเป็นจริง ฉันคิดว่า มันเป็นสูงสุด.
นี้โชคร้าย Kikuoka-ชิคัน มีสุดท้ายช่วยในการล่าสุดของพุดดิ้งที่เข้าปาก ค่าให้เหมาะกับรอยยิ้มบริสุทธิ์ ด้วยความสุขบริสุทธิ์ปูนผ่านใบหน้าของเขาเป็น
"Yah, Kirito-kun ขอเรียกคุณออกในคำประกาศดังกล่าวโดยย่อ"
"ถ้าคุณรู้สึกไม่ต้องการ นั้นคุณจะไม่ได้เรียกฉันการแรก"
"ครีมสดที่นี่ได้ดีสุด บางทีผมควรรับพัฟครีมในขณะที่เราที่มัน..."
ขณะเช็ดมือกับผ้าหอมส้มของฉัน ฉันให้ออกแยกกัน และกล่าวว่า:
"... และนอกจากนี้ ฉันไม่คิดว่า คุณมีสิทธิที่จะเรียกฉัน 'Kirito' "
"ที่โหดมาก ~ ~ ไม่ฉันคนแรกเคียงข้างคุณเมื่อคุณตื่นขึ้นปีที่ผ่านมา? "
ーอับ ที่เป็นความจริง ตื่นขึ้นมาหลังจากมีหนีที่ «ตายเกม», คนแรกไปเป็น Kikuoka ตัวแทนบ้านด้านรักษาการของทีมวัดเคาน์เตอร์ ที่ข้างเตียงของฉัน.
กลับมาแล้ว ฉันได้ใช้คำพูดสุภาพ และนอบน้อม เป็นเขาได้ประจักษ์ meaning ดี และจริงใจเกี่ยว ข้อง แต่ฉันเร็ว ๆ นี้ตระหนักว่า ถูกเขาไม่เฉพาะเหตุผลสำหรับการปิดฉัน และฉันเริ่มต้นใช้ชาร์ป tongued ลักษณะของเสียง ก็สามารถได้รับความตั้งใจของเขากดขี่ขูดรีดผมตั้งแต่เริ่มต้น — แต่ที่อาจเป็นฉันวิเคราะห์สิ่งที่ได้เกิน
ฉัน glanced ผ่านไป Kikuoka ที่เป็นทุกข์มากกว่าการตัดสินใจของทำแต่ใบสั่งอื่น เปิดปากของฉันหลังจากที่ทราบว่า ผมควรปล่อยให้ตัวเองได้รับการติดในเขาก้าว
"ข่าวได้ว่า เงินฝากใหญ่โลหะหายากถูกพบที่อ่าวซะงะมิ และภาพใหญ่ที่เกี่ยวข้องได้จัดเต้นรำผสมโอคลาโฮมา celebratory ไม่ได้ดังนั้นปัญหามากกว่าหนึ่งครีมพัฟ"
คำเกิด Kikuoka ยกศีรษะ กะพริบบางครั้ง และรอยยิ้ม
"ดี ไม่ว่าจากผลตอบแทนที่ได้รับ เนื่องจากไม่เกี่ยวข้องกับแผนกของฉัน ผมไม่เชื่อว่า เราจะได้รับประโยชน์จากมัน ฉันจะเพียงหมี ด้วยความหิวกระหายของฉัน เพื่อเศรษฐกิจของเรา"
การทูตจัดชิดปิดเมนู และฉันให้ออกแยกกันอีก.
"ตกลงแล้ว มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่คุณบอกฉันทำไมคุณเรียกฉันนี่ ...ฉันเดิมพันว่าเป็นเพียงการสืบสวนอาชญากรรมอื่นเสมือนไม่ได้"
"โอ้ Kirito-kun พูดมันตรงหมดจริง ๆ ง่ายนี้ "
หลังดังกล่าวเป็นคำสั่งตัวหนา Kikuoka ใช้ briefcase จากเก้าอี้ถัดจากเขา และดึงออกจากเทอร์มินัลแท็บเล็ตมาก
— ใช่ หลังจากทั้งหมด คนนี้ใช้ผู้รอดชีวิตของญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุดสุทธิอาชญากรรม, «ดาบศิลปะออนไลน์เหตุการณ์», เช่นฉันเป็นคุณค่า
ปกติ การตรวจสอบมาของอาชญากรรม ความปลอดภัยสาธารณะจะโดยทั่วไปจ่ายค่าธรรมเนียมข้อมูลทาง «ผู้ร่วมงาน» «Watchdogs », ต่าง ๆ ทำเช่น «ธุรกิจจัดการ» ที่เกิดขึ้นจริง ถ้าเรียกผมออกมากินเค้กนี้สามารถเห็นได้เป็นเพียง «ธุรกิจ» กับ Kikuoka.
ผมอยากจะคิดว่า วิธีนี้ แต่นี้เป็นคนเดียวที่มีเสียกฎบอกโรงพยาบาลใด Asuna ถูก และที่เป็นหนี้ที่ผมยังเป็นหนี้เขา
โดยข้อมูล ฉันจะได้ถูกเลื่อนออกไปหายูกิ Asuna ในโลกจริง และดัง มันอาจไม่สามารถค้นหาโครงการแสงแวววับของ Sugou Nobuyuki และช่วยเหลือ Asuna จาก clutches ของเขา.
เช่น สำหรับเวลาได้รับสถานการณ์ ฉันไม่ไม่วัตถุเป็น ของ Kikuoka «Watchdog » มาก แม้ว่าค่อนข้างล่าสุด ฉันได้หยุดใช้คำพูดสุภาพ และนอบน้อม และเริ่มสั่งซื้อแพงกว่าเค้ก
ขณะเดียวกัน หรือไม่เขาไม่ทราบว่า ข้อเท็จจริง บุญคุณของฉันเล่นรอบกับเทอร์มินัลแท็บเล็ตของเขา และกล่าวว่ามูม:
"Weeell ว่า เวลานี้มันจะเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของอัตราพื้นที่เสมือนอาชญากรรม คุณดู..."
" Hmm โดยเฉพาะหรือไม่? "
"ลองดู... พฤศจิกายนนี้เพียง 100 กว่าคดีขโมยเสมือน ทรัพย์สิน และฯลฯ ได้สังเกต และยื่น นอกจากนี้ มี VR ที่พิพาทเกมมีการนำไปลักษณะโลก ด้วยนำเหตุการณ์หนึ่งตายกรณี 13 ... กรณีหนึ่งที่ได้รับปัญหาค่อนข้างใหญ่เพื่อ Kirito kun ต้องรู้อยู่แล้ว คนทำดาบตะวันตกจำลอง และ swung รอบ ๆ สถานีชินจูกุอย่างเจ็บแสบสองคนตาย Uhyaa ใบมีดยาว 1.2 เมตร และน้ำหนัก 3.5 กิโลกรัม วิธีได้เขาจัดการแกว่งสิ่งสถานที่"
"เหมือนเครื่องเล่นไม่ยอมใครง่าย ๆ ที่ใช้ยาเสพติด และ hallucinating... ถึงแม้ว่ามองกรณีนี้หนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่ช่วยมากเมื่อใส่ลงในมุมมองทั่วไปเปรียบเทียบกับกรณีทั้งหมดอื่น... "
" แน่นอน ในอัตราอาชญากรรมแห่งชาติโดยรวม เหล่านี้แทบไม่ยอดอะไร แต่สรุปจากมุมมอง myopic อาจมีเกม VRMMO ที่สายพันธุ์ดังกล่าวสังคม อย่างไรก็ตาม ขณะที่คุณได้ก่อนหน้านี้กล่าวถึง... "
" — VRMMO เกมทำให้ผู้ลดขอบเขตบางอย่างในความเป็นจริง มันเป็นสิ่งที่แม้แต่ฉันรู้จัก"
ในขณะนั้น เสิร์ฟกลับมา footfalls เงียบ และอยู่ด้านหน้าของฉันของหวาน 2 จานและถ้วยของกาแฟ
"เป็นทุกอย่างที่รัก"
หลังพยักหน้า เขาวางบิลกับใบหน้าที่น่ากลัวรูปลงบนขอบของตาราง ฉันใช้เวลาจิบกาแฟที่ exuded หอมหลงใหล และการสนทนาของเราอย่างต่อเนื่อง.
