Place IdentityAspects of identity l

Place Identity
Aspects of identity linked to place can be described as "place-identity." The term has
been in use since the late 1970s (Proshansky, 1978), and is here, as originally, typed
with a hyphen. Place-identity has been described as the individual's incorporation of
place into the larger concept of self (Proshansky, Fabian & Kaminoff, 1983), defined as a
"potpourri of memories, conceptions, interpretations, ideas, and related feelings about
specific physical settings, as well as types of settings" (1983, p. 60). Place attachment is
considered a part of place-identity, but place-identity is more than attachment. Placeidentity
is a substructure of self-identity, much like gender and social class, and is
comprised of perceptions and comprehensions regarding the environment. These
perceptions and conceptions can be organized into two types of clusters; one type
consists of memories, thoughts, values and settings, and the second type consists of the
relationship among different settings (home, school, and neighborhood; Proshansky &
Fabian, 1987).
Identity develops as children learn to differentiate themselves from people around them,
and in the same way, place-identity develops as a child learns to see her or himself as
distinct from, but related to, the physical environment. Among the first identity
determinants are those rooted in the child's experience with toys, clothes and rooms. The
home is the environment of primary importance, followed by the neighborhood and the
school. Here, social and environmental skills and relationships are learned, and the
"lenses" are formed through which the child later will recognize, evaluate and create
places. Place-identity changes occur throughout a person's lifetime (Proshansky &
Fabian, 1987). Five central functions of place-identity have been depicted; recognition,
meaning, expressive-requirement, mediating change, and anxiety and defense function.
Place-identity becomes a cognitive "database" against which every physical setting is
experienced (Proshansky et al., 1983).
In the time since the term "place-identity" was introduced, the theory has been the model
for identity that has dominated environmental psychology. Place-identity theory does not
provide much detail regarding structure and process (Twigger-Ross, Bonaiuto &
Breakwell, 2003), but refers to "schemata" that Neisser (1976) and Piaget (1954)
describe as perceptions and ideas that also concern the physical environment. The
cognitive structures tend to be remote from the awareness of the individual, even more
than social and personal cognitive structures, because physical settings are "backdrops"
against which events occur (Proshansky et al., 1983).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใส่รหัสประจำตัวสามารถอธิบายลักษณะของตัวเชื่อมโยงกับทำเป็น "สถานที่รหัส" คำมีการใช้ตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 (Proshansky, 1978), และมีที่นี่ ที่เดิม พิมพ์มีเครื่องหมายยัติภังค์ รหัสประจำตัวมีการอธิบายว่า ประสานของแต่ละบุคคลเกิดแนวคิดใหญ่ของตนเอง (Proshansky, Fabian & Kaminoff, 1983), กำหนดเป็นการ"บุหงาความทรงจำ conceptions ตีความ ความคิด และความรู้สึกที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการตั้งค่าทางกายภาพเฉพาะ เช่นเดียวกับชนิดของการตั้งค่า" (1983, p. 60) เอกสารแนบที่จะถือเป็นส่วนหนึ่งของตัวตน แต่ตัวตนเป็นมากกว่าสิ่งที่แนบ Placeidentitysubstructure ของ self-identity มากเช่นเพศและชนชั้น และเป็นประกอบด้วยภาพลักษณ์และ comprehensions เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมด้วย เหล่านี้ภาพลักษณ์คอร์รัปชันและ conceptions สามารถแบ่งได้สองชนิดคือคลัสเตอร์ ชนิดหนึ่งประกอบด้วยความทรงจำ ความคิด ค่านิยม และการตั้ง ค่า