overall average of 0.33 damaged lea

overall average of 0.33 damaged leaf tops per 10 m row across Java. This was
significantly higher than leaf damage caused by C. sacchariphagus and C. auricilius
(0.27 and 0.005 bored leaf tops per 10 m, respectively) (F=77.76; df=2,2790;
P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าเฉลี่ยโดยรวมของท็อปส์ใบไม้เสียหาย 0.33 ต่อแถว 10 เมตรผ่าน Java นี้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าใบไม้ความเสียหายที่เกิดจาก C. sacchariphagus และ C. auricilius(0.27 และ 0.005 เบื่อใบหนึ่งตัวต่อ 10 เมตร ตามลำดับ) (F = 77.76; df = 2, 2790P < มาก 0.0001)Infestations borer ที่แตกต่างกันตามอายุของพืช (เป็นเดือน) และพืชชั้น(โรงเท้าหรือ ratoons ต่อเนื่อง) Infestations โดย C. sacchariphagus และC. auricilius ทำให้เกิดหัวใจตายและอาการเสียใบไม้ในเท้าอายุ แต่ส่วนใหญ่เกิดจากเบื่อ internodes เป็นพืชที่อายุ อย่างไรก็ตาม สำหรับ S. excerptalis มีมีแนวโน้มเสียใบไม้และหัวใจที่ตายจะปรากฏชัดเป็นการตัด aged และใน ratoons เก่า กับ ratoons 5 และ 6 แสดงมากเท้าแดงตายมากกว่าก่อนหน้า ratoons หรือพืชพืช (F = 3.87; df = 6, 924 P = 0.0008)(ตัวเลข 3 และ 4)วิเคราะห์ข้อมูลยังพบความเสียหาย excerptalis S. ที่แตกต่างกันตามฟาร์มเจ้าของ มีฟาร์มบริหารงาน โดยโรงงานน้ำตาลที่ทุกข์ทรมานตายมากหัวใจ (1.82 ต่อแถว 10 เมตร) และใบไม้เสียหาย (0.42 ต่อแถว 10 เมตร) มากกว่าค่าเฉลี่ยของหัวใจตายและเสีย 0.27 ใบต่อแถว 10 เมตรในฟาร์มที่มีจัดการ โดยเกษตรกร 1.23(F = 425 บาท df = 1, 929 P = 0.0003 F = 8.81 df = 1, 929 P = 0.0031) (รูปที่ 5) นี่คืออาจเป็น เพราะเกษตรกรแต่ละรายมักไม่ โต ratoons มากเป็นน้ำตาลโรงงาน นอกจากนี้ เกษตรกรแต่ละรายมักจะ มากมายของพืช และใช้แยกจากอ้อยและนี้คือแนวโน้มที่จะขัดจังหวะวงจรชีวิตของแมลง อย่างไรก็ตาม นี้ความสัมพันธ์กับเจ้าของฟาร์มไม่สำคัญส่วนใหญ่ในC. sacchariphagus และ C. auricilius ความเสียหายC. sacchariphagus อาการเสียได้แพร่หลายมากขึ้นกว่าที่เกิดโดย auricilius C. ในยามเท้าไร่ ที่พืชได้รับปริมาณขนาดใหญ่ของน้ำเปรียบเทียบกับพื้นที่อาศัยปริมาณน้ำฝน (รูป 6), เฉพาะที่บ่งชี้ว่าอาจจะดัดแปลงเพิ่มเติมไปยังภูมิภาค wetter C. sacchariphagus ในขณะที่ C. auricilius อาจสามารถป้องกันความผิดพลาดของภัยแล้ง นี้ตกลงกับศึกษาโดย Suhartawan (1998), ที่พบว่า ความชื้นสูงถูก correlated มีระดับเพิ่มขึ้นรบกวนด้วยค. sacchariphagusสถานะของประชากรแตกต่างกันของ C. sacchariphagus ต้องยืนยันพันธุ์มักจะถือว่าเป็นสามชนิดย่อย: Chilo sacchariphagussacchariphagus (Bojer), Chilo sacchariphagus stramineellus (Caradja) และ Chilosacchariphagus หม้อ (Kapur), หรือหรือเป็นหลาย phylogenetically หนุ่มพันธุ์ (Bleszynski, 1970) ประชากรต่างแสดงความผันแปรมากในพฤติกรรมในช่วงธรรมชาติของพวกเขา ตัวอย่าง แม้จะเป็นซี sacchariphagusส่วนใหญ่พืชอ้อย มีรายงานการโจมตีข้าวโพดและข้าวฟ่างในมาดากัสการ์ สาธารณรัฐมอริเชียส และเรอูนียง (Betbeder-Matibet และ Malinge, 1968 วิลเลียมส์1983), ในขณะที่ Chundurwar (1989) รายงานให้เป็นศัตรูพืชที่สำคัญของข้าวฟ่างในบางส่วนของจีนและ Mallik et al. (2003) รายงานว่า เป็นศัตรูพืชของข้าวในอินเดียตะวันออกอย่างไรก็ตาม มันมีไม่เคยได้พบในพืชเหล่านี้ใน Java แม้มีการความพร้อมและอยู่ใกล้ไร่อ้อย (Etik Achadian ส่วนบุคคลสังเกต) การศึกษาดีเอ็นเอล่าสุดโดย Lang และ al. (2004) พบว่า phylogeneticความแตกต่างระหว่างประชากรจากประเทศอินเดียและประเทศไทยที่เปรียบเทียบจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉลี่ยโดยรวมของท็อปส์ซูใบเสียหาย 0.33 ต่อ 10 เมตรแถวข้าม Java นี่คือสูงกว่าความเสียหายที่เกิดจากใบ sacchariphagus ซีและซี auricilius (0.27 และท็อปส์ซู 0.005 เบื่อใบละ 10 เมตรตามลำดับ) (F = 77.76; DF = 2,2790; p <0.0001). การระบาดหนอนที่แตกต่างกันไปตาม อายุพืช (ในเดือน) และระดับการเพาะปลูก(อ้อยพืชหรือ ratoons ต่อเนื่อง) การระบาดโดย sacchariphagus ซีและซี auricilius ส่งผลให้หัวใจตายและความเสียหายที่เกิดอาการใบอ้อยที่อายุน้อยกว่า แต่ส่วนใหญ่เกิดinternodes เบื่อเป็นพืชอายุ แต่สำหรับ excerptalis เอสมีแนวโน้มไปสู่ความเสียหายทั้งใบและหัวใจตายเป็นที่เห็นได้ชัดมากขึ้นในขณะที่ผู้สูงอายุและในการเพาะปลูกratoons เก่ากับ ratoons 5 และ 6 แสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นหัวใจตายกว่า ratoons ก่อนหน้านี้หรือพืชอ้อยโรงงาน (F = 3.87; DF = 6924; P = 0.0008). (3 ตัวเลขและ 4) การวิเคราะห์ข้อมูลยังแสดงให้เห็นว่าเกิดความเสียหายเอส excerptalis แตกต่างกันไปตามฟาร์มเจ้าของฟาร์มมีการจัดการโดยโรงงานน้ำตาลทุกข์ทรมานอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นตายหัวใจ(1.82 ต่อแถว 10 เมตร) และความเสียหายของใบ (0.42 ต่อ 10 เมตรแถว) สูงกว่าค่าเฉลี่ยของ1.23 หัวใจตายและความเสียหายของใบ 0.27 ต่อ 10 เมตรแถวในฟาร์มที่มีการจัดการโดยเกษตรกร(F = 13.44; DF = 1929; P = 0.0003; F = 8.81; DF = 1929 ; p = 0.0031) (รูปที่ 5) นี่คืออาจจะเป็นเพราะเกษตรกรผู้ปลูกของแต่ละบุคคลมีแนวโน้มที่จะไม่เติบโต ratoons มากที่สุดเท่าที่น้ำตาลโรงงาน นอกจากนี้เกษตรกรแต่ละคนมีแนวโน้มที่จะกระจายพืชผลของพวกเขาและไม่ต้องพึ่งพาแต่เพียงผู้เดียวในอ้อยและนี่คือโอกาสที่จะหยุดยั้งวงจรชีวิตของศัตรูพืช แต่นี้ความสัมพันธ์กับเจ้าของฟาร์มไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญในกรณีส่วนใหญ่สำหรับซี sacchariphagus และ C auricilius ความเสียหาย. ซี อาการความเสียหาย sacchariphagus เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นกว่าที่เกิดจากซีauricilius ในสวนอ้อยในเขตชลประทานที่พืชได้รับปริมาณมากของน้ำเมื่อเทียบกับพื้นที่อาศัยเฉพาะในปริมาณน้ำฝน(รูปที่ 6) แสดงให้เห็นว่าซี sacchariphagus อาจจะปรับตัวมากขึ้นในภูมิภาคในขณะที่เปียกซี auricilius อาจจะใจกว้างมากขึ้นของภัยแล้ง นี้เห็นด้วยกับการศึกษาโดย Suhartawan (1998) ที่พบว่ามีความชื้นสูงมีความสัมพันธ์กับระดับการรบกวนเพิ่มขึ้นโดยซี . sacchariphagus. สถานะของประชากรที่แตกต่างกันของการยืนยันความต้องการของซี sacchariphagus สายพันธุ์ที่ได้รับการรักษามักจะเป็นสามชนิดย่อย: Chilo sacchariphagus sacchariphagus (Bojer) Chilo sacchariphagus stramineellus (Caradja) และ Chilo sacchariphagus indicus (กะเปอร์) หรือหรือเป็นเด็กหนุ่ม phylogenetically สายพันธุ์ (Bleszynski, 1970) ประชากรที่แตกต่างกันแสดงความเปลี่ยนแปลงอย่างมากในพฤติกรรมในช่วงธรรมชาติของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นแม้จะมีซี sacchariphagus เป็นส่วนใหญ่ศัตรูพืชของอ้อย, มันได้รับรายงานการโจมตีข้าวโพดและข้าวฟ่างในมาดากัสการ์มอริเชียสและเรอูนียง (Betbeder-Matibet และ Malinge 1968; วิลเลียมส์, 1983) ในขณะที่ Chundurwar (1989) รายงาน ที่จะเป็นศัตรูพืชที่สำคัญของข้าวฟ่างในบางส่วนของจีนและMallik et al, (2003) รายงานว่ามันเป็นศัตรูพืชข้าวในภาคตะวันออกของอินเดีย. แต่ก็ไม่เคยได้รับการปฏิบัติในส่วนใดของพืชเหล่านี้ใน Java ของพวกเขาแม้จะมีความพร้อมและอยู่ใกล้กับพื้นที่เพาะปลูกอ้อย(Etik Achadian ส่วนบุคคลสังเกต) การศึกษาดีเอ็นเอที่ผ่านมาโดยหรั่ง et al, (2004) แสดงให้เห็นวิวัฒนาการความแตกต่างในหมู่ประชากรจากประเทศอินเดียและไทยเมื่อเทียบกับผู้ที่มาจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉลี่ยโดยรวมเท่ากับ 0.33 เสียหายใบตัวต่อ 10 M แถวผ่าน Java นี้คือ
สูงกว่าใบความเสียหายที่เกิดจาก C และ C sacchariphagus auricilius
( 0.27 และ 0.005 เบื่อใบยอดต่อ 10 เมตร ตามลำดับ ) ( F = 77.76 ; df = 22790 ;
p < 0.0001 ) .
infestations หนอนกอ จำแนกตามพืชอายุ ( เดือน ) และพืช ( อ้อย
ชั้นหรือ ต่อเนื่อง ratoons ) ภาวะ sacchariphagus และ
โดยC . auricilius ส่งผลให้เกิดอาการหัวใจตายและความเสียหายในใบของน้องอ้อย แต่ส่วนใหญ่เกิดจากเบื่อ
ปล้องเป็นพืชอายุ อย่างไรก็ตาม เอส excerptalis มี
เป็นแนวโน้มต่อความเสียหายทั้งใบและหัวใจตายได้ชัดเจนมากขึ้นตามอายุ และใน ratoons
พืชเก่า กับ 5 และ 6 ratoons แสดงมากขึ้น
ตายหัวใจกว่า ratoons ก่อนหน้านี้หรือไร่อ้อย ( F = 3.87 ;df = 6924 ; P = ยว )
( ตัวเลข 3 และ 4 ) การวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า S .

excerptalis ความเสียหายแตกต่างกันตามฟาร์มกับฟาร์ม บริหารงานโดยเจ้าของโรงงานน้ำตาลทุกข์มากตาย
หัวใจ ( 1 ต่อ 10 M แถว ) และความเสียหายของใบ ( 0.42 ต่อ 10 M แถว ) มากกว่าเฉลี่ย ของ
1.23 ตายหัวใจและ 0.27 ใบความเสียหายต่อ 10 M แถวในฟาร์ม บริหารงานโดยเกษตรกร
( F = 13.44 ; df = 1929 ; p = 0.0003 ; F = 8.81 ;df = 1929 ; p = 0.0031 ) ( รูปที่ 5 ) นี่อาจเป็นเพราะเกษตรกรแต่ละคน
มีแนวโน้มที่จะไม่เติบโตเท่าที่ ratoons เท่าที่ตาล
โรงงาน นอกจากนี้ เกษตรกรมีแนวโน้มที่จะกระจายการปลูกพืชของพวกเขาและไม่พึ่งพา
แต่เพียงผู้เดียวในอ้อยและนี้มีแนวโน้มที่จะรบกวนวงจรชีวิตของศัตรูพืช อย่างไรก็ตาม , นี้
ความสัมพันธ์กับเจ้าของฟาร์มไม่แตกต่างกันในกรณีส่วนใหญ่สำหรับ sacchariphagus
C และ C .ความเสียหาย auricilius .
c sacchariphagus ความเสียหายและอาการที่แพร่หลายมากขึ้นกว่าที่เกิดขึ้น
โดย auricilius นา ไร่อ้อย ที่พืชได้รับปริมาณมากของน้ำเมื่อเทียบกับพื้นที่ที่ใช้
เฉพาะในฝน ( รูปที่ 6 ) แสดงว่า
C sacchariphagus อาจเพิ่มเติมดัดแปลง Wetter ภูมิภาคในขณะที่ C auricilius อาจ
ยิ่งใจกว้างของ ภัยแล้งนี้สอดคล้องกับการศึกษา โดย suhartawan ( 1998 ) ที่
สังเกตว่ามีความชื้นสูง มีความสัมพันธ์กับระดับที่เพิ่มขึ้นมา โดย sacchariphagus
C .
สถานะของประชากรของ sacchariphagus ต้องการยืนยัน
ชนิดมักจะถือว่าเป็นสามชนิดย่อย : Chilo sacchariphagus
sacchariphagus ( โบเจอร์ ) , Chilo sacchariphagus stramineellus ( caradja ) และ
Chilosacchariphagus ปลักร้ ( กะเปอร์ ) หรืออีกทางเลือกหนึ่งที่หลาย phylogenetically หนุ่ม
~ bleszynski , 1970 ) ประชากรที่แตกต่างกันแสดงการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมมาก
ข้ามช่วงของธรรมชาติ ตัวอย่างเช่น แม้ซี sacchariphagus ถูก
ส่วนใหญ่ศัตรูอ้อย มันได้รับรายงานการโจมตีข้าวโพดและข้าวฟ่าง
มาดากัสการ์ มอริเชียส และเรอูนียง ( betbeder matibet และ malinge , 1968 ;วิลเลียมส์ ,
1983 ) ในขณะที่ chundurwar ( 1989 ) รายงานว่า มันเป็นแมลงที่สำคัญของข้าวฟ่างบาง
ส่วนของประเทศจีนและตัวแทน et al . ( 2003 ) รายงานว่า มันเป็น ศัตรูข้าวในภาคตะวันออกของอินเดีย
แต่ยังไม่เคยพบในใด ๆเหล่านี้พืชใน Java , แม้พวกเขา
ว่างและอยู่ใกล้กับอ้อย ( etik achadian การสังเกต
ส่วนตัว ) การศึกษาล่าสุดโดยดีเอ็นเอแลง et al .( 2004 ) พบความแตกต่างระหว่างประชากรซึ่ง
จากอินเดีย และ ไทย เมื่อเทียบกับผู้ที่จาก