Page 1The Vedic Age, 1500-500 BC We

Page 1
The Vedic Age, 1500-500 BC We ended the last lecture with the decline of the great cities of the Indus Valley and shift of populations east. Harappa culture not characterized by strongly militaristic ethic. There was, thus, no powerful military organization to confront the Indo-European language-speaking peoples who journeyed through the passes of the mountains of Afghanistan in the mid-second millenium. They were not turned back by the indigenous populations. The Indo-European language-speaking peoples were from the same general group of people who entered what is now Iran and Greece, among other areas. Usually called Aryans, they were linguistically also part, then, of the Indo-European linguistic group which settled in northern Europe. In South Asia they settled first on the plains of the northwest. The Aryans are best known today for their religious verses, the Vedas. This period of their cultural and political domination, the Vedic Age, is named after this sacred literature. Of the four Vedas--or collections of hymns--the Rig Veda is considered the oldest. Vedic literature was preserved for hundreds of years by oral tradition before it was written in Sanskrit, the language of the Aryans. As I mentioned last week, the gods of the Aryans were not like the animals figures of the Harappans, but transcedent sky gods who actively helped them fight against their enemies. These included both indigenous peoples and earlier immigrants to the area. The Vedic hymns were the verses recited, for the most part, at sacrifices to Aryan gods, which they called devas . The devas represented and controlled the forces of nature, they were divine power. However, the powers which attracted the attention of the Aryans, when they came to South Asia, were the cosmic in nature--the sky, the sun, the order of nature itself. Their two most important sky gods were Varuna and Indra. Varuna was the guardian of the cosmic order, he created the world and ruled it by the standard of rita --the proper course of things. Rita provided a structure for the other celestial powers. Indra was the thunder god, famous for sucessful warfare and special champion of the Aryan warrior. He was a figure of paramount prestige and popularity, a model of what a warrior should be. These two gods were two sides of a divine rule--the active side (Indra) and the passive side (Varuna). They representated active intervention to over come obstacles and bestow bounty on men, and the eternal universal order. Varuna was to recede in importance, as the Aryans fought to secure a foothold in the northwest plains. The warrior Indra became the greatest of the devas. At the sacrifices where Rig Veda hymns were recited, the devas were invited to come and sit around the sacrificial fire, to receive the hospitality of the Aryans who sacrificed animals in their honor. The priests of the Aryans attempted to incur the goodwill of the devas by singing them songs of praise. The composition of these hymns became confined to a small number of poet- priests who were considered inspired. Because the Vedas were sacred and essential to the well-being of the Aryans, their priests developed special techniques to aid them in remembering the words to the hymns accurately and in teaching them to younger generations of priests. Most of what we know about the Aryans comes from the these hymns, though archeological excavations increasingly contribute
Page 2
information on Aryan settlements and the settlements of the other groups in north Indian society. The Indo-Aryans were not originally agriculturalists. They were pastoral nomads, involved in cattle-rearing, cattle herding, breeding and capturing. A cattle raid was a common form of agression, a form of warfare. The Indo-Aryans were skilled in bronze metallurgy and weaponry and went to battle in highly effective two-wheeled chariots. Their clan structure--a patriarchal tribal structure--was an effective form for mobilization for combat. The main themes of the lecture today are the great social and political transformations which took place in north India between 1500 and 500, BC These centuries correspond to the early and the late Vedic Age. During this period the Aryans moved out of the northwestern plains and into the Punjab and the Western Gangetic Valley. From the Western Gangetic Valley, about the year 1000, they shifted to the Middle and Eastern Gangetic Valley. Their society changed from tribal organization to caste organization and their polity changed from tribes ruled by elected chiefs to little kingdoms ruled for the most part by semi-divine kings--and then to larger monarchical states. Romila Thapar, an Indian historian who has written extensively on this period, calls the transition from "lineage to state." During this time the Aryans shifted their livelihood from nomad pastoralism to a combination of pastoralism and farming by 1000, and then, in the next five hundred years to agriculture and trade. This last transition is known as