In a porous agglomerate, such as pe

In a porous agglomerate, such as pellets, three separate phases can be distinguished:
water, air and the solid material from the particles. These particles can be held together
by liquid necking. The force of the bond is dependent on the surface tension (Ap) of the
binding liquid y (N m- ’ >, and the radius ( r) of the neighbouring particle (m> (Rumpf,
1958). The binding pressure of the bond (Nl is given by the equation of Laplace
Ap = 2 X (y/r), in the case where the radii of the neighbouring particles are equal. In
pelleted feeds this is normally not the case, since milling induces a particle size
distribution (with subsequent larger and smaller particles) of the diet ingredients. From
the above equation it can be easily derived that with decreasing radius of the particles,
binding strength becomes higher. This is in line with the generally accepted principle
that with finer grind, better pellets are produced (Payne, 1978). The binding agent
(water) between the different particles can be redistributed around the particles without
loss of the established bond. Elevated temperatures cause redistribution of water via
evaporation and condensation and this will increase the mobility of water between
particles (Friedrich and Robohm, 1968). In the case where pellets’ moisture level is
decreasing, then the moisture bridges will shrink and total binding forces will decrease
due to a smaller number of moisture bridges. However, force per bond will increase
since water in the larger capillaries is evaporated first. Subsequently, it follows that the
remaining water establishes bonds between smaller particles. From the equation given it
follows that binding force between neighbouring particles is stronger with decreasing
radius. In the case where large quantities of water fill all pores, there will be a two-phase
system of water and particles, with no capillary force present to maintain structure in the
pellet. It is shown by Knacke and Pohl(1959) that an optimum exists in binding strength
of clay agglomerates depending on the amount and surface tension of the water added.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในแบบ porous จับเป็นก้อน เช่นขี้ ระยะสามแยกสามารถโดดเด่น:น้ำ อากาศ และวัสดุจากอนุภาคในของแข็ง อนุภาคเหล่านี้สามารถจัดเข้าด้วยกันโดย necking เหลว แรงของพันธบัตรจะขึ้นอยู่กับแรงตึงผิว (Ap) ของการผูกเหลว y (N m- ' > และรัศมี (r) ของอนุภาคเพื่อน (m > (Rumpf1958) ความดันรวมของตราสารหนี้ (Nl ถูกกำหนด โดยสมการของลาปลาสAp = 2 X (y/r), ในกรณีเท่ากับรัศมีของอนุภาคเพื่อน ในเนื้อหาสรุป pelleted เป็นไม่กรณีนี้ เนื่องจากสีมีขนาดอนุภาคที่แท้จริงกระจาย (ด้วยต่อมามีขนาดใหญ่ และขนาดเล็กอนุภาค) ของส่วนผสมอาหาร จากสมการข้างต้นก็สามารถมาที่กับรัศมีของอนุภาค ลดลงผูกความแข็งแรงจะสูง นี่คือ โดยหลักการทั่วไปว่า มีมันปลีกย่อย ขี้ดีกว่าผลิต (Payne, 1978) ตัวแทนการผูก(น้ำ) ระหว่างที่แตกต่างกันสามารถถูก redistributed อนุภาคอนุภาคโดยทั่วขาดทุนของตราสารหนี้ขึ้น อุณหภูมิสูงขึ้นทำให้ซอร์สของน้ำผ่านระเหย และควบแน่น และนี้จะเพิ่มการเคลื่อนไหวของน้ำระหว่างอนุภาค (ฟรีดริชและ Robohm, 1968) ในกรณีที่ระดับความชื้นของขี้เป็นลด สะพานความชื้นจะหด แล้วกองกำลังรวมรวมจะลดลงเนื่องจากตัวเลขขนาดเล็กของสะพานความชื้น อย่างไรก็ตาม แรงต่อตราสารหนี้จะเพิ่มขึ้นเนื่องจากน้ำในเส้นเลือดฝอยใหญ่หายไปก่อน ในเวลาต่อมา เป็นไปตามที่การเหลือ น้ำสร้างพันธบัตรระหว่างอนุภาคขนาดเล็ก จากสมการที่กำหนดให้ได้ดังต่อไปนี้ว่าผูกแรงระหว่างอนุภาคประเทศแข็งแกร่ง ด้วยการลดรัศมี ในกรณีที่ปริมาณมากน้ำใส่รูขุมขนทั้งหมด จะมีการ two-phaseระบบน้ำและอนุภาค มีแรงไม่บังคับให้รักษาโครงสร้างในการเม็ด แสดง โดย Knacke และ Pohl(1959) ที่เหมาะสมมีอยู่ในความผูกพันของ agglomerates ดินยอดและแรงตึงผิวของน้ำที่เพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการจับเป็นก้อนที่มีรูพรุนเช่นเม็ดสามขั้นตอนที่แยกต่างหากสามารถโดดเด่น:
น้ำอากาศและวัสดุที่เป็นของแข็งจากอนุภาค
อนุภาคเหล่านี้สามารถจัดขึ้นร่วมกันโดยสภาพคล่องคอ แรงของพันธบัตรจะขึ้นอยู่กับแรงตึงผิว (AP)
ของผลผูกพันของเหลวY (ยังไม่มี m- '> และรัศมี (r) ของอนุภาคที่อยู่ใกล้เคียง (m> (Rumpf,
1958). ความดันที่มีผลผูกพันของ พันธบัตร (Nl จะได้รับจากสมการของ Laplace
Ap = 2 X (y / R) ในกรณีที่รัศมีของอนุภาคที่อยู่ใกล้เคียงที่มีเท่าเทียมกัน. ในเม็ดฟีดนี้เป็นปกติกรณีที่ไม่เนื่องจากการกัดก่อให้เกิดการมีขนาดอนุภาคกระจาย(ที่มีตามมาอนุภาคขนาดใหญ่และขนาดเล็ก) ของส่วนผสมอาหาร. จากสมการข้างต้นก็สามารถมาได้อย่างง่ายดายที่มีรัศมีลดลงของอนุภาคที่มีผลผูกพันความแข็งแรงจะกลายเป็นที่สูงขึ้น. นี้เป็นไปตามหลักการที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ามีการบดปลีกย่อยที่ดีกว่าเม็ดมีการผลิต (เพน 1978). ตัวแทนที่มีผลผูกพัน(น้ำ) ระหว่างอนุภาคแตกต่างกันสามารถแจกจ่ายรอบอนุภาคโดยไม่มีการสูญเสียของพันธบัตรที่จัดตั้งขึ้น. เมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นทำให้เกิดการกระจายของน้ำผ่านการระเหยและควบแน่นและนี้จะเพิ่มการเคลื่อนไหวของน้ำระหว่างอนุภาค(ฟรีดริชและ Robohm, 1968) ในกรณีที่ระดับความชื้นเม็ด 'จะลดลงแล้วสะพานความชื้นจะหดตัวและกองกำลังที่มีผลผูกพันรวมจะลดลงเนื่องจากจำนวนที่มีขนาดเล็กสะพานความชื้น อย่างไรก็ตามแรงต่อพันธบัตรจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากน้ำในเส้นเลือดฝอยที่มีขนาดใหญ่จะระเหยเป็นครั้งแรก ต่อจากนั้นก็ต่อว่าน้ำที่เหลือกำหนดพันธบัตรระหว่างอนุภาคที่มีขนาดเล็ก จากสมการให้มันตามที่ผูกพันแรงระหว่างอนุภาคจะแข็งแกร่งใกล้เคียงกับการลดรัศมี ในกรณีที่ปริมาณน้ำขนาดใหญ่เติมเต็มรูขุมขนทุกคนจะมีสองเฟสระบบน้ำและอนุภาคด้วยแรงไม่มีเส้นเลือดฝอยในปัจจุบันในการรักษาโครงสร้างในเม็ด มันแสดงให้เห็นโดย Knacke และโพห์ล (1959) ที่ดีที่สุดที่มีอยู่ในผลผูกพันความแข็งแรงของดินagglomerates ขึ้นอยู่กับปริมาณและแรงตึงผิวของน้ำเพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรูพรุนหินภูเขาไฟ เช่นเม็ดสามเฟส แยก สามารถแยกแยะ :
น้ำอากาศและวัสดุที่เป็นของแข็งจากอนุภาค อนุภาคเหล่านี้สามารถจะจัดขึ้นกัน
โดยของเหลวคอ . พลังของพันธบัตรจะขึ้นอยู่กับความตึงผิว ( AP ) ของ
ผูกเหลว Y ( M - ' > และรัศมี ( r ) ของประเทศอนุภาค ( M > ( รัมป์ฟ
, 1958 )ความดันรวมของพันธบัตร ( NL ได้รับจากสมการลาปลาซ
AP = 2 x ( y / R ) ในกรณีที่รัศมีใกล้เคียงอนุภาคเท่ากัน ตัวนี้เป็นปกติใน
เม็ดไม่กรณี ตั้งแต่โม่ ทำให้ขนาดของอนุภาค การกระจาย (
ตามมาขนาดใหญ่และขนาดเล็กอนุภาคของอาหารส่วนผสม
จากข้างต้นสมการมันสามารถได้อย่างง่ายดายได้รับที่ลดลง รัศมีของอนุภาค
binding strength จะสูงกว่า นี้จะสอดคล้องกับหลักการที่ยอมรับโดยทั่วไป
กับปลีกย่อยบดเม็ดกว่าจะผลิต ( เพย์น , 1978 ) ตัวแทนผูกพัน
( น้ำ ) ระหว่างอนุภาคที่แตกต่างกันสามารถแจกจ่ายรอบอนุภาคโดยไม่
การสูญเสียก่อตั้งพันธบัตรยกระดับอุณหภูมิทำให้การกระจายของน้ำผ่าน
การระเหยและการควบแน่น และนี้จะเพิ่มความคล่องตัวของน้ำระหว่างอนุภาค ( ฟรีดริช และ robohm
, 1968 ) ในกรณีที่เม็ดระดับความชื้นลดความชื้น
แล้วสะพานจะหดตัวและการผูกรวมกําลังจะลดลง
เนื่องจากจำนวนเล็ก ๆของสะพาน ความชื้น อย่างไรก็ตาม แรงต่อพันธบัตรจะเพิ่มขึ้น
เนื่องจากน้ำในหลอดเลือดขนาดใหญ่เป็นงวดแรก ต่อมาก็ตามที่
เหลือน้ำสร้างพันธะระหว่างอนุภาคที่มีขนาดเล็ก จากสมการให้
ตามแรงยึดเหนี่ยวระหว่างอนุภาคใกล้เคียงแข็งแกร่งลดลง
รัศมี ในกรณีที่ปริมาณขนาดใหญ่ของน้ำเต็มรู จะมี 2
ระบบของอนุภาคน้ำและไม่มีฝอยบังคับปัจจุบันรักษาโครงสร้างใน
เม็ด มันจะแสดงโดย knacke และโพล ( 1959 ) ที่เหมาะสมมีอยู่ในการจับตัวแข็งของดินรวม
ขึ้นอยู่กับปริมาณและแรงตึงผิวของน้ำเพิ่ม