2 years, 7 months, 11 days since th

2 years, 7 months, 11 days since the day of our marriage…
Tee Rak,
I always tell you that you are on my mind throughout the day every day, but I can’t show that to you unless I put it down in writing. That is why I’m doing this now. I also want you to know the content of my thoughts tonight. As usual after running, thoughts of you and our relationship, my life, etc. were on my mind. And actually tonight, the changes that have occurred in these meditative moments were what I was thinking about particularly. I have had this habit all my life of turning inward to my own thoughts often. I think it is readily apparent when I do (you denote those times I lapse into it by bringing attention to “that thinking face.” Usually, I guess because I have a melancholy nature, those sessions tended to approach a level of despair with what I understood to be the dilemma of living. I think it must be really similar to the moods that you tell me about that you fall into sometimes. Maybe this is one thing that brought us together, our shared melancholia. Anyway, I think you understand me when I talk about it. I feel I understand you when you’re overcome by those feelings. Now ever since I’ve been out here, I have seen a change in this life-long pattern of mine. I’m sure it occurred before now, but not until coming out here did I have I the opportunity to fall back into that habit of chronic thinking. Now despair is no longer the mental state that I fall into when these prolonged bouts of thinking occur.
I’ve begun real thinking again, not brooding over issues of life or happiness. It’s not that the stuff I’ve been ruminating over is happy stuff, but it is a happy situation that I again wonder about the universe, the essence of existence, and the way in which I should conduct my life. Thinking of these kinds of things, I don’t fall into any kind of despair. I’m uplifted by the fact that I’m participating in thought processes, an historical conversation with the greatest human minds that have lived.
What caused this change? I know it is due to our marriage and the demons that were expelled within me when you came into my life. The shakiness of being alone is gone now. The existential loneliness is gone. I still have matters to contend with that reside in wondering about the meaning of life, but you honey, the like-souled human being that I never thought could have existed somehow came into my life and changed it forever.
I realize now that the next phase of our lives will be to decide how we want spend the next 40 or so years. Isn’t that so different than the way I saw life before as lonely and a source of suffering? We will continue to enrich our lives; we will have children which we can pour the best parts of ourselves into. We still have much to explore about each other, and much exploring of the world and life through each other.
This year has proved to be more difficult than we imagined sweetheart, but in that difficulty there is something we can smile about: we know how much we love and need each other, mentally, emotionally, physically…no way you describe it can justly put into words what we mean to each other. And furthermore, a fact that gives me pride, (a pride we express to each other often in certain ways), is that what we have is rare. I know no example in history or literature that could have been a basis for what our marriage is. Did Shakespeare even create such a couple? No, we are indeed rare; something my melancholic fantasy would never have conjured. We are a rare occurrence in the world. We provide the world an example of beauty out of the improbability of humanity. I mention us to the people around me, I see now, out of beaming pride. I think you do the same. Maybe our pride is how we cope with the distance that is between us now. The vigor or our marriage is certainly a thought that my mind turns to in those moments when I’m missing you the most and it gives me great pleasure.
