Ten, two year later, he agreed to g

Ten, two year later, he agreed to give private lessons to a young boy whose family allowed him to use their basement as a workshop. This gave Alex the opportunity to resume his experiments with sound transmitters. He used to spend all his free time and most of this money, on his inventions.
She was a young girl who had lost her hearing and the ability to speak because of a childhood illness. Her name was Mabel Hubbard and 4 years later they got married. Although many people though that the plan to invent a human voice transmitter was a waste of time, Alex refused to give up his dream. He continued his experiments with sound vibrations. He even copied the design of the human ear using iron rods and electrical wires to produce the same effect.
Alex was spending so much time and energy on his inventions he did less and wrk with his students and soon ran out of money. He was about to give up when he met Profressor John Henry, an expert on the telegraph and electricity.
In order to survive financially Bell had to work on the musical telegraph, but he also continued working on his mechanical voice transmitter. Almost a year later, in March 1876, the first words were heard coming through the phone.
On his 29th birthday Alex registered his invention with the patent office and because they had never seen anything like it before, they registered his invention as ' an improvement in telegraphy'. The name ' telephone' came later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิบ สองปีต่อมา เขาตกลงที่จะให้บทเรียนส่วนตัวชายหนุ่มครอบครัวทำให้เขาใช้ดินการซ่อม นี้ให้ Alex โอกาสกลับมาเขาทดลองกับเครื่องส่งสัญญาณเสียง เคยใช้เวลาว่างทั้งหมดของเขาและส่วนใหญ่ของเงินนี้ สิ่งประดิษฐ์ของเขา
เธอเป็นเด็กสาวผู้ฟังของเธอและความสามารถในการพูดเนื่องจากการเจ็บป่วยของเด็ก ชื่อของเธอถูก Mabel Hubbard และ 4 ปีต่อมาพวกเขาได้แต่งงาน แม้ว่าหลายคนแม้ว่า แผนการสร้างสัญญาณเสียงที่มนุษย์ไม่ให้เสียเวลา Alex ปฏิเสธให้ความฝันของเขา เขายังคงทดลองของเขากับเสียงสั่นสะเทือน เขาได้คัดลอกการออกแบบของหูมนุษย์ใช้ก้านเหล็กและสายไฟฟ้าเพื่อสร้างลักษณะพิเศษเดียวกัน
Alex ถูกใช้จ่ายเวลาและพลังงานมากเขาประดิษฐ์พระองค์น้อยและ wrk กับนักเรียนของเขา และเร็ว ๆ นี้ พอจ่าย จะให้ขึ้นเมื่อเขาได้พบ Profressor จอห์นเฮนรี่ ผู้เชี่ยวชาญในโทรเลขและไฟฟ้า.
เพื่อความอยู่รอดทางการเงิน ระฆังมีต้องโทรเลขดนตรี แต่เขายังคงทำงานบนเครื่องส่งสัญญาณเสียงเครื่องจักรกลของเขา เกือบหนึ่งปีภายหลัง ใน 1876 มีนาคม คำแรกได้ยินมาผ่านโทรศัพท์
