4. DiscussionThe purpose of this st

4. Discussion
The purpose of this study was to examine differences in brain
activity relevant to executive function according to the proportion
of positive and negative automatic thoughts in patients with MDD,
using NIRS. We classified participants into two groups based on DLPFC than did those with a low frequency of positive automatic
thoughts. The DLPFC is involved in cognitive abilities characterized
as executive functions (e.g., working memory and attention
capacity) that help maintain goals and predict the future consequences
of behavior. A large number of studies have shown
impaired executive function and other functional abnormalities in
the DLPFC of patients with MDD (Snyder, 2012); for example,
Elliott et al. (1997) found decreased activation in the DLPFC in
patients with MDD. In addition, Henry and Crawford (2005)
showed that patients with MDD were significantly impaired on
all verbal fluency measures, using the VFT as a multifaceted
executive function task. Thus, impaired executive function in
MDD patients is well established in the literature. According to
Davidson (1995), the left hemisphere is dominant for processing
positive/approach emotions. This study also showed that individuals
who experienced more positive than negative thought
showed more activation in the left DLPFC. It has further been
reported that hypoactivity in the left DLPFC is associated with
rumination (Ray et al., 2005); it is reasonable to propose that
individuals who experience more negative than positive automatic
thought may be more likely to ruminate (Wells, 2008). Hypoactivity
in the DLPFC is correlated with altered patterns of rostral
anterior cingulate cortex (ACC) activity, which is thought to
contribute to rumination by facilitating the inhibition of positive
information and impeding the inhibition of negative information
(Elliott et al., 2002). The presence of either decreased inhibition for
negative emotion or increased inhibition for positive emotion
predicts greater severity of depressive symptoms (Eugene et al.,
2010). Together, these findings support ours regarding variations
in activity in the left DLPFC as we observed between participant
groups in this study.
Our study revealed the relationship between automatic
thoughts and prefrontal and temporal cortex activity in MDD.
Porto et al. (2009) hypothesized that CBT can improve the brain
functionally. Specifically, if individuals' depressive symptoms are
improved after CBT, their automatic thoughts will become more
functional (Maag and Swearer, 2005; Matsunaga et al., 2010).
Moreover, we can prove this functional improvement with NIRS:
the averages of oxy-Hb in ch10, ch11, ch22, ch28, and ch33 show
the change in the proportion of automatic thoughts. In the future,
we will be able to verify the effectiveness of CBT with NIRS; this
possibility has been anticipated in recent studies (Mayberg et al.,
2005).
Nevertheless, the current study has a few limitations. First, the
sample comprised patients with MDD under medical treatment;
most patients were taking medication at the time of measurement.
Factors such as antidepressant medication and the duration of the
disorder can affect brain activity, thereby confounding our results.
Second, NIRS has poor spatial resolution, which complicates the
identification of the measurement position when using NIRS
alone. We compensated for this by positioning a probe as demonstrated
in previous studies (e.g., Kameyama et al., 2004), but
cannot discount this fundamental limitation of the method. We
expect that the development of new measurement technology will
eliminate this issue in the future.
In this study, we revealed that activity in the prefrontal and