และชนิดที่สองความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าต่าง ๆ (บ้าน โรงเรียน และบริเวณใกล้ เคียง Proshansky และFabian, 1987)ตัวพัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแบ่งแยกตัวเองจากคนทั่วไปและในลักษณะเดียวกัน ตัวตนพัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอหรือตัวเองเป็นแตกต่างจาก แต่ที่เกี่ยวข้องกับ สภาพแวดล้อมทางกายภาพ ระหว่างตัวแรกดีเทอร์มิแนนต์เป็นผู้ในประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น เสื้อผ้า และห้อง ที่บ้านมีสภาพแวดล้อมหลักสำคัญ ตามพื้นที่ใกล้เคียงและโรงเรียน ที่นี่ ทักษะทางสังคม และสิ่งแวดล้อมและความสัมพันธ์จะได้เรียนรู้ และ"เลนส์" จะเกิดขึ้นซึ่งเด็กในภายหลังจะรู้จัก ประเมิน และสร้างสถาน รหัสประจำตัวเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล (Proshansky &Fabian, 1987) หน้าที่ห้ากลางของรหัสประจำตัวมีการแสดง การรับรู้ความหมาย แสดงออกตามความต้องการ เปลี่ยนแปลง และความวิตกกังวลและป้องกันการเป็นสื่อกลางรหัสประจำตัวจะ รับรู้ "ฐานข้อมูล" กับทุกค่าที่มีอยู่จริงเป็นที่มีประสบการณ์ (Proshansky และ al., 1983)ในเวลานี้ เนื่องจากคำว่า "เอกลักษณ์เพลส" ถูกนำมาใช้ ทฤษฎีแล้วแบบสำหรับข้อมูลเฉพาะตัว ที่ได้ครอบงำจิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทฤษฎีตัวตนไม่ให้รายละเอียดมากเกี่ยวกับโครงสร้างและกระบวนการ (Twigger Ross, Bonaiuto และBreakwell, 2003), แต่หมายถึง "schemata" นั้น Neisser (1976) และปียาแฌ (1954)อธิบายเป็นแนวความคิดที่ยัง เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ที่โครงสร้างการรับรู้มักจะ เป็นระยะไกลจากการรับรู้ของบุคคล เพิ่มเติมกว่าสังคม และบุคคลรับรู้โครงสร้าง เนื่องจากการตั้งค่าทางกายภาพ "backdrops"กับที่เหตุการณ์เกิดขึ้น (Proshansky et al., 1983)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอกลักษณ์สถานที่
ลักษณะของตัวตนที่เชื่อมโยงไปยังสถานที่ที่สามารถอธิบายเป็น "สถานที่ตัวตน." ระยะที่ได้
รับในการใช้ตั้งแต่ปลายปี 1970 (Proshansky 1978) และเป็นที่นี่เป็นเดิมพิมพ์
กับยัติภังค์ สถานที่เป็นตัวตนได้รับการอธิบายว่าการรวมตัวกันของแต่ละบุคคลของ
สถานที่ลงในแนวคิดขนาดใหญ่ของตัวเอง (Proshansky เฟเบียนและ Kaminoff, 1983) กำหนดให้เป็น
"บุหงาของความทรงจำ, ความคิด, การตีความความคิดและความรู้สึกที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ
การตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจง เช่นเดียวกับประเภทของการตั้งค่า "(1983, น. 60) สิ่งที่แนบมาเป็นสถานที่
ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ตัวตน แต่สถานที่ตัวตนเป็นมากกว่าสิ่งที่แนบมา Placeidentity
เป็นโครงสร้างของตัวตนของตัวเองมากเช่นเพศและระดับชั้นทางสังคมและ
ประกอบด้วยการรับรู้และ comprehensions เกี่ยวกับสภาพแวดล้อม เหล่านี้
การรับรู้และความคิดสามารถจัดออกเป็นสองประเภทของกลุ่ม; ประเภทหนึ่ง
ประกอบด้วยความทรงจำและความคิดค่านิยมและการตั้งค่าและประเภทที่สองประกอบด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าที่แตกต่างกัน (บ้านโรงเรียนและพื้นที่ใกล้เคียง; Proshansky และ
เฟเบียน, 1987).
การพัฒนาเอกลักษณ์เป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแตกต่างจากคนรอบตัวพวกเขา ,
และในทางเดียวกันสถานที่พัฒนาเป็นตัวตนของเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอว่าตัวเองเป็นหรือ
แตกต่างจาก แต่ที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ในบรรดาตัวตนแรก
ปัจจัยที่เป็นผู้ที่หยั่งรากลึกในประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น, เสื้อผ้าและห้อง
สภาพแวดล้อมที่บ้านเป็นหลักสำคัญตามมาด้วยและพื้นที่ใกล้เคียง
โรงเรียน นี่คือทักษะทางสังคมและสิ่งแวดล้อมและความสัมพันธ์ที่จะเรียนรู้และ
"เลนส์" จะเกิดขึ้นโดยที่เด็กจะรับรู้ในภายหลังประเมินผลและสร้าง
สถานที่ การเปลี่ยนแปลงสถานที่ตัวตนเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล (Proshansky และ
เฟเบียน, 1987) ห้าฟังก์ชั่นกลางของสถานที่ตัวตนได้รับภาพ; การรับรู้
ถึงความหมายที่แสดงออก-ต้องการเปลี่ยนแปลงไกล่เกลี่ยและความวิตกกังวลและฟังก์ชั่นการป้องกัน.
เอกลักษณ์ของสถานที่จะกลายเป็นองค์ความรู้ "ฐานข้อมูล" กับการตั้งค่าที่ทุกทางกายภาพเป็น
ประสบการณ์ (Proshansky et al., 1983).
