I received the proof of ownership f

I received the proof of ownership for that house (house with mirror) and finally became the official owner of that place. Toby-shi who handed it to me in a diligent manner was somehow smirking there as he did it.

The proof of ownership was written in the other world’s language on a thick paper that looks like a parchment. Of course, I wasn’t able to read it but if this specification comes from that guy then I don’t think there should be any problem.

When I thanked him in a polite manner, “Thank you very much for going through this trouble.”

“No worries. This is also a part of my guild’s job.” Toby-shi replied back with a smile so there shouldn’t be a problem.

……I will definitely invite you to the house one day. I wonder what kind of reaction will you be giving at that time.

After that, since I have obtained most of the general information that I need from Misaki-san, I left the Chamber of Commerce and Industry. My next destination will be, the slave trading house.

Of course I don’t have enough gold coins to purchase a slave yet but I wanted to go to a slave dealer for researching purposes first…..but, I was getting cold feet actually. I wasn’t even sure what kind of slaves they are selling. Would there be slaves for a modern Japanese……How do I put it, I have a sudden urge to turn back now…….

But if I will be working here, I’ll need an escort, if possible I need someone who can be my advisor in this other world. Since I can’t even read…..

I was able to reach the slave trading house without losing my way since Misaki-san has already told me the directions…..but…. It feels hard to enter here…..

The trading house is a beautiful two-storey tall white building with windows. Its entrance is closed and the signage or at least it appears to look like one is there but just from the state of it, it doesn’t seem welcoming. It gives off a feeling that makes it reaaaaallyy difficult to enter.

Rather than saying it feels really difficult to enter……should I go in alone? For someone like me who can’t even enter a sushi shop alone? Apart from “having yakiniku alone” this is a really high degree of difficulty for me.
On top of that, no matter how I look at it, it looks like a member only place or rather the place seems to be emitting a declination aura at the first glance……..It’s far too advance…..

But……..

If I intend to do my trading in this world, this must be a hurdle that I need to overcome.
Trading is war!
(TL: I seriously feel like just kicking him inside -__-)

However, I am still not able to summon enough courage to open the door and enter the building obediently. If someone were to leave, then there should be someone who will be sending him off from the inside so I should grab the opportunity at that moment. As expected I’m truly clever.

I prowled around the front of the shop like a suspicious person.
Let’s enter! I have a feeling that I will lose my courage the longer the time passed but at the very moment I almost reached the door, I leaped out again……becoming like a simulation.