temporal cortices is related to the proportion of automatic
thoughts in the cognitive model of depression. Our findings
suggest the possibility of considering the dysfunction of a topdown
system to a cerebral emotions region as a biological base of
the cognitive model of depression. Findings such as these can
contribute to promote a more accurate understanding of
depression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบความแตกต่างในสมองกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับฟังก์ชันบริหารตามสัดส่วนคิดอัตโนมัติบวก และลบในผู้ป่วยที่มี MDDใช้คุณภาพ เราแบ่งผู้เรียนเป็นสองกลุ่มตาม DLPFC กว่าได้ผู้ที่ มีความถี่ต่ำอัตโนมัติบวกความคิด DLPFC การมีส่วนร่วมในการรับรู้ความสามารถลักษณะเป็นหน้าที่ผู้บริหาร (เช่น ทำงานหน่วยความจำและความสนใจกำลังการผลิต) ที่ช่วยรักษาเป้าหมาย และทำนายผลในอนาคตของพฤติกรรมการ การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นฟังก์ชันเอ็กพิการและความผิดปกติอื่น ๆ ทำงานในDLPFC ของผู้ป่วยกับ MDD (Snyder, 2012); ตัวอย่างตและ al. (1997) พบเปิดลดลง DLPFC ในผู้ป่วยที่ มี MDD นอกจากนี้ เฮนรี่และครอฟอร์ด (2005)พบว่า ผู้ป่วยที่ มี MDD มีผู้พิการทางอย่างมีนัยสำคัญในมาตรการแคล่ววาจาทั้งหมด ใช้ VFT ที่เป็นแบบแผนฟังก์ชันการบริหารงาน ดังนั้น ความบกพร่องทางด้านฟังก์ชันบริหารในผู้ป่วย MDD ถูกกำหนดขึ้นดีในวรรณคดี ตามที่(1995) Davidson ซีกโลกด้านซ้ายเป็นหลักสำหรับการประมวลผลอารมณ์บวก/วิธีการ การศึกษานี้ยังพบว่าบุคคลที่มีประสบการณ์ยิ่งบวกมากกว่าคิดลบหรือไม่แสดงเปิดใช้งานเพิ่มเติมในด้านซ้าย DLPFC เพิ่มเติมได้รายงานที่ hypoactivity ซ้ายเกี่ยวข้องกับ DLPFCrumination (เรย์ et al., 2005); จึงเหมาะสมที่จะนำเสนอที่ผู้ที่ประสบการณ์มากลบมากกว่าบวกโดยอัตโนมัติความคิดอาจมีแนวโน้มที่จะ ruminate (บ่อ 2008) Hypoactivityใน DLPFC มี correlated กับเปลี่ยนแปลงรูปแบบของ rostralกิจกรรม คอร์เทกซ์ cingulate แอนทีเรียร์ (บัญชี) ซึ่งเป็นความคิดร่วม rumination โดยยับยั้งการบวกการอำนวยความสะดวกข้อมูลและ impeding ยับยั้งการลบข้อมูล(ตร้อยเอ็ด al., 2002) ยับยั้งการลดลงของอย่างใดอย่างหนึ่งอารมณ์ลบหรือยับยั้งการเพิ่มขึ้นสำหรับค่าบวกอารมณ์ทำนายความรุนแรงมากกว่าอาการ depressive (Eugene et al.,2010. Together ค้นพบเหล่านี้สนับสนุนเราเกี่ยวกับรูปแบบในกิจกรรมใน DLPFC ซ้ายเราสังเกตระหว่างผู้เข้าร่วมกลุ่มในการศึกษานี้เราเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างอัตโนมัติความคิดและกิจกรรมคอร์เทกซ์ prefrontal และขมับใน MDDตั้งสมมติฐานว่าปอร์ et al. (2009) ที่ชุมชนสามารถพัฒนาสมองมีฟังก์ชันการ โดยเฉพาะ ถ้าอาการ depressive ของบุคคลขึ้นหลังจากชุมชน ความคิดของพวกเขาโดยอัตโนมัติจะเพิ่มมากขึ้นทำงาน (Maag และ Swearer, 2005 Matsunaga et al., 2010)นอกจากนี้ เราสามารถพิสูจน์นี้ปรับปรุงที่ทำงาน ด้วยคุณภาพ:ค่าเฉลี่ยของเชื้อ-Hb ch10, ch11, ch22, ch28 และ ch33 ดูการเปลี่ยนแปลงในสัดส่วนของความคิดอัตโนมัติ ในอนาคตเราจะสามารถตรวจสอบประสิทธิภาพของชุมชนมีคุณภาพ นี้ความเป็นไปได้มีการคาดการณ์ไว้ในการศึกษาล่าสุด (Mayberg et al.,2005)อย่างไรก็ตาม การศึกษาปัจจุบันมีกี่จำกัด ครั้งแรก การตัวอย่างประกอบด้วยผู้ป่วย MDD ภายใต้รักษาพยาบาลผู้ป่วยส่วนใหญ่ได้รับยาในขณะวัดปัจจัยต่าง ๆ เช่นยา antidepressant และระยะเวลาของการโรคมีผลต่อสมองกิจกรรม confounding ผลลัพธ์ของเราจึงที่สอง คุณภาพมีความละเอียดพื้นที่ยากจน ที่ complicates ในระบุตำแหน่งการวัดเมื่อใช้คุณภาพคนเดียว เราชดเชยนี้โดยโพรบแบบดังในการศึกษาก่อนหน้า (เช่น คาเมยาม่า et al., 2004), แต่ไม่สามารถลดข้อจำกัดนี้พื้นฐานของวิธีการ เราคาดหวังที่จะพัฒนาเทคโนโลยีการวัดใหม่ขจัดปัญหานี้ในอนาคตในการศึกษานี้ เราเปิดเผยว่า กิจกรรมในการ prefrontal และเกี่ยวข้องกับสัดส่วนของอัตโนมัติ cortices ชั่วคราวความคิดเห็นในแบบที่รับรู้ของ ผลการวิจัยของเราแนะนำเป็นไปได้ของการบกพร่องของแค่การพิจารณาระบบภูมิภาคอารมณ์สมองเป็นฐานชีวภาพของแบบจำลองการรับรู้ของ ผลการวิจัยลักษณะนี้สามารถการส่งเสริมความเข้าใจที่ถูกต้องมากขึ้นภาวะซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. คำอธิบายวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบความแตกต่างในสมองกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของผู้บริหารให้เป็นไปตามสัดส่วนของความคิดอัตโนมัติบวกและลบในผู้ป่วยที่มีโรคซึมเศร้า, การใช้ NIRS เราจัดให้ผู้เข้าร่วมออกเป็นสองกลุ่มตาม DLPFC กว่าผู้ที่มีความถี่ต่ำโดยอัตโนมัติบวกความคิด DLPFC มีส่วนร่วมในความสามารถทางปัญญาที่โดดเด่นเป็นหน้าที่ของผู้บริหาร(เช่นหน่วยความจำในการทำงานและความสนใจความจุ) ที่ช่วยรักษาเป้าหมายและคาดการณ์ผลกระทบในอนาคตของพฤติกรรม จำนวนมากของการศึกษาได้แสดงความบกพร่องทำงานของผู้บริหารและความผิดปกติการทำงานอื่น ๆ ใน DLPFC ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า (ไนเดอร์, 2012); ตัวอย่างเช่นเอลเลียตและอัล (1997) พบว่าลดลงในการเปิดใช้งาน DLPFC ในผู้ป่วยที่มีโรคซึมเศร้า นอกจากนี้เฮนรี่และครอว์ฟ (2005) แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีโรคซึมเศร้าถูกบกพร่องอย่างมีนัยสำคัญในมาตรการความคล่องแคล่ววาจาทั้งหมดโดยใช้ VFT เป็น multifaceted งานที่ทำงานของผู้บริหาร ดังนั้นการบริหารงานบกพร่องในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าจะดีขึ้นในวรรณคดี ตามที่เดวิดสัน (1995), ซีกซ้ายเป็นที่โดดเด่นสำหรับการประมวลผลบวก/ อารมณ์วิธีการ การศึกษาครั้งนี้ยังแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีประสบการณ์ในเชิงบวกมากกว่าเชิงลบความคิดที่แสดงให้เห็นว่าการเปิดใช้งานมากขึ้นในDLPFC ซ้าย จะได้รับการต่อไปมีรายงานว่าใน hypoactivity DLPFC ซ้ายมีความเกี่ยวข้องกับรำพึง(เรย์, et al, 2005.); มันมีเหตุผลที่จะเสนอว่าบุคคลที่มีประสบการณ์เชิงลบมากกว่าบวกอัตโนมัติคิดอาจจะมีโอกาสมากขึ้นในการตรึกตรอง(เวลส์ 2008) Hypoactivity ใน DLPFC มีความสัมพันธ์ที่มีรูปแบบการเปลี่ยนแปลงของ rostral เยื่อหุ้มสมองก่อน cingulate (ACC) กิจกรรมซึ่งเป็นความคิดที่นำไปสู่การเคี้ยวเอื้องโดยอำนวยความสะดวกการยับยั้งการบวกข้อมูลและการขัดขวางการยับยั้งการลบข้อมูล(เอลเลียต et al., 2002) การปรากฏตัวของทั้งยับยั้งลดลงสำหรับอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบหรือเพิ่มขึ้นสำหรับการยับยั้งอารมณ์ความรู้สึกในเชิงบวกที่คาดการณ์ความรุนแรงมากขึ้นของอาการซึมเศร้า(ยู et al., 2010) ร่วมกันค้นพบเหล่านี้เราสนับสนุนเกี่ยวกับรูปแบบกิจกรรมใน DLPFC ซ้ายในขณะที่เราสังเกตเห็นระหว่างผู้เข้าร่วมกลุ่มในการศึกษานี้. การศึกษาของเราแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างอัตโนมัติคิดและ prefrontal และกิจกรรมนอกชั่วคราวใน MDD. ปอร์โต, et al (2009) ตั้งสมมติฐานว่า CBT สามารถปรับปรุงสมองทำงาน โดยเฉพาะถ้าบุคคลมีอาการซึมเศร้าจะดีขึ้นหลังจาก CBT ความคิดอัตโนมัติของพวกเขาจะกลายเป็นมากขึ้นการทำงาน(Maag และคำมั่นสัญญา, 2005; Matsunaga et al, 2010).. นอกจากนี้เราสามารถพิสูจน์ได้ว่าการปรับปรุงนี้การทำงานที่มี NIRS: ค่าเฉลี่ยของ oxy- Hb ใน CH10, ch11, CH22, ch28 และ ch33 แสดงการเปลี่ยนแปลงในสัดส่วนของความคิดอัตโนมัติที่ ในอนาคตเราจะสามารถที่จะตรวจสอบประสิทธิภาพของ CBT กับ NIRS; นี้ความเป็นไปได้ที่คาดว่าจะได้รับในการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ (Mayberg et al., 2005). อย่างไรก็ตามการศึกษาในปัจจุบันมีข้อ จำกัด ไม่กี่ ก่อนที่กลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยประกอบกับ MDD ภายใต้การรักษาพยาบาล. ผู้ป่วยมากที่สุดคือการใช้ยาในช่วงเวลาของการวัดปัจจัยต่างๆเช่นยากล่อมประสาทและระยะเวลาของ. ความผิดปกติจะมีผลต่อการทำงานของสมองจึงรบกวนผลของเราสองNIRS มีเชิงพื้นที่ยากจน ความละเอียดซับซ้อนซึ่งระบุตำแหน่งการวัดเมื่อใช้NIRS เพียงอย่างเดียว เราได้รับการชดเชยสำหรับตำแหน่งนี้ได้โดยการสอบสวนที่แสดงให้เห็นในการศึกษาก่อนหน้า (เช่น Kameyama et al., 2004) แต่ไม่สามารถลดข้อจำกัด นี้พื้นฐานของวิธีการ เราคาดหวังว่าการพัฒนาของเทคโนโลยีการตรวจวัดใหม่จะขจัดปัญหานี้ในอนาคต. ในการศึกษาครั้งนี้เราแสดงให้เห็นว่ากิจกรรมใน prefrontal และขมับcortices เกี่ยวข้องกับสัดส่วนของอัตโนมัติความคิดในรูปแบบองค์ความรู้ของภาวะซึมเศร้า ค้นพบของเราแสดงให้เห็นความเป็นไปได้ในการพิจารณาความผิดปกติของ topdown ที่ระบบไปยังพื้นที่อารมณ์สมองเป็นฐานทางชีวภาพของรูปแบบองค์ความรู้ของภาวะซึมเศร้า ผลการวิจัยเช่นนี้สามารถนำไปสู่การส่งเสริมความเข้าใจที่ถูกต้องมากขึ้นของภาวะซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาความแตกต่างในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการทำงานบริหารสมอง

ตามสัดส่วนบวกและลบความคิดอัตโนมัติในผู้ป่วย MDD ,
ใช้ nirs . เราแบ่งคนออกเป็นสองกลุ่มตาม dlpfc กว่าผู้ที่มีความถี่ต่ำของความคิดอัตโนมัติ
บวกการ dlpfc จะเกี่ยวข้องกับความสามารถในการรับรู้ลักษณะ
เป็นหน้าที่บริหาร ( เช่นทำงานหน่วยความจำและความสนใจ
ความจุ ) ที่ช่วยรักษาเป้าหมาย และทำนายอนาคตได้ผล
ของพฤติกรรม จำนวนมากของการศึกษาได้แสดงฟังก์ชันการทำงานบกพร่องบริหาร

และความผิดปกติอื่น ๆใน dlpfc ผู้ป่วยเต็ม ( สไนเดอร์ , 2012 ) ; ตัวอย่างเช่น
Elliott et al .( 2540 ) พบว่าลดลงในการกระตุ้นใน dlpfc
ผู้ป่วยเต็ม . นอกจากนี้ เฮนรี่ และ ครอว์ฟอร์ด ( 2005 ) พบว่าผู้ป่วยเต็ม

ทั้งหมดที่มีอย่างมีนัยสำคัญในทางวาจา คือ มาตรการการใช้ vft เป็น multifaceted
ผู้บริหารฟังก์ชันงาน ดังนั้น ทางการบริหารในการทำงาน
ผู้ป่วย MDD เป็นที่ยอมรับในวรรณคดี ตาม
เดวิดสัน ( 1995 )ซีกโลกด้านซ้ายเด่นสำหรับการประมวลผล
บวก / เข้าถึงอารมณ์ การศึกษานี้ยังพบว่าบุคคลที่มีประสบการณ์