India's second urbanization. You remember that the Indus Valley civilization was the first urbanization. During this one thousand year period, as you might expect, Aryan culture became influenced by the cultures of the peoples whom they met in north India and we find, at the end of the period, the beginning of what we can recognize today as classical Indian culture. Before going further, necessary to say a few words about clan organization, a segmented form of social organization. People in the same clan share a common social and political identity and believe that they have a common, founding ancestor, the person they originally descended from. The Aryans were organized in descent groups which were patrilineages, lines of kin traced through male ancestors. Sets of patrilineages formed clans. Clans are exogomous, members of a clan cannot marry someone from the same clan. Daughters, circles on the chart which I have distributed, must marry out of the clan. In clan-based societies whom you are related to is a major political issue. Marriages are political events and the common way in which political alliances are formed Groups of clans among the Aryans formed entities usually called tribes. It has been common in the history of the world that tribal societies develop into more complex, state forms of organization. When this happens, clans play a considerably lesser role, often disappearing all together. Modern states, for example, are not formally organized around principles of kinship. What is special with South Asian societies is that clans did not disappear, but became part of the organization of the occupational groups called castes. It is this special development that I hope to explain today. In early Vedic society a tribe was called jana . The clans in a tribe were called vish . The leader of a lineage in a clan was a chief called a raja . You probably recognize the word raja, which came to mean king in Indian society.
Page 3
The lineage chief, a raja of a clan, had the responsibility of organizing protection of his people and their cattle. This involved organizing the protection of the clan's herding areas. The Aryans extended their settlements slowly in the early Vedic age. They fought the local peoples and they fought each other. They also had to protect themselves from later groups of Indo-Europeans who came after them and tried to seize their lands. When a raja was successful in battle, he distributed the booty (the material rewards of battle) collected in ritual ceremonies where Aryan priests officiated. The priests claimed that their rituals gave success to the warrior activities. The heroic and chiefly ideal of generosity was important in the political culture of the Aryans and rajas attempted to manifest their superior geneosity by distributing cattle, horses, gold, chariots and female slaves to their followers. The Aryans gradually entered into agricultural production, adopting agriculture along with their herding; however, clearing land for agriculture was difficult, because of the dense jungle and because they had not discovered iron. Copper and bronze implements were not effective. As they came into contact with the agriculturalists of the northwest plains and Punjab, Vedic Sanskrit began to incorporate features of indigenous languages-- elements of Proto-Dravidian (today the language group of south India) and Austro-Asiatic. Fairly quickly Aryans began to call the people they encountered in north India dasus and dasyus and refered to them as dark-skinned. The society of the northwest and Punjab gradually became, to a certain degree, ethnically mixed. However, from the early period the Aryans recognized and accepted social heterogeneity, the existence of social differences, and they showed a tendency to institutionalize their conceptions of difference, conceptualizing groups into categories in a single hierarchical system. The first major conception of difference was distinguishing between the Arya varna and the dasa-varna. The word varna means color and probably refered to the difference in skin color between the fairer Aryans and the others. Other categories were, for example between their gods, the devas, and the dangerous powers, the asuras. Those who spoke Indo-Aryan/Indo-European were called Arya and all others were called mleccha . Mleccha as a category took on connotations of barbarian and suggested social impurity. The Aryas eventually came to be divided, as we shall see, into brahmin s (priests), kshatriyas (rulers and warriors) and vaisyas (wealthy agricultualists and merchants). They eventually adopted the term varna to describe their own groupings and called these three varnas the dvija , which means those initiated into Vedic ritual or the twice-born. The dvija became a category in which stood in contrast to a much lower status group which came to be called sudras , the impure peasants and artisans who worked for the vaisyas. The four varnas emerged fully in the la

