Sugar beet pulp is a residue after

Sugar beet pulp is a residue after sugar extraction. In Poland, annually, about 11–12 109 kg of sugar beet is consumed for white sugar manufacturing (FAO, 2014), and approximately 5.5 108 kg
(as DM) of sugar beet bagasse (pulp) is obtained as a by-product of this technology. Currently, sugar beet pulp is used mainly for the production of animal feed. The dry matter of the pulp left after sucrose extraction is composed mostly of polysaccharides (about 75%), such as cellulose or hemicellulose, and various types of lignin and pectin, which makes it a very attractive carbon source for microbial biomass protein production. Thermochemical pre-treatment
(e.g. blanching or pressure cooking with acid addition) is necessary to remove most of the lignin and to ease cellulase action on cellulose and hemicellulose, so that the microorganisms can then use the cellulose and hemicellulose portions as a carbon source (Pessoa et al.,
1996, 1997; Zieminski et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นทานเยื่อจะมีสารตกค้างหลังจากสกัดน้ำตาล ในโปแลนด์ ทุกปี เกี่ยวกับ 11 – 12 นทาน 109 กก.ใช้สำหรับผลิตน้ำตาลทรายขาว (FAO, 2014), และ 108 ประมาณ 5.5 กก.(DM) ในฐานะของนทาน อ้อย (กาก) จะได้รับเป็นผลพลอยได้ของเทคโนโลยีนี้ ในปัจจุบัน เยื่อนทานจะใช้เป็นหลักในการผลิตอาหารสัตว์ เรื่องแห้งเหลือเยื่อหลังจากสกัดน้ำตาลซูโครสประกอบด้วยส่วนใหญ่ (ประมาณ 75%), ไรด์เช่นเซลลูโลส หรือ hemicellulose และลิกนินและเพคติน ซึ่งทำให้เป็นแหล่งคาร์บอนที่น่าสนใจมากสำหรับการผลิตชีวมวลจุลินทรีย์โปรตีน ชนิดต่าง ๆ รักษาก่อน thermochemical(เช่นลวกหรือปรุงอาหาร ด้วยกรดเพิ่มความดัน) คือจำเป็น ต้องเอาส่วนลิกนิใหญ่ และ เพื่อความสะดวกในการกระทำ cellulase เซลลูโลสและ hemicellulose เพื่อให้จุลินทรีย์สามารถใช้เซลลูโลสและ hemicellulose ส่วนเป็นแหล่งคาร์บอน (Pessoa et al.,1996, 1997 Zieminski et al. 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เยื่อกระดาษ beet น้ำตาลเป็นสารตกค้างหลังจากการสกัดน้ำตาล ในประเทศโปแลนด์เป็นประจำทุกปีประมาณ 11-12 109 กิโลกรัมน้ำตาลหัวผักกาดมีการบริโภคการผลิตน้ำตาลทรายขาว (FAO 2014) และประมาณ 5.5 กก. 108
(เป็น DM) ของ beet น้ำตาลชานอ้อย (อ้อย) จะได้รับเป็นผลพลอยได้จากการ เทคโนโลยีนี้ ปัจจุบันการผลิตเยื่อกระดาษน้ำตาลหัวผักกาดส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการผลิตอาหารสัตว์ น้ำหนักแห้งของเยื่อกระดาษที่เหลือหลังจากการสกัดน้ำตาลซูโครสเป็นส่วนประกอบของ polysaccharides (ประมาณ 75%) เช่นเซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสหรือ, และประเภทต่างๆของลิกนินและเพคตินซึ่งทำให้แหล่งคาร์บอนที่น่าสนใจมากสำหรับการผลิตโปรตีนของจุลินทรีย์ชีวมวล ความร้อนรักษาก่อน
(เช่นการลวกหรือความดันการปรุงอาหารด้วยนอกจาก Acid) มีความจำเป็นต้องลบมากที่สุดของลิกนินและเพื่อความสะดวกในการกระทำเซลลูเลสในเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลสเพื่อให้จุลินทรีย์แล้วสามารถใช้เซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลสส่วนเป็นแหล่งคาร์บอน (Pessoa , et al.
1996 1997;. Zieminski et al, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชูการ์บีทพัลพ์เป็นเศษหลังจากการสกัดน้ำตาล ในโปแลนด์ , ปี , เกี่ยวกับ 11 – 12 109 กิโลกรัมของน้ำตาลจะใช้สำหรับการผลิตน้ำตาลทรายขาว ( องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ปี 2014 ) และประมาณ 5.5 108 กก.( DM ) ของน้ำตาลอ้อย ( pulp ) ได้มาเป็นผลพลอยได้ของเทคโนโลยีนี้ ปัจจุบันน้ำตาลบีทพัลพ์ ส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการผลิตอาหารสัตว์ วัตถุแห้งของเยื่อเหลือหลังจากการสกัดน้ำตาลซูโครส ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของพอลิแซ็กคาไรด์ ( 75 % ) เช่น เซลลูโลส หรือ เฮมิเซลลูโลส และลิกนินและเพคตินชนิดต่าง ๆ ซึ่งทำให้มันเป็นแหล่งคาร์บอนที่น่าสนใจมากสำหรับการผลิตโปรตีนชีวมวลของจุลินทรีย์ และเคมีความร้อน( เช่น การลวก หรือความดัน การปรุงอาหารด้วยนอกจากนี้กรด ) เป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อลบมากที่สุดของลิกนินและเซลลูโลสเพื่อความสะดวกการเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส เพื่อให้จุลินทรีย์สามารถใช้เซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส บางส่วนเป็นแหล่งคาร์บอน ( เปสโซ et al . ,1996 , 1997 ; zieminski et al . , 2012 )