คิดบวกมากกว่าลบ พบการเปิดใช้งานมากขึ้นใน dlpfc ซ้าย มีรายงานว่า hypoactivity
เพิ่มเติมได้ใน dlpfc ซ้ายเกี่ยวข้องกับ
เคี้ยวเอื้อง ( เรย์ et al . , 2005 ) ; มันมีเหตุผลที่จะคิดว่า
บุคคลที่มีประสบการณ์ด้านลบมากกว่าบวก ความคิดอัตโนมัติ
อาจจะมีแนวโน้มที่จะใคร่ครวญ ( เวลส์ , 2008 ) hypoactivity
ใน dlpfc มีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการย่อย
ด้านหน้าซิงกูเลทคอร์เท็กซ์ ( ACC ) กิจกรรมซึ่งเป็นความคิดที่จะมีส่วนร่วมในการใคร่ครวญโดย
สกรีนการยับยั้งข้อมูลบวก

และที่เป็นอุปสรรคต่อการยับยั้งข้อมูลเชิงลบ( Elliott et al . , 2002 ) การแสดงตนของทั้งสองลดลงการยับยั้งอารมณ์เชิงลบหรือการยับยั้งการเพิ่มขึ้นสำหรับ

อารมณ์เชิงบวกมากขึ้นสำหรับคาดการณ์ความรุนแรงของอาการโรคซึมเศร้า ( ยูจีน et al . ,
2010 ) ร่วมกันค้นพบเหล่านี้สนับสนุนของเราเกี่ยวกับรูปแบบ
ในกิจกรรมใน dlpfc เหลือเท่าที่เราสังเกต ระหว่างกลุ่มที่เข้าร่วมในการศึกษานี้

.การศึกษาพบความสัมพันธ์ระหว่างความคิดและกิจกรรมนอกอัตโนมัติ
พรีฟรอนทชั่วคราวใน MDD .
Porto et al . ( 2009 ) ตั้งสมมติฐานว่า CBT สามารถปรับปรุงสมอง
หน้าที่ โดยเฉพาะถ้าบุคคล ' โรคซึมเศร้าอาการ
ดีขึ้นหลัง CBT , ความคิดอัตโนมัติของพวกเขาจะกลายเป็นมากขึ้น
การทำงาน ( แมค และ วเรอร์ , 2005 ; มัต et al . , 2010 ) .
นอกจากนี้เราสามารถพิสูจน์การทำงานการปรับปรุง nirs :
ปริมาณออกซีฮีโมโกลบินใน ch10 ch11 ch22 ch28 , , , ,
ch33 แสดงและเปลี่ยนสัดส่วนของความคิดอัตโนมัติ ในอนาคต
เราจะสามารถตรวจสอบประสิทธิภาพของ CBT กับ nirs ; ความเป็นไปได้นี้
ได้คาดการณ์ไว้ในการศึกษาล่าสุด ( mayberg et al . , 2005

) แต่อย่างไรก็ตาม การศึกษาในปัจจุบันมีไม่กี่ข้อจํากัด แรก ,
จำนวนผู้ป่วยเต็มภายใต้การรักษาทางการแพทย์ ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีการใช้ยา

เวลาวัด ปัจจัยเช่นยาโรคซึมเศร้า และระยะเวลาของโรคสามารถส่งผลกระทบต่อกิจกรรมทางสมอง

ผลจึงอยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา สอง nirs มีความละเอียดเชิงพื้นที่ยากจนซึ่งมีความซับซ้อน
การจำแนกการวัดตำแหน่งเมื่อใช้ nirs
อยู่คนเดียวเราจะชดเชยโดยการสอบสวนแสดงให้เห็นว่า
ในการศึกษาก่อนหน้านี้ ( เช่น คะเมะยะมะ et al . , 2004 ) แต่ส่วนลดนี้ไม่สามารถพื้นฐาน
ข้อจำกัดของวิธีการ เรา
คาดหวังว่า การพัฒนาของเทคโนโลยีการวัดใหม่จะกำจัดปัญหานี้ในอนาคต
.
ในการศึกษาครั้งนี้เราพบว่ากิจกรรมในและ
พรีฟรอนทชั่วคราว cortices เกี่ยวข้องกับสัดส่วนของความคิดอัตโนมัติในรูปแบบการคิด
หดหู่ใจ
ผลของเราแนะนำความเป็นไปได้ของการพิจารณาจากความผิดปกติของระบบ topdown
ไปยังภูมิภาคอารมณ์สมองเป็นฐานชีวภาพ
รูปแบบการคิดของภาวะซึมเศร้า ผลการวิจัยดังกล่าวสามารถ
มีส่วนช่วยส่งเสริมความเข้าใจที่ถูกต้องมากขึ้นของ
ภาวะซึมเศร้า