I mentioned before the despair of my pre-marriage life. I am not yet free of all despair however, just free of the kind of that came with that mentality of existential loneliness. What ails me now, in the background of these thoughts that I think about all the time, is simply the fact that we are separated. I am not with you to enjoy daily the progress of our lives toward the unknown future. I know our decision to do this year made lots of sense, but now I know what is important in life. We will be glad for what we gained during this time, but we must realize that the most precious gain was learning that living our lives together is most important. It hurts to be away from you honey, every day. I’ve never loved anyone or anything as much as I love you. It hurts to be away from you, but I can say it is a good hurt. Let’s be strong and get through this remaining period of separation and promise to each other that we will more than make up for the lost time once

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2 ปี 7 เดือน 11 วันตั้งแต่วันแต่งงานของเรา...รักตี๋ฉันจะบอกคุณว่า คุณอยู่ในใจของฉันตลอดทั้งวันทุกวัน แต่ฉันไม่สามารถแสดงที่คุณยกเว้นว่าฉันวางมันลงในการเขียน นั่นคือเหตุผลที่ทำนี้ขณะนี้ ฉันยังต้องการทราบว่าเนื้อหาของความคิดของฉันคืนนี้ ตามปกติหลังจากทำงาน ความคิดของคุณและความสัมพันธ์ ชีวิต ฯลฯ ได้ในใจของฉัน และจริง ๆ แล้วคืนนี้ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาเหล่านี้เข้าฌาน อะไรฉันคิดเกี่ยวกับโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผมมีนิสัยนี้ทุกชีวิตของการเข้าถึงความคิดของตัวเองมักจะ ผมคิดว่า มันเป็นประเด็นเมื่อไร (คุณชีพเวลาฉันดระยะลงไป โดยนำความสนใจ "ที่คิดหน้า" มักจะ ผมคิดว่า เนื่องจากมีธรรมชาติ melancholy รอบเหล่านี้แนวโน้มที่จะ เข้าใกล้ระดับสิ้นหวังกับสิ่งที่ฉันเข้าใจเป็น ของชีวิต ผมคิดว่า มันต้องเป็นจริง ๆ คล้ายกับอารมณ์ที่คุณบอกฉันว่า คุณตกอยู่ในบางครั้ง อาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่นำเราโดด melancholia ของเราร่วมกัน อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่า คุณเข้าใจฉันเมื่อฉันพูดคุยเกี่ยวกับมัน ผมรู้สึกว่า ผมเข้าใจคุณเมื่อคุณกำลังเอาชนะ โดยความรู้สึกเหล่านั้น ตอนนี้ นับตั้งแต่ได้ออกจากที่นี่ ฉันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบนี้ตลอดชีวิตของฉัน ผมแน่ใจว่า มันเกิดขึ้นก่อน แต่ไม่จนออก มาที่นี่ ไม่มีผมโอกาสกลับตกที่มีนิสัยคิดเรื้อรัง ตอนนี้ สิ้นหวังไม่อยู่สภาพจิตที่ตกไปเมื่อเกิดศึกเหล่านี้เป็นเวลานานของการคิด ผมได้เริ่มจริงคิดอีกครั้ง ไม่กกไข่มากกว่าปัญหาของชีวิตหรือความสุข ไม่ว่าสิ่งฉันได้รับการ ruminating ผ่านสิ่งที่มีความสุข แต่มันเป็นสถานการณ์ที่มีความสุขผมอีกสงสัยเกี่ยวกับจักรวาล สาระสำคัญของการดำรงอยู่ และวิธีการที่ฉันควรดำเนินชีวิต คิดสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ฉันจะไม่ตกเป็นชนิดของความสิ้นหวังใด