"... เป็น PKing จะเห็นได้ในที่สุดของเกมเหล่านี้เป็นเพียงหนึ่งเหตุการณ์ประจำวัน ไม่ไปไม่ได้สำหรับแวดล้อมดังกล่าวเป็นสนามฝึกสำหรับฆาตกรโลกจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเภทนี้ใหม่ของเกม ที่ตัดออกจากข้อมือนำไปสู่เลือด spurting ออก และแบ่งเปิดผลท้องในอวัยวะภายในออกหมด ด้านบน ที่จะยัง maniacs ฮาร์ดคอร์ที่จะแทนที่จะฆ่าตัวตายมากกว่าออกจากระบบ"
คอถูกลบออกจากตารางใกล้เคียงมีการขัดจังหวะ 'ahem' เฉลยสองพริม และสมหญิงแจ๋มีดเหน็บตรงที่ฉัน ฉันลดลงหัวของฉัน และในเสียงเงียบสงบ:
"ให้เกิดขึ้นทุกวันเช่นทั่วไป ไม่มากลึกลับสำหรับคนบ้าบางอย่างเพื่อได้นำกลับไปปฏิบัติที่เป็นจริง เกินไป รู้สึกว่าจำเป็นต้องเรียงลำดับของมาตรการปราบปรามบางจะวางในสถานที่ แม้ว่ากฎหมายจะเกือบไม่มีประโยชน์ในกรณีเช่นนี้"
"ประโยชน์"
"ไร้ประโยชน์"
กับช้อนทอง ฉันอย่างเอาออกบางชั้นของครีมสีชมพูและเค้ก เดินขนส่งมันกับปากของฉันเป็นฉันคิดกับตัวเอง ว่า spoonful ละถูกตู้เย็น ขณะพร้อมด้วย morsel แต่ละรสมันหลอมอย่างแท้จริงในปากของฉัน ฉันต่อบนเราอภิปราย savagery.
"...ไม่แม้ว่าคุณปิดปิดเครือข่าย เนื่องจากเซิร์ฟเวอร์เครือข่ายของ VRMMO ค่อนข้างง่ายในการตั้งค่า ไม่ว่าเท่าใดคุณบ้านญี่ปุ่น ผู้ใช้และผู้ค้าจะเพียงย้ายต่างประเทศ"
"อืมม..."
Kikuoka เกียรติอนงค์บนโต๊ะ และหลังจากครู่คิด เขาเปิดปาก
"...คุณ mille feuille ดี...ฉันได้อย่างไร? "
"..."
ฉันกำกับแยกกันสามของฉัน กับจานของฉัน ต่อ Kikuoka Dignitary อาชีพนี้แล้วครอบครัวจะขโมยรสดี ฉัน mille-feuille ประมาณ 280 เยน คุ้ม และแก้มของเขา.
"แต่คุณทราบ Kirito-kun ฉันเพียงแค่คิด... ทำไม PK ไม่ถูกคอดีทุกคนสนุกกว่าเพียงฆ่าพวกเขา"
"...คุณเล่น ALO เกินไป ดังนั้นคุณ sho
การแปล กรุณารอสักครู่..
CHAPTER 1
"Welcome, table for one?"
As the waiter bowed respectfully, I replied that I was looking for someone, and swept my eyes across the vast expanse of the cafe.
From a window seat inside, a loud and unreserved voice immediately called me over.
"Hey Kirito-kun, over here!"
Elegant classical music circulated around the dining area, and the low chattering of pleasant conversation died down within a split-second as I entered, all eyes focused on me with criticism. Dressed in my old leather jacket and patched jeans, about 80% of the store —upper-class women taking a break from shopping— seemed to feel that I was in the wrong place; I felt resentment starting to swell up from deep within towards the person who asked me to come here.
If it were a sweet and attractive girl, I would have been able to put up with it, but unfortunately the hand waving at me belonged to a man in a suit. I didn't bother to conceal my displeasure and sat into the chair roughly with a 'dosun' sound.
A waiter emerged at my side to present me with a cool glass of water and a warm hand towel, along with the menu. As I picked up the elegant wooden and leather cover, a sunny voice expressed itself from across the table.
"It's my treat this time, so order whatever you like."
"I would have even if you didn't say that."
I retorted sharply and scrolled my eyes down the menu; shockingly, their cheapest item «Choux à la Crème»[1] was already in the 1200 yen range, and I almost ordered a plain coffee by pure reflex. After remembering that this man was a highly paid bureaucrat, and that the cost of such entertainment would be covered as a business expense by hard-earned taxpayer money, I, who had nearly been taken for an idiot, calmly began ordering.
"Aah... I will have the parfait au chocolat... and a mille-feuille... and finally a hazelnut coffee."
Somehow, I had managed to say the entire order without biting my tongue despite having absolutely no idea what I had just ordered. The menu choices added up to three thousand nine hundred yen. I had considered asking for just a hamburger and shake, using the difference to line my pockets with.
"Very well, Sir."
Waiter-shi[2] eloquently took his leave, and finally taking a breath, I looked up at the man, called Kikuoka Seijirou, as he ate a ginormous pudding stacked over a veritable mountain of fresh cream.
His face resembled your typical serious and strict Japanese language teacher, with his black frame glasses and tacky hair look. Despite not looking the part, he was indeed a Japanese government official. He belonged to the Ministry of Internal Affairs and Communications Technology, Second Separated Advanced Network Division, or, as it's called within the ministry, the Virtual Storage Management Sector of the Communication Network's Management Division; the «Virtual Division».
In other words, this man monitored the state of chaos in the new VR world, as an agent of the State... or a potential scapegoat. Normally, I would feel bad if he did get fired from his position, but in reality, I thought it was highly possible.
It is this unfortunate Kikuoka-shi who, having finally inhaled the last of the pudding into his mouth, looked up to reveal an innocent smile with pure bliss plastered over his face.
"Yah, Kirito-kun, sorry for calling you out on such short notice."
"If you feel any remorse then you should not have called me to Ginza in the first place."
"The fresh cream here is the best. Maybe I should get a Cream Puff while we're at it..."
While wiping my hands with the citrus scented towel, I let out a sigh and said:
"...and also, I don't think you have the right to call me 'Kirito'."
"That's so cruel ~~ wasn't I the first person by your side when you woke up a year ago?"
ー Unfortunately, that was a fact. Waking up after having escaped that «Death Game», the first person to visit was Kikuoka, the acting home-side agent of the counter-measure team, at my bedside.
Back then, I had used polite and courteous speech, as he had seemed well-meaning and genuinely concerned, but I soon realized that was not his only reason for getting close to me, and I started using a sharp tongued manner of speech. It could have been his intentions to exploit me from the start— but that might just be me over-analyzing things.
I glanced over to Kikuoka, who seemed distressed over the decision of placing yet another order, and opened my mouth after realizing that I should not let myself get caught in his pace.
"News has it that a huge deposit of rare metals was discovered at Sagami Bay, and the related big shots have organized a celebratory Oklahoma mixer dance. Don't be so troubled over just one cream puff."
These words caused Kikuoka to raise his head, blink a few times, and smile.
"Well, no matter the yield gained, because it is unrelated to my department, I do not believe we will benefit from it. I'll just bear with my hunger, for the sake of our economy."
The diplomat snapped the menu shut and I let out yet another sigh.
