There are two different types of Th

There are two different types of Thai syllable: stressed and unstressed syllable. Stressed syllable can be stressed individually in normal speaking. Its consists of at least three parts: initial consonant vowel and tone as (CVT) or a maximum of five parts, two initial consonants (cluster consonant), one vowel, one final consonant and tone (CCVCT). The contrast of unstressed syllable appears in the unstressed position of normal speaking. The Thai
phonemes set as shown in Table 1 consists of 21 initial consonants, 11 cluster consonants, 9 final consonants, 21vowels (short vowel, long vowel and diphthong) and 5 tones(4 symbols) which is represented by the number 0,1,2,3 and 4 respectively. The 44 Thai consonants are divided up into three groups known respectively as High, Middle and Low class consonants as shown in Table 2. There are many cases where the letter ห (h) in a sample word หมอน (mɔn4) as an initial consonant is silent and there are a few cases where the letter อ (?) in a sample word of อย่า (jaːk) as an initial consonant is also silent, but this makes no difference to the rule, the tone is still governed by the class of the initial consonant even though it can be a silent consonant.
Table 3 shows all consonants with 21 represented phones. In the pronunciation, we used a phone to represent the sound. Therefore, some words can have the same sound of phone but different transcription. All words which do not end in a vowel sound must have either -p -t -k -? -m -n -ɳ j –w, which is represented บ ต ก อ ม น ง ย ว as the final sound. Although this is strictly true, also in some conversation the final consonant is often slurred and particularly after a long vowel, the final “p” may sound more like a “b” and the final “t” sounds more like a “d”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

There are two different types of Thai syllable: stressed and unstressed syllable. Stressed syllable can be stressed individually in normal speaking. Its consists of at least three parts: initial consonant vowel and tone as (CVT) or a maximum of five parts, two initial consonants (cluster consonant), one vowel, one final consonant and tone (CCVCT). The contrast of unstressed syllable appears in the unstressed position of normal speaking. The Thai phonemes set as shown in Table 1 consists of 21 initial consonants, 11 cluster consonants, 9 final consonants, 21vowels (short vowel, long vowel and diphthong) and 5 tones(4 symbols) which is represented by the number 0,1,2,3 and 4 respectively. The 44 Thai consonants are divided up into three groups known respectively as High, Middle and Low class consonants as shown in Table 2. There are many cases where the letter ห (h) in a sample word หมอน (mɔn4) as an initial consonant is silent and there are a few cases where the letter อ (?) in a sample word of อย่า (jaːk) as an initial consonant is also silent, but this makes no difference to the rule, the tone is still governed by the class of the initial consonant even though it can be a silent consonant. ตาราง 3 แสดงพยัญชนะทั้งหมดกับโทรศัพท์ represented 21 ออกเสียง เราใช้โทรศัพท์เพื่อแสดงเสียง ดังนั้น คำบางคำสามารถมีเสียงเหมือนโทรศัพท์แต่ transcription แตกต่างกัน คำทั้งหมดที่ไม่ได้ลงท้ายเสียงสระต้องการ -p -t -k- -m - n - ɳ j-w ซึ่งแสดงบตพบว่ามีอมน.งยวเป็นเสียงสุดท้ายด้วย แม้ว่าจะจริงอย่างเคร่งครัด นอกจากนี้ในการสนทนาบาง พยัญชนะคือมัก slurred และหลังสระยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งสุดท้าย "p" อาจฟังเหมือน "b" และเสียงสุดท้าย "t" เหมือน "d"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสองประเภทที่แตกต่างกันของพยางค์ไทยคือเน้นพยางค์และหนัก เน้นพยางค์สามารถเน้นเป็นรายบุคคลในการพูดปกติ มันประกอบด้วยอย่างน้อยสามส่วนสระพยัญชนะเริ่มต้นและเป็นโทน (CVT) หรือสูงสุดไม่เกินห้าส่วนสองพยัญชนะเริ่มต้น (พยัญชนะกลุ่ม) หนึ่งในสระหนึ่งพยัญชนะและเสียงสุดท้าย (CCVCT) ความคมชัดของหนักพยางค์ปรากฏในตำแหน่งที่หนักของการพูดปกติ ไทย
ตั้งหน่วยเสียงดังแสดงในตารางที่ 1 ประกอบด้วย 21 หน่วยเสียงพยัญชนะต้น, 11 พยัญชนะกลุ่ม 9 พยัญชนะสุดท้าย 21vowels (สระเสียงสั้นสระยาวและควบ) และ 5 เสียง (4 สัญลักษณ์) ซึ่งเป็นตัวแทนจากจำนวน 0,1, 2,3 และ 4 ตามลำดับ 44 พยัญชนะไทยจะแบ่งออกเป็นสามกลุ่มที่รู้จักกันตามลำดับสูง, กลางและพยัญชนะระดับต่ำตามที่แสดงในตารางที่ 2 มีหลายกรณีที่ตัวอักษรห (ซ) ในคำตัวอย่างหมอน (mɔn4) เป็นพยัญชนะแรกคือ เงียบและมีบางกรณีที่ตัวอักษรอ (?) ในคำตัวอย่างอย่า (JAK) เป็นพยัญชนะเริ่มต้นนอกจากนี้ยังเป็นไปอย่างเงียบ แต่นี้จะทำให้ความแตกต่างกับการปกครองที่ไม่มีเสียงยังคงอยู่ภายของชั้น พยัญชนะต้นแม้ว่ามันอาจจะเป็นพยัญชนะเงียบ.
ตารางที่ 3 แสดงทั้งหมดที่มีพยัญชนะ 21 เป็นตัวแทนของโทรศัพท์ ในการออกเสียงเราใช้โทรศัพท์มือถือเพื่อเป็นตัวแทนของเสียง ดังนั้นคำพูดของบางคนสามารถมีเสียงเดียวกันของโทรศัพท์ แต่ถอดความแตกต่างกัน ทุกคำที่ไม่สิ้นสุดในสระเสียงต้องมีทั้ง -p -t -k -? -m -n -ɳ J -w ซึ่งเป็นตัวแทนบตกอมนงยวเป็นเสียงสุดท้าย แม้ว่านี่จะเป็นจริงอย่างเคร่งครัดนอกจากนี้ในการสนทนาบางพยัญชนะท้ายอ้อแอ้และมักจะโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สระเสียงยาวสุดท้ายเป็น "p" อาจจะฟังเหมือน "B" และสุดท้าย "T" เสียงเหมือน "D"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีสองประเภทที่แตกต่างกันของพยางค์ไทย : ตรึงเครียด และเปลี่ยนแปลงทางเสียง พยางค์ เน้นพยางค์สามารถเน้นเป็นรายบุคคลในการพูดปกติ มันประกอบด้วยอย่างน้อย 3 ส่วน คือ สระ และวรรณยุกต์ พยัญชนะต้น ( CVT ) หรือสูงสุด 5 ชิ้น สองพยัญชนะต้น ( อักษรควบ ) , สระ , พยัญชนะ และวรรณยุกต์ ( ccvct )ความคมชัดของเปลี่ยนแปลงทางเสียงพยางค์ปรากฏในตำแหน่งที่เปลี่ยนแปลงทางเสียงในการพูดปกติ ชุดไทย
หน่วยเสียง ดังแสดงในตารางที่ 1 ประกอบด้วยพยัญชนะพยัญชนะกลุ่มเริ่มต้น 21 , 11 , 9 และสุดท้าย 21vowels ( เสียงสระสั้นและสระเสียงยาวและเสียง 5 เสียง ( 4 ) สัญลักษณ์ ) ซึ่งจะแทนด้วยเลข 0,1,2,3 และ 4 ตามลำดับ44 พยัญชนะภาษาไทยจะแบ่งออกเป็นสามกลุ่มที่รู้จักกันตามลำดับเป็นสูงกลางและชั้นต่ำพยัญชนะดังแสดงในตารางที่ 2 มีหลายเคสที่จดหมายห ( H ) ตัวอย่างคําหมอน ( M ɔ N4 ) เป็นพยัญชนะต้น คือ เงียบ และมีไม่กี่กรณีที่ตัวอักษรต ( ? ) ในตัวอย่างคําอย่า ( จาː K ) เป็นพยัญชนะต้นก็เงียบแต่นี่มันไม่ต่างกับกฎ น้ำเสียงยังคงควบคุมโดยระดับของพยัญชนะต้น แม้ว่าจะเป็นพยัญชนะไร้เสียง ตารางที่ 3 แสดงทั้งหมด
พยัญชนะมี 21 แทนโทรศัพท์ ในการออกเสียง เราใช้โทรศัพท์เพื่อแสดงเสียง ดังนั้น คำพูดบางคำสามารถมีเสียงเดียวกันของโทรศัพท์ แต่แตกต่างกัน transcriptionถ้อยคำที่ไม่สิ้นสุดในเสียงสระต้องให้ - P - T - K - ? - M - N - J - W ɳซึ่งเป็นตัวแทน " ต . ง Rear Admiral แองยวเป็นเสียงสุดท้าย แม้ว่านี้เป็นอย่างเคร่งครัดจริง นอกจากนี้ในบางบทสนทนาตัวสะกดมักจะรู้เรื่องและโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสระยาว สุดท้าย " P " อาจฟังดูเหมือน " B " และสุดท้าย " T " ฟังดูเหมือน " D "