Once upon a time there was a poor m

Once upon a time there was a poor miller who had three sons. The years went by and the miller died, leaving nothing but his mill, his donkey, and a cat. The eldest son took the mill, the second-born son rode off on the donkey, and the youngest son inherited the cat.
“Oh, well”, said the youngest son, “I’ll eat this cat, and make some mittens out of his fur. Then I will have nothing left in the world and shall die of hunger.”
The Cat was listening to his master complain like this, but he pretended not to have heard anything. Instead, he put on a serious face and said:
“Do not look so sad, master. Just give me a bag and a pair of boots, and I will show you that you did not receive such a poor inheritance in me.”
The Cat’s master had often seen him play a great many cunning tricks to catch rats and mice, as when he used to hang by the heels, or hide himself in the grain, and pretend to be dead; Thinking this over, he thought that it wasn’t impossible that the cat could help him after all. And so he gave the cat his bag and spent his last pennies on ordering a fine pair of boots to be made especially for the cat.
The cat looked very gallant in his boots, and putting his bag around his neck, he held the strings of it in his two forepaws and lay by a rabbit warren, which were home to a great many rabbits.
He put bran and corn into his bag, and stretching as if he were dead, he waited for some young rabbits, still not acquainted with the deceits of the world, to come and rummage in his bag for the bran and corn.
Not long after he lay down, he had what he wanted. A rash and foolish young rabbit jumped into his bag, and Monsieur Puss, immediately drew close the strings and caught him. Proud of his prey, he went with it to the palace and asked to speak with his majesty. He was shown upstairs into the King’s apartment, and, making a low bow, said to him:
I have brought you, sir, a rabbit of the warren, which my noble lord the Marquis of Carabas” (for that was the title which puss was pleased to give his master) “has commanded me to present to your majesty from him.”
“Tell thy master,” said the king, “that I thank him and that he does me a great deal of pleasure.”
Another time he went and hid himself among a corn field, holding still his bag open, and when a brace of partridges ran into it he drew the strings and so caught them both. He went and made a present of these to the king, as he had done before of the rabbit. The king, in like manner, received the partridges with great pleasure, and ordered him some money for drink.
In this way, the Cat continued for two or three months to bring presents to the king, always saying that they were from his master, the Marquis of Carabas. One day in particular, he heard at the palace that the King was planning to drive in his carriage along the riverbank, taking with him his daughter, the most beautiful princess in the world. Puss in Boots said to his master.
“If you will follow my advice your fortune is made. You have nothing else to do but go and wash yourself in the river, in the place that I shall show you, and leave the rest to me.”
The miller’s son did what the Cat advised him to, without knowing why or wherefore. While he was washing the King passed by, and the Cat began to cry out:
“Help! Help! My Lord Marquis of Carabas is going to be drowned.”
At this noise the King put his head out of the coach- window, and, finding it was the Cat who had so often brought him such good game, he commanded his guards to run immediately to the assistance of his Lordship the Marquis of Carabas. While they were drawing the poor Marquis out of the river, the Cat came up to the coach and told the King that, while his master was washing, there came by some rogues, who went off with his clothes, though he had cried out: “Thieves! Thieves!” several times, as loud as he could.
This cunning Cat had hidden the clothes under a great stone. The King immediately commanded the officers of his wardrobe to run and fetch one of his best suits for the Lord Marquis of Carabas.
The King was very pleased to meet the Marquis of Carabas, and the fine clothes he had given him suited him extremely well, for although poor, he was a handsome and well-built fellow. The King’s daughter took a secret inclination to him, and the Marquis of Carabas had no sooner cast two or three respectful and somewhat tender glances but she fell in love with him to distraction. The King invited him to sit in the coach and ride along with them, with the lifeguards in glittering uniform trotting along side. The Cat, quite overjoyed to see his project begin to succeed, marched on before, and, meeting with some countrymen, who were mowing a meadow, he said to them:
“Good people, you who are mowing, if you do not tell the King that the meadow you mow belongs to my Lord Marquis of Carabas, those soldiers will chop you up like herbs for the pot.”
The King did not fail asking of the mowers to whom the meadow they were mowing belonged.
“To my Lord Marquis of Carabas,” answered they altogether, for the Cat’s threats had made them terribly afraid.
“You see, sir,” said the Marquis, “this is a meadow which never fails to yield a plentiful harvest every year.”
The Master Cat, who went still on before, met with some reapers, and said to them:
“Good people, you who are reaping, if you do not tell the King that all this corn belongs to the Marquis of Carabas, you shall be chopped up like herbs for the pot.”
The King, who passed by a moment after, wished to know to whom all that corn, which he then saw, did belong.
“To my Lord Marquis of Carabas,” replied the reapers, and the King was very well pleased with it, as well as the Marquis, whom he congratulated.
Then the King said, “Let us now go to your castle.”
The miller’s son, not knowing what to reply, looked at puss who said: “If your Majesty will but wait an hour, I will go on before and order the castle to be made ready for you. ”
With that she jumped away and went to the castle of a great ogre and asked to see him saying he could not pass so near his home without having the honor of paying his respects to him.
The ogre received him as civilly as an ogre could do, and made him sit down.
“I have been assured,” said the Cat, “that you have the gift of being able to change yourself into all sorts of creatures as you wish; you can, for example, transform yourself into a lion, or elephant, and the like.”
“That is true,” answered the ogre very briskly; “and to convince you, you shall see me now become a lion.”
Puss was so terrified at the sight of a lion so near him that he immediately climbed up the curtains, not without difficulty, because his boots were no use to him for climbing. A little while after, when Puss saw that the ogre had resumed his natural form, he came down, and admitted he had been very much frightened.
