I was angry with my friend: I told

I was angry with my friend: 
I told my wrath, my wrath did end. 
I was angry with my foe: 
I told it not, my wrath did grow. 

And I watered it in fears, 
Night and morning with my tears; 
And I sunned it with smiles, 
And with soft deceitful wiles. 

And it grew both day and night, 
Till it bore an apple bright. 
And my foe beheld it shine. 
And he knew that it was mine, 

And into my garden stole 
When the night had veiled the pole; 
In the morning glad I see 
My foe outstretched beneath the tree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมโกรธกับเพื่อนของฉัน: ฉันบอกว่า อาชญาของฉัน ของฉันอาชญาไม่สิ้นสุด ผมโกรธกับศัตรูของฉัน: ฉันบอกว่า ไม่ ไม่โตอาชญาของฉัน และฉันผู้ในความกลัว ใจ ด้วยน้ำตาของฉัน และฉัน sunned มีรอยยิ้ม และจึงย่อมไขว้เขวที่หลอกลวงนุ่ม และจะเพิ่มขึ้นทั้งกลางวันและกลางคืน จนมันแบกแอปเปิลสดใส และศัตรูของฉัน beheld มันขัด และเขารู้ว่า มันเป็นเหมือง และในสวนของฉันขโมย เมื่อคืนมี veiled ขั้ว เช้าดีใจ เห็น ศัตรูของฉัน outstretched ใต้ต้นไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมโกรธกับเพื่อนของฉัน: 
ฉันบอกความพิโรธของเรา, ความพิโรธของเราไม่สิ้นสุด.   
ฉันโกรธกับศัตรูของฉัน.    ฉันบอกว่ามันไม่ได้เป็นความพิโรธของเราไม่เจริญเติบโตและฉันรดน้ำมันอยู่ในความกลัวกลางคืนและตอนเช้าด้วยน้ำตาของฉันและฉันsunned ด้วยรอยยิ้มและมียาหลอกลวงนุ่ม.   และจะขยายตัวทั้งวันและคืนจนมันเบื่อแอปเปิ้ลที่สดใส.  และศัตรูของฉันเห็นมันส่องแสง.    และเขารู้ว่ามันเป็นเหมืองและในสวนของฉันขโมยเมื่อคืนมี  หน้ากากเสานั้นในตอนเช้าดีใจที่ฉันเห็นยื่นออกศัตรูของฉันอยู่ใต้ต้นไม้