After for what it seems like 15 minutes, the door finally opened.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมได้รับหลักฐานการเป็นเจ้าของสำหรับที่บ้าน (มีกระจก) และในที่สุดก็ กลายเป็น เจ้าของอย่างเป็นทางการของสถานที่ ปลาปักเป้าซะที่มอบให้ฉันในลักษณะขยันอย่างใดถูก smirking ขณะที่เขาทำหลักฐานการเป็นเจ้าของถูกเขียนในภาษาของโลกบนกระดาษที่มีลักษณะเป็นแผ่นหนา แน่นอน ผมไม่สามารถอ่านได้ แต่ถ้าสเปคนี้มาจาก ที่ผู้ชายคนนั้นผมไม่คิดว่า ควรมีปัญหาใด ๆเมื่อฉันขอบคุณเขาในลักษณะสุภาพ "ขอบคุณมากครับสำหรับการจะผ่านปัญหานี้""ไม่ต้องกังวล นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของงานกิลด์ของฉัน" ปลาปักเป้าซะตอบกลับ ด้วยรอยยิ้มดังนั้นไม่ควรมีปัญหา…… ฉันจะแน่นอนเชิญคุณเข้าบ้านหนึ่งวัน ผมสงสัยว่า ปฏิกิริยาแบบไหนจะคุณให้ในขณะนั้นหลังจากนั้น เนื่องจากข้าพเจ้าได้รับข้อมูลทั่วไปที่ต้องการจากมิซากิซัง ฉันออกจากหอการค้าและอุตสาหกรรม ปลายทางถัดไปของฉันจะเป็น ทาสที่ซื้อขายบ้านแน่นอนว่าไม่มีเหรียญทองเพียงพอเพื่อซื้อทาสยังอยากจะไปที่ตัวแทนจำหน่ายทาสสำหรับการวิจัยวัตถุประสงค์แรก... แต่ ผมเท้าเย็นจริง ผมไม่แน่ใจแม้ประเภทของทาสที่พวกเขาขาย จะมีทาสญี่ปุ่นทันสมัย... ใส่มัน มีการกระตุ้นอย่างฉับพลันหันกลับตอนนี้...แต่ถ้าผมจะทำงานที่นี่ ต้องพิทักษ์ ถ้าเป็นไปได้ ที่ฉันต้องการคนที่สามารถเป็นที่ปรึกษาของฉันในโลกนี้ ตั้งแต่ผมไม่ได้อ่าน...ผมสามารถไปถึงทาสที่ซื้อขายบ้านโดยไม่สูญเสียทางของฉันเนื่องจากมิซากิซังแล้วบอกฉันคำแนะนำ... แต่... มันรู้สึกยากที่จะป้อนที่นี่...ซื้อขายบ้านสวยสองชั้นสูงสีขาวอาคารกับ windows ได้ ปิดประตูทางเข้า และป้าย หรือน้อย มันจะดูเหมือนหนึ่งจะมี แต่เพียงจากสถานะของมัน มันดูเหมือนไม่ต้อนรับ มันทำให้ลดความรู้สึกที่ยาก reaaaaallyy เพื่อป้อนแทนที่พูดความรู้สึกจริง ๆ ยากที่จะใส่...ควรเข้าไปคนเดียว สำหรับคนอย่างผม ที่แม้ไม่สามารถป้อนร้านซูชิคนเดียว นอกจาก"เนื้อย่างเดียว" นี้เป็นระดับสูงจริง ๆ ความยากสำหรับผมด้านบนของที่ ไม่ว่าวิธีดูได้ มันดูเหมือนสถานเฉพาะสมาชิก หรือค่อนข้าง ดูเหมือนว่า จะเปล่งออร่าปฏิเสธทันทีแรก... มันเป็นการล่วงหน้าไกลเกินไป...แต่...ถ้าผมตั้งใจจะทำการซื้อขายของฉันในโลกนี้ นี้ต้องรั้วกระโดดข้ามที่ต้องเอาชนะซื้อขายคือ สงคราม(TL: ฉันอย่างจริงจังรู้สึกเหมือนแค่เตะเขาภายใน-__-)อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงไม่สามารถเรียกความกล้าหาญพอที่จะเปิดประตู และตัวอาคารทรง ถ้ามีคนจะออกจาก จากนั้นควรมีคนที่จะส่งเขาออกจากภายในดังนั้นผมควรคว้าโอกาสที่ เป็นที่คาด ผมฉลาดอย่างแท้จริงผม prowled ทั่วหน้าร้านเหมือนคนน่าสงสัยลองใส่ ผมมีความรู้สึกว่า ฉันจะสูญเสียความกล้าหาญของฉันอีกครั้งผ่าน แต่ในขณะนี้มากประตูเกือบ ฉัน leaped ออกอีก...