“However,” said the cat, “I fear that you will not be able to save yourself even in the form of a lion, for the king is coming with his army and means to destroy you.”
The ogre looked out of the window and saw the king waiting outswide with his soliders, and said,
“What shall I do? How shall I save myself?”
Puss replied: “If you can also change yourself into something very small, then you can hide”.
And in an instant, the ogre himself into a mouse, and began to run about the floor. Puss no sooner saw this but he fell upon him and ate him up.
Puss, who heard the noise of his Majesty’s coach running over the draw-bridge, ran out, and said to the King:
“Your Majesty is welcome to this castle of my Lord Marquis of Carabas.”
“What! my Lord Marquis,” cried the King, “and does this castle also belong to you? There can be nothing finer than this court and all the stately buildings which surround it; let us go into it, if you please.”
The Marquis gave his hand to the Princess, and followed the King, who went first. They passed into a spacious hall, where they found a magnificent rum punch, which the ogre had prepared for his friends, who were that very day to visit him. The friends, however dared not to enter, knowing that the King was there. His Majesty was perfectly charmed with the good qualities of my Lord Marquis of Carabas, as was his daughter, who had fallen violently in love with him, and, seeing the vast estate he possessed, said to him, after having drunk five or six glasses:
“If you do not, my Lord Marquis, become my son in law, it will be of your own choosing.”
The Marquis, making several low bows, accepted the honor, which his Majesty conferred upon him, and forthwith, that very same day, married the Princess.
Puss became a great lord, and never ran after mice any more, except for pleasure.

Once upon a time there was a poor miller who had three sons. The years went by and the miller died, leaving nothing but his mill, his donkey, and a cat. The eldest son took the mill, the second-born son rode off on the donkey, and the youngest son inherited the cat.
“Oh, well”, said the youngest son, “I’ll eat this cat, and make some mittens out of his fur. Then I will have nothing left in the world and shall die of hunger.”
The Cat was listening to his master complain like this, but he pretended not to have heard anything. Instead, he put on a serious face and said:
“Do not look so sad, master. Just give me a bag and a pair of boots, and I will show you that you did not receive such a poor inheritance in me.”
The Cat’s master had often seen him play a great many cunning tricks to catch rats and mice, as when he used to hang by the heels, or hide himself in the grain, and pretend to be dead; Thinking this over, he thought that it wasn’t impossible that the cat could help him after all. And so he gave the cat his bag and spent his last pennies on ordering a fine pair of boots to be made especially for the cat.
The cat looked very gallant in his boots, and putting his bag around his neck, he held the strings of it in his two forepaws and lay by a rabbit warren, which were home to a great many rabbits.
He put bran and corn into his bag, and stretching as if he were dead, he waited for some young rabbits, still not acquainted with the deceits of the world, to come and rummage in his bag for the bran and corn. 
Not long after he lay down, he had what he wanted. A rash and foolish young rabbit jumped into his bag, and Monsieur Puss, immediately drew close the strings and caught him. Proud of his prey, he went with it to the palace and asked to speak with his majesty. He was shown upstairs into the King’s apartment, and, making a low bow, said to him:
I have brought you, sir, a rabbit of the warren, which my noble lord the Marquis of Carabas” (for that was the title which puss was pleased to give his master) “has commanded me to present to your majesty from him.”
“Tell thy master,” said the king, “that I thank him and that he does me a great deal of pleasure.”
Another time he went and hid himself among a corn field, holding still his bag open, and when a brace of partridges ran into it he drew the strings and so caught them both. He went and made a present of these to the king, as he had done before of the rabbit. The king, in like manner, received the partridges with great pleasure, and ordered him some money for drink.
In this way, the Cat continued for two or three months to bring presents to the king, always saying that they were from his master, the Marquis of Carabas. One day in particular, he heard at the palace that the King was planning to drive in his carriage along the riverbank, taking with him his daughter, the most beautiful princess in the world. Puss in Boots said to his master.
“If you will follow my advice your fortune is made. You have nothing else to do but go and wash yourself in the river, in the place that I shall show you, and leave the rest to me.”
The miller’s son did what the Cat advised him to, without knowing why or wherefore. While he was washing the King passed by, and the Cat began to cry out:
“Help! Help! My Lord Marquis of Carabas is going to be drowned.” 
At this noise the King put his head out of the coach- window, and, finding it was the Cat who had so often brought him such good game, he commanded his guards to run immediately to the assistance of his Lordship the Marquis of Carabas. While they were drawing the poor Marquis out of the river, the Cat came up to the coach and told the King that, while his master was washing, there came by some rogues, who went off with his clothes, though he had cried out: “Thieves! Thieves!” several times, as loud as he could.
This cunning Cat had hidden the clothes under a great stone. The King immediately commanded the officers of his wardrobe to run and fetch one of his best suits for the Lord Marquis of Carabas.
The King was very pleased to meet the Marquis of Carabas, and the fine clothes he had given him suited him extremely well, for although poor, he was a handsome and well-built fellow. The King’s daughter took a secret inclination to him, and the Marquis of Carabas had no sooner cast two or three respectful and somewhat tender glances but she fell in love with him to distraction. The King invited him to sit in the coach and ride along with them, with the lifeguards in glittering uniform trotting along side. The Cat, quite overjoyed to see his project begin to succeed, marched on before, and, meeting with some countrymen, who were mowing a meadow, he said to them:
“Good people, you who are mowing, if you do not tell the King that the meadow you mow belongs to my Lord Marquis of Carabas, those soldiers will chop you up like herbs for the pot.”
The King did not fail asking of the mowers to whom the meadow they were mowing belonged.
“To my Lord Marquis of Carabas,” answered they altogether, for the Cat’s threats had made them terribly afraid.