"Ok then, it is about time you tell me why you called me here. ...I bet it's just to investigate another virtual crime isn't it?"
"Oh, Kirito-kun saying it straight out really makes this easier."
After such a bold statement, Kikuoka took a briefcase from the chair next to him and pulled out a very thin tablet terminal.
—Yes, after all, this man used survivors of Japan's largest net crime, «The Sword Art Online Incident», like me as informants.
Normally, to investigate the origins of a crime, Public Safety would generally pay a fee for information provided by «Collaborators» and «Watchdogs», among other things, making it like a «Business Deal». If that were the case, then calling me out to eat cake like this could be seen as just «Business» with Kikuoka.
I really wanted to think of it that way, but this was the same man who had broken the rules to tell me which hospital Asuna was in, and that was a debt that I still owed him.
Without that information, I would have been delayed in finding Yuuki Asuna in the real world and as such, it may not have been possible to find out the devilish plots of Sugou Nobuyuki and rescue Asuna from his clutches.
As such, for the time being given the circumstances, I did not object to being Kikuoka's «Watchdog» very much. Although quite recently I have stopped using polite and courteous speech and started ordering the more expensive cakes.
Meanwhile, whether or not he was aware of that fact, my benefactor played around with his tablet terminal and said lazily:
"Weeell, about that, this time it's about the increase in the rate of virtual space crimes, you see..."
"Hmm. Specifically?"
"Let's see... Just this November more than 100 cases of virtual theft, property damage, and etc. were observed and filed. Moreover, there have been 13 cases in which VR game disputes have lead to real world manifestations with one incident leading to death... That one case had been quite a big incident so Kirito-kun must know about it already, someone made a replica western sword and swung it around Shinjuku Station slashing two people to death. Uhyaa, the blade was 1.2 meters long, and weighed 3.5 kg. How did he manage to swing that thing around?"
"It seemed like a hardcore player using drugs and hallucinating... Although looking at this one case alone doesn't help very much when put into a general perspective compared to all the other cases..."
"Indeed, in terms of the overall national crime rate, these barely amount to anything, but concluding from a myopic perspective it may be VRMMO games that breed such social unrest. However, as you had previously mentioned..."
"—VRMMO games do cause people to lower certain boundaries in reality. It is something even I recognize."
At that time, the waiter returned with silent footfalls and placed in front of me two plates of dessert and a cup of coffee.
"Would this be everything Sir?"
After a nod, he placed a bill with a scary figure face down on the edge of the table. I took a sip of the coffee that exuded a nutty aroma and continued our conversation.
"... As PKing is seen in most of these games as just another daily occurrence, it isn't impossible for such an environment to serve as a training ground for real world murders. Especially in this new genre of games, where cutting off a wrist leads to blood spurting out and slicing open a stomach results in internal organs spilling out. Above that, are also hardcore maniacs who would rather commit suicide than log out."
A throat was cleared from a nearby table with an interrupting 'ahem', to reveal two prim and proper women glaring daggers directed at me. I lowered my head, and continued in a quieter voice:
"Given such common daily occurrences, it isn't much of a mystery for some idiot to have brought back that practice into reality. I too, feel the need for some sort of counter-measures to be put into place, although the law would be nearly useless in such a case."
"Useless?"
"Useless."
With a golden spoon, I carefully skimmed off a thin layer of pink cream and cake, cautiously transporting it to my mouth as I thought to myself, that each spoonful was worth 100 yen. While savoring each delicious morsel as it literally melted in my mouth, I continued on our debate of savagery.
"...Not even if you closed off the network. Because the VRMMO networking server is relatively easy to set-up, no matter how much you ban it in Japan, users and traders will just move overseas."
"Hmm..."
Kikuoka's dignified gaze fell onto the table, and after a few seconds of thought, he opened his mouth.
"...Your mille-feuille looks good... may I have a bite?"
"..."
I directed my third sigh, along with my plate, towards Kikuoka. This career dignitary then proceeded to steal with great gusto, approximately 280 yen's worth of my mille-feuille, and stuffed his cheeks.
"But you know, Kirito-kun, I was just thinking... Why PK? Isn't getting along nicely with everyone else more fun than just killing them?"
"...You play ALO too, so you sho
"Welcome, table for one?"
As the waiter bowed respectfully, I replied that I was looking for someone, and swept my eyes across the vast expanse of the cafe.
From a window seat inside, a loud and unreserved voice immediately called me over.
"Hey Kirito-kun, over here!"
Elegant classical music circulated around the dining area, and the low chattering of pleasant conversation died down within a split-second as I entered, all eyes focused on me with criticism. Dressed in my old leather jacket and patched jeans, about 80% of the store —upper-class women taking a break from shopping— seemed to feel that I was in the wrong place; I felt resentment starting to swell up from deep within towards the person who asked me to come here.
If it were a sweet and attractive girl, I would have been able to put up with it, but unfortunately the hand waving at me belonged to a man in a suit. I didn't bother to conceal my displeasure and sat into the chair roughly with a 'dosun' sound.
A waiter emerged at my side to present me with a cool glass of water and a warm hand towel, along with the menu. As I picked up the elegant wooden and leather cover, a sunny voice expressed itself from across the table.
"It's my treat this time, so order whatever you like."
"I would have even if you didn't say that."
I retorted sharply and scrolled my eyes down the menu; shockingly, their cheapest item «Choux à la Crème»[1] was already in the 1200 yen range, and I almost ordered a plain coffee by pure reflex. After remembering that this man was a highly paid bureaucrat, and that the cost of such entertainment would be covered as a business expense by hard-earned taxpayer money, I, who had nearly been taken for an idiot, calmly began ordering.
"Aah... I will have the parfait au chocolat... and a mille-feuille... and finally a hazelnut coffee."
Somehow, I had managed to say the entire order without biting my tongue despite having absolutely no idea what I had just ordered. The menu choices added up to three thousand nine hundred yen. I had considered asking for just a hamburger and shake, using the difference to line my pockets with.
"Very well, Sir."
Waiter-shi[2] eloquently took his leave, and finally taking a breath, I looked up at the man, called Kikuoka Seijirou, as he ate a ginormous pudding stacked over a veritable mountain of fresh cream.
His face resembled your typical serious and strict Japanese language teacher, with his black frame glasses and tacky hair look. Despite not looking the part, he was indeed a Japanese government official. He belonged to the Ministry of Internal Affairs and Communications Technology, Second Separated Advanced Network Division, or, as it's called within the ministry, the Virtual Storage Management Sector of the Communication Network's Management Division; the «Virtual Division».
In other words, this man monitored the state of chaos in the new VR world, as an agent of the State... or a potential scapegoat. Normally, I would feel bad if he did get fired from his position, but in reality, I thought it was highly possible.
It is this unfortunate Kikuoka-shi who, having finally inhaled the last of the pudding into his mouth, looked up to reveal an innocent smile with pure bliss plastered over his face.
"Yah, Kirito-kun, sorry for calling you out on such short notice."
"If you feel any remorse then you should not have called me to Ginza in the first place."
"The fresh cream here is the best. Maybe I should get a Cream Puff while we're at it..."
While wiping my hands with the citrus scented towel, I let out a sigh and said:
"...and also, I don't think you have the right to call me 'Kirito'."
"That's so cruel ~~ wasn't I the first person by your side when you woke up a year ago?"
ー Unfortunately, that was a fact. Waking up after having escaped that «Death Game», the first person to visit was Kikuoka, the acting home-side agent of the counter-measure team, at my bedside.
Back then, I had used polite and courteous speech, as he had seemed well-meaning and genuinely concerned, but I soon realized that was not his only reason for getting close to me, and I started using a sharp tongued manner of speech. It could have been his intentions to exploit me from the start— but that might just be me over-analyzing things.
I glanced over to Kikuoka, who seemed distressed over the decision of placing yet another order, and opened my mouth after realizing that I should not let myself get caught in his pace.
