for example, the tuks tuks in touri

for example, the tuks tuks in tourist central: the drivers want 150 baht for a journey that would cost 50 in a taxi. One-time visitors don’t know any different and often pay for the novelty of riding in these freaks of automobilia. But when you’ve lived in Bangkok for a while, and you know that they should be charging you about 40 baht, it gets kind of annoying. The problem is, no matter how long you stay here, you will always have “round eyes and a big nose” and unless we wear a t-shirt that proclaims: “I’ve lived here for over two years” – we remain tourists in their eyes.
This double-pricing system shows the amazing short-sightedness of Thai people: charge me double and I’ll never do business with you again; treat me with respect and I’ll become a regular, devoted customer. The other day, I went to a new street vendor to buy food because my usual place was closed. I ordered two dishes that I know cost 30 baht from anywhere else and the woman charged me ninety. No big deal. I paid. Didn’t complain . . . and I’ll never go there again. It wasn’t so much theprice, it was the principal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างเช่นรถตุ๊กตุ๊กในการท่องเที่ยวภาคกลาง: ไดรเวอร์ต้องการ 150 บาทสำหรับการเดินทางที่จะเสียค่าใช้จ่ายที่ 50 ในรถแท็กซี่ ผู้เข้าชมเพียงครั้งเดียวไม่ทราบใด ๆ ที่แตกต่างกันและมักจะจ่ายสำหรับความแปลกใหม่ของการขี่ในประหลาดเหล่านี้จาก automobilia แต่เมื่อคุณได้อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯในขณะที่และคุณรู้ว่าพวกเขาควรจะได้รับการเรียกเก็บเงินประมาณ 40 บาทจะได้รับชนิดที่น่ารำคาญ ปัญหาคือไม่ว่าวิธีการระยะเวลาที่คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้คุณมักจะมี "ดวงตากลมและจมูกใหญ่" และถ้าเราสวมใส่เสื้อยืดประกาศว่า: "ฉันเคยอาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่าสองปีที่ผ่านมา" - เรายังคงนักท่องเที่ยวในสายตาของพวกเขา
สองระบบนี้แสดงให้เห็นถึงการกำหนดราคาที่น่าตื่นตาตื่นใจสายตาสั้นสั้นของคนไทย: เรียกเก็บฉันคู่และฉันจะไม่ทำธุรกิจกับคุณอีกครั้ง; ปฏิบัติกับฉันด้วยความเคารพและฉันจะกลายเป็นปกติ,ลูกค้าอุทิศ วันอื่น ๆ ผมไปถนนขายใหม่เพื่อซื้ออาหารเพราะสถานที่ตามปกติของฉันถูกปิด ผมสั่งสองจานที่ฉันรู้ค่าใช้จ่าย 30 บาทจากที่ใดก็ได้อื่นและผู้หญิงที่เรียกเก็บฉันเก้าสิบ ไม่มีเรื่องใหญ่ ฉันจ่ายเงิน ไม่บ่น . . และฉันจะไม่ไปที่นั่นอีกครั้ง มันไม่ได้ theprice มากมันเป็นหลัก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่าง เที่ยวแหล่งท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวภาคกลาง: ไดรเวอร์ต้อง 150 บาท สำหรับการเดินทางที่จะมีต้นทุน 50 ในรถแท็กซี่ นักท่องเที่ยวขาจรไม่รู้แตกต่างกันได้ และนวัตกรรมการขี่ใน freaks ของ automobilia เหล่านี้มักจะจ่าย แต่เมื่อคุณได้อาศัยอยู่ในกรุงเทพในขณะ และคุณรู้ว่า พวกเขาควรจะชาร์จคุณประมาณ 40 บาท มันจะน่ารำคาญประเภท ปัญหาคือ ไม่นานคุณอยู่ที่นี่ คุณจะมี "รอบตาและจมูกใหญ่" และ ถ้าเราใส่เสื้อยืดที่ proclaims: "ผมได้อยู่ที่นี่สองปี" – เรายังคงมีนักท่องเที่ยวในสายตาของพวกเขา.
นี้ราคาสองระบบแสดง sightedness สั้นที่ตื่นตาตื่นใจของคนไทย: ฉันคิดคู่ และผมจะไม่เคยทำธุรกิจกับคุณอีกครั้ง รักษาฉัน ด้วยความเคารพ และจะเป็นปกติ เพื่อรองรับลูกค้า วันอื่น ๆ ฉันไปกับถนนใหม่จะซื้ออาหารได้เนื่องจากตำแหน่งปกติของฉันถูกปิด ผมสั่งจานที่สองที่ฉันรู้ว่า ต้นทุน 30 บาท จากที่ใดและหญิงคิดฉัน ninety ไม่มีไร ฉันจ่าย ไม่ได้บ่น... และฉันจะไม่ไปที่นั่นอีกครั้ง มันไม่ได้ theprice มาก มันเป็นหลักการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างเช่นที่ตรา Better ตรา Better ในศูนย์กลางของการท่องเที่ยวไดรเวอร์ที่ต้องการ 150 บาทสำหรับการเดินทางที่จะเสียค่าใช้จ่าย 50 ในรถแท็กซี่ นักท่องเที่ยวหนึ่ง - เวลาไม่รู้ว่าที่แตกต่างกันและมักจะแบบเสียค่าบริการเมื่อรับชมสำหรับความแปลกใหม่ของการขี่ในสะกดเหล่านี้ของ automobilia แต่เมื่อคุณได้ใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯสำหรับในขณะที่และคุณรู้ว่าพวกเขาควรจะได้รับการชาร์จไฟประมาณ 40 บาทได้รับชนิดของน่ารำคาญ ปัญหานี้คือไม่ว่าจะเป็นระยะเวลาที่คุณอยู่ที่นี่คุณจะได้มี"ดวงตาและจมูกขนาดใหญ่ที่"และเว้นแต่เราจะสวมใส่เสื้อที่อ้าง"ผมได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่สำหรับสองปีกว่า"เรายังคงอยู่นักท่องเที่ยวในสายตาของตน.
ดับเบิลคลิกที่ระบบนี้จะแสดงการตั้งราคาน่ามหัศจรรย์ใจในระยะทางสั้นๆเพื่อไป - มีสายตา(เช่นนั้นเช่นนี้)ของคนไทยอยู่เสมอผมคิดแบบเตียงนอนเดี่ยวขนาดใหญ่และผมจะไม่เคยทำธุรกิจร่วมกับคุณอีกครั้งปฏิบัติกับผมด้วยความเคารพและผมจะกลายเป็นปกติลูกค้าอุทิศ. วันอื่นๆที่ผมไปให้กับผู้ขายถนนใหม่เพื่อซื้ออาหารตามปกติเพราะเป็นของผมก็คือปิด ผมสั่งอาหารที่สองผมรู้ว่าต้นทุน 30 บาทจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้วและผู้หญิงคนนั้นกำชับให้เราเก้าสิบ ข้อตกลงขนาดใหญ่ที่ ผมได้จ่ายเงิน ไม่บ่นสักคำ .... และผมจะไม่เคยไปที่นั่นอีกครั้ง มันไม่ใช่ theprice มันจึงเป็นหลัก.