“You see, sir,” said the Marquis, “this is a meadow which never fails to yield a plentiful harvest every year.”
The Master Cat, who went still on before, met with some reapers, and said to them:
“Good people, you who are reaping, if you do not tell the King that all this corn belongs to the Marquis of Carabas, you shall be chopped up like herbs for the pot.”
The King, who passed by a moment after, wished to know to whom all that corn, which he then saw, did belong.
“To my Lord Marquis of Carabas,” replied the reapers, and the King was very well pleased with it, as well as the Marquis, whom he congratulated.
Then the King said, “Let us now go to your castle.” 
The miller’s son, not knowing what to reply, looked at puss who said: “If your Majesty will but wait an hour, I will go on before and order the castle to be made ready for you. ”
With that she jumped away and went to the castle of a great ogre and asked to see him saying he could not pass so near his home without having the honor of paying his respects to him.
The ogre received him as civilly as an ogre could do, and made him sit down.
“I have been assured,” said the Cat, “that you have the gift of being able to change yourself into all sorts of creatures as you wish; you can, for example, transform yourself into a lion, or elephant, and the like.”
“That is true,” answered the ogre very briskly; “and to convince you, you shall see me now become a lion.”
Puss was so terrified at the sight of a lion so near him that he immediately climbed up the curtains, not without difficulty, because his boots were no use to him for climbing. A little while after, when Puss saw that the ogre had resumed his natural form, he came down, and admitted he had been very much frightened.
“However,” said the cat, “I fear that you will not be able to save yourself even in the form of a lion, for the king is coming with his army and means to destroy you.”
The ogre looked out of the window and saw the king waiting outswide with his soliders, and said,
“What shall I do? How shall I save myself?”
Puss replied: “If you can also change yourself into something very small, then you can hide”.
And in an instant, the ogre himself into a mouse, and began to run about the floor. Puss no sooner saw this but he fell upon him and ate him up.
Puss, who heard the noise of his Majesty’s coach running over the draw-bridge, ran out, and said to the King:
“Your Majesty is welcome to this castle of my Lord Marquis of Carabas.”
“What! my Lord Marquis,” cried the King, “and does this castle also belong to you? There can be nothing finer than this court and all the stately buildings which surround it; let us go into it, if you please.”
The Marquis gave his hand to the Princess, and followed the King, who went first. They passed into a spacious hall, where they found a magnificent rum punch, which the ogre had prepared for his friends, who were that very day to visit him. The friends, however dared not to enter, knowing that the King was there. His Majesty was perfectly charmed with the good qualities of my Lord Marquis of Carabas, as was his daughter, who had fallen violently in love with him, and, seeing the vast estate he possessed, said to him, after having drunk five or six glasses:
“If you do not, my Lord Marquis, become my son in law, it will be of your own choosing.”
The Marquis, making several low bows, accepted the honor, which his Majesty conferred upon him, and forthwith, that very same day, married the Princess.
Puss became a great lord, and never ran after mice any more, except for pleasure.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

กาลครั้งหนึ่งมีมิลเลอร์ที่ยากจนที่มีบุตรชายคนที่สาม ปีไปด้วย และเสีย ชีวิตที่มิลเลอร์ ออกอะไร แต่สีของเขา เขาลา และแมว อ้ายเอาโรงสี บุตรเกิดที่สองปิดหนีลา และแมวสืบทอดบุตรอายุน้อยที่สุด"โอ้ ดี" ลูกชายคนเล็กกล่าวว่า "ฉันจะกินแมวนี้ และทำบาง mittens จากขนสัตว์ของเขา ฉันจะไม่มีอะไรในโลก แล้วหิวจะตาย"แมวได้ฟังนายบ่นเช่นนี้ แต่เขา pretended ไม่เข้าหูอะไรก็ แทน เขาใส่หน้าอย่างรุนแรง และกล่าวว่า:"ไม่ดูเศร้ามาก หลัก เพียงให้ฉันคู่ของรองเท้าและกระเป๋า และฉันจะแสดงให้คุณเห็นว่า คุณไม่ได้รับมรดกจนในฉัน"หลักของแมวมักจะได้เห็นเขาเล่นเป็นเทคนิคมากไหวพริบดีการจับหนูและหนู เมื่อเขาใช้แขวน โดยส้นเท้า หรือซ่อนตัวในของเมล็ดข้าว และทำเป็นจะตาย ไตร่ตรองเรื่องนี้ เขาคิดว่า มันไม่ได้เป็นไปไม่ได้ที่แมวจะช่วยให้เขาหลังจากทั้งหมด และดังนั้นเขาให้แมวกระเป๋าของเขา และใช้ pennies ของเขาล่าสุดสั่งซื้อรองเท้าจะทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแมวคู่ปรับแมวมอง gallant มากในรองเท้าของเขา และวางถุงของเขารอบคอของเขา เขาจัดสายของมันใน forepaws ของเขาทั้งสอง และวาง โดยวอร์เรนกระต่าย ซึ่งสะดวกดีกระต่ายมากเขาใส่รำและข้าวโพดลงไปในกระเป๋าของเขา และยืดเป็นถ้าเขาตาย เขารอบางกระต่ายน้อย ยัง ไม่รู้จักกับ deceits ของโลก มาคุ้ยในกระเป๋าของเขาสำหรับการรำและข้าวโพด ไม่นานหลังจากที่เขาวาง เขาสิ่งที่เขาต้องการ กระต่ายหนุ่มผื่น และโง่ไปกระเป๋าของเขา และแมว Monsieur ทันทีดึงปิดสายอักขระ และจับเขา ความภาคภูมิใจของเหยื่อของเขา เขาไปกับวัง และขอพูดกับพระ เขาแสดงชั้นบนเป็นพระอพาร์ทเมนท์ และ ก้มต่ำ ทำให้กับเขาว่า:ฉันได้นำคุณ ที่รัก กระต่ายของวอร์เรน ซึ่งตระกูลของฉันพระเจ้ามาร์ควิสของ Carabas " (ตัวที่เป็นชื่อเรื่องที่แมวมีความยินดีที่จะให้นาย) "ได้สั่งให้ฉันนำเสนอของคุณพระจากเขา ""บอกเจ้าหลัก กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ "ว่า ผมขอบคุณเขา และว่า เขาไม่ฉันมีความสุขมาก"เวลาอื่นเขาไป และซ่อนตัวเองจากข้าวโพด ถือกระเป๋าของเขายังคงเปิด และเมื่อวงเล็บปีกกาของ partridges วิ่งมาดึงสายอักขระ และเพื่อ จับพวกเขาทั้งสอง เขาไป และทำปัจจุบันของพระมหากษัตริย์ เขาทำก่อนเถาะ คิง เหมือนอย่าง partridges มีความสุขมากที่ได้รับ และสั่งเขาเงินบางส่วนสำหรับดื่มด้วยวิธีนี้ แมวต่อสอง หรือสามเดือนเพื่อนำมานำเสนอกษัตริย์ พูดเสมอว่า พวกเขาได้จากนายของเขา มาร์ควิส Carabas วันหนึ่งโดยเฉพาะ เขาได้ยินพาเลสที่กษัตริย์ได้วางแผนขับในรถของเขาไปตามฝั่งแม่น้ำ ถ่ายกับลูกสาวของเขา เจ้าหญิงที่สวยที่สุดในโลก แมวในบู๊ทส์กล่าวว่า ต้นแบบของเขา"ถ้าคุณจะทำตามคำแนะนำของฉันถูกชะตา คุณมีอะไรทำ แต่ไป และล้างตัวในแม่น้ำ ในสถานที่ฉันจะแสดง และปล่อยส่วนเหลือให้ฉัน"ลูกชายของมิลเลอร์ได้อะไรแมวแนะนำให้เขาไป โดยไม่ทราบสาเหตุ หรือ wherefore ในขณะที่เขาถูกซักผ้า ส่งพระ และแมวเริ่มตะโกน:"ช่วยด้วย วิธีใช้! มาร์คีส์ของ Carabas พระเจ้าของฉันจะได้จม" เสียงนี้พระใส่ศีรษะจากหน้าต่างรถ และ ว่าเป็นแมวที่ได้จึงมักนำเขาเช่นเกมดี เขาสั่งให้เจ้าหน้าที่เขาจะรันทันทีเพื่อขอความช่วยเหลือของเขา Lordship มาร์ควิส Carabas ในขณะที่พวกเขาได้วาดมาร์ควิสดีจากแม่น้ำ แมวมาอัพโค้ช และบอกพระว่า ในขณะที่นายถูกซักผ้า มีมา โดย rogues บาง ที่ออกไปกับเสื้อผ้าของเขา แต่มีร้อง: "ขโมย ขโมย "หลายครั้ง เป็นเสียงที่เขาไม่แมวนี้ไหวพริบมีซ่อนเสื้อผ้าภายใต้หินดี พระราชาสั่งให้เจ้าของตู้เสื้อผ้าของเขาเพื่อเรียกใช้ และนำมาใช้หนึ่งชุดของเขาดีที่สุดสำหรับมาร์คีส์เจ้าของ Carabas ทันทีพระราชายินดีที่จะตอบสนองมาร์ควิส Carabas และเสื้อผ้าที่ดีที่เขามีให้เขาเหมาะสมกับเขาดีมาก สำหรับยากจน แม้ว่าเขาเป็นคนหล่อ และหุ่นได้ ลูกสาวของกษัตริย์เอาแง่ความลับเขา และมาร์ควิส Carabas