ๆ ผม:สูงส่งขึ้น ด้วยความจริงที่ว่า ฉันกำลังเข้าร่วมในกระบวนการคิด การสนทนาประวัติศาสตร์กับจิตใจมนุษย์ที่ได้อาศัยอยู่ สิ่งที่เกิดการเปลี่ยนแปลงนี้ อยากทราบว่าเนื่องจากการแต่งงานของเราและปีศาจที่ถูกขับไล่ออกภายในฉันเมื่อคุณเข้ามาในชีวิตของฉัน มั่นคงคนเดียวหายไปขณะนั้น ความเหงาอัตถิภาวนิยมจะหายไป ยังมีเรื่องที่จะต่อสู้กับที่อยู่ในการสงสัยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต แต่คุณน้ำผึ้ง มนุษย์เหมือน souled ที่ไม่เคยคิดว่า อาจมีอยู่อย่างใดเข้ามาในชีวิตของฉัน และเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ฉันรู้ที่เฟสถัดไปของชีวิตของเราจะตัดสินใจว่า เราต้องใช้เวลาปี 40 หรือมากกว่านั้นถัดไป ไม่ได้ว่า แตกต่างกว่าผมเห็นชีวิตก่อนเป็นเหงาและแหล่งที่มาของทุกข์ เราจะรับประกันชีวิตของเรา เราจะมีเด็กที่เราสามารถเติมส่วนที่ดีที่สุดของตนเองเป็น นอกจากนี้เรายังมีการสำรวจเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ และมากมากสำรวจของโลกและชีวิตผ่านแต่ละอื่น ๆ ปีนี้ได้พิสูจน์แล้วว่ายากเกินกว่าที่เราคิดรัก แต่ในที่ที่มีความยากลำบากเป็นสิ่งที่ เราสามารถยิ้ม: เรารู้ว่าเรารัก และต้องกัน จิตใจ อารมณ์ ร่างกาย...ไม่มีวิธีที่คุณอธิบายมันสามารถศรีวิชัยใส่คำหมายถึงกันได้ และนอกจากนี้ ความจริงที่ทำให้ผมภาคภูมิใจ, (ความภาคภูมิใจเราแสดงกันบ่อยในบางรูปแบบ), คือว่า เรามีอะไรหายาก ฉันรู้ว่าไม่มีตัวอย่างในประวัติศาสตร์หรือวรรณคดีที่มีพื้นฐานสำหรับการแต่งงานของเราคืออะไร ไม่เช็คสเปียร์แม้สร้างเป็นคู่ ไม่ เราจะหายากแน่นอน สิ่งที่จินตนาการของฉันเศร้าจะไม่ได้วิงวอน เรามีที่ไม่ค่อยปรากฏในโลก เรามีตัวอย่างของความงามจาก improbability ของมนุษย์โลก ฉันพูดถึงเรากับคนรอบข้าง อืมมตอนนี้ จากเต็มความภาคภูมิใจ ผมคิดว่า คุณทำแบบเดียวกัน บางทีความภาคภูมิใจของเราคือ ว่าเรารับมือกับระยะทางที่อยู่ระหว่างเราตอนนี้ แข็งตัวหรือการแต่งงานของเราแน่นอนเป็นความคิดที่ใจของฉันเปลี่ยนไปในช่วงเวลาเมื่อหายคุณมากที่สุด และมันทำให้ผมมีความสุขมากฉันกล่าวก่อนที่จะสิ้นหวังในชีวิตก่อนแต่งงานของฉัน ไม่ ได้ฟรีทั้งหมดสิ้นหวังอย่างไรก็ตาม ฟรีเพียงชนิดของที่มาพร้อมกับที่ความคิดของอัตถิภาวนิยมความเหงา นั้นฉันตอนนี้ ในพื้นหลังของความคิดเหล่านี้ที่ผมนึกถึงตลอดเวลา เป็นเพียงความจริงที่ว่า เราจะแยกออก ฉันไม่ มีคุณเพลิดเพลินทุกวันความคืบหน้าของชีวิตเราไปสู่อนาคตที่ไม่รู้จัก ฉันรู้ว่าเราตัดสินใจที่ปีนี้สร้างขึ้นจำนวนมากของความรู้สึก แต่ตอนนี้ ฉันรู้สิ่งที่สำคัญในชีวิต เราจะยินดีสำหรับสิ่งที่เราได้รับในช่วงเวลานี้ แต่เราต้องตระหนักว่า กำไรมีค่าที่สุดเรียนรู้ว่า ชีวิตของเราอยู่ด้วยกันที่สำคัญสุด มันเจ็บจะห่างจากคุณน้ำผึ้ง ทุกวัน ผมเคยไม่เคยรักใครหรืออะไรมากที่สุดเท่าที่ฉันรักคุณ มันเจ็บจะห่างจากคุณ แต่ฉันสามารถพูดมันเป็นความเจ็บปวดดี ขอมีความแข็งแรง และได้รับการแยกและสัญญากันว่าเรากว่าจะทำขึ้นสำหรับเวลาที่เสียไปเมื่อ วันเวลาที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 ปี 7 เดือน 11 วันนับตั้งแต่วันที่มีการแต่งงานของเราที่ ...
