Every day, all across the nation, a

Every day, all across the nation, as many as 1 in 4 children refuse to go to school. But while the reasons can range from a looming test to an ill-placed pimple, “school refusal,” formerly known as school phobia, is an actual anxiety-based disorder. Surprisingly, school refusal is more prevalent than some better known child disorders like ADHD, but, because many children are vague in their complaints and unable to verbalize what's making them anxious, it's sometimes dismissed as typical childhood willfulness. However, the effects of recurring school refusal can be far-reaching for your child's education.
So, where's the line between what's normal and what's not? "You need to look at whether it's affecting the child or family's daily functioning," explains Christopher Kearney, Ph.D., director of the UNLV Child School Refusal and Anxiety Disorders
Clinic. In other words, if a child's grades are suffering or a parent's job is in jeopardy from frequent absences, it's time to look closely at the issue. Kearney adds that parents should be listening carefully to children who say they can't go to school because of "vague, untestable kinds of things like stomaches or headaches." While these somatic complaints alone don't necessarily indicate school refusal, there may be deeper problems if combined with general complaints about school, talks of threats at school and chronic absenteeism.
According to Kearney, "there is a subtle difference between school refusal and school refusal behavior." The kid who ditches school to hang out with her friends is exhibiting school refusal behavior, which can be nothing more than a phase brought on by peer attitudes or a sense of rebellion. But the child who clings to her mother's leg, screaming at the thought of having to enter the school building, is showing signs of school refusal, or "anxiety-based absenteeism."
However, the label doesn't matter nearly as much as getting a child back into the classroom. According to Maryann Roth, CAS, a school psychologist and guidance counselor, it's about "making sure the kid gets to school no matter how hard it is." Working closely with school officials and possibly a therapist to create a plan is a necessary step. Here are some key components to creating a successful plan:
Investigate what 's going on at school. As Roth says, if "it's an issue of bullying you need to find out what's really going on." Once you know whether your child's complaint is a valid one, it's easier to work with your child around the issue, both in and outside of school.
Coordinate with the school. You can't do it alone. Whether it's arranging to have someone meet you on the playground to escort your child into school or trying, as Kearney suggests, "to ease the amount of makeup work," it's crucial that the school plays a role in integrating your child into the classroom.
Set a baseline expectation. Roth and Kearney agree that having a child in school for any amount of time is better than having him at home. Though a child may only come to school for only an hour, or sit in the lobby all day, "it's a lot easier to get them back into the regular classroom from that point," says Kearney.