ได้ไม่เร็วนักแสดงสอง หรือสามเกรง และชำระเงินค่อนข้างสายตาแปลก แต่เธอตกในความรักกับเขานอน กษัตริย์เชิญ เขานั่งอยู่ในรถนั่งพร้อมกับพวกเขา กับ lifeguards ใน trotting ด้านข้างเหมือนดวง แมว ปลื้มค่อนข้างที่จะเห็นโครงการของเขาจะประสบความสำเร็จ เริ่มเดินบนก่อน และ ประชุมกับชาติบาง ที่ถูก mowing โดว์เป็น เขาว่า:"คนดี คุณคนมี mowing ถ้าคุณไม่บอกคิงโดว์คุณตัดเป็นของมาร์ควิสของฉันพระเจ้าของ Carabas ทหารเหล่านั้นจะสับคุณขึ้นเช่นสมุนไพรหม้อ"กษัตริย์ไม่ล้มเหลวขอของ mowers ที่โดว์ที่พวกเขาถูก mowing อยู่"เพื่อฉันพระมาร์ควิสของ Carabas ตอบพวกเขาทั้งหมด สำหรับคุกคามแมวก็ทำให้พวกเขากลัวชะมัด"คุณเห็น รัก ว่า มาร์ควิส "นี่คือโดว์ซึ่งล้มเหลวไม่เคยให้ผลผลิตเก็บเกี่ยวมากมายทุกปี"หลักแมว ที่ไปอยู่ก่อน กับ reapers บาง และพวกเขากล่าวว่า:"คนดี คนมี reaping ถ้าคุณไม่บอกพระว่า ข้าวโพดนี้เป็นมาร์ควิส Carabas คุณจะสามารถสับขึ้นเช่นสมุนไพรหม้อ"พระ ที่ผ่าน โดยช่วงหลัง ปรารถนารู้ซึ่งทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่ข้าวโพด ซึ่งเขาแล้วเห็น"ของฉันเจ้ามาร์ควิสของ Carabas ตอบกลับ reapers ที่ และกษัตริย์ก็ดีพอใจกับมัน เป็นมาร์ควิส ที่เขารับแล้ว พระมหากษัตริย์กล่าวว่า "เราตอนนี้ไปปราสาทของคุณ" ลูกชายของมิลเลอร์ ไม่รู้จะตอบ มองแมวที่กล่าวว่า: "ถ้ามหาบพิตรจะรอชั่วโมง แต่ฉันจะไปก่อน และสั่งปราสาทจะทำพร้อมสำหรับคุณ"ที่ เธอไปไปไปปราสาทของ ogre ดี และขอให้ดูเขาบอกว่า เขาอาจไม่ผ่านนั้นใกล้บ้านของเขาไม่มีเกียรติของเขาประการเขาจ่ายเงินOgre ที่รับเขาเป็น civilly เป็นปอบไม่ และทำให้เขานั่งลง"ฉันได้แล้วมั่นใจ กล่าวว่า แมว "คุณมีของขวัญจะเปลี่ยนตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตทุกประเภท ตามที่คุณต้องการ คุณสามารถ ตัวอย่าง เปลี่ยนตัวเองเป็น สิงห์ หรือช้าง และเช่น""ที่เป็นจริง ตอบ ogre มาก briskly "และการโน้มน้าวใจคุณ คุณจะเห็นฉันตอนนี้ กลายเป็น สิงห์"แมวได้เพื่อให้คนกลัวในสายตาของสิงห์เพื่อใกล้เขา ได้ทันทีปีนขึ้นม่าน ไม่ยาก เพราะรองเท้าของเขาก็ไม่ใช้เขาปีนเขา เล็กน้อยในขณะที่หลังจาก เมื่อแมวเห็นว่า ogre ที่ได้ดำเนินต่อฟอร์มของเขาธรรมชาติ เขาลงมา แล้วยอมรับได้กลัวมาก"อย่างไรก็ตาม กล่าวว่า แมว "ฉันกลัวว่า คุณจะไม่สามารถช่วยตัวเองในแบบของสิงห์ พระมากับกองทัพของเขา และหมาย จะทำลายคุณ"Ogre ที่มองออกจากหน้าต่างเห็นคิงรอ outswide กับ soliders ของเขา และ กล่าวว่า"จะไร วิธีจะบันทึกเอง"แมวตอบ: "ถ้าคุณยังสามารถเปลี่ยนตัวเองเป็นสิ่งที่ดีมาก แล้วคุณสามารถซ่อน"และ ใน ทันที ogre เองเป็นเมาส์ และเริ่มการทำงานเกี่ยวกับพื้น แมวไม่เร็วเห็นนี้ แต่เขาตกเขา และกินเขาขึ้นแมว ที่ได้ยินเสียงของโค้ชของพระอยู่เสมอสะพาน วิ่งออก และราชา:"มหาบพิตรจะยินดีต้อนรับสู่ปราสาทนี้ของมาร์คีส์ของ Carabas พระเจ้าของฉัน""อะไร ฉันเจ้ามาร์ควิส ร้องพระมหากษัตริย์ "และไม่ปราสาทนี้เป็นของคุณหรือไม่ สามารถมีอะไรละเอียดกว่านี้คอร์ทและอาคารสูง ๆ ทั้งหมดซึ่งล้อมรอบ เราไปมา ได้โปรด"มาร์ควิสมือของเขาให้เจ้าหญิง และตามกษัตริย์ คนแรก พวกเขาผ่านเข้าไปในหอพัก ที่พวกเขาพบอันรัมหมัด ซึ่ง ogre ที่ได้เตรียมไว้สำหรับเพื่อนของเขา คนวันนั้นมากไปเขา เพื่อน อย่างไรก็ตามกว่าไม่ใส่ รู้ว่า พระนั่น พระไม่สมบูรณ์ charmed คุณภาพดีของมาร์คีส์ของ Carabas พระเจ้าของฉันเป็นลูกสาวของเขา ที่เคยตกหลุมรักเขาโหง และ อสังหาริมทรัพย์มากมายที่เขาต้องมี เห็นว่า หลังมีเมาห้า หรือหกแก้ว:"ถ้าคุณไม่ได้ มาร์ควิสพระเจ้าของฉัน เป็นลูกในกฎหมาย มันจะเลือกคุณเอง"มาร์ควิส หลายห่อต่ำ ทำให้ยอมรับเกียรติ ที่ปรึกษาพระพระองค์ และ forthwith วันเดียวมาก แต่งงานเจ้าหญิงแมวกลายเป็น พระที่ดี และไม่เคยวิ่งหลังจากหนูอีก ยกเว้นความสุข

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

กาลครั้งหนึ่งมีมิลเลอร์ที่ไม่ดีที่มีลูกชายทั้งสามคน ปีผ่านไปและมิลเลอร์เสียชีวิตจากอะไร แต่โรงงานของเขาลาของเขาและแมว ลูกชายคนโตเอาโรงงาน, ลูกชายคนที่สองเกิดขี่ม้าออกลาและลูกชายคนสุดท้องสืบทอดแมว.
"โอ้ดี" กล่าวว่าลูกชายคนสุดท้อง "ฉันจะกินแมวนี้และทำให้ถุงมือบางส่วนออก ของขนของเขา แล้วฉันจะมีอะไรเหลือในโลกและจะตายด้วยความหิว. "
แมวฟังเจ้านายของเขาบ่นเช่นนี้ แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เคยได้ยินอะไร แต่เขาวางบนใบหน้าอย่างจริงจังและกล่าวว่า:
"อย่ามองเศร้าต้นแบบ เพียงแค่ให้ฉันถุงและคู่ของรองเท้าและฉันจะแสดงว่าคุณไม่ได้รับเช่นมรดกที่ไม่ดีในตัวผม ".
โทแมวได้มักจะเห็นเขาเล่นเทคนิคไหวพริบที่ดีมากที่จะจับหนูเมื่อ เขาใช้ในการแขวนโดยส้นเท้าหรือซ่อนตัวเองอยู่ในเมล็ดข้าวและหลอกว่าเป็นตาย คิดมากกว่านี้เขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ว่าแมวจะช่วยเขาหลังจากทั้งหมด และเพื่อให้เขาให้แมวกระเป๋าของเขาและใช้เวลาเพนนีสุดท้ายของเขาในการสั่งซื้อเป็นคู่ที่ดีของรองเท้าที่จะทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแมว.
แมวมองกล้าหาญมากในรองเท้าของเขาและวางกระเป๋าของเขารอบคอของเขาเขาถือสตริงของ ในสองอุ้งเท้าของเขาและวางโดยกระต่ายวอร์เรนซึ่งเป็นบ้านที่มีกระต่ายจำนวนมาก.
เขาใส่รำข้าวและข้าวโพดลงในถุงของเขาและการยืดราวกับว่าเขาเป็นตายเขารอให้กระต่ายหนุ่มบางคนยังไม่คุ้นเคยกับ การทรยศของโลกที่จะมาคุ้ยหาในกระเป๋าของเขาสำหรับรำข้าวและข้าวโพด.
ไม่นานหลังจากที่เขาล้มตัวลงนอนเขามีสิ่งที่เขาต้องการ ผื่นและกระต่ายโง่หนุ่มกระโดดลงไปในกระเป๋าของเขาและนายแมวดึงทันทีปิดสตริงและจับเขา ความภาคภูมิใจของเหยื่อของเขาเขาไปกับมันไปยังพระราชวังและขอให้พูดคุยกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เขาก็แสดงให้เห็นชั้นบนเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและทำให้คันธนูต่ำพูดกับเขาว่า
เราได้นำคุณครับกระต่ายของวอร์เรนซึ่งเจ้านายขุนนางของฉันมาร์ควิสแห่ง Carabas "(ที่เป็นชื่อซึ่งแมว ได้รับการยินดีที่จะให้เจ้านายของเขา) "ได้บัญชาข้าพเจ้าจะนำเสนอให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณจากเขา."
"บอกเจ้านายของเจ้า" กล่าวว่ากษัตริย์ "ที่ฉันขอบคุณเขาและบอกว่าเขาไม่ให้ฉันจัดการที่ดีของความสุข."
อีกครั้งเขา ไปซ่อนตัวอยู่ที่ทุ่งข้าวโพดถือกระเป๋าของเขายังคงเปิดและเมื่อคู่ของนกกระทาวิ่งเข้าไปในนั้นเขาดึงสตริงและเพื่อจับพวกเขาทั้งสอง เขาเดินไปและทำให้ปัจจุบันของเหล่านี้ไปยังพระมหากษัตริย์ในขณะที่เขาเคยทำมาก่อนของกระต่าย กษัตริย์ในลักษณะเหมือนนกกระทาที่ได้รับมีความสุขดีและสั่งให้เขาเงินบางส่วนสำหรับเครื่องดื่ม.
ด้วยวิธีนี้แมวอย่างต่อเนื่องสำหรับสองหรือสามเดือนที่จะนำของขวัญให้กษัตริย์เสมอบอกว่าพวกเขามาจากเจ้านายของเขา มาร์ควิสแห่ง Carabas วันหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาได้ยินที่พระราชวังที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้วางแผนที่จะขับรถอยู่ในรถของเขาไปตามริมตลิ่งเอากับเขาลูกสาวของเขาเจ้าหญิงที่สวยที่สุดในโลก Puss in Boots พูดกับเจ้านายของเขา.
"ถ้าคุณจะทำตามคำแนะนำของฉันดวงชะตาของคุณจะทำ คุณมีอะไรอย่างอื่นที่จะทำ แต่ไปและล้างตัวเองในแม่น้ำในสถานที่ที่ฉันจะแสดงให้คุณและปล่อยให้ส่วนที่เหลือให้ฉัน. "
ลูกชายของมิลเลอร์ทำในสิ่งที่แมวแนะนำให้เขาไปโดยไม่ทราบว่าทำไมหรือทำไม ขณะที่เขากำลังล้างกษัตริย์ผ่านไปและแมวเริ่มที่จะร้องไห้ออก:
"ความช่วยเหลือ! ช่วย! พระเจ้าของฉันมาร์ควิสแห่ง Carabas เป็นไปได้จม. "
ที่เสียงนี้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวใส่หัวของเขาออกจากหน้าต่างโค้ชและพบว่ามันเป็นแมวที่มีจึงมักจะนำเขาเกมที่ดีเช่นเขาสั่งทหารในการเรียกใช้ ทันทีที่ความช่วยเหลือจากการปกครองของเขามาร์ควิสแห่ง Carabas ในขณะที่พวกเขากำลังวาดมาร์ควิสไม่ดีออกจากแม่น้ำแมวมาถึงโค้ชและบอกว่าพระมหากษัตริย์ว่าในขณะที่เจ้านายของเขาได้รับการล้างมีมาโดยเหล่าร้ายบางคนที่เดินออกไปพร้อมกับเสื้อผ้าของเขาแม้ว่าเขาจะร้องออกมา: "โจร! โจร! "หลายครั้งดังเท่าที่จะทำได้.