"News has it that a huge deposit of rare metals was discovered at Sagami Bay, and the related big shots have organized a celebratory Oklahoma mixer dance. Don't be so troubled over just one cream puff."
These words caused Kikuoka to raise his head, blink a few times, and smile.
"Well, no matter the yield gained, because it is unrelated to my department, I do not believe we will benefit from it. I'll just bear with my hunger, for the sake of our economy."
The diplomat snapped the menu shut and I let out yet another sigh.
"Ok then, it is about time you tell me why you called me here. ...I bet it's just to investigate another virtual crime isn't it?"
"Oh, Kirito-kun saying it straight out really makes this easier."
After such a bold statement, Kikuoka took a briefcase from the chair next to him and pulled out a very thin tablet terminal.
—Yes, after all, this man used survivors of Japan's largest net crime, «The Sword Art Online Incident», like me as informants.
Normally, to investigate the origins of a crime, Public Safety would generally pay a fee for information provided by «Collaborators» and «Watchdogs», among other things, making it like a «Business Deal». If that were the case, then calling me out to eat cake like this could be seen as just «Business» with Kikuoka.
I really wanted to think of it that way, but this was the same man who had broken the rules to tell me which hospital Asuna was in, and that was a debt that I still owed him.
Without that information, I would have been delayed in finding Yuuki Asuna in the real world and as such, it may not have been possible to find out the devilish plots of Sugou Nobuyuki and rescue Asuna from his clutches.
As such, for the time being given the circumstances, I did not object to being Kikuoka's «Watchdog» very much. Although quite recently I have stopped using polite and courteous speech and started ordering the more expensive cakes.
Meanwhile, whether or not he was aware of that fact, my benefactor played around with his tablet terminal and said lazily:
"Weeell, about that, this time it's about the increase in the rate of virtual space crimes, you see..."
"Hmm. Specifically?"
"Let's see... Just this November more than 100 cases of virtual theft, property damage, and etc. were observed and filed. Moreover, there have been 13 cases in which VR game disputes have lead to real world manifestations with one incident leading to death... That one case had been quite a big incident so Kirito-kun must know about it already, someone made a replica western sword and swung it around Shinjuku Station slashing two people to death. Uhyaa, the blade was 1.2 meters long, and weighed 3.5 kg. How did he manage to swing that thing around?"
"It seemed like a hardcore player using drugs and hallucinating... Although looking at this one case alone doesn't help very much when put into a general perspective compared to all the other cases..."
"Indeed, in terms of the overall national crime rate, these barely amount to anything, but concluding from a myopic perspective it may be VRMMO games that breed such social unrest. However, as you had previously mentioned..."
"—VRMMO games do cause people to lower certain boundaries in reality. It is something even I recognize."
At that time, the waiter returned with silent footfalls and placed in front of me two plates of dessert and a cup of coffee.
"Would this be everything Sir?"
After a nod, he placed a bill with a scary figure face down on the edge of the table. I took a sip of the coffee that exuded a nutty aroma and continued our conversation.
"... As PKing is seen in most of these games as just another daily occurrence, it isn't impossible for such an environment to serve as a training ground for real world murders. Especially in this new genre of games, where cutting off a wrist leads to blood spurting out and slicing open a stomach results in internal organs spilling out. Above that, are also hardcore maniacs who would rather commit suicide than log out."
A throat was cleared from a nearby table with an interrupting 'ahem', to reveal two prim and proper women glaring daggers directed at me. I lowered my head, and continued in a quieter voice:
"Given such common daily occurrences, it isn't much of a mystery for some idiot to have brought back that practice into reality. I too, feel the need for some sort of counter-measures to be put into place, although the law would be nearly useless in such a case."
"Useless?"
"Useless."
With a golden spoon, I carefully skimmed off a thin layer of pink cream and cake, cautiously transporting it to my mouth as I thought to myself, that each spoonful was worth 100 yen. While savoring each delicious morsel as it literally melted in my mouth, I continued on our debate of savagery.
"...Not even if you closed off the network. Because the VRMMO networking server is relatively easy to set-up, no matter how much you ban it in Japan, users and traders will just move overseas."
"Hmm..."
Kikuoka's dignified gaze fell onto the table, and after a few seconds of thought, he opened his mouth.
"...Your mille-feuille looks good... may I have a bite?"
"..."
I directed my third sigh, along with my plate, towards Kikuoka. This career dignitary then proceeded to steal with great gusto, approximately 280 yen's worth of my mille-feuille, and stuffed his cheeks.
"But you know, Kirito-kun, I was just thinking... Why PK? Isn't getting along nicely with everyone else more fun than just killing them?"
"...You play ALO too, so you sho
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 1
" ยินดีต้อนรับ โต๊ะหนึ่ง ? "
เป็นบริกรโค้งคำนับด้วยความเคารพ ผมตอบกลับไปว่า ฉันกำลังมองหาใครบางคน แล้วกวาดดวงตาของฉันในพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลของคาเฟ่ .
จากหน้าต่างที่นั่งข้างใน ดัง และเปิดอกเสียงทันทีเรียกฉันมา .
" เฮ้ คิริโตะคุง ทางนี้ !
ดนตรีคลาสสิกสง่างามหมุนเวียนรอบพื้นที่รับประทานอาหารและต่ำเสียงสนทนาที่ถูกใจ เสียชีวิตลงภายในเสี้ยววินาทีที่ผมเข้ามา สายตาทุกคู่เพ่งเล็งมาที่ฉันกับการวิจารณ์ ใส่เสื้อหนังและกางเกงยีนส์เก่าของฉัน patched ประมาณ 80% ของร้าน - ชนชั้นสูงหญิงไปช้อปปิ้ง - ดูเหมือนจะรู้สึกว่าผมอยู่ในสถานที่ผิดผมรู้สึกไม่พอใจ เริ่มบวมขึ้นจากส่วนลึกภายใน ที่มีคนถามผมมาที่นี่ .
ถ้าเป็นหวานและมีเสน่ห์สาว ผมจะสามารถทนกับมันได้ แต่โชคร้ายที่มือโบกมือให้ฉัน เป็นผู้ชายใส่สูท ผมไม่อยากปกปิดความไม่พอใจของฉันและนั่งลงในเก้าอี้ประมาณกับโดซุน '
' เสียงพนักงานได้ชุมนุมที่ด้านข้างของฉันแสดงฉันมีแก้วเย็นของน้ำและผ้าขนหนูมือที่อบอุ่น พร้อมกับเมนู ผมหยิบฝาไม้และเครื่องหนังหรูหรา เสียงซันนี่แสดงออกมาเองจากข้ามโต๊ะ .
" ให้ผมเลี้ยงในครั้งนี้ ดังนั้น เพื่อสิ่งที่คุณต้องการ . "
" ฉันต้องแม้ว่าคุณไม่ได้พูดอย่างนั้น "
ฉันโต้กลับอย่างรวดเร็ว และเลื่อนสายตาลงเมนู น่า ,ของรายการ«ชูราคาถูกล่าสุด La Cr . ฉัน» [ 1 ] อยู่ในช่วง 1 , 200 เยน และเกือบจะสั่งกาแฟธรรมดาโดยบริสุทธิ์สะท้อน หลังจากที่จำได้ว่าชายผู้นี้เป็นข้าราชการเงินเดือนสูง และต้นทุนของความบันเทิงดังกล่าวจะครอบคลุมธุรกิจค่าใช้จ่าย โดยเสียภาษีเงินได้ยาก ผมเคยเกือบถูกสำหรับคนโง่ ๆเริ่มการสั่งซื้อ .