Make it less fun to be at home. If your child knows he can sit at home and play video games during the school day, the incentive to stay home is greater than the incentive to be at school. Create a contract, set some boundaries and make it more worth his while to go to school. Your bottom line? Identify the issue, make a plan and stick to your guns. Once your child has overcome her fear of school, she'll probably thank you.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกวัน ทั่วประเทศ มากมายที่เด็ก 1 ใน 4 ทั้งหมดปฏิเสธการไปโรงเรียน แต่ในขณะที่เหตุผลสามารถช่วงจากการทดสอบปรากฏสิวการทำร้าย "ปฏิเสธโรงเรียน เดิม เรียกว่าโรคกลัวโรงเรียน โรควิตกกังวลตามเป็นจริง จู่ ๆ ปฏิเสธโรงเรียนได้แพร่หลายมากขึ้นกว่าบางโรคเด็กรู้จักเช่นภาระผูกพัน แต่ เนื่องจากในเด็กมีไม่ verbalize อะไรจะทำให้พวกเขากระตือรือร้น และคลุมเครือในการร้องเรียน มีบางครั้งยกเลิกเป็นเด็กทั่วไปก็ อย่างไรก็ตาม ผลของการปฏิเสธโรงเรียนซ้ำสามารถผับสำหรับการศึกษาของเด็กดังนั้น ซึ่งเป็นรายการที่ปกติคืออะไรและอะไรไม่ใช่หรือไม่ "คุณต้องดูว่ามีผลต่อเด็กหรือของครอบครัวทุกวันทำงาน, " อธิบายคริสโตเฟอร์ Kearney, Ph.D. กรรมการ UNLV เด็กโรงเรียนปฏิเสธและโรควิตกกังวลคลินิก ในคำอื่น ๆ ถ้าเด็กเกรดกำลังทุกข์ทรมาน หรืองานหลักเป็นตรีทูตจากขาดงานบ่อย ได้เวลาดูปัญหาอย่างใกล้ชิด Kearney เพิ่มว่า พ่อแม่ควรจะฟังอย่างเด็กว่า พวกเขาไม่ไปโรงเรียน เพราะ "คลุมเครือ untestable ชนิดของสิ่งต่าง ๆ เช่น stomaches หรือปวดหัว" ในขณะที่ร้องเรียนเหล่านี้ somatic คนเดียวไม่ได้หมายความว่า ปฏิเสธโรงเรียน อาจมีปัญหาลึกพร้อมกับร้องเรียนทั่วไปเกี่ยวกับโรงเรียน เจรจาของภัยคุกคามที่เรื้อรังขาดเรียนและโรงเรียน ตาม Kearney "มีรายละเอียดการปฏิเสธโรงเรียนและโรงเรียนปฏิเสธพฤติกรรม" เด็กที่คูข้างโรงเรียนออกไปเที่ยวกับเพื่อนของเธอได้อย่างมีระดับโรงเรียนปฏิเสธพฤติกรรม ซึ่งจะมีอะไรมากไปกว่าระยะที่นำบน โดยเพียร์ทัศนคติหรือความรู้สึกของกบฏ แต่เด็กที่ clings ไปที่ขาของแม่ของเธอ กรีดร้องในความคิดของเข้าอาคารโรงเรียน แสดงอาการปฏิเสธโรงเรียน หรือ "ความวิตกกังวลตามขาด"อย่างไรก็ตาม ป้ายชื่อไม่สำคัญเกือบเท่ารับเด็กกลับเข้าห้องเรียน ตาม Maryann รอด CAS โรงเรียนจิตวิทยาและคำแนะนำปรึกษา เป็นเกี่ยวกับ "ทำให้แน่ใจว่า เด็กได้รับการเรียนไม่ว่าจะเป็น" ทำงานอย่างใกล้ชิดกับเจ้าหน้าที่โรงเรียน และอาจรวมถึงการบำบัดโรคเพื่อสร้างแผนเป็นขั้นตอนที่จำเป็น ที่นี่มีบางองค์ประกอบที่สำคัญในการสร้างแผนการประสบความสำเร็จ:ตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงเรียน เป็นรอดกล่าวว่า ถ้า "มันเป็นปัญหาของ bullying คุณต้องหาสิ่งเป็นจริงที่เกิดขึ้น" เมื่อคุณทราบว่าข้อร้องเรียนของลูกของคุณเป็นหนึ่งที่ถูกต้อง มันจะง่ายต่อการทำงานกับเด็กปัญหา ทั้งใน และ นอกโรงเรียนประสานงานกับโรงเรียน คุณไม่สามารถทำได้คนเดียว ว่ามันจะจัดให้มีคนรู้จักสนามเด็กเล่นส่งลูกเข้าโรงเรียนหรือพยายาม เป็น Kearney แนะนำ, "เพื่อความสะดวกจำนวนแต่งหน้างาน มันเป็นสิ่งสำคัญว่า โรงเรียนมีบทบาทในการรวมเด็กในห้องเรียนตั้งความคาดหวังเป็นหลัก รอดและ Kearney ยอมรับมีเด็กในโรงเรียนใด ๆ เวลาที่ว่าดีกว่ามีเขาที่บ้าน แม้ว่าเด็กอาจมาโรงเรียนเพียงชั่วโมง หรือนั่งทั้งวันที่ล็อบบี้เท่านั้น "จึงง่ายมากที่จะได้รับกลับมาในห้องเรียนปกติจากจุดนั้น กล่าวว่า Kearneyทำให้มันสนุกน้อยกว่าจะเป็นที่บ้าน ถ้าเด็กรู้ว่า เขาสามารถนั่งพัก และเล่นวิดีโอเกมในระหว่างวันโรงเรียน จูงใจให้อยู่บ้านเป็นมากกว่าที่จูงใจให้โรงเรียน สร้างสัญญา ตั้งขอบบาง และทำให้มูลค่าในขณะที่เขาไปเรียนเพิ่มเติม บรรทัดด้านล่างของคุณ ระบุปัญหา ทำแผน และติดปืน เมื่อเด็กได้เอาชนะความกลัวของเธอของโรงเรียน เธออาจขอบคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกวันทั่วประเทศเป็นจำนวนมากถึง 1 ใน 4 ของเด็กปฏิเสธที่จะไปโรงเรียน แต่ในขณะที่เหตุผลที่สามารถช่วงจากการทดสอบปรากฏกับผู้ป่วยสิววาง "ปฏิเสธที่โรงเรียน" เดิมชื่อโรงเรียนหวาดกลัวเป็นโรควิตกกังวลที่เกิดขึ้นจริงตาม น่าแปลกที่ปฏิเสธที่โรงเรียนเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นกว่าบางความผิดปกติของเด็กที่รู้จักกันดีเช่นสมาธิสั้น แต่เพราะเด็กหลายคนมีความคลุมเครือในการร้องเรียนของพวกเขาและไม่สามารถที่จะเป็นคำพูดสิ่งที่ทำให้พวกเขากังวลก็ออกบางครั้งเป็นความจงใจในวัยเด็กทั่วไป อย่างไรก็ตามผลกระทบที่เกิดขึ้นของการปฏิเสธที่โรงเรียนสามารถกว้างไกลเพื่อการศึกษาของบุตรของท่าน.