ในช่วงเวลาตั้งแต่คำว่า "สถานที่ -Identity "ถูกนำทฤษฎีที่ได้รับรูปแบบ
ตัวตนที่ได้ครอบงำจิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทฤษฎีเพลสตัวตนไม่ได้
ให้รายละเอียดมากเกี่ยวกับโครงสร้างและกระบวนการ (Twigger-รอสส์และ Bonaiuto
Breakwell, 2003) แต่หมายถึง "schemata" ที่ Neisser (1976) และเพียเจต์ (1954)
อธิบายเป็นการรับรู้และความคิดที่ยังมีความกังวล สภาพแวดล้อมทางกายภาพ
โครงสร้างทางความคิดมักจะเป็นระยะไกลจากการรับรู้ของแต่ละบุคคลมากยิ่งขึ้น
กว่าที่โครงสร้างทางสังคมและทางปัญญาส่วนบุคคลเพราะการตั้งค่าทางกายภาพ "ฉากหลัง"
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (Proshansky et al., 1983)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานที่เอกลักษณ์
ด้านอัตลักษณ์ที่สามารถอธิบายเป็น " ตัวตน " ระยะเวลาได้
ถูกใช้มาตั้งแต่ปี 1970 ( proshansky , 1978 ) และนี่เป็นครั้งแรก ที่พิมพ์
ด้วยเครื่องหมายยัติภังค์ ที่ได้รับการอธิบายเป็น เอกลักษณ์ของแต่ละสถานที่ในขนาดใหญ่ประสาน
แนวคิดของตนเอง ( proshansky ฟาเบียน& kaminoff , 1983 ) , หมายถึง
" บุหงาของความทรงจำแนวคิด , ความคิด , ความรู้สึกและการแปลความหมายที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ
การตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจง รวมทั้งประเภทของการตั้งค่า " ( 2526 , หน้า 60 ) ที่แนบมานั้นถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่
ตัวตน แต่ตัวตนที่เป็นมากกว่าความผูกพัน placeidentity
เป็นโครงสร้างพื้นฐานของตัวเองมากเช่นเพศและชนชั้นในสังคม และเป็น
ประกอบด้วยการรับรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม การรับรู้เหล่านี้
และ conceptions สามารถจัดได้เป็นสองชนิดของกลุ่ม ;
ประเภทหนึ่งที่ประกอบด้วยความทรงจำ ความคิด ค่านิยม และการตั้งค่า และประเภทที่สองประกอบด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าที่แตกต่างกัน ( บ้าน โรงเรียน และชุมชน ; proshansky &

Fabian , 1987 )เอกลักษณ์พัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแยกความแตกต่างตัวเองจากผู้คนรอบ ๆพวกเขา
และในทางเดียวกัน สถานที่ที่ตนพัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอหรือตัวเอง
แตกต่างจาก แต่ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ ท่ามกลางปัจจัยแรกคือ rooted ในตัวตน
ประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น , ห้องพักและเสื้อผ้า .
บ้านสิ่งแวดล้อม ความสำคัญของหลักตามด้วยบ้าน
โรงเรียน ที่นี่ และทักษะด้านสังคม สิ่งแวดล้อม ความสัมพันธ์จะเรียนรู้และ
" เลนส์ " จะเกิดขึ้นที่เด็กในภายหลังจะตระหนัก ประเมิน และสร้าง
สถานที่ สถานที่การเปลี่ยนแปลงตัวตนเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล ( proshansky &
Fabian , 1987 ) หน้าที่ห้ากลางสถานที่ตนได้รับภาพ ; การรับรู้
ความหมายการแสดงความต้องการ การไกล่เกลี่ย การ เปลี่ยนแปลง และ ความวิตกกังวล และฟังก์ชันการป้องกัน
สถานที่ตัวตนกลายเป็นปัญญา " ฐานข้อมูล " กับทุกการตั้งค่าทางกายภาพ
มีประสบการณ์ ( proshansky et al . , 1983 ) .
ในเวลาตั้งแต่คำว่า " เอกลักษณ์ " ใช้ทฤษฎีมีรูปแบบเอกลักษณ์ที่โดดเด่น
สำหรับ จิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทฤษฎีตัวตนสถานที่ไม่ได้
ให้รายละเอียดมากเกี่ยวกับกระบวนการและโครงสร้าง ( twigger รอส bonaiuto &
breakwell , 2003 ) แต่หมายถึง " ลู " ไนเซอร์ ( 1976 ) และเพียเจต์ ( 1954 )
อธิบายเป็นทัศนะและความคิดที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ
โครงสร้างพุทธิปัญญามีแนวโน้มที่จะห่างไกลจากการรับรู้ของบุคคลมากขึ้นกว่าสังคมและโครงสร้างทางปัญญา
ส่วนบุคคลเพราะการตั้งค่าทางกายภาพ " ฉากหลัง "
กับที่เหตุการณ์เกิดขึ้น ( proshansky et al . , 1983 )