ตี๋รัก
ฉันมักจะบอกคุณว่าคุณจะอยู่ในใจของฉันตลอดทั้งวันทุกวัน แต่ฉันไม่สามารถแสดงให้เห็นว่าอยู่กับคุณจนกว่าฉันวางมันลงในการเขียน . นั่นคือเหตุผลที่ฉันทำในตอนนี้ ฉันยังอยากให้คุณรู้เนื้อหาของคืนนี้ความคิดของฉัน ตามปกติหลังจากใช้ความคิดของคุณและความสัมพันธ์ของเราชีวิตของฉัน ฯลฯ เป็นในใจของฉัน และจริงในคืนนี้การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ชอบคิดเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมคิดเกี่ยวกับโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันมีนิสัยนี้ทุกชีวิตของฉันหันเข้าด้านในความคิดของตัวเองมักจะ ฉันคิดว่ามันเป็นที่ประจักษ์ได้อย่างง่ายดายเมื่อฉัน (คุณหมายถึงเวลานั้นฉันหมดอายุลงในนั้นโดยนำความสนใจไปที่ "ความคิดของใบหน้าที่." โดยปกติแล้วผมคิดว่าเพราะผมมีธรรมชาติที่เศร้าโศก เซสชันเหล่านั้นมีแนวโน้มที่จะเข้าใกล้ระดับของความสิ้นหวังกับสิ่งที่ฉันเข้าใจกันว่าเป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของที่อยู่อาศัย ฉันคิดว่ามันจะต้องเป็นมันคล้ายกับอารมณ์ความรู้สึกที่คุณบอกฉันเกี่ยวกับว่าคุณตกอยู่ในบางครั้ง อาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราเข้าด้วยกันใจลอยร่วมกันของเรา อย่างไรก็ตามผมคิดว่าคุณเข้าใจฉันเมื่อฉันพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมรู้สึกว่าผมเข้าใจว่าคุณเมื่อคุณเอาชนะด้วยความรู้สึกเหล่านั้น ตอนนี้นับตั้งแต่ผมเคยออกจากที่นี่ฉันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบตลอดชีวิตนี้ของฉัน ฉันแน่ใจว่ามันเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ไม่ได้จนกว่าจะออกมาที่นี่ผมมีผมมีโอกาสที่จะถอยกลับไปเป็นนิสัยของการคิดเรื้อรังที่ ตอนนี้หมดหวังไม่มีสภาพจิตใจที่ผมตกอยู่ในวงจรอุบาทว์เหล่านี้เมื่อเป็นเวลานานของความคิดเกิดขึ้น
ผมได้เริ่มความคิดที่แท้จริงอีกครั้งไม่หมกมุ่นมากกว่าปัญหาของชีวิตหรือความสุข มันไม่ได้ว่าสิ่งที่ฉันได้รับการ ruminating มากกว่าเป็นสิ่งที่มีความสุข แต่มันเป็นสถานการณ์ที่มีความสุขอีกครั้งที่ผมสงสัยเกี่ยวกับจักรวาลสาระสำคัญของการดำรงอยู่และวิธีการที่ฉันควรจะดำเนินชีวิตของฉัน ความคิดของชนิดของสิ่งเหล่านี้ผมไม่ได้ตกอยู่ในประเภทของความสิ้นหวังใด ๆ ฉันเพิ่มขึ้นจากความจริงที่ว่าฉันมีส่วนร่วมในกระบวนการคิด, การสนทนาทางประวัติศาสตร์ที่มีจิตใจของมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่
สิ่งที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงนี้ ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะการแต่งงานและปีศาจที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนภายในฉันเมื่อคุณเข้ามาในชีวิตของข้าพเจ้า ภาพที่สั่นอยู่คนเดียวตอนนี้หายไป ความเหงาดำรงอยู่จะหายไป ฉันยังคงมีเรื่องที่ต้องต่อสู้กับ Reside ว่าในสงสัยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต แต่คุณน้ำผึ้ง เช่น-วิญญาณมนุษย์ที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีชีวิตอยู่อย่างใดเข้ามาในชีวิตของฉันและมันเปลี่ยนไปตลอดกาล