" อ๊า . . . . . . .ผมจะพาเฟต์ หรือ ช็ โกแลต . . . . . . . และ feuille ต่างหาก . . . . . . . และสุดท้าย เฮเซลนัทกาแฟ "
ฉันมีการจัดการที่จะพูดทั้งสั่งซื้อโดยไม่ต้องกัดลิ้นของฉันแม้จะมีความคิดอย่างไม่มีสิ่งที่ผมเพิ่งสั่ง ตัวเลือกเมนูเพิ่มได้ถึงสามพันเก้าร้อยเยน ฉันได้พิจารณาขอแค่แฮมเบอร์เกอร์และเขย่าโดยใช้ความแตกต่างกับสายกระเป๋าด้วย
." ดีมากครับ " บริกรซือ
[ 2 ] ฉะฉานจากไปของเขา และสุดท้าย หายใจ ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชาย เรียกว่า kikuoka seijirou ตามที่เขาเคยกินพุดดิ้ง ginormous ซ้อนกันขึ้นไปบนภูเขาจริงของครีมสด ใบหน้าของเขาเหมือนปกติของคุณ
จริงจังและเข้มงวดกับครูภาษาญี่ปุ่น แว่นตากรอบสีดำของเขาและมองเส้นผมหมาด แม้จะไม่ได้มองส่วนเขาเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลญี่ปุ่น เขาเป็นของกระทรวงกิจการภายในและการสื่อสารเทคโนโลยีเครือข่ายขั้นสูงที่สองแยกฝ่าย หรือที่เรียกว่า ภายในกระทรวง การจัดการเสมือนกระเป๋าภาคส่วนการจัดการเครือข่ายการสื่อสาร ; «กองเสมือน» .
ในคำอื่น ๆที่เขาตรวจสอบสถานะของความสับสนวุ่นวายในโลก VR ใหม่ ,ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ . . . . . . . หรืออาจเป็นแพะรับบาป ปกติแล้ว ผมจะรู้สึกไม่ดี ถ้าเขาถูกไล่ออกจากตำแหน่ง แต่ในความเป็นจริง ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้สูง .
มันคือโชคร้าย kikuoka ชิ ใครมีก็สูดดมสุดท้ายของพุดดิ้งเข้าปาก เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ความสุขที่ฉาบบนใบหน้าของเขา .
" นี่ คิริโตะคุงขอโทษที่เรียกเธอออกมากระทันหัน "
" ถ้าคุณรู้สึกสำนึกผิดแล้วคุณไม่ควรเรียกฉันไปกินซ่าในสถานที่แรก . "
" ครีมสด ที่นี่คือที่ที่ดีที่สุด บางทีฉันควรจะได้รับครีมพายในตอนนี้ . . . . . . . "
ในขณะที่เช็ดมือกับผ้าขนหนู ส้มหอม ผมถอนหายใจและกล่าวว่า :
" . . . . . . . และผมก็ไม่คิดว่าคุณมีสิทธิที่จะเรียกฉันว่า ' คิริโตะ "
'" มันโหดร้าย ~ ~ ไม่ใช่ผมคนแรก โดยด้านข้างของคุณเมื่อคุณตื่นขึ้นมาเมื่อปีที่แล้ว ?
ーโชคร้าย นั่นคือความจริง ตื่นขึ้นมาหลังจากหนี«เกม» คนแรกที่เข้าเยี่ยม kikuoka , ทำบ้าน ด้านตัวแทนของทีมนับวัด อยู่ข้างเตียง
กลับมาแล้ว , ฉันได้ใช้คำพูดที่สุภาพและอ่อนโยน เขามีท่าทางความหมายดีและดี ๆ ที่เกี่ยวข้องแต่ฉันก็รู้ว่านั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่เขาสนิทกับผม ผมเริ่มใช้คมปาก มารยาทในการพูด มันอาจจะเป็นความตั้งใจของเขาที่จะใช้ประโยชน์จากฉันตั้งแต่แรก แต่ที่อาจจะมาวิเคราะห์เรื่อง .
ผมมองไป kikuoka ที่ดูเหมือนเป็นทุกข์มากกว่าการตัดสินใจของการวางยังสั่งอีกและเปิดปากหลังจากรู้ตัวว่า ผมไม่ควรปล่อยให้ตัวเองถูกจับในจังหวะของเขา .
" มีข่าวว่าเงินฝากขนาดใหญ่ของโลหะที่ถูกค้นพบในอ่าวซะงะมิและเกี่ยวข้องกับภาพใหญ่ได้จัดเต้นผสมโอคลาโฮมาฉลอง . ไม่ต้องกลุ้มใจไปเพียงหนึ่งครีมพัฟ "
คำเหล่านี้ทำให้ kikuoka ยกหัวเขากระพริบตาสองสามครั้ง และรอยยิ้ม .
" เอ่อไม่ว่าผลที่ได้รับ เพราะมันไม่เกี่ยวกับแผนกของผม ผมไม่เชื่อว่าเราจะได้รับประโยชน์จากมัน ผมจะทนกับความหิวของฉันเพื่อประโยชน์ของเศรษฐกิจของเรา . "
นักการทูต snapped เมนูปิดและฉันปล่อยออกมาอีก เฮ้อ . .
" โอเคแล้ว มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเวลาที่คุณเรียกฉันมาที่นี่ทำไม . . . . . . . . ฉันว่ามันก็แค่การตรวจสอบอื่นเสมือนมันผิดมั้ย ?
" โอ้คิริโตะคุงพูดออกมาตรงๆ ทำให้มันง่ายขึ้น . "
หลังจากเช่นข้อความตัวหนา kikuoka เอากระเป๋าจากเก้าอี้ตัวข้างๆเขาและดึงออกสถานีแท็บเล็ตบางมาก .
- ใช่ หลังจากทั้งหมด ชายผู้นี้ได้ใช้ผู้รอดชีวิตของอาชญากรรมสุทธิของญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุด «ดาบศิลปะออนไลน์»เหตุการณ์ , เหมือนฉันเป็นผู้ให้ข้อมูล .
โดยปกติ ศึกษาต้นกำเนิดของอาชญากรรมความปลอดภัยของประชาชนโดยทั่วไป จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมสำหรับข้อมูล»จะจะ«« watchdogs และ»ในหมู่สิ่งอื่น ๆ ทำเหมือน«ธุรกิจ» . ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วเรียกฉันออกมากินเค้กแบบนี้อาจจะเห็นเป็นแค่«»ธุรกิจกับ kikuoka .
ฉันอยากคิดอย่างนั้น แต่นี้คือคนเดียวกันที่ได้ทำลายกฎบอกซึนะ โรงพยาบาลในและนั่นคือ หนี้ที่ผมยังติดค้างเขา
โดยไม่มีข้อมูลที่ผมจะได้รับล่าช้าในการหายูกิ นะในโลกจริงและเป็นเช่นนี้ , มันอาจเป็นไปไม่ได้ที่จะหา แปลงวายร้ายของโซโก โนบุยูกิ และกู้ภัย ซึนะ จากเงื้อมมือของเขา
เช่น เวลานี้ได้รับ สถานการณ์แบบนี้ ผมไม่ปฏิเสธว่าเป็น kikuoka เป็น«สุนัขเฝ้าบ้าน»มากแต่เมื่อเร็วๆนี้ผมได้หยุดการใช้คำพูดสุภาพและอ่อนโยนและเริ่มสั่งเค้กราคาแพงมากขึ้น .
ในขณะเดียวกัน หรือไม่เขาก็ตระหนักถึงความจริงว่า เจ้าประคุณเล่นรอบกับเทอร์มินัลแท็บเล็ตของเขาและกล่าวว่าขี้เกียจ :
" weeell เรื่องนั้น นี่มันเกี่ยวกับการเพิ่มอัตราของอาชญากรรมในพื้นที่ เสมือน คุณดู . . . . . . . "
" อืม . . . . . โดยเฉพาะ ?