ดังนั้นที่เป็นเส้นแบ่งระหว่างสิ่งที่เป็นเรื่องปกติและสิ่งที่ไม่? "คุณต้องมองไปที่ไม่ว่าจะมีผลกระทบต่อเด็กหรือครอบครัวการทำงานในชีวิตประจำวัน" คริสคาร์นีย์อธิบาย, Ph.D. , ผู้อำนวยการของโรงเรียนปฏิเสธ UNLV
เด็กและความผิดปกติของความวิตกกังวลคลินิก ในคำอื่น ๆ ถ้าเกรดของเด็กที่กำลังทุกข์ทรมานหรืองานของผู้ปกครองอยู่ในอันตรายจากการขาดบ่อยถึงเวลาที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่เป็นปัญหา คาร์นีย์กล่าวเสริมว่าผู้ปกครองควรจะฟังอย่างระมัดระวังเพื่อให้เด็ก ๆ ที่กล่าวว่าพวกเขาไม่สามารถไปโรงเรียนเพราะ "คลุมเครือ untestable ชนิดของสิ่งที่ต้องการ stomaches หรือปวดหัว." ในขณะที่เหล่าร้องเรียนร่างกายเพียงอย่างเดียวไม่จำเป็นต้องระบุปฏิเสธโรงเรียนอาจจะมีปัญหาลึกถ้ารวมกับการร้องเรียนทั่วไปเกี่ยวกับโรงเรียนการเจรจาของภัยคุกคามที่โรงเรียนและการขาดเรื้อรัง.
ตามที่คาร์นีย์ "มีความแตกต่างที่ลึกซึ้งระหว่างการปฏิเสธของโรงเรียนและโรงเรียน พฤติกรรมการปฏิเสธ. " เด็กที่โรงเรียนคูออกไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ของเธอคือการแสดงพฤติกรรมปฏิเสธที่โรงเรียนซึ่งอาจจะเป็นอะไรมากไปกว่าขั้นตอนนำโดยเพียร์ทัศนคติหรือความรู้สึกของการปฏิวัติ แต่เด็กที่ยึดติดกับขาของแม่ของเธอที่กรีดร้องที่คิดว่าต้องเข้าไปในอาคารโรงเรียนจะแสดงสัญญาณของการปฏิเสธโรงเรียนหรือ "ขาดความวิตกกังวลตาม."
อย่างไรก็ตามฉลากไม่ได้เรื่องเกือบเท่าที่ได้รับ เด็กกลับเข้ามาในห้องเรียน ตามที่ยานน์โรท CAS นักจิตวิทยาโรงเรียนและให้คำปรึกษาแนะนำมันเป็นเรื่องของ "การทำให้แน่ใจว่าเด็กได้รับไปโรงเรียนไม่ว่าวิธีการที่ยากที่มันเป็น." การทำงานอย่างใกล้ชิดกับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนและอาจบำบัดโรคการสร้างแผนเป็นขั้นตอนที่จำเป็น
นี่คือบางส่วนองค์ประกอบที่สำคัญในการสร้างแผนการที่ประสบความสำเร็จคือการตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงเรียน ในฐานะที่เป็นโรทบอกว่าถ้า "มันเป็นเรื่องของการกลั่นแกล้งคุณต้องการที่จะหาสิ่งที่เกิดขึ้นจริงบน." เมื่อคุณรู้ว่าการร้องเรียนของบุตรของท่านเป็นหนึ่งที่ถูกต้องก็ง่ายที่จะทำงานกับบุตรหลานของคุณแก้ไขปัญหาทั้งในและนอกของโรงเรียน.
ประสานงานกับโรงเรียน คุณไม่สามารถทำมันคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นการจัดจะมีคนที่ได้พบคุณในสนามเด็กเล่นที่จะพาบุตรหลานของคุณเข้าไปในโรงเรียนหรือพยายามที่เป็นคาร์นีย์แสดงให้เห็น "เพื่อความสะดวกในปริมาณของงานแต่งหน้า" มันเป็นสิ่งสำคัญที่โรงเรียนมีบทบาทในการบูรณาการของบุตรของท่านเข้าไปในห้องเรียน
ตั้งความคาดหวังพื้นฐาน โรทและคาร์นีย์ยอมรับว่ามีเด็กในโรงเรียนสำหรับระยะเวลาใด ๆ ดีกว่ามีเขาที่บ้าน แม้ว่าเด็กอาจจะมาโรงเรียนเพียงหนึ่งชั่วโมงหรือนั่งอยู่ในล็อบบี้ตลอดทั้งวัน "มันง่ายมากที่จะได้รับพวกเขากลับเข้ามาในห้องเรียนปกติจากจุดนั้น" คาร์นีย์กล่าว.