เป็นเหมือนการจำลองหลังจากที่อะไรมันเหมือน 15 นาที ประตูก็เปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้รับหลักฐานการเป็นเจ้าของสำหรับบ้าน (บ้านมีกระจก) ที่และในที่สุดก็กลายเป็นเจ้าของอย่างเป็นทางการของสถานที่ที่ Toby-Shi ที่ส่งมาให้ผมในลักษณะที่ขยันไม่ทางใดก็แสยะยิ้มที่มุมมีขณะที่เขาทำมัน. หลักฐานการเป็นเจ้าของถูกเขียนในภาษาอื่น ๆ ของโลกบนกระดาษหนาที่มีลักษณะเช่นกระดาษ แน่นอนผมไม่สามารถที่จะอ่านมัน แต่ถ้าสเปคนี้มาจากผู้ชายคนนั้นแล้วผมไม่คิดว่าควรจะมีปัญหาใด ๆ . เมื่อฉันขอบคุณเขาในลักษณะที่สุภาพ "ขอบคุณมากสำหรับการที่จะผ่านปัญหานี้ . " " ไม่ต้องกังวล นอกจากนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของงานกิลด์ของฉันได้. "โทบี้-Shi ตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มจึงไม่ควรมีปัญหา. ...... แน่นอนฉันจะเชิญคุณไปที่บ้านวันหนึ่ง ผมสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของปฏิกิริยาที่คุณจะให้ในช่วงเวลานั้น. หลังจากนั้นตั้งแต่ผมได้รับมากที่สุดของข้อมูลทั่วไปที่ผมต้องการจากมิซากิซังผมออกจากสภาหอการค้าและอุตสาหกรรม ปลายทางต่อไปของฉันจะเป็นบ้านซื้อขายทาส. แน่นอนผมไม่ได้เหรียญทองพอที่จะซื้อทาสยัง แต่ผมอยากจะไปที่ตัวแทนจำหน่ายทาสสำหรับการวิจัยวัตถุประสงค์แรก ... ..but ผมได้รับเท้าเย็นจริง . ผมไม่ได้แน่ใจว่าสิ่งที่ชนิดของทาสพวกเขาจะขาย จะมีทาสที่ทันสมัยของญี่ปุ่น ...... ฉันจะใส่มันฉันมีกระตุ้นอย่างฉับพลันจะหันหลังกลับตอนนี้ ...... . แต่ถ้าผมจะทำงานที่นี่ฉันจะต้องคุ้มกันถ้าเป็นไปได้ผมต้องการคนที่สามารถ เป็นที่ปรึกษาของฉันในโลกอื่น ๆ ตั้งแต่ฉันไม่สามารถได้อ่าน ... .. ฉันก็สามารถที่จะไปให้ถึงบ้านซื้อขายทาสโดยไม่มีการสูญเสียทางของฉันตั้งแต่มิซากิซังได้บอกแล้วผมแนะนำ ... ..but ... มันให้ความรู้สึกยากที่จะป้อนที่นี่ ... .. การซื้อขายบ้านเป็นที่สวยงามอาคารสีขาวสองชั้นสูงที่มีหน้าต่าง ทางเข้าของมันจะถูกปิดและป้ายหรืออย่างน้อยก็ดูเหมือนจะมีลักษณะเหมือนใครอยู่ที่นั่น แต่เพียงจากรัฐของมันก็ดูเหมือนจะไม่ต้อนรับ มันให้ปิดความรู้สึกที่ทำให้มันเป็นเรื่องยากที่จะ reaaaaallyy ป้อน. แทนที่จะบอกว่ามันรู้สึกจริงๆยากที่จะป้อน ...... ฉันควรจะไปในคนเดียว? สำหรับคนอย่างผมที่ไม่สามารถแม้แต่จะป้อนร้านซูชิคนเดียว? นอกเหนือจากการ "มี Yakiniku คนเดียว" นี่คือระดับสูงจริงๆของความยากลำบากสำหรับฉัน. ด้านบนของที่ไม่ว่าวิธีการที่ฉันมองไปที่มันดูเหมือนว่าสมาชิกเท่านั้นวางหรือมากกว่าสถานที่ดูเหมือนว่าจะเปล่งรัศมีปฏิเสธที่ อย่างรวดเร็วก่อน ...... ..It สุดกู่ล่วงหน้า ... .. แต่ ...... .. ถ้าผมตั้งใจจะทำการซื้อขายของฉันในโลกนี้นี้จะต้องเป็นอุปสรรค์ที่ฉันต้องการที่จะเอาชนะ. เทรดดิ้งเป็นสงคราม! (TL: ฉันอย่างจริงจัง ความรู้สึกเช่นเดียวเตะเขาภายใน -__-) แต่ฉันยังคงไม่สามารถที่จะเรียกความกล้าหาญพอที่จะเปิดประตูและเข้าไปในอาคารเชื่อฟัง ถ้ามีคนที่จะออกแล้วควรจะมีใครสักคนที่จะส่งเขาออกจากภายในดังนั้นฉันควรคว้าโอกาสที่ในขณะนั้น เป็นที่คาดหวังว่าฉันฉลาดอย่างแท้จริง. ฉันด้อม ๆ มอง ๆ รอบหน้าร้านเหมือนคนที่น่าสงสัย. ลองใส่! ฉันมีความรู้สึกว่าผมจะสูญเสียความกล้าหาญของฉันอีกต่อไปเวลาผ่าน แต่ในขณะที่ผมเกือบจะถึงประตูเรากระโดดออกมาอีกครั้ง ...... กลายเป็นเหมือนการจำลอง. หลังจากสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนว่า 15 นาทีประตูในที่สุดก็เปิด .