" มาดูกัน . . . . . . .แค่พฤศจิกายนนี้มากกว่า 100 ราย เสมือนการโจรกรรม ทรัพย์สินเสียหาย และ ฯลฯ ที่พบ และยื่น นอกจากนี้ มี 13 ราย ซึ่ง VR ข้อพิพาทไปสู่การสำแดงเกม โลกจริงกับเหตุการณ์ที่นำไปสู่ความตาย . . . . . . . กรณีหนึ่งที่ได้รับค่อนข้างเรื่องใหญ่ดังนั้นคิริโตะคุงจะต้องรู้เกี่ยวกับมันแล้วมีใครบางคนทำแบบจําลองตะวันตกดาบและเหวี่ยงมันไปรอบ ๆสถานีชินจูกุเจ็บแสบ สอง คน ตาย uhyaa , ใบมีดยาว 1.2 เมตร และ หนัก 3.5 กิโลกรัม เขาจัดการเพื่อแกว่งที่รอบ ? "
" ดูเหมือนจะเป็นฮาร์ดคอร์ผู้เล่นใช้ยาเสพติดและเห็นภาพหลอน . . . . . . .ถึงแม้ว่ามองกรณีหนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่ได้ช่วยให้มากเมื่อใส่ลงในมุมมองทั่วไป เมื่อเปรียบเทียบกับทั้งหมดอื่น ๆ กรณี . . . . . . . "
" แน่นอน ในแง่ของภาพรวมอัตราอาชญากรรมแห่งชาติ เหล่านี้แทบจะไม่ได้อะไรเลย แต่สรุปจากมุมมองอยู่เสมอ มันอาจจะ vrmmo เกมสายพันธุ์ที่ไม่สงบทางสังคมเช่น อย่างไรก็ตาม เธอได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้ "
. . . . . . ." - vrmmo เกมส์ทำให้ประชาชนลดขอบเขตบางอย่างในความเป็นจริง มันเป็นสิ่งที่ฉันรับรู้ . "
ตอนนั้น บริกรกลับมาพร้อมกับ footfalls เงียบและวางไว้ตรงหน้าสองจานขนมและกาแฟหนึ่งถ้วย .
" นี้จะเป็นทุกอย่างครับ ? "
หลังจากพยักหน้า เขาวางบิล ด้วยตัวเลขที่น่ากลัวหน้าลงบนขอบโต๊ะฉันจิบกาแฟที่หอมมัน และยังคงเสน่ห์ของการสนทนาของเรา .
" . . . . . . . เป็น pking คือเห็นในส่วนใหญ่ของเกมเหล่านี้เป็นเพียงอีกที่เกิดขึ้นทุกวัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับสภาพแวดล้อมเช่นนี้จะใช้เป็นสนามฝึกสำหรับการฆาตกรรมโลกที่แท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบใหม่นี้ของเกมที่ตัดข้อมือนำไปสู่เลือดกระฉูดออกมาและ slicing เปิดท้องผลในอวัยวะภายในไหลออกมา ข้างต้นนั้น ยังมีคนบ้าฮาร์ดคอร์ที่อยากจะฆ่าตัวตายกว่าเข้าสู่ระบบออก . "
คอถูกหักล้างจากโต๊ะใกล้เคียงกับขัดจังหวะ ' อะแฮ่ม ' เผย 2 Prim และเหมาะสม กริชการจ้องมองผู้หญิงตรงมาที่ผม ผมก้มหน้า และต่อด้วยเสียงที่เงียบกว่า :
" จากเหตุการณ์ดังกล่าวทุกวัน ทั่วไป มันไม่มากของปริศนาสำหรับคนโง่ที่จะได้นำกลับไปปฏิบัติที่เป็นจริง ฉันก็รู้สึกว่าต้องการบางจัดเรียงของเคาน์เตอร์ - มาตรการที่จะใส่เข้าไปในสถานที่ แม้ว่ากฎหมายจะไร้ประโยชน์เกือบ ในกรณีเช่นนี้ "
" ไร้สาระ " ?
" ไร้ประโยชน์ "
กับช้อนทอง ผมค่อยๆตักออกชั้นบางของครีม ชมพู และ เค้กระวังการขนส่งมันปากของฉัน ฉันคิดกับตัวเองว่า ช้อนเดียวก็คุ้มค่า 100 เยน ในขณะที่ savoring แต่ละชิ้นมันหมายอร่อยละลายในปากของฉัน ฉันยังคงอภิปรายของความดุร้าย .
" . . . . . . . ต่อให้คุณปิดเครือข่าย เพราะ vrmmo เครือข่ายเซิร์ฟเวอร์จะค่อนข้างง่ายในการติดตั้ง ไม่ว่าเท่าไหร่ที่คุณบ้านในญี่ปุ่นผู้ใช้และผู้ค้าจะย้ายต่างประเทศ " .
" อืม . . . "
kikuoka เป็นผู้ดีจ้องล้มลงบนโต๊ะ และหลังจากไม่กี่วินาทีของความคิด เขาเปิดปากของเขา .
" . . . . . . . feuille Mille ของคุณดูดี . . . . . . . ขอกัด ?
" . . . . . . . " ผมกำกับ 3 ของฉันถอนหายใจพร้อมกับจานของฉันที่มีต่อ kikuoka . อาชีพ นี้ เจ้าหน้าที่ระดับสูงแล้วก็ขโมยด้วยความเอร็ดอร่อย ประมาณ 280 เยนมูลค่า feuille มิลของฉันและยัดแก้มของเขา .
" แต่คุณรู้ว่าคิริโตะคุง ฉันก็แค่คิด . . . . . . . ทำไม PK ? ไม่เข้ากันได้อย่างดีกับคนอื่นสนุกกว่าแค่ฆ่าพวกเขา ?
" . . . . . . . คุณเล่นคนเดียวเกินไป ดังนั้นคุณโช
" ยินดีต้อนรับ โต๊ะหนึ่ง ? "
เป็นบริกรโค้งคำนับด้วยความเคารพ ผมตอบกลับไปว่า ฉันกำลังมองหาใครบางคน แล้วกวาดดวงตาของฉันในพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลของคาเฟ่ .
จากหน้าต่างที่นั่งข้างใน ดัง และเปิดอกเสียงทันทีเรียกฉันมา .
" เฮ้ คิริโตะคุง ทางนี้ !
ดนตรีคลาสสิกสง่างามหมุนเวียนรอบพื้นที่รับประทานอาหารและต่ำเสียงสนทนาที่ถูกใจ เสียชีวิตลงภายในเสี้ยววินาทีที่ผมเข้ามา สายตาทุกคู่เพ่งเล็งมาที่ฉันกับการวิจารณ์ ใส่เสื้อหนังและกางเกงยีนส์เก่าของฉัน patched ประมาณ 80% ของร้าน - ชนชั้นสูงหญิงไปช้อปปิ้ง - ดูเหมือนจะรู้สึกว่าผมอยู่ในสถานที่ผิดผมรู้สึกไม่พอใจ เริ่มบวมขึ้นจากส่วนลึกภายใน ที่มีคนถามผมมาที่นี่ .
ถ้าเป็นหวานและมีเสน่ห์สาว ผมจะสามารถทนกับมันได้ แต่โชคร้ายที่มือโบกมือให้ฉัน เป็นผู้ชายใส่สูท ผมไม่อยากปกปิดความไม่พอใจของฉันและนั่งลงในเก้าอี้ประมาณกับโดซุน '
' เสียงพนักงานได้ชุมนุมที่ด้านข้างของฉันแสดงฉันมีแก้วเย็นของน้ำและผ้าขนหนูมือที่อบอุ่น พร้อมกับเมนู ผมหยิบฝาไม้และเครื่องหนังหรูหรา เสียงซันนี่แสดงออกมาเองจากข้ามโต๊ะ .