ทำให้มันสนุกน้อยที่จะเป็นที่บ้าน . หากบุตรหลานของคุณรู้ว่าเขาสามารถนั่งอยู่ที่บ้านและเล่นวิดีโอเกมในช่วงวันที่โรงเรียน, แรงจูงใจที่จะอยู่บ้านมีค่ามากกว่าแรงจูงใจที่จะเป็นที่โรงเรียน สร้างสัญญากำหนดขอบเขตบางอย่างและทำให้มันมากขึ้นในขณะที่มูลค่าของเขาที่จะไปโรงเรียน บรรทัดล่างของคุณ? ระบุปัญหาที่ทำแผนและติดปืนของคุณ เมื่อลูกของคุณได้เอาชนะความกลัวของโรงเรียนของเธอเธออาจจะขอบคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุก ๆวัน ทั่วประเทศ เด็กมาก เป็น 1 ใน 4 ปฏิเสธที่จะไปโรงเรียน แต่ในขณะที่เหตุผลที่สามารถช่วงจากการทดสอบการป่วยอยู่ปรากฏสิว " โรงเรียนปฏิเสธ " เดิมเรียกว่ากลัวโรงเรียน คือ ความผิดปกติของความวิตกกังวลที่เกิดขึ้นจริงตาม น่าแปลกที่การปฏิเสธโรงเรียนจะแพร่หลายมากกว่า ดีกว่ารู้จักเด็กผิดปกติเช่น ADHD , แต่เพราะเด็กหลายคนจะคลุมเครือในการร้องเรียน และไม่สามารถที่จะสามารถพูดสิ่งที่ทำให้พวกเขากังวล ก็ไล่ตามความตั้งใจวัยเด็กทั่วไป อย่างไรก็ตาม ผลของการปฏิเสธโรงเรียนที่เกิดขึ้นสามารถกว้างขวางสำหรับการศึกษาของบุตรของคุณ .
แล้วเส้นแบ่งระหว่างสิ่งที่เป็นเรื่องปกติและสิ่งที่ไม่ ?" คุณต้องดูว่ามันมีผลต่อเด็กหรือครอบครัวทำงานรายวัน , อธิบายว่า " Christopher Kearney , Ph.D . , ผู้อำนวยการของ UNLV เด็กโรงเรียนการปฏิเสธและความผิดปกติของความวิตกกังวล
คลินิก ในคำอื่น ๆถ้าเกรดของลูกมีทุกข์ หรือ งานของพ่อแม่อยู่ในอันตรายจากการขาดเรียนบ่อย เวลาที่จะดูอย่างใกล้ชิดในปัญหาคาร์นีย์กล่าวว่า พ่อแม่ควรฟังอย่างระมัดระวังเพื่อให้เด็กที่กล่าวว่าพวกเขาไม่สามารถไปโรงเรียนได้เพราะ " คลุมเครือ untestable หลายอย่าง เช่น stomaches หรือปวดหัว . " ในขณะที่เหล่านี้การจำกัดคนเดียวไม่จําเป็นต้องระบุการปฏิเสธโรงเรียนอาจจะมีปัญหาลึก ถ้ารวมกับข้อร้องเรียนทั่วไปเกี่ยวกับโรงเรียน พูดถึงภัยคุกคามที่โรงเรียน และ การเรื้อรัง
ตามนีย์ " มีความแตกต่างของสีสันระหว่างการปฏิเสธโรงเรียนและพฤติกรรมการปฏิเสธโรงเรียน " เด็กที่ทิ้งโรงเรียนไปเที่ยวกับเพื่อนของเธอจะแสดงพฤติกรรมการปฏิเสธโรงเรียน ซึ่งอาจจะไม่มีอะไรมากกว่าเฟสนำโดยทัศนคติที่เพื่อนหรือความรู้สึกของการจลาจล แต่เด็กที่ยึดติดกับขาของแม่เสียงความคิดของการมีเข้าตึกเรียน จะแสดงสัญญาณของการปฏิเสธโรงเรียน หรือ " ความวิตกกังวลจากการ "
แต่ป้ายชื่อไม่สำคัญเท่าที่รับเด็กเข้าเรียน ตามแมรี่แอนน์รอธ , CAS , นักจิตวิทยาโรงเรียน และแนะแนวครับ มันเกี่ยวกับ " เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กได้รับการโรงเรียนไม่ว่ามันจะลำบากแค่ไหน