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้า 1The Vedic Age, 1500-500 BC We ended the last lecture with the decline of the great cities of the Indus Valley and shift of populations east. Harappa culture not characterized by strongly militaristic ethic. There was, thus, no powerful military organization to confront the Indo-European language-speaking peoples who journeyed through the passes of the mountains of Afghanistan in the mid-second millenium. They were not turned back by the indigenous populations. The Indo-European language-speaking peoples were from the same general group of people who entered what is now Iran and Greece, among other areas. Usually called Aryans, they were linguistically also part, then, of the Indo-European linguistic group which settled in northern Europe. In South Asia they settled first on the plains of the northwest. The Aryans are best known today for their religious verses, the Vedas. This period of their cultural and political domination, the Vedic Age, is named after this sacred literature. Of the four Vedas--or collections of hymns--the Rig Veda is considered the oldest. Vedic literature was preserved for hundreds of years by oral tradition before it was written in Sanskrit, the language of the Aryans. As I mentioned last week, the gods of the Aryans were not like the animals figures of the Harappans, but transcedent sky gods who actively helped them fight against their enemies. These included both indigenous peoples and earlier immigrants to the area. The Vedic hymns were the verses recited, for the most part, at sacrifices to Aryan gods, which they called devas . The devas represented and controlled the forces of nature, they were divine power. However, the powers which attracted the attention of the Aryans, when they came to South Asia, were the cosmic in nature--the sky, the sun, the order of nature itself. Their two most important sky gods were Varuna and Indra. Varuna was the guardian of the cosmic order, he created the world and ruled it by the standard of rita --the proper course of things. Rita provided a structure for the other celestial powers. Indra was the thunder god, famous for sucessful warfare and special champion of the Aryan warrior. He was a figure of paramount prestige and popularity, a model of what a warrior should be. These two gods were two sides of a divine rule--the active side (Indra) and the passive side (Varuna). They representated active intervention to over come obstacles and bestow bounty on men, and the eternal universal order. Varuna was to recede in importance, as the Aryans fought to secure a foothold in the northwest plains. The warrior Indra became the greatest of the devas. At the sacrifices where Rig Veda hymns were recited, the devas were invited to come and sit around the sacrificial fire, to receive the hospitality of the Aryans who sacrificed animals in their honor. The priests of the Aryans attempted to incur the goodwill of the devas by singing them songs of praise. The composition of these hymns became confined to a small number of poet- priests who were considered inspired. Because the Vedas were sacred and essential to the well-being of the Aryans, their priests developed special techniques to aid them in remembering the words to the hymns accurately and in teaching them to younger generations of priests. Most of what we know about the Aryans comes from the these hymns, though archeological excavations increasingly contributeหน้า 2information on Aryan settlements and the settlements of the other groups in north Indian society. The Indo-Aryans were not originally agriculturalists. They were pastoral nomads, involved in cattle-rearing, cattle herding, breeding and capturing. A cattle raid was a common form of agression, a form of warfare. The Indo-Aryans were skilled in bronze metallurgy and weaponry and went to battle in highly effective two-wheeled chariots. Their clan structure--a patriarchal tribal structure--was an effective form for mobilization for combat. The main themes of the lecture today are the great social and political transformations which took place in north India between 1500 and 500, BC These centuries correspond to the early and the late Vedic Age. During this period the Aryans moved out of the northwestern plains and into the Punjab and the Western Gangetic Valley. From the Western Gangetic Valley, about the year 1000, they shifted to the Middle and Eastern Gangetic Valley. Their society changed from tribal organization to caste organization and their polity changed from tribes ruled by elected chiefs to little kingdoms ruled for the most part by semi-divine kings--and then to larger monarchical states. Romila Thapar, an Indian historian who has written extensively on this period, calls the transition from "lineage to state." During this time the Aryans shifted their livelihood from nomad pastoralism to a combination of pastoralism and farming by 1000, and then, in the next five hundred years to agriculture and trade. This last transition is known as India's second urbanization. You remember that the Indus