ในวันเกิด 29 Alex ลงทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขากับสำนักงานสิทธิบัตร และเนื่องจากพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรเช่นมาก่อน จะจดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขาเป็น 'การปรับปรุงในโทรเลข' ชื่อ 'โทรศัพท์' มาในภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิบสองปีต่อมาเขาเห็นด้วยที่จะให้บทเรียนส่วนตัวถึงเด็กหนุ่มที่มีครอบครัวได้รับอนุญาตให้เขาใช้ห้องใต้ดินของพวกเขาเป็นการประชุมเชิงปฏิบัติการ เรื่องนี้ทำให้อเล็กซ์มีโอกาสที่จะเริ่มต้นการทดลองของเขากับเครื่องส่งสัญญาณเสียง เขาใช้ที่จะใช้เวลาว่างของเขาและส่วนใหญ่ของเงินนี้ในสิ่งประดิษฐ์ของเขา
เธอเป็นเด็กสาวที่ต้องสูญเสียการได้ยินของเธอและความสามารถในการพูดเพราะความเจ็บป่วยในวัยเด็ก ชื่อของเธอคือเบลฮับบาร์ดและ 4 ปีต่อมาพวกเขาได้แต่งงาน แต่หลาย ๆ คนคิดว่าแผนการที่จะคิดค้นเครื่องส่งสัญญาณเสียงของมนุษย์เป็นเสียเวลาอเล็กซ์ปฏิเสธที่จะให้ความฝันของเขา เขายังคงทดลองของเขาด้วยเสียงสั่นสะเทือน เขายังคัดลอกการออกแบบของหูมนุษย์โดยใช้แท่งเหล็กและสายไฟฟ้าในการผลิตผลเดียวกัน
อเล็กซ์ก็ใช้เวลามากและพลังงานในสิ่งประดิษฐ์ของเขาที่เขาทำน้อยลงและ wrk กับนักเรียนของเขาและในไม่ช้าก็วิ่งออกมาจากเงิน เขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะให้ขึ้นเมื่อเขาได้พบกับจอห์นเฮนรี่ Profressor ผู้เชี่ยวชาญในโทรเลขและไฟฟ้า
เพื่อให้อยู่รอดทางการเงินเบลล์ได้ไปทำงานในโทรเลขดนตรี แต่เขาก็ยังคงทำงานกับเครื่องส่งสัญญาณเสียงกลของเขา เกือบหนึ่งปีต่อมาในเดือนมีนาคม 1876 คำแรกก็ได้ยินเสียงที่ผ่านมาทางโทรศัพท์
ในวันเกิดของเขาที่ 29 อเล็กซ์จดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขากับสำนักงานสิทธิบัตรและเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนที่พวกเขาจดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขาเป็น 'การปรับปรุง ในโทรเลข ' ชื่อ 'โทรศัพท์' มาทีหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิบ สองปีต่อมา , เขาตกลงที่จะให้บทเรียนส่วนตัวกับหนุ่มที่มีครอบครัวอนุญาตให้เขาใช้ดินของตนเป็นเชิงปฏิบัติการ นี้ให้ อเล็กซ์ โอกาสที่จะเริ่มการทดลองของเขากับเสียงเครื่องส่งสัญญาณ . เขาใช้เวลาทั้งหมดของเขาได้ฟรีตลอดเวลา และส่วนใหญ่ของเงินนี้ สิ่งประดิษฐ์ของเขา .
เธอเป็นเด็กสาวที่สูญเสียการได้ยินของเธอและความสามารถในการพูด เพราะเป็นเด็กที่เจ็บป่วยชื่อของเธอคือ มาเบิล ฮับบาร์ด และ 4 ปีต่อมาพวกเขาก็แต่งงานกัน แม้ว่าหลายคนคิดว่าจะประดิษฐ์เครื่องส่งสัญญาณเสียงของมนุษย์ก็เสียเวลา อเล็กซ์ ปฏิเสธที่จะละทิ้งความฝันของเขา เขายังคงทดลองของเขาด้วยเสียง การสั่นสะเทือน เขาคัดลอกการออกแบบของมนุษย์หูใช้แท่งเหล็ก และสายไฟฟ้า ผลิตผลเดียวกัน
อเล็กซ์คือการใช้จ่ายมากเวลาและพลังงานของเขาสิ่งประดิษฐ์ที่เขาน้อย และ wrk กับนักเรียนของเขาและเร็ว ๆนี้วิ่งออกจากเงิน เขากำลังจะให้ขึ้นเมื่อเขาได้พบกับ profressor จอห์น เฮนรี่ ผู้เชี่ยวชาญด้านโทรเลขและไฟฟ้า .
เพื่อความอยู่รอดทางการเงินเบลล์มีงานโทรเลขดนตรี แต่เขายังคงทำงานของเขากลเสียงเครื่องส่งสัญญาณ เกือบหนึ่งปีต่อมามีนาคม 1876 , คำแรกที่ได้ยินมาทางโทรศัพท์ ในวันเกิดของเขาอเล็กซ์
29 จดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขากับสำนักงานสิทธิบัตรและเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน พวกเขาจดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ของเขาเป็น ' การปรับปรุงในโทรเลข " ชื่อ ' โทรศัพท์ ' มาทีหลัง