" ให้ผมเลี้ยงในครั้งนี้ ดังนั้น เพื่อสิ่งที่คุณต้องการ . "
" ฉันต้องแม้ว่าคุณไม่ได้พูดอย่างนั้น "
ฉันโต้กลับอย่างรวดเร็ว และเลื่อนสายตาลงเมนู น่า ,ของรายการ«ชูราคาถูกล่าสุด La Cr . ฉัน» [ 1 ] อยู่ในช่วง 1 , 200 เยน และเกือบจะสั่งกาแฟธรรมดาโดยบริสุทธิ์สะท้อน หลังจากที่จำได้ว่าชายผู้นี้เป็นข้าราชการเงินเดือนสูง และต้นทุนของความบันเทิงดังกล่าวจะครอบคลุมธุรกิจค่าใช้จ่าย โดยเสียภาษีเงินได้ยาก ผมเคยเกือบถูกสำหรับคนโง่ ๆเริ่มการสั่งซื้อ .
" อ๊า . . . . . . .ผมจะพาเฟต์ หรือ ช็ โกแลต . . . . . . . และ feuille ต่างหาก . . . . . . . และสุดท้าย เฮเซลนัทกาแฟ "
ฉันมีการจัดการที่จะพูดทั้งสั่งซื้อโดยไม่ต้องกัดลิ้นของฉันแม้จะมีความคิดอย่างไม่มีสิ่งที่ผมเพิ่งสั่ง ตัวเลือกเมนูเพิ่มได้ถึงสามพันเก้าร้อยเยน ฉันได้พิจารณาขอแค่แฮมเบอร์เกอร์และเขย่าโดยใช้ความแตกต่างกับสายกระเป๋าด้วย
." ดีมากครับ " บริกรซือ
[ 2 ] ฉะฉานจากไปของเขา และสุดท้าย หายใจ ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชาย เรียกว่า kikuoka seijirou ตามที่เขาเคยกินพุดดิ้ง ginormous ซ้อนกันขึ้นไปบนภูเขาจริงของครีมสด ใบหน้าของเขาเหมือนปกติของคุณ
จริงจังและเข้มงวดกับครูภาษาญี่ปุ่น แว่นตากรอบสีดำของเขาและมองเส้นผมหมาด แม้จะไม่ได้มองส่วนเขาเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลญี่ปุ่น เขาเป็นของกระทรวงกิจการภายในและการสื่อสารเทคโนโลยีเครือข่ายขั้นสูงที่สองแยกฝ่าย หรือที่เรียกว่า ภายในกระทรวง การจัดการเสมือนกระเป๋าภาคส่วนการจัดการเครือข่ายการสื่อสาร ; «กองเสมือน» .
ในคำอื่น ๆที่เขาตรวจสอบสถานะของความสับสนวุ่นวายในโลก VR ใหม่ ,ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ . . . . . . . หรืออาจเป็นแพะรับบาป ปกติแล้ว ผมจะรู้สึกไม่ดี ถ้าเขาถูกไล่ออกจากตำแหน่ง แต่ในความเป็นจริง ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้สูง .
มันคือโชคร้าย kikuoka ชิ ใครมีก็สูดดมสุดท้ายของพุดดิ้งเข้าปาก เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ความสุขที่ฉาบบนใบหน้าของเขา .
" นี่ คิริโตะคุงขอโทษที่เรียกเธอออกมากระทันหัน "
" ถ้าคุณรู้สึกสำนึกผิดแล้วคุณไม่ควรเรียกฉันไปกินซ่าในสถานที่แรก . "
" ครีมสด ที่นี่คือที่ที่ดีที่สุด บางทีฉันควรจะได้รับครีมพายในตอนนี้ . . . . . . . "
ในขณะที่เช็ดมือกับผ้าขนหนู ส้มหอม ผมถอนหายใจและกล่าวว่า :
" . . . . . . . และผมก็ไม่คิดว่าคุณมีสิทธิที่จะเรียกฉันว่า ' คิริโตะ "
'" มันโหดร้าย ~ ~ ไม่ใช่ผมคนแรก โดยด้านข้างของคุณเมื่อคุณตื่นขึ้นมาเมื่อปีที่แล้ว ?
ーโชคร้าย นั่นคือความจริง ตื่นขึ้นมาหลังจากหนี«เกม» คนแรกที่เข้าเยี่ยม kikuoka , ทำบ้าน ด้านตัวแทนของทีมนับวัด อยู่ข้างเตียง
กลับมาแล้ว , ฉันได้ใช้คำพูดที่สุภาพและอ่อนโยน เขามีท่าทางความหมายดีและดี ๆ ที่เกี่ยวข้องแต่ฉันก็รู้ว่านั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่เขาสนิทกับผม ผมเริ่มใช้คมปาก มารยาทในการพูด มันอาจจะเป็นความตั้งใจของเขาที่จะใช้ประโยชน์จากฉันตั้งแต่แรก แต่ที่อาจจะมาวิเคราะห์เรื่อง .
ผมมองไป kikuoka ที่ดูเหมือนเป็นทุกข์มากกว่าการตัดสินใจของการวางยังสั่งอีกและเปิดปากหลังจากรู้ตัวว่า ผมไม่ควรปล่อยให้ตัวเองถูกจับในจังหวะของเขา .
" มีข่าวว่าเงินฝากขนาดใหญ่ของโลหะที่ถูกค้นพบในอ่าวซะงะมิและเกี่ยวข้องกับภาพใหญ่ได้จัดเต้นผสมโอคลาโฮมาฉลอง . ไม่ต้องกลุ้มใจไปเพียงหนึ่งครีมพัฟ "
คำเหล่านี้ทำให้ kikuoka ยกหัวเขากระพริบตาสองสามครั้ง และรอยยิ้ม .
" เอ่อไม่ว่าผลที่ได้รับ เพราะมันไม่เกี่ยวกับแผนกของผม ผมไม่เชื่อว่าเราจะได้รับประโยชน์จากมัน ผมจะทนกับความหิวของฉันเพื่อประโยชน์ของเศรษฐกิจของเรา . "
นักการทูต snapped เมนูปิดและฉันปล่อยออกมาอีก เฮ้อ . .
" โอเคแล้ว มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเวลาที่คุณเรียกฉันมาที่นี่ทำไม . . . . . . . . ฉันว่ามันก็แค่การตรวจสอบอื่นเสมือนมันผิดมั้ย ?
" โอ้คิริโตะคุงพูดออกมาตรงๆ ทำให้มันง่ายขึ้น . "
หลังจากเช่นข้อความตัวหนา kikuoka เอากระเป๋าจากเก้าอี้ตัวข้างๆเขาและดึงออกสถานีแท็บเล็ตบางมาก .
- ใช่ หลังจากทั้งหมด ชายผู้นี้ได้ใช้ผู้รอดชีวิตของอาชญากรรมสุทธิของญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุด «ดาบศิลปะออนไลน์»เหตุการณ์ , เหมือนฉันเป็นผู้ให้ข้อมูล .
โดยปกติ ศึกษาต้นกำเนิดของอาชญากรรมความปลอดภัยของประชาชนโดยทั่วไป จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมสำหรับข้อมูล»จะจะ«« watchdogs และ»ในหมู่สิ่งอื่น ๆ ทำเหมือน«ธุรกิจ» . ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วเรียกฉันออกมากินเค้กแบบนี้อาจจะเห็นเป็นแค่«»ธุรกิจกับ kikuoka .
ฉันอยากคิดอย่างนั้น แต่นี้คือคนเดียวกันที่ได้ทำลายกฎบอกซึนะ โรงพยาบาลในและนั่นคือ หนี้ที่ผมยังติดค้างเขา
โดยไม่มีข้อมูลที่ผมจะได้รับล่าช้าในการหายูกิ นะในโลกจริงและเป็นเช่นนี้ , มันอาจเป็นไปไม่ได้ที่จะหา แปลงวายร้ายของโซโก โนบุยูกิ และกู้ภัย ซึนะ จากเงื้อมมือของเขา
เช่น เวลานี้ได้รับ สถานการณ์แบบนี้ ผมไม่ปฏิเสธว่าเป็น kikuoka เป็น«สุนัขเฝ้าบ้าน»มากแต่เมื่อเร็วๆนี้ผมได้หยุดการใช้คำพูดสุภาพและอ่อนโยนและเริ่มสั่งเค้กราคาแพงมากขึ้น .