นี้แมวไหวพริบซ่อนเสื้อผ้าภายใต้ก้อนหินขนาดใหญ่ กษัตริย์ทันทีบัญชาเจ้าหน้าที่ของตู้เสื้อผ้าของเขาในการทำงานและเรียกหนึ่งของชุดที่ดีที่สุดของเขาสำหรับมาร์ควิสแห่งพระเจ้า Carabas.
คิงยินดีมากที่จะตอบสนองความมาร์ควิสแห่ง Carabas และเสื้อผ้าสวย ๆ เขาได้รับเขาเหมาะกับเขาอย่างดี สำหรับแม้ว่ายากจนเขาเป็นเพื่อนหล่อและดีขึ้น ลูกสาวของกษัตริย์เอาความชอบความลับกับเขาและมาร์ควิสแห่ง Carabas ได้ไม่เร็วโยนสองหรือสามเคารพและสายตาค่อนข้างอ่อนโยน แต่เธอตกหลุมรักกับเขาที่จะทำให้ไขว้เขว กษัตริย์เชิญเขาไปนั่งอยู่ในรถโค้ชและนั่งพร้อมกับพวกเขาด้วยพาสเทลในร่างกายวิ่งเหยาะเครื่องแบบตามแนวด้านข้าง แมวค่อนข้างดีใจมากที่จะเห็นโครงการของเขาเริ่มที่จะประสบความสำเร็จในการเดินก่อนและประชุมกับชาติบางส่วนที่ถูกตัดทุ่งหญ้าเขากล่าวแก่พวกเขา
"คนดีคุณที่กำลังตัดหญ้าถ้าคุณไม่บอก พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ทุ่งหญ้าที่คุณตัดเป็นมาร์ควิสพระเจ้าของฉันของ Carabas ทหารเหล่านั้นจะสับคุณขึ้นเช่นสมุนไพรหม้อ. "
พระมหากษัตริย์ไม่ได้ล้มเหลวขอให้ตัดผู้ที่ทุ่งหญ้าที่พวกเขาถูกตัดเป็น.
"เพื่อพระเจ้ามาร์ควิสของฉัน ของ Carabas "ตอบพวกเขาทั้งหมดสำหรับภัยคุกคามของแมวได้ทำให้พวกเขากลัวชะมัด.
"คุณเห็นครับ" กีส์กล่าวว่า "นี่เป็นทุ่งหญ้าที่ไม่เคยล้มเหลวในการให้ผลผลิตเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์ทุกปี."
แมวโท, ที่ไปยังคงอยู่บนก่อนที่จะพบกับคนเกี่ยวข้าวบางส่วนและกล่าวแก่พวกเขา
"คนดีคุณที่กำลังเก็บเกี่ยวผลถ้าคุณไม่บอกกษัตริย์ว่าทุกข้าวโพดนี้เป็นมาร์ควิสแห่ง Carabas คุณจะได้รับการสับขึ้นเช่นสมุนไพร หม้อ. "
พระมหากษัตริย์ที่ผ่านไปสักครู่หลังจากนั้นอยากจะรู้ว่าคนที่ตอบว่าข้าวโพดซึ่งเขาก็เห็นไม่เป็น.
"เพื่อมาร์ควิสพระเจ้าของฉันของ Carabas" ตอบเกี่ยวข้าวและพระมหากษัตริย์เป็นอย่างมาก . ดียินดีกับมันเช่นเดียวกับมาร์กีส์ซึ่งเขาแสดงความยินดี
นั้นพระมหากษัตริย์กล่าวว่า ". ให้เราไปที่ปราสาทของคุณ"
ลูกชายของมิลเลอร์ไม่ทราบว่าจะตอบกลับมองไปที่แมวที่กล่าวว่า "ถ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ แต่จะรอชั่วโมงฉันจะไปก่อนและสั่งซื้อปราสาทที่จะทำพร้อมสำหรับคุณ "
ด้วยความที่เธอกระโดดออกไปและเดินไปที่ปราสาทผีปอบที่ดีและขอให้เห็นเขาบอกว่าเขาไม่สามารถผ่านไปใกล้บ้านของเขาได้โดยไม่ต้องให้เกียรติในการจ่ายเงินตามที่เขาอยู่กับเขา.
ผีปอบได้รับเขาเป็นสุภาพเป็นผีปอบที่จะทำได้ . ทำและทำให้เขานั่งลง
"ผมได้รับการยืนยัน" กล่าวว่าแมว "ที่คุณมีของขวัญของความสามารถในการเปลี่ยนแปลงตัวเองลงในทุกประเภทของสิ่งมีชีวิตตามที่คุณต้องการ; คุณสามารถยกตัวอย่างเช่นการแปลงตัวเองเป็นสิงโตหรือช้างและชอบ ".
"นั่นเป็นความจริง" ผีปอบตอบมากเหยง; "และที่จะโน้มน้าวให้คุณคุณจะได้เห็นฉันตอนนี้กลายเป็นสิงโต."
แมวเป็นที่หวาดกลัวในสายตาของสิงโตเพื่อให้ใกล้กับเขาว่าเขาปีนขึ้นทันทีม่าน, ไม่ได้โดยไม่มีความยากลำบากเพราะรองเท้าของเขาก็ใช้ไม่ได้กับเขาสำหรับ การปีนเขา เล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่หลังจากนั้นเมื่อเห็นว่าแมวผีปอบได้กลับมาแบบธรรมชาติของเขาลงมาและยอมรับว่าเขาได้รับการกลัวมาก.