ฉันตระหนักดีว่าตอนนี้ขั้นตอนต่อไปของชีวิตของเราจะเป็นที่จะตัดสินใจว่าเราต้องการใช้ต่อไป 40 ปีหรือมากกว่านั้น ไม่ว่าเพื่อให้แตกต่างจากวิธีการที่ผมเห็นชีวิตก่อนที่จะเหงาและแหล่งที่มาของความทุกข์หรือไม่? เราจะยังคงเสริมสร้างชีวิตของเรา เราจะมีลูกที่เราสามารถเทส่วนที่ดีที่สุดของตัวเองเข้าไป เรายังคงมีมากในการสำรวจเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ และการสำรวจมากของโลกและชีวิตผ่านแต่ละอื่น ๆ
ปีนี้ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นเรื่องยากเกินกว่าที่เราคิดที่รัก แต่ในความยากลำบากว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เราสามารถยิ้มเกี่ยวกับ: เรารู้ว่าเรารักและต้องการกันและกันจิตใจอารมณ์ร่างกาย ... วิธีการที่คุณบอกว่ามันไม่สามารถใส่เป็นธรรม เป็นคำพูดในสิ่งที่เราหมายถึงกันและกัน และนอกจากความจริงที่ทำให้ผมมีความภาคภูมิใจ (ความภาคภูมิใจที่เราแสดงกับแต่ละอื่น ๆ มักจะอยู่ในวิธีการบางอย่าง) นั่นคือสิ่งที่เรามีเป็นของหายาก ฉันรู้ว่าไม่มีตัวอย่างในประวัติศาสตร์หรือวรรณคดีที่จะได้รับสิ่งที่เป็นพื้นฐานสำหรับการแต่งงานของเราเป็น เชคสเปียไม่แม้กระทั่งการสร้างคู่ดังกล่าวหรือไม่ ไม่มีเราจะหายากแน่นอน; บางสิ่งบางอย่างเศร้าจินตนาการของฉันจะไม่ได้เสก เราเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในโลก เราให้โลกตัวอย่างของความงามจากไปไม่ได้ของมนุษยชาติ ฉันพูดถึงเรากับคนรอบ ๆ ตัวผมผมเห็นตอนนี้ออกจากความภาคภูมิใจยิ้มแย้มแจ่มใส ฉันคิดว่าคุณทำเช่นเดียวกัน อาจจะภาคภูมิใจของเราคือวิธีที่เรารับมือกับระยะทางที่อยู่ระหว่างเราตอนนี้ ความแข็งแรงหรือการแต่งงานของเราอย่างแน่นอนคิดว่าใจของฉันหันไปในช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่อฉันคิดถึงคุณมากที่สุดและมันทำให้ฉันมีความสุขที่ยิ่งใหญ่
ฉันกล่าวก่อนสิ้นหวังของชีวิตก่อนแต่งงานของฉัน ผมยังไม่ได้ฟรีทุกสิ้นหวัง แต่เพียงฟรีของชนิดของที่มาพร้อมกับความคิดของความเหงาที่ดำรงอยู่ อะไร ails ฉันตอนนี้ในพื้นหลังของความคิดเหล่านี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับตลอดเวลาก็คือความจริงที่ว่าเราจะแยกออกจากกัน ผมไม่ได้อยู่กับคุณเพลิดเพลินไปกับความคืบหน้าในชีวิตประจำวันของชีวิตของเราไปสู่อนาคตที่ไม่รู้จัก ฉันรู้ว่าการตัดสินใจของเราที่จะทำในปีนี้ทำจำนวนมากรู้สึก แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าสิ่งที่สำคัญในชีวิต เราจะดีใจสำหรับสิ่งที่เราได้รับในช่วงเวลานี้ แต่เราต้องตระหนักว่ากำไรที่มีค่ามากที่สุดคือการเรียนรู้ว่าชีวิตของเราด้วยกันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด มันเจ็บที่จะออกไปจากคุณน้ำผึ้งทุกวัน ฉันไม่เคยรักใครหรืออะไรเท่าที่ฉันรักคุณ มันเจ็บที่จะออกไปจากคุณ แต่ฉันสามารถบอกว่ามันเป็นความเจ็บปวดที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 ปี 7 เดือน 11 วัน ตั้งแต่วันที่เราแต่งงานกัน . . . . . . .