ในขณะเดียวกัน หรือไม่เขาก็ตระหนักถึงความจริงว่า เจ้าประคุณเล่นรอบกับเทอร์มินัลแท็บเล็ตของเขาและกล่าวว่าขี้เกียจ :
" weeell เรื่องนั้น นี่มันเกี่ยวกับการเพิ่มอัตราของอาชญากรรมในพื้นที่ เสมือน คุณดู . . . . . . . "
" อืม . . . . . โดยเฉพาะ ?
" มาดูกัน . . . . . . .แค่พฤศจิกายนนี้มากกว่า 100 ราย เสมือนการโจรกรรม ทรัพย์สินเสียหาย และ ฯลฯ ที่พบ และยื่น นอกจากนี้ มี 13 ราย ซึ่ง VR ข้อพิพาทไปสู่การสำแดงเกม โลกจริงกับเหตุการณ์ที่นำไปสู่ความตาย . . . . . . . กรณีหนึ่งที่ได้รับค่อนข้างเรื่องใหญ่ดังนั้นคิริโตะคุงจะต้องรู้เกี่ยวกับมันแล้วมีใครบางคนทำแบบจําลองตะวันตกดาบและเหวี่ยงมันไปรอบ ๆสถานีชินจูกุเจ็บแสบ สอง คน ตาย uhyaa , ใบมีดยาว 1.2 เมตร และ หนัก 3.5 กิโลกรัม เขาจัดการเพื่อแกว่งที่รอบ ? "
" ดูเหมือนจะเป็นฮาร์ดคอร์ผู้เล่นใช้ยาเสพติดและเห็นภาพหลอน . . . . . . .ถึงแม้ว่ามองกรณีหนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่ได้ช่วยให้มากเมื่อใส่ลงในมุมมองทั่วไป เมื่อเปรียบเทียบกับทั้งหมดอื่น ๆ กรณี . . . . . . . "
" แน่นอน ในแง่ของภาพรวมอัตราอาชญากรรมแห่งชาติ เหล่านี้แทบจะไม่ได้อะไรเลย แต่สรุปจากมุมมองอยู่เสมอ มันอาจจะ vrmmo เกมสายพันธุ์ที่ไม่สงบทางสังคมเช่น อย่างไรก็ตาม เธอได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้ "
. . . . . . ." - vrmmo เกมส์ทำให้ประชาชนลดขอบเขตบางอย่างในความเป็นจริง มันเป็นสิ่งที่ฉันรับรู้ . "
ตอนนั้น บริกรกลับมาพร้อมกับ footfalls เงียบและวางไว้ตรงหน้าสองจานขนมและกาแฟหนึ่งถ้วย .
" นี้จะเป็นทุกอย่างครับ ? "
หลังจากพยักหน้า เขาวางบิล ด้วยตัวเลขที่น่ากลัวหน้าลงบนขอบโต๊ะฉันจิบกาแฟที่หอมมัน และยังคงเสน่ห์ของการสนทนาของเรา .
" . . . . . . . เป็น pking คือเห็นในส่วนใหญ่ของเกมเหล่านี้เป็นเพียงอีกที่เกิดขึ้นทุกวัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับสภาพแวดล้อมเช่นนี้จะใช้เป็นสนามฝึกสำหรับการฆาตกรรมโลกที่แท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบใหม่นี้ของเกมที่ตัดข้อมือนำไปสู่เลือดกระฉูดออกมาและ slicing เปิดท้องผลในอวัยวะภายในไหลออกมา ข้างต้นนั้น ยังมีคนบ้าฮาร์ดคอร์ที่อยากจะฆ่าตัวตายกว่าเข้าสู่ระบบออก . "
คอถูกหักล้างจากโต๊ะใกล้เคียงกับขัดจังหวะ ' อะแฮ่ม ' เผย 2 Prim และเหมาะสม กริชการจ้องมองผู้หญิงตรงมาที่ผม ผมก้มหน้า และต่อด้วยเสียงที่เงียบกว่า :
" จากเหตุการณ์ดังกล่าวทุกวัน ทั่วไป มันไม่มากของปริศนาสำหรับคนโง่ที่จะได้นำกลับไปปฏิบัติที่เป็นจริง ฉันก็รู้สึกว่าต้องการบางจัดเรียงของเคาน์เตอร์ - มาตรการที่จะใส่เข้าไปในสถานที่ แม้ว่ากฎหมายจะไร้ประโยชน์เกือบ ในกรณีเช่นนี้ "
" ไร้สาระ " ?
" ไร้ประโยชน์ "
กับช้อนทอง ผมค่อยๆตักออกชั้นบางของครีม ชมพู และ เค้กระวังการขนส่งมันปากของฉัน ฉันคิดกับตัวเองว่า ช้อนเดียวก็คุ้มค่า 100 เยน ในขณะที่ savoring แต่ละชิ้นมันหมายอร่อยละลายในปากของฉัน ฉันยังคงอภิปรายของความดุร้าย .
" . . . . . . . ต่อให้คุณปิดเครือข่าย เพราะ vrmmo เครือข่ายเซิร์ฟเวอร์จะค่อนข้างง่ายในการติดตั้ง ไม่ว่าเท่าไหร่ที่คุณบ้านในญี่ปุ่นผู้ใช้และผู้ค้าจะย้ายต่างประเทศ " .
" อืม . . . "
kikuoka เป็นผู้ดีจ้องล้มลงบนโต๊ะ และหลังจากไม่กี่วินาทีของความคิด เขาเปิดปากของเขา .
" . . . . . . . feuille Mille ของคุณดูดี . . . . . . . ขอกัด ?
" . . . . . . . " ผมกำกับ 3 ของฉันถอนหายใจพร้อมกับจานของฉันที่มีต่อ kikuoka . อาชีพ นี้ เจ้าหน้าที่ระดับสูงแล้วก็ขโมยด้วยความเอร็ดอร่อย ประมาณ 280 เยนมูลค่า feuille มิลของฉันและยัดแก้มของเขา .
" แต่คุณรู้ว่าคิริโตะคุง ฉันก็แค่คิด . . . . . . . ทำไม PK ? ไม่เข้ากันได้อย่างดีกับคนอื่นสนุกกว่าแค่ฆ่าพวกเขา ?
" . . . . . . . คุณเล่นคนเดียวเกินไป ดังนั้นคุณโช
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันว่างแค่ตอนกลางวัน
- Increased
- อาการไข้ดีขึ้น
- ฉันคิดถึงยาย
- The Effect of Various Probiotic Strains
- เตรียมตัวไปเที่ยวเชียงราย
- And he's who you love, right? haha
- มีความหมายว่า
- คุณมีอะไรจะพูดอีกมั๊ย
- Hi my name is Duran,i am a teacher in a
- Why stop
- ฉันอยากได้รูปภาพใหม่.. ไว้ถ้าคุณกลับบ้าน
- ฉันได้ให้คนสวนมาตัดต้นไม้ให้กับคุณ และคุ
- เตือน
- รณรงค์
- ฉันจะรอดู
- guess I have to wash her head
- In this study, the PRECEDE model was emp
- มันสมเหตุสมผลหรือไม่ ที่ฉันต้องออกใบสั่ง
- The request for payment of debt in the r
- Traditionally, the ceremony According to
- เครื่องล้างตะกร้า
- PTherefore, in order to insure the accur
- ฉันเกลียดแม่