"แต่" แมวกล่าวว่า "ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถที่จะช่วยตัวเอง แม้จะอยู่ในรูปแบบของสิงโตกษัตริย์จะมากับกองทัพของเขาและวิธีการที่จะทำลายคุณ. "
ผีปอบมองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นกษัตริย์รอ outswide กับทหารลูกเรือของเขาและกล่าวว่า
"สิ่งที่ผมจะทำอย่างไรดี ฉันจะช่วยตัวเอง "?
แมวตอบ: ". ถ้าคุณยังสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นสิ่งที่มีขนาดเล็กมากแล้วคุณสามารถซ่อน"
และในทันทียักษ์ตัวเองให้เป็นเมาส์และเริ่มที่จะทำงานเกี่ยวกับพื้น . แมวไม่ช้าเห็นนี้ แต่เขาลดลงเมื่อเขาและกินเขาขึ้น
แมวที่ได้ยินเสียงของโค้ชของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทำงานมากกว่าวาดสะพานที่วิ่งออกมาและพูดกับพระมหากษัตริย์:
"สมเด็จของคุณมีการต้อนรับที่ปราสาทนี้ มาร์ควิสพระเจ้าของฉันของ Carabas. "
"สิ่งที่! พระเจ้ามาร์ควิสของฉัน "ร้องไห้กษัตริย์" และไม่ปราสาทยังเป็นของคุณนี้หรือไม่? สามารถมีอะไรที่ดีกว่านี้และศาลทุกอาคารโอฬารที่ล้อมรอบมัน ให้เราไปเป็นมันถ้าคุณโปรด. "
มาร์ควิสให้มือของเขากับเจ้าหญิงและตามกิ่งที่ไปครั้งแรก พวกเขาผ่านเข้ามาในห้องโถงกว้างขวางที่พวกเขาพบหมัดรัมงดงามซึ่งผีปอบได้จัดเตรียมไว้สำหรับเพื่อน ๆ ของเขาซึ่งเป็นวันนั้นไปเยี่ยมเขา เพื่อน แต่ไม่กล้าที่จะเข้าสู่รู้ว่าพระมหากษัตริย์ทรงอยู่ที่นั่น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นที่หลงใหลในเสน่ห์อย่างสมบูรณ์แบบด้วยคุณสมบัติที่ดีของมาร์ควิสพระเจ้าของฉันของ Carabas ราวกับเป็นลูกสาวของเขาที่ได้ลดลงอย่างรุนแรงในความรักกับเขาและเห็นที่ดินกว้างใหญ่เขามีพูดกับเขาหลังจากที่มีเมาห้าหรือหกแว่นตา :
". ถ้าคุณไม่ลอร์ดมาร์ควิสของฉันกลายเป็นลูกชายของฉันในกฎหมายก็จะเป็นของการเลือกของคุณเอง"
มาร์ควิสทำให้คันธนูต่ำหลายได้รับการยอมรับให้เกียรติซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเขาหารือกับเขาและทันทีที่มาก วันเดียวกันแต่งงานกับเจ้าหญิง.
แมวกลายเป็นเจ้านายที่ดีและไม่เคยวิ่งตามหลังหนูอีกต่อไปเว้นแต่เพื่อความสุข

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

กาลครั้งหนึ่งมียากจนมิลเลอร์ที่มีลูกชายสามคน เวลาผ่านไปและมิลเลอร์ ตาย เหลือแต่โรงงานของเขาลา , และแมว ลูกชายคนโตเอาโรงงานที่สองเกิดลูกชายขี่ออกจาก ลา และลูกชายคนเล็กสืบทอดแมว .
" อืม " กล่าวว่าลูกชายคนเล็ก " ผมจะกินแมวตัวนี้ และทำให้บางออกของถุงมือขนสัตว์ของเขาแล้วผมจะเหลืออะไรในโลก และจะหิวตาย "
แมวได้ฟังนายบ่นอย่างนี้ แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น แทน เขาทำหน้าเครียดและกล่าวว่า :
" อย่าเศร้านะ อาจารย์ แค่เอากระเป๋าและคู่ของรองเท้า และผมจะแสดงให้คุณว่าคุณไม่ได้รับเป็นมรดกจนฉัน "
.แมวจะเป็นอาจารย์ได้ มักจะเห็นเขาเล่นเทคนิคไหวพริบที่ดีมากที่จะจับหนูและหนู เหมือนที่เขาใช้แขวนด้วยส้นเท้า หรือซ่อนตัวอยู่ในเมล็ดข้าว และแกล้งทำเป็นตาย คิดเรื่องนี้ เขาคิดว่ามันไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ที่แมวจะช่วยเขาและเขาให้แมวถุงของเขาและใช้เหรียญสุดท้ายของเขาในการสั่งซื้อคู่ที่ดีของรองเท้าที่จะทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแมว
แมวดูกล้าหาญมากในรองเท้าของเขาและใส่กระเป๋าของเขารอบคอของเขา เขาจับสายของมันใน forepaws ทั้งสองของเขาวางโดยกระต่าย ซึ่ง มีบ้านจำนวนมากกระต่าย
เขาใส่รำข้าวและข้าวโพดในถุงของเขาและยืดเช่นถ้าเขาตายแล้วเขารอบางหนุ่มกระต่าย ยังไม่คุ้นเคยกับมายาของโลก มาคุ้ยในกระเป๋าของเขาสำหรับรำข้าวและข้าวโพด
ไม่นานหลังจากที่เขาล้มตัวลงนอน เขามีสิ่งที่เขาต้องการ ผื่น และ กระต่ายโง่ ยังกระโดดลงในถุงของเขาและคุณแมวทันทีดึงปิดสายและจับเขา ความภาคภูมิใจของเหยื่อของเขา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.