Host–parasite interactions are ofte

Host–parasite interactions are often characterized by changes in the host behaviour, which are beneficial to either the parasite or the host, or are a non-adaptive byproduct of parasitism. These interactions are further complicated in animal society because individual fitness is associated with group performance. However, a better understanding of host–parasite interaction in animal society first requires the identification of individual host behavioural modification. Therefore, we challenged honey bee (Apis mellifera) workers with the parasite Nosema ceranae or an immune stimulation and tracked their flight activity over their lifetime with an optic counter. We found that bees responded differently to each stress: both Nosema-infected and immune-challenged bees performed a lower number of daily flights compared with control bees, but the duration of their flights increased and decreased over time, respectively. Overall, parasitized bees spent more time in the field each day than control bees, and the inverse was true for immune-challenged bees. Despite the stress of immune challenge, bees had a survival similar to that of control bees likely because of their restricted activity. We discuss how those different behavioural modifications could be adaptive phenotypes. This study provides new insights into how biological stress can affect the behaviour of individuals living in society and how host responses have evolved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อันตรกริยาของปรสิตมักเป็นลักษณะการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของโฮสต์ที่เป็นประโยชน์ต่อทั้งปรสิตหรือโฮสต์หรือเป็นผลพลอยได้ที่ไม่ปรับตัวเบียน ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้มีความซับซ้อนมากขึ้นในสังคมสัตว์เพราะการออกกำลังกายของแต่ละบุคคลที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพของกลุ่ม แต่ความเข้าใจที่ดีขึ้นของความสัมพันธ์กับพืชในสังคมสัตว์แรกต้องบัตรประจำตัวของแต่ละโฮสต์การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ดังนั้นเราจึงท้าทายผึ้งพันธุ์ (Apis mellifera) คนงานที่มีปรสิต nosema ceranae หรือการกระตุ้นภูมิคุ้มกันและการติดตามกิจกรรมการบินของพวกเขาไปตลอดชีวิตของพวกเขาด้วยเคาน์เตอร์แก้วนำแสง เราพบว่าผึ้งตอบสนองแตกต่างกันไปในแต่ละความเครียดทั้ง nosema เชื้อและผึ้งภูมิคุ้มกันท้าทายดำเนินการลดจำนวนเที่ยวบินต่อวันเมื่อเทียบกับผึ้งควบคุม แต่ระยะเวลาของเที่ยวบินที่เพิ่มขึ้นและลดลงเมื่อเวลาผ่านไปตามลำดับ โดยรวม, ผึ้งปรสิตใช้เวลามากขึ้นในเขตในแต่ละวันกว่าผึ้งควบคุมและการผกผันเป็นความจริงสำหรับผึ้งภูมิคุ้มกันท้าทาย แม้จะมีความเครียดของความท้าทายภูมิคุ้มกันผึ้งมีความอยู่รอดคล้ายกับว่าผึ้งอาจเป็นเพราะการควบคุมของกิจกรรมที่ จำกัด ของพวกเขา เราหารือถึงวิธีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่แตกต่างกันอาจจะมีการปรับตัว phenotypes การศึกษาครั้งนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่ในวิธีการทางชีวภาพความเครียดจะมีผลต่อพฤติกรรมของบุคคลที่อาศัยอยู่ในสังคมและวิธีการตอบสนองของโฮสต์มีการพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮสต์–พยาธิมักจะมีลักษณะของการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของโฮสต์ ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อทั้งปรสิต หรือ โฮสต์ หรือเป็นแบบ byproduct ของปรสิตที่ไม่ . การโต้ตอบเหล่านี้มีความซับซ้อนมากขึ้นในสังคมสัตว์ เพราะฟิตเนสบุคคลเกี่ยวข้องกับการทำงานกลุ่ม อย่างไรก็ตามความเข้าใจที่ดีขึ้นของโฮสต์และปฏิสัมพันธ์ในสังคมสัตว์แรกต้องนำบัตรประจำตัวของบุคคลเป็นพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น เราท้าทายผึ้ง ( ผึ้งพันธุ์ ) แรงงานมีพยาธิรึเปล่า nosema ceranae รึเปล่าหรือกระตุ้นภูมิคุ้มกันและติดตามกิจกรรมการบินของพวกเขาไปตลอดชีวิตของพวกเขากับเคาน์เตอร์ใยแก้วนําแสงเราพบว่าผึ้งจะตอบต่างกันไหม nosema ความเครียดทั้งติดเชื้อและภูมิคุ้มกันท้าทายผึ้งแสดงจำนวนที่ลดลงของเที่ยวบินทุกวันเมื่อเทียบกับผึ้งควบคุม แต่ระยะเวลาของเที่ยวบินของพวกเขาเพิ่มขึ้นและลดลงในช่วงเวลา ตามลำดับ โดยรวม เป็นปรสิตผึ้งใช้เวลาในเขตข้อมูลแต่ละวันมากกว่าผึ้งควบคุมและผกผันเป็นจริงสำหรับภูมิคุ้มกันที่มีผึ้งแม้จะมีความท้าทายของผึ้งมีการคล้ายกับที่ของการควบคุมผึ้งน่าจะเนื่องจากการ จำกัด กิจกรรม เราหารือถึงวิธีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่แตกต่างกันเหล่านั้นอาจจะเกิดการปรับตัว งานวิจัยนี้ได้ให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เป็นวิธีที่ความเครียดทางชีวภาพสามารถมีผลต่อพฤติกรรมของบุคคลที่อาศัยอยู่ในสังคมและวิธีการที่โฮสต์มีการวิวัฒนาการ