Valley civilization was the first urbanization. During this one thousand year period, as you might expect, Aryan culture became influenced by the cultures of the peoples whom they met in north India and we find, at the end of the period, the beginning of what we can recognize today as classical Indian culture. Before going further, necessary to say a few words about clan organization, a segmented form of social organization. People in the same clan share a common social and political identity and believe that they have a common, founding ancestor, the person they originally descended from. The Aryans were organized in descent groups which were patrilineages, lines of kin traced through male ancestors. Sets of patrilineages formed clans. Clans are exogomous, members of a clan cannot marry someone from the same clan. Daughters, circles on the chart which I have distributed, must marry out of the clan. In clan-based societies whom you are related to is a major political issue. Marriages are political events and the common way in which political alliances are formed Groups of clans among the Aryans formed entities usually called tribes. It has been common in the history of the world that tribal societies develop into more complex, state forms of organization. When this happens, clans play a considerably lesser role, often disappearing all together. Modern states, for example, are not formally organized around principles of kinship. What is special with South Asian societies is that clans did not disappear, but became part of the organization of the occupational groups called castes. It is this special development that I hope to explain today. In early Vedic society a tribe was called jana . The clans in a tribe were called vish . The leader of a lineage in a clan was a chief called a raja . You probably recognize the word raja, which came to mean king in Indian society.หน้า 3The lineage chief, a raja of a clan, had the responsibility of organizing protection of his people and their cattle. This involved organizing the protection of the clan's herding areas. The Aryans extended their settlements slowly in the early Vedic age. They fought the local peoples and they fought each other. They also had to protect themselves from later groups of Indo-Europeans who came after them and tried to seize their lands. When a raja was successful in battle, he distributed the booty (the material rewards of battle) collected in ritual ceremonies where Aryan priests officiated. The priests claimed that their rituals gave success to the warrior activities. The heroic and chiefly ideal of generosity was important in the political culture of the Aryans and rajas attempted to manifest their superior geneosity by distributing cattle, horses, gold, chariots and female slaves to their followers. The Aryans gradually entered into agricultural production, adopting agriculture along with their herding; however, clearing land for agriculture was difficult, because of the dense jungle and because they had not discovered iron. Copper and bronze implements were not effective. As they came into contact with the agriculturalists of the northwest plains and Punjab, Vedic Sanskrit began to incorporate features of indigenous languages-- elements of Proto-Dravidian (today the language group of south India) and Austro-Asiatic. Fairly quickly Aryans began to call the people they encountered in north India dasus and dasyus and refered to them as dark-skinned. The society of the northwest and Punjab gradually became, to a certain degree, ethnically mixed. However, from the early period the Aryans recognized and accepted social heterogeneity, the existence of social differences, and they showed a tendency to institutionalize their conceptions of difference, conceptualizing groups into categories in a single hierarchical system. The first major conception of difference was distinguishing between the Arya varna and the dasa-varna. The word varna means color and probably refered to the difference in skin color between the fairer Aryans and the others. Other categories were, for example between their gods, the devas, and the dangerous powers, the asuras. Those who spoke Indo-Aryan/Indo-European were called Arya and all others were called mleccha . Mleccha as a category took on connotations of barbarian and suggested social impurity. The Aryas eventually came to be divided, as we shall see, into brahmin s (priests), kshatriyas (rulers and warriors) and vaisyas (wealthy agricultualists and merchants). They eventually adopted the term varna to describe their own groupings and called these three varnas the dvija , which means those initiated into Vedic ritual or the twice-born. The dvija became a category in which stood in contrast to a much lower status group which came to be called sudras , the impure peasants and artisans who worked for the vaisyas. The four varnas emerged fully in the la

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้า 1
อายุเวท 1500-500 ปีก่อนคริสตกาลเราจบการบรรยายที่ผ่านมากับการลดลงