I am the governess, I replied.Ah,ye

I am the governess, I replied.
Ah,yes. The governess, the man said. Help me,please.
The man stood up very slowly,and he put hit hand on my shoulder. He walker slowly towards his horse. I helped him. He pulled himself onto the horse.
Thank you. Now go home quickly,the man said. And he rode away.
I walked on to the village and I posted my letter. Then I returned to Thornfield Hall. Bright lights were shining in the big house. I went inside.
A big black-and-white dog walked towards me. It came from the ding-room. I had seen the dog before.
Whose dog is that? I asked a servant.
It's Mr. Rochester's dog, the servant replied. Mr. Rochester has come home. But he has hurt his foot. His horse fell on some ice.
I smiled. The owner of Thornfield Hall had returned! But I did not see Mr. Rochester again that day.
I saw Mr. Rochester the next day. He sent for me in the evening. The put on a clean dress. I brushed my hair care-fully.
Mr. Rochester was in the large sitting-room. He was sitting in a big chair. His right foot was on a small chair. Mrs. Fairfax and Adele were sitting with him.
This is Miss Eyre,sir, Mrs. Fairfax said.
Mr. Rochester looked at me. He did not smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน governess ที่ผมตอบอา ใช่ Governess ชายคนนั้นกล่าวว่า ช่วยฉัน โปรดชายคนนั้นลุกขึ้นยืนช้ามาก และเขาใส่มือตีบนไหล่ของฉัน วอล์คเกอร์เขาช้าต่อม้าของเขา ฉันช่วยเขา เขาดึงตัวเองลงบนม้าขอบคุณ ตอนนี้ กลับบ้านอย่างรวดเร็ว แต่ชายคนนั้น และเขากำลังไปฉันเดินไปหมู่บ้าน และลงจดหมายของฉัน จากนั้น ฉันกลับไป Thornfield ฮอลล์ แสงสว่างส่องแสงในบ้านใหญ่ ยิ้มอยู่ภายในสุนัขขาวใหญ่เดินเข้าไปหาผม มาจากห้องดิง ฉันได้เห็นสุนัขก่อนสุนัขว่า ถามคนใช้การมันเป็นสุนัขของนายเชสเตอร์ คนรับใช้ตอบ นายเชสเตอร์มาบ้าน แต่เขาได้เจ็บเท้าของเขา ม้าของเขาล้มบนน้ำแข็งบางฉันยิ้ม เจ้าของหอ Thornfield รับ แต่ฉันไม่เห็นนายเชสเตอร์อีกครั้งวันที่ผมเห็นนายเชสเตอร์ในวันถัดไป เขาส่งฉันในตอนเย็น ย้ายบนเครื่องแต่งกายที่สะอาด ผมทาสีผมดูแลเต็มนายเชสเตอร์ในห้องนั่งเล่นที่ใหญ่ขึ้น เขาได้นั่งเก้าอี้ใหญ่ เท้าขวาของเขาอยู่บนเก้าอี้เล็ก นางแฟร์แฟ็กซ์และ Adele นั่งกับเขาโดยนางสาวแอร์ ที่รัก นางแฟร์แฟ็กซ์กล่าวนายเชสเตอร์มองที่ฉัน ได้ไม่ยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมแม่นมที่ผมตอบ.
อาใช่ แม่นมคนกล่าวว่า ช่วยฉันโปรด.
ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนช้ามากและเขาก็เอามือตีที่ไหล่ของฉัน เขาเดินช้า ๆ ไปทางม้าของเขา ฉันช่วยเขา เขาดึงตัวเองลงบนม้า.
ขอบคุณ ตอนนี้กลับบ้านไปอย่างรวดเร็วคนที่กล่าวว่า และเขาขี่ม้าออกไป.
ฉันเดินไปยังหมู่บ้านและผมโพสต์จดหมายของฉัน จากนั้นฉันก็กลับไป Thornfield ฮอลล์ ไฟสว่างถูกส่องแสงในบ้านหลังใหญ่ ผมเข้าไปข้างใน.
สุนัขสีดำและสีขาวขนาดใหญ่เดินมาหาผม มันมาจากสิ่งที่ห้องพัก ฉันได้เห็นสุนัขก่อน. the
ซึ่งสุนัขคือ? ผมถามคนรับใช้.
มันเป็นสุนัขที่นายโรเชสเตอร์, คนรับใช้ตอบ นายโรเชสเตอร์ได้มาที่บ้าน แต่เขาได้รับบาดเจ็บเท้าของเขา ม้าของเขาลงบนน้ำแข็งบาง.
ฉันยิ้ม เจ้าของ Thornfield ฮอลล์ได้กลับมา! แต่ผมไม่เห็นนายโรเชสเตอร์อีกครั้งในวันที่.
ฉันเห็นนายโรเชสเตอร์ในวันถัดไป เขาส่งสำหรับฉันในตอนเย็น ใส่ชุดทำความสะอาด ฉันแปรงผมดูแลอย่างเต็มที่.
นาย โรเชสเตอร์อยู่ในห้องนั่งเล่นห้องที่มีขนาดใหญ่ เขากำลังนั่งอยู่ในเก้าอี้ใหญ่ เท้าขวาของเขาอยู่บนเก้าอี้ที่มีขนาดเล็ก นางแฟร์และอเดลก็นั่งอยู่ด้วย.
นี่คือมิสแอร์ครับนางแฟร์กล่าวว่า.
นาย โรเชสเตอร์มองมาที่ฉัน เขาไม่ได้ยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ผมตอบ
อ่าครับ พระพี่เลี้ยง เขากล่าวว่า ช่วยผมด้วย . . .
ผู้ชายยืนขึ้นอย่างช้าๆ เขาใส่ตี มือวางบนไหล่ของฉัน เขาเดินช้าต่อม้าของเขา ฉันช่วยเขา เขาดึงมือตัวเองลงบนม้า .
ขอบคุณค่ะ ตอนนี้กลับบ้านอย่างรวดเร็ว ชายพูด เขาขี่ออกไป .
ผมเดินต่อไปยังหมู่บ้านและฉันโพสต์จดหมายของฉัน ฉันจะกลับไป thornfield Hallแสงไฟถูกส่องในบ้านหลังใหญ่ ผมเดินเข้าไปข้างใน
ใหญ่ดำสุนัขเดินมาหาฉัน มันมาจากดิง ห้อง ผมเคยเห็นหมามาก่อน
สุนัขนั่นของใคร ? ฉันถามคนรับใช้ .
มันเป็นสุนัขรับใช้ คุณโรเชสเตอร์ , ตอบ นายโรเชสเตอร์ได้กลับบ้าน แต่เขาได้รับบาดเจ็บที่เท้าของเขา ม้าของเขาล้มลงบนน้ำแข็งบาง .
ผมยิ้ม เจ้าของ thornfield ฮอลล์ได้กลับ !แต่ฉันไม่เห็นคุณโรเชสเตอร์อีกวันนั้น .
ผมเห็นคุณโรเชสเตอร์ ในวันถัดไป เขาส่งฉันในตอนเย็น ที่ใส่สะอาด แต่งตัว ผมแปรงผมดูแลอย่างเต็มที่ .
คุณโรเชสเตอร์ในขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น เขานั่งอยู่ในเก้าอี้ใหญ่ เท้าขวาของเขาบนเก้าอี้เล็ก ๆ คุณนายแฟร์แฟ็กซ์และอะเดลนั่งอยู่กับเค้า
นี่คือคุณแอร์ครับ คุณนายแฟร์แฟ็กซ์กล่าว .
คุณโรเชสเตอร์ มองที่ฉัน
เค้าไม่ยิ้ม