ทีรัคฉันบอกเธอเสมอว่าเธออยู่ในใจของฉันตลอดทั้งวัน ทุกวัน แต่ผมไม่สามารถให้คุณ ถ้าฉันใส่มันลงไปในการเขียน นั่นคือเหตุผลที่ฉันทำแบบนี้ ฉันยังต้องการให้คุณรู้ว่าเนื้อหาของความคิดของฉันคืนนี้ ตามปกติหลังจากวิ่ง ความคิดของคุณและความสัมพันธ์ของเรา , ชีวิต ฯลฯ อยู่ในจิตใจของฉัน แล้วคืนนี้ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่เข้าฌานเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมคิดเกี่ยวกับโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันมีนิสัยนี้มาทั้งชีวิต เปลี่ยนจากความคิดของตัวเองบ่อยๆ ฉันคิดว่ามันชัดเจนพร้อมตอนทำ ( คุณแสดงถึงช่วงเวลานั้นผมพลาดพลั้งลงไป โดยเอาใจใส่ " ที่คิดหน้า " ปกติ ผมเดาว่า เพราะผมมีความเศร้าโศกธรรมชาติเหล่านั้นครั้งมีแนวโน้มที่จะเข้าถึงระดับของสิ้นหวังกับสิ่งที่ฉันเข้าใจจะไม่มีชีวิตอยู่ ฉันคิดว่ามันน่าจะคล้ายๆ กับอารมณ์ที่คุณบอกฉันเรื่องที่คุณตกอยู่ในบางครั้ง บางทีนี่อาจเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราซึมเศร้าที่ใช้ร่วมกันของเรา ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าเธอเข้าใจฉันเมื่อฉันพูดคุยเกี่ยวกับมัน ผมรู้สึกว่าผมเข้าใจคุณเมื่อคุณเอาชนะความรู้สึกนั้นได้ ตอนนี้ ตั้งแต่ฉันมาที่นี่ , ฉันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบนี้มาตลอดชีวิตของฉัน ฉันแน่ใจว่ามันเกิดขึ้นก่อนแล้ว แต่จะมาที่นี่ ทำให้ผมมีโอกาสที่จะกลับไปอยู่ในนิสัยของการคิดแบบเรื้อรัง ตอนนี้หมดหวัง ไม่มีสภาพจิตใจที่ฉันร่วงลงไปเมื่อศึกเป็นเวลานานของการคิดเกิดขึ้นฉันเริ่มคิดจริงๆจังๆ ไม่ง้อ ปัญหาของชีวิต หรือความสุข มันไม่ใช่สิ่งที่ฉัน ruminating มากกว่ามีความสุขนะ แต่มันเป็นสถานการณ์ที่ผมมีความสุขอีกสงสัยเกี่ยวกับจักรวาล , สาระสำคัญของชีวิตและวิธีการที่ฉันควรจะดําเนินชีวิต คิดเรื่องพวกนี้ ผมไม่ตกอยู่ในประเภทใด ๆของความสิ้นหวัง ผมนั้น โดยข้อเท็จจริงที่ผมมีส่วนร่วมในกระบวนการคิด การสนทนากับจิตใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์มีชีวิตอยู่สาเหตุของการเปลี่ยนแปลงนี้ ? ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะเราแต่งงาน และปีศาจที่ถูกไล่ออกภายในฉัน เมื่อเธอเข้ามาในชีวิตของฉัน การเฝ้ายามของการอยู่คนเดียว มันผ่านไปแล้ว ความเหงาที่มีอยู่จะหายไป ฉันยังมีเรื่องที่ต้องขับเคี่ยวกับนักสงสัยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต แต่คุณที่รัก เหมือนวิญญาณมนุษย์ที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้เข้ามาในชีวิตของฉันและเปลี่ยนมันตลอดไปตอนนี้ฉันคิดได้แล้วว่า ขั้นตอนต่อไปของชีวิตของเราจะตัดสินใจ ว่าเราจะต้องใช้เวลาอีก 40 ปีดังนั้น . ไม่แตกต่างกว่าที่ผมเห็นก่อนชีวิตโดดเดี่ยวและแหล่งที่มาของทุกข์ เราจะยังคงเพิ่มชีวิตของเรา เราจะมีเด็กซึ่งเราสามารถเทส่วนที่ดีที่สุดของตัวเองเป็น เรายังคงมีมากที่จะสำรวจเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ และนักสำรวจของโลกและชีวิตผ่านแต่ละอื่น ๆปีนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องยากกว่าที่เราคิดไว้นะจ้ะ แต่ในความยากมีบางอย่างที่เราสามารถยิ้มได้ : เรารู้ว่าเรารักมากและต้องการกันและกัน จิตใจ อารมณ์ กาย . . . . . . . ไม่มีทาง คุณอธิบายมันสามารถใส่ลงไปในคำพูดอะไร เราว่าเป็นธรรมกับแต่ละอื่น ๆ และยิ่งไปกว่านั้น ความจริงที่ทำให้ฉันภูมิใจ ( ภูมิใจเราแสดงกับแต่ละอื่น ๆมักจะอยู่ในวิธีการบางอย่าง ) , นั่นคือสิ่งที่เราได้คือ หายาก ผมรู้ว่าไม่มีตัวอย่างในประวัติศาสตร์หรือวรรณคดีที่ได้รับการพื้นฐานสำหรับงานของเรา ทำเรื่องถึงสร้างเช่นกัน ไม่ เราก็หายาก ; สิ่งที่จินตนาการเศร้าของฉันไม่เคยเสก . เราเป็นเหตุการณ์ที่หายากในโลก เราให้โลกตัวอย่างของความงามจากความเป็นไปไม่ได้ ของมนุษยชาติ ผมบอกกับคนรอบตัวผม ผมเห็นตอนนี้ออกมายิ้มแย้มแจ่มใสของความภาคภูมิใจ ฉันคิดว่าคุณทำแบบเดียวกัน บางทีความภูมิใจของเราคือวิธีที่เรารับมือกับระยะทางที่ระหว่างพวกเราแล้ว ความแข็งแรงหรือการแต่งงานของเราอย่างแน่นอนว่าจิตใจของฉันเปลี่ยนไปในช่วงเวลาเหล่านั้น เวลาที่ฉันคิดถึงเธอมากที่สุด และมันทำให้ฉันมีความสุขมาก .ผมกล่าวก่อนที่จะสิ้นหวังในชีวิตการแต่งงานก่อน ฉันยังไม่ได้ฟรีทั้งหมดสิ้นหวังแต่เพียงฟรีของชนิดของที่มากับความคิดของความเหงาที่มีอยู่ . สิ่งที่ ails ฉันตอนนี้ในพื้นหลังของความคิดเหล่านี้ ฉันคิดเกี่ยวกับเวลาทั้งหมด เป็นเพียงความจริงที่ว่าเราจะแยกจากกัน ผมไม่ได้อยู่กับคุณเพลิดเพลินทุกวัน ความก้าวหน้าของชีวิตของเราไปสู่อนาคตที่ไม่รู้จัก ผมรู้ การตัดสินใจของเราที่จะทำในปีนี้ทำให้ความรู้สึกมากมาย แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าอะไรคือสิ่งสำคัญในชีวิต เรายินดีกับสิ่งที่เราได้รับ ในช่วงเวลานี้ แต่เราต้องตระหนักว่าได้รับค่ามากที่สุด คือ การเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตร่วมกันของเราเป็นสิ่งสำคัญที่สุด มันเจ็บที่จะอยู่ห่างจากคุณที่รัก ทุกๆ วัน ฉันไม่เคยรักใครหรืออะไรได้เท่าที่ฉันรักเธอ มันเจ็บที่จะอยู่ห่างจากคุณ แต่ผมสามารถพูดได้ว่ามันเจ็บดี ขอให้เข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้ เหลือระยะเวลาของการแยกและสัญญากันว่า เราจะได้มากกว่าทำขึ้นสำหรับเวลาที่สูญเสียไป เมื่อ