Pest and Disease ShiftsPest species

Pest and Disease Shifts
Pest species are also moving poleward and upward. Over the past 32 years, the pine
processionary moth (Thaumetopoea pityocampa) has expanded 87 km at its northern
range boundary in France and 110–230 m at its upper altitudinal boundary in Italy
(Battisti et al. 2005). Laboratory and field experiments have linked the feeding behavior
and survival of this moth to minimum nighttime temperatures, and its expansion
has been associated with warmer winters. In the Rocky Mountain range of the United
States, mountain pine beetle (Dendroctonus ponderosae) has responded to warmer
temperatures by altering its life cycle. It now only takes one year per generation
rather than its previous two years, allowing large increases in population abundances,
which, in turn, have increased incidences of a fungus they transmit (pine blister rust,Cronartium ribicola) (Logan et al. 2003). Increased abundance of a nemotode parasite
has also occurred as its life cycle shortened in response to warming trends. This has
had associated negative impacts on its wild musk oxen host, causing decreased survival
and fecundity (Kutz et al. 2005).
In a single year (1991), the oyster parasite Perkinsus marinus extended its range
northward from Chesapeake Bay to Maine—a 500 km shift. Censuses from 1949
to 1990 showed a stable distribution of the parasite from the Gulf of Mexico to
its northern boundary at Chesapeake Bay. The rapid expansion in 1991 has been
linked to above-average winter temperatures rather than human-driven introduction
or genetic change (Ford 1996). A kidney disease has been implicated in low-elevation
trout declines in Switzerland. High mortality from infection occurs above 15◦–16◦C,
and water temperatures have risen in recent decades. High infection rates (27% of
fish at 73% of sites) at sites below 400 m have been associated with a 67% decline in
catch; mid-elevation sites had lower disease incidence and only moderate declines in
catch; and the highest sites (800–3029 m) had no disease present and relatively stable
catch rates (Hari et al. 2006).
Changes in the wild also affect human disease incidence and transmission through
alterations in disease ecology and in distributions of their wild vectors (Parmesan
& Martens 2006). For example, in Sweden, researchers have documented marked
increases in abundances of the disease-transmitting tick Ixodes ricinus along its northernmost
range limit (Lindgren&Gustafson 2001). Between the early 1980s and 1994,
numbers of ticks found on domestic cats and dogs increased by 22%–44% along the
tick’s northern range boundary across central Sweden. In the same time period, this
region had a marked decrease in the number of extremely cold days (10◦C) during the spring, summer, and
fall. Previous studies on temperature developmental and activity thresholds indicated
the observed warmer temperatures cause decreased tick mortality and longer growing
seasons (Lindgren & Gustafson 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศัตรูพืชและโรคกะชนิดศัตรูพืชยังย้าย poleward และขึ้น ปีผ่านมา 32 สนprocessionary moth (Thaumetopoea pityocampa) ได้ขยาย 87 กม.ที่ของภาคเหนือขอบเขตช่วง 110-230 เมตรที่ขอบเขตของ altitudinal บนในประเทศอิตาลีและฝรั่งเศส(Battisti et al. 2005) ทดลองปฏิบัติและฟิลด์เชื่อมโยงพฤติกรรมการให้อาหารและการอยู่รอดของ moth นี้ค่ำคืนอุณหภูมิต่ำสุด และขยายความมีการเชื่อมโยงกับอุ่นหนาว ในช่วงภูเขาร็อกของสหรัฐอเมริกา ด้วงสนภูเขา (Dendroctonus ponderosae) มีการตอบสนองเพื่ออุ่นอุณหภูมิ โดยเปลี่ยนวงจรชีวิต ตอนนี้ใช้เวลาเพียงหนึ่งปีต่อรุ่นแทนที่จะเป็นสองปี ให้เพิ่มขึ้นในประชากร abundancesซึ่ง จะ ได้เพิ่ม incidences ของเชื้อราจะส่ง (ไพน์ตุ่มสนิม Cronartium ribicola) (โล et al. 2003) เพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของปรสิต nemotodeนอกจากนี้ยังมีเกิดขึ้นเป็นวงจรชีวิตที่ลดลงในการตอบสนองแนวโน้มร้อน นี้ได้เชื่อมโยงผลกระทบลบบนโฮสต์ของวัวกวางชะมดป่า ทำให้ลดลงอยู่รอดและ fecundity (Kutz et al. 2005)ในปีเดียว (1991), ปรสิตหอย Perkinsus มารินุสที่ขยายช่วงของnorthward from อ่าว Chesapeake ทางเมน — กะ 500 km Censuses จาก 1949ถึงปี 1990 พบกระจายของเชื้อมาลาเรียจากอ่าวเม็กซิโกจะมั่นคงขอบเขตของภาคเหนือที่อ่าว Chesapeake ได้รับการขยายตัวอย่างรวดเร็วในปีพ.ศ. 2534เชื่อมโยงกับอุณหภูมิหนาวเหนือค่าเฉลี่ยแทนที่ขับเคลื่อนมนุษย์แนะนำหรือเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม (ฟอร์ด 1996) โรคไตมีการเกี่ยวข้องในระดับต่ำเทราต์ปฏิเสธในสวิตเซอร์แลนด์ การตายสูงจากการติดเชื้อเกิดขึ้นเหนือ 15◦ – 16◦Cและอุณหภูมิน้ำได้เกิดขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุด อัตราการติดเชื้อสูง (27% ของปลาที่ 73% ของอเมริกา) ที่อเมริกาใต้ 400 เมตรได้เกี่ยวข้องกับลดลง 67%จับ ไซต์ระดับกลางมีอุบัติการณ์โรคต่ำ และปานกลางเท่านั้นที่ปฏิเสธในจับ และอเมริกาสูง (800-3029 m) โรคไม่แสดง และมั่นคงจับราคา (Hari et al. 2006)เปลี่ยนแปลงในป่ายังมีผลต่ออุบัติการณ์โรคมนุษย์และส่งผ่านเปลี่ยนแปลง ในโรคนิเวศวิทยา และการกระจายของเวกเตอร์ของป่า (เก็ต& martens 2006) ตัวอย่าง สวีเดน นักวิจัยได้จัดทำเครื่องหมายเพิ่ม abundances ของขีดส่งโรค ricinus Ixodes ตามของเหนือช่วงจำกัด (Lindgren & Gustafson 2001) ระหว่างต้นทศวรรษ 1980 และ 1994จำนวนเครื่องหมายขีดที่พบในสุนัขและแมวในประเทศเพิ่มขึ้นโดย 22-44% ตามขอบเขตเหนือช่วงของขีดข้ามกลางสวีเดน ในช่วงเวลาเดียวกัน นี้ภูมิภาคมีราคาลดลงจำนวนวันเย็นมากทำเครื่องหมาย (< −12◦C) ในฤดูหนาวและเพิ่มเครื่องหมายในวันที่อบอุ่น (> 10◦C) ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และตก การศึกษาอุณหภูมิที่พัฒนาก่อนหน้าและขีดจำกัดกิจกรรมระบุการสังเกตอุณหภูมิอุ่นทำขีดลดการตายและการเจริญเติบโตอีกต่อไปซีซั่น (Lindgren & Gustafson 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pest and Disease Shifts
Pest species are also moving poleward and upward. Over the past 32 years, the pine
processionary moth (Thaumetopoea pityocampa) has expanded 87 km at its northern
range boundary in France and 110–230 m at its upper altitudinal boundary in Italy
(Battisti et al. 2005). Laboratory and field experiments have linked the feeding behavior
and survival of this moth to minimum nighttime temperatures, and its expansion
has been associated with warmer winters. In the Rocky Mountain range of the United
States, mountain pine beetle (Dendroctonus ponderosae) has responded to warmer
temperatures by altering its life cycle. It now only takes one year per generation
rather than its previous two years, allowing large increases in population abundances,
which, in turn, have increased incidences of a fungus they transmit (pine blister rust,Cronartium ribicola) (Logan et al. 2003). Increased abundance of a nemotode parasite
has also occurred as its life cycle shortened in response to warming trends. This has
had associated negative impacts on its wild musk oxen host, causing decreased survival
and fecundity (Kutz et al. 2005).
In a single year (1991), the oyster parasite Perkinsus marinus extended its range
northward from Chesapeake Bay to Maine—a 500 km shift. Censuses from 1949
to 1990 showed a stable distribution of the parasite from the Gulf of Mexico to
its northern boundary at Chesapeake Bay. The rapid expansion in 1991 has been
linked to above-average winter temperatures rather than human-driven introduction
or genetic change (Ford 1996). A kidney disease has been implicated in low-elevation
trout declines in Switzerland. High mortality from infection occurs above 15◦–16◦C,
and water temperatures have risen in recent decades. High infection rates (27% of
fish at 73% of sites) at sites below 400 m have been associated with a 67% decline in
catch; mid-elevation sites had lower disease incidence and only moderate declines in
catch; and the highest sites (800–3029 m) had no disease present and relatively stable
catch rates (Hari et al. 2006).
Changes in the wild also affect human disease incidence and transmission through
alterations in disease ecology and in distributions of their wild vectors (Parmesan
& Martens 2006). For example, in Sweden, researchers have documented marked
increases in abundances of the disease-transmitting tick Ixodes ricinus along its northernmost
range limit (Lindgren&Gustafson 2001). Between the early 1980s and 1994,
numbers of ticks found on domestic cats and dogs increased by 22%–44% along the
tick’s northern range boundary across central Sweden. In the same time period, this
region had a marked decrease in the number of extremely cold days (<−12◦C) in
winter and a marked increase in warm days (>10◦C) during the spring, summer, and
fall. Previous studies on temperature developmental and activity thresholds indicated
the observed warmer temperatures cause decreased tick mortality and longer growing
seasons (Lindgren & Gustafson 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคและแมลงศัตรูพืชชนิดกะ
ยังย้าย poleward ขึ้นไป ผ่านมา 32 ปี สน
processionary มอด ( thaumetopoea pityocampa ) ได้ขยาย 87 กม. ในภาคเหนือ
ช่วงขอบเขตในประเทศฝรั่งเศสและ 110 – 230 เมตร ที่ขอบบนของ altitudinal ในอิตาลี
( Battisti et al . 2005 ) ห้องปฏิบัติการและการทดลองภาคสนามได้เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการกินอาหาร
และอัตรารอดของผีเสื้อนี้อุณหภูมิกลางคืนต่ำ และการขยายตัวของ
มีความเกี่ยวข้องกับฤดูหนาวที่อบอุ่น ในภูผาช่วงแห่ง
รัฐภูเขาไพน์ด้วง ( dendroctonus ponderosae ) มีการตอบสนองต่ออุณหภูมิอุ่น
โดยการเปลี่ยนวงจรชีวิตของมัน มันใช้เวลาเพียงหนึ่งปีต่อรุ่น
มากกว่าสองปีก่อนหน้านี้ของให้ใหญ่เพิ่มขึ้นในประชากร abundances
, ที่ , ในการเปิด , เพิ่มอุบัติการณ์ของเชื้อราจะส่ง ( สนตุ่มสนิม , cronartium ribicola ) ( โลแกน et al . 2003 ) เพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของ nemotode ปรสิต
ยังเกิดขึ้นเป็นวงจรชีวิตสั้นลงในการตอบสนองต่อแนวโน้มร้อน นี้จะมีผลกระทบเชิงลบต่อโฮสต์ที่
มีวัวของชะมดป่า ก่อให้เกิดความอยู่รอด
ลดลงและ การ ( kutz et al . 2005 ) .
ในปีเดียว ( 1991 ) , หอยนางรม perkinsus มารินุสและขยายช่วง
เหนือจากอ่าวเชสสเพื่อ maine-a 500 km กะ ประชากรจาก 2492
1990 พบว่ามีการแพร่กระจายของปรสิตจากอ่าวเม็กซิโกไปยัง
เขตแดนทางตอนเหนือของอ่าวเชสส . ขยายตัวอย่างรวดเร็วในปี 1991 ได้รับ
เชื่อมโยงไปยังเบื้องบน อุณหภูมิเฉลี่ยฤดูหนาวมากกว่ามนุษย์ขับเคลื่อนบทนำ
หรือพันธุกรรมเปลี่ยนแปลง ( ฟอร์ด 1996 ) โรคไตเข้าไปพัวพัน กับระดับความสูงต่ำปลาเทราท์
ลดลงในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ อัตราการตายสูง จากการติดเชื้อเกิดขึ้นเหนือ 15 ◦– 16 ◦ C
อุณหภูมิน้ำได้เพิ่มขึ้นในช่วงทศวรรษ อัตราการติดเชื้อสูง ( 27% ของ
ปลาที่ 73% ของเว็บไซต์ ) ที่เว็บไซต์ด้านล่าง 400 เมตร ได้เกี่ยวข้อง กับลดลง 67% ใน
จับ ; เว็บไซต์ระดับกลางได้ลดโรคอุบัติการณ์และลดลงเพียงปานกลางใน
จับ และเว็บไซต์สูงสุด ( 800 ) 3029 M ) ไม่มีโรคปัจจุบันและค่อนข้างมั่นคง
จับอัตรา ( Hari et al . 2006 ) .
เปลี่ยนในป่า ยังมีผลต่อการเกิดโรคของมนุษย์และการส่งผ่าน
การเปลี่ยนแปลงของระบบนิเวศในการกระจายของโรคและพาหะป่าของพวกเขา ( Parmesan
&มาร์เทน 2006 ) ตัวอย่างเช่น ในสวีเดน ซึ่งได้มีการบันทึกเครื่องหมาย
เพิ่ม abundances ของโรคส่งติ๊ก ixodes ricinus ตามช่วงที่กำหนด ( ลินด์เกรนสุด
&กุสตาฟ 2001 ) ระหว่างช่วงปี 1980 และปี 1994
ตัวเลขของเห็บที่พบในแมวและสุนัขในประเทศเพิ่มขึ้นร้อยละ 22 และ 44 % ตามพยาบาลติ๊กภาคเหนือช่วงขอบเขตข้ามกลางสวีเดน ในช่วงเวลาเดียวกัน ภูมิภาคนี้มีเครื่องหมาย
ลดจํานวนมาก เย็นวัน ( < − 12 ◦องศาเซลเซียส ในฤดูหนาว และมีเครื่องหมาย
เพิ่มในวันอบอุ่น ( > 10 ◦ C ) ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ , ฤดูร้อน , ฤดูใบไม้ร่วงและ
.การศึกษาอุณหภูมิในการพัฒนาและกิจกรรม ซึ่งพบว่าอุณหภูมิอุ่น
สาเหตุการตายและการลดลงขีดยาว
ฤดูกาล ( ลินด์เกรน&กุสตาฟ 2001 )