Memory processes As described in Ba

Memory processes
As described in Bauer (2015), a common metaphor for memory is a file cabinet stuffed full of file folders. Each folder contains the record of a past event. To recall any given event or experience, one finds the right folder, takes it out of the cabinet, opens it, and reads off what happened in the course of the event. Yet memory is nothing like a file cabinet and there are no file folders with records of experience. Rather, memory representations are made up of individual elements of experience that are encoded in synaptic connections between individual neurons in various regions of the cortex. Though we experience events as integrated wholes, at the neural level, they are widely distributed patterns of activity representing the different aspects of the experience, such as the sights, sounds, and movement. To live on as “memories,” the patterns of activity must be stabilized and integrated, processes carried out by a multi-component neural network that includes structures in the neocortex and the medial-temporal lobe. Later retrieval of a representation involves re-creation of the pattern of neural activity that gave rise to the experience in the first place (for reviews, see Eichenbaum & Cohen, 2001; Kandel & Squire, 2000; Manns & Eichenbaum, 2006; Rubin, 2005, 2006; Winocur & Moscovitch, 2011; Zola & Squire, 2000). Critically, each of these steps is a source of vulnerability, even in adulthood. They carry even greater risk in childhood.
The first step in creation of a memory is encoding. The process of encoding begins with registration of different aspects of experience in different cortical areas. For example, cell fields in primary visual cortex register form, color, and motion; cell fields in primary auditory cortex register attributes of sounds; and cell fields in primary somatosensory cortex register tactile information. The inputs from these primary sensory cortices are further processed in unimodal sensory association areas where they are integrated into whole percepts of what the object or event looks like, sounds like, and feels like, respectively. Unimodal association areas in turn send (project) the information to polymodal or multimodal posterior–parietal, anterior–prefrontal, and limbic–temporal association areas. The coordinated activity of these cortical areas gives rise to experience of a coherent event.
For fleeting experience to endure as a lasting memory, the distributed trace must undergo a process of stabilization and the trace must be integrated into long-term storage. This process of consolidation entails neurochemical and neuroanatomical changes that create a physical record of the experience (McGaugh, 2000). It depends on the coordinated actions of medial-temporal lobe structures and cortical association areas. Specifically, inputs from cortical association areas are projected to perirhinal and parahippocampal structures in the medial-temporal lobes. These cortices are thought to serve as an “intermediate-term memory” on which the hippocampus proper operates. It is in the hippocampus proper that all of the different components of the event are bound into a single representation (Manns & Eichenbaum, 2006). The “binding” takes place as a result of iterative processing of the conjunctions and relations among the stimuli that gave rise to the event. That is, the pattern is regularly “refreshed” by additional neural signaling among the hippocampus, the surrounding medialtemporal cortices, and the association areas. The iterative processing also maintains and strengthens the linkages between the distributed cortical representations that make up the entire event. At the same time, it supports integration of the new information with that previously stored (e.g., McKenzie & Eichenbaum, 2011), based on overlapping or shared elements. The result is an entire pattern of interconnection of new information with old. Critically, the process of consolidation takes time – on the order of days to weeks to months (e.g., Wixted, 2004). Until traces are well consolidated, they are vulnerable to disruption and interference and thus forgetting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระบวนการหน่วยความจำ ตามที่อธิบายไว้ใน Bauer (2015), เทียบทั่วไปสำหรับหน่วยความจำมี cabinet แฟ้มเต็มที่ยัดไส้แฟ้มโฟลเดอร์ แต่ละโฟลเดอร์ประกอบด้วยบันทึกของเหตุการณ์ที่ผ่านมา เพื่อยกเลิกการกำหนดเหตุการณ์หรือประสบการณ์ พบโฟลเดอร์ขวา ใช้จากตู้ เปิด และอ่านจากสิ่งที่เกิดขึ้นในหลักสูตรของเหตุการณ์ ยังจำเป็นอะไรที่เหมือนตู้แฟ้ม และมีโฟลเดอร์แฟ้มไม่ มีระเบียนของประสบการณ์ ค่อนข้าง ใช้แทนหน่วยความจำจะทำค่าของแต่ละองค์ประกอบของประสบการณ์ที่จะถูกเข้ารหัสในการเชื่อมต่อระหว่างแต่ละ neurons ในภูมิภาคต่าง ๆ ของคอร์เทกซ์ synaptic แม้ว่าเราพบเหตุการณ์เป็น wholes รวม ระดับประสาท พวกเขาจะกระจายแพร่หลายรูปแบบของกิจกรรมที่แสดงถึงลักษณะต่าง ๆ ของประสบการณ์ แหล่ง เสียง และการเคลื่อนไหว ใช้ชีวิตอยู่เป็น "ความทรงจำ" รูปแบบของกิจกรรมต้องเสถียร และ รวม กระบวนดำเนินการ โดยเครือข่ายประสาทหลายส่วนประกอบที่มีโครงสร้างใน neocortex สมองกลีบขมับด้านใกล้กลาง การสร้างรูปแบบของกิจกรรมประสาทที่ให้ประสบการณ์ในสถานที่แรก เกี่ยวข้องกับการเรียกในภายหลังของการแสดง (สำหรับรีวิว ดู Eichenbaum และโคเฮน 2001 Kandel และ Squire, 2000 Manns และ Eichenbaum, 2006 Rubin, 2005, 2006 Winocur และ Moscovitch, 2011 โซลาเปรและ Squire, 2000) ถึง แต่ละขั้นตอนเหล่านี้เป็นแหล่งของความเสี่ยง แม้ในวัยผู้ใหญ่ได้ พวกเขามีความเสี่ยงยิ่งในวัยเด็ก มีการเข้ารหัสขั้นตอนแรกในการสร้างความจำเป็น กระบวนการเข้ารหัสเริ่มต้น ด้วยการลงทะเบียนของด้านต่าง ๆ ของประสบการณ์ในพื้นที่ต่าง ๆ เนื้อแน่น ตัวอย่าง ฟิลด์เซลล์คอร์เทกซ์ภาพหลักลงทะเบียนแบบฟอร์ม สี และเคลื่อน ไหว เขตเซลล์ในคอร์เทกซ์หูหลักลงทะเบียนคุณลักษณะของเสียง และฟิลด์เซลล์คอร์เทกซ์ somatosensory หลักลงทะเบียนข้อมูลเพราะ อินพุตจาก cortices ทางประสาทสัมผัสเหล่านี้หลักต่อไปประมวลผลที่บริเวณ unimodal รับความรู้สึกความสัมพันธ์ที่พวกเขาถูกรวมอยู่ในทั้ง percepts สิ่งวัตถุหรือเหตุการณ์เหมือน คล้าย และรู้สึกเหมือน ตามลำดับ พื้นที่ Unimodal สมาคมจะส่ง (โครงการ) ข้อมูลที่ polymodal หรือทุกหลังข้างขม่อม แอนทีเรียร์ – prefrontal, limbic – ชั่วคราวสมาคมพื้นที่ และ กิจกรรมประสานด้านเนื้อแน่นให้สูงขึ้นเพื่อประสบการณ์เหตุการณ์ coherent หายวับไปประสบการณ์อดทนความจำถาวร ติดตามการกระจายต้องรับเสถียรภาพกระบวนการ และการติดตามต้องรวมอยู่ในการจัดเก็บระยะยาว กระบวนการของการรวมบัญชีมีการเปลี่ยนแปลง neurochemical และ neuroanatomical ที่สร้างเรกคอร์ดจริงประสบการณ์ (McGaugh, 2000) ขึ้นอยู่กับการดำเนินการประสานงานของโครงสร้างของสมองกลีบขมับด้านใกล้กลางและพื้นที่เชื่อมโยงเนื้อแน่น โดยเฉพาะ อินพุตจากเนื้อแน่นเชื่อมโยงพื้นที่คาดว่าจะโครงสร้าง perirhinal และ parahippocampal ในกลีบขมับด้านใกล้กลาง Cortices เหล่านี้จะคิดว่า เพื่อความเป็น "ระยะปานกลางจำ" บนฮิพโพแคมปัสเหมาะสมดำเนินการ มันเป็นฮิพโพแคมปัสเหมาะสมว่า คอมโพเนนต์ต่าง ๆ ของเหตุการณ์ทั้งหมดถูกผูกไว้ในการแสดงเดี่ยว (Manns & Eichenbaum, 2006) "ผูก" เกิดจากการประมวลผลซ้ำสันธานและความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งเร้าที่ให้ขึ้นกับเหตุการณ์ นั่นคือ รูปแบบประจำ "ฟื้นฟู" โดยเพิ่มเติมประสาทตามปกติฮิพโพแคมปัส cortices medialtemporal รอบ และพื้นที่เชื่อมโยง การประมวลผลซ้ำยังรักษา และเสริมสร้างความเชื่อมโยงระหว่างการนำเสนอเนื้อแน่นกระจายสร้างเหตุการณ์ทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน สนับสนุนบูรณาการข้อมูลใหม่กับเก็บไว้ (เช่น McKenzie & Eichenbaum, 2011), ตามที่ทับซ้อน หรือองค์ประกอบที่ใช้ร่วมกัน ผลเป็นรูปแบบมีทั้งความเกี่ยวข้องกันของข้อมูลใหม่กับเก่า กระบวนการรวมถึง ใช้เวลา – ขั้นวันสัปดาห์เดือน (เช่น Wixted, 2004) จนกระทั่งร่องรอยดีรวมบัญชี พวกเขาจะเสี่ยง กับทรัพย และสัญญาณรบกวนจึง ลืม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน่วยความจำกระบวนการ
ตามที่อธิบายไว้ใน บาวเออร์ ( 2015 ) อุปมาทั่วไปสำหรับหน่วยความจำเป็นตู้เก็บเอกสารยัดเต็มของโฟลเดอร์ไฟล์ แต่ละโฟลเดอร์ที่มีการบันทึกของเหตุการณ์ที่ผ่านมา เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์หรือประสบการณ์ใด ๆหนึ่งพบโฟลเดอร์ที่ถูกต้อง ใช้เวลามันออกจากตู้ เปิดมันและอ่านออกว่าเกิดอะไรขึ้นในหลักสูตรของเหตุการณ์แต่ความไม่เหมือนตู้แฟ้มและไม่มีโฟลเดอร์แฟ้มประวัติของประสบการณ์ แต่ภาพความทรงจำจะทำขึ้นของแต่ละองค์ประกอบของประสบการณ์ที่สำคัญในการทำงานการเชื่อมต่อระหว่างเซลล์ประสาทในแต่ละภูมิภาคต่างๆของเปลือกโลก แม้ว่าเราพบเหตุการณ์ที่เป็นแบบบูรณาการในระดับขายส่ง , ระบบประสาท ,พวกเขามีการกระจายอย่างกว้างขวาง รูปแบบของกิจกรรมที่เป็นตัวแทนของแง่มุมที่แตกต่างกันของประสบการณ์ เช่น ภาพ เสียง และการเคลื่อนไหว อยู่ใน " ความทรงจำ " รูปแบบของกิจกรรมที่ต้องมีความเสถียรและบูรณาการกระบวนการดำเนินการโดยโดยโครงข่ายประสาทเทียมที่มีโครงสร้างใน Neocortex และขมับอยู่ตรงกลาง .ภายหลังจากการแสดงที่เกี่ยวข้องกับการสร้างใหม่ของรูปแบบของกิจกรรมประสาทที่ให้สูงขึ้นเพื่อประสบการณ์ในสถานที่แรก ( สำหรับรีวิว เห็นไอเคินเบาม์&โคเฮน , 2001 ; แคนเดิล&เด็กรับใช้ , 2000 ; ยี่ห้อ&ไอเคินเบาม์ , 2006 ; Rubin , 2005 , 2006 ; winocur & moscovitch 2011 ; โซล่า&เด็กรับใช้ , 2000 ) วิกฤตแต่ละขั้นตอนเหล่านี้เป็นแหล่งที่มาของความเสี่ยง แม้แต่ในผู้ใหญ่พวกเขามีความเสี่ยงมากขึ้นในวัยเด็ก
ขั้นตอนแรกในการสร้างความทรงจำคือการเข้ารหัส กระบวนการของการเข้ารหัสเริ่มต้นด้วยการลงทะเบียนของแง่มุมที่แตกต่างกันของประสบการณ์ในพื้นที่สมองที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น ข้อมูลใน Visual Cortex เซลล์การลงทะเบียนรูปแบบ , สี , และการเคลื่อนไหว ; เซลล์สาขาประถมศึกษา ส่วนคอร์เทกซ์ลงทะเบียนคุณลักษณะของเสียง