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้รับหลักฐานการเป็นเจ้าของบ้านหลังนั้น ( บ้านที่มีกระจก ) และในที่สุดก็กลายเป็นเจ้าของอย่างเป็นทางการของสถานที่นั้น โทบี้ ซือ ที่ยื่นมาให้ฉันในลักษณะที่ขยัน สามารถ smirking ที่นั่นเขาทำมันพิสูจน์ความเป็นเจ้าของถูกเขียนในอื่น ๆของโลกเป็นภาษาบนกระดาษหนาเหมือนแผ่นหนัง แน่นอน ฉันไม่สามารถอ่านได้ แต่ถ้าสเปคนี้มาจากผู้ชายคนนั้นแล้วคิดว่าไม่ควรมีปัญหาใด ๆเมื่อผมขอบคุณเขาด้วยความสุภาพว่า " ขอบคุณมากสำหรับจะผ่านปัญหานี้ " ." ไม่ต้องเป็นห่วง นี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมงานของฉัน " โทบี้ซือตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ดังนั้นไม่น่าจะมีปัญหา. . . . . . . ผมจะขอเชิญคุณเข้าบ้านวันเดียว ฉันสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของปฏิกิริยาที่คุณจะต้องให้เวลาหลังจากนั้น ตั้งแต่ฉันได้รับมากที่สุดของข้อมูลทั่วไปที่ฉันต้องการจากมิซากิซัง ผมออกจากสภาหอการค้าและอุตสาหกรรม จุดหมายต่อไปของผมจะเป็น ทาส ซื้อขายบ้าน .แน่นอนฉันไม่ได้เหรียญทองพอที่จะซื้อทาส แต่ข้าอยากไปเป็นทาสตัวแทนจำหน่ายสำหรับการวิจัยวัตถุประสงค์แรก . . . . . แต่ ผมเริ่มกลัวจริงๆแล้ว ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าสิ่งที่ชนิดของทาสที่พวกเขาจะขาย จะเป็นทาสสำหรับญี่ปุ่นสมัยใหม่ . . . . . . . ยังไงดีล่ะ ผมมีแรงกระตุ้นที่จะหันหลังกลับแล้ว . . . . . . .แต่ถ้าผมจะทำงานที่นี่ ผมต้องการการคุ้มครอง ถ้าเป็นไปได้ผมต้องการคนที่สามารถปรึกษาผมในโลกอื่น ๆ นี้ เพราะผมยังไม่ได้อ่าน . . . . .ฉันสามารถไปถึงทาสซื้อขายบ้านโดยไม่สูญเสียลักษณะของฉันตั้งแต่ มิซากิซังได้บอกเส้นทาง . . . . . แต่ . . . . . . . มันรู้สึกยากที่จะเข้ามาที่นี่ . . . . .ขายบ้านสวยสองชั้นอาคารสูงสีขาว กับหน้าต่าง ของทางเข้าถูกปิดและป้ายหรืออย่างน้อยก็ปรากฏเหมือนมี แต่จากสภาพแล้ว มันดูไม่น่า . มันให้ความรู้สึกแบบที่ทำให้มัน reaaaaallyy ยากที่จะระบุ .แทนที่จะบอกว่ามันรู้สึกจริงๆยากที่จะระบุ . . . . . . . ฉันควรไปคนเดียว สำหรับคนอย่างผมที่ไม่ได้ระบุร้านซูชิเพียงลำพัง นอกจาก " มีกินเนื้อย่างคนเดียว " นี่เป็นระดับของความยากจริงๆสำหรับผมด้านบนของที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็เหมือนสมาชิกสถานที่เดียวหรือมากกว่าสถานที่ที่ดูเหมือนจะเปล่งออร่าที่ปฏิเสธอย่างรวดเร็วก่อนล่วงหน้า . . . . . . . . . . มันไกลเกินไปแต่ . . . . .ถ้าฉันตั้งใจจะทำในการซื้อขายของฉันในโลกนี้ ต้องมีอุปสรรคที่ต้องเอาชนะค้าสงคราม3 : ผมก็รู้สึกเหมือนเพิ่งไล่เขาเข้าไป __ - )แต่ฉันยังไม่ได้สามารถที่จะรวบรวมความกล้าเปิดประตูและเข้าไปในอาคารอย่างเชื่อฟัง ถ้าใครไป ก็ควรจะมีคนที่จะส่งเขาออกไปจากภายในดังนั้นฉันควรจะคว้าโอกาสในขณะนั้น อย่างที่คาดไว้ ฉันฉลาดจริงๆผมได้แต่เดินวนไปวนมาหน้าร้านเหมือนบุคคลน่าสงสัยเข้าไปกันเลย ! ผมมีความรู้สึกว่า ผมจะสูญเสียความกล้าหาญของผม ยิ่งเวลาผ่านไป แต่ช่วงเวลาที่ฉันเกือบจะถึงประตู ผมกระโดดออกมาอีกครั้ง . . . . . . . เป็นเหมือนการจำลองหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนว่า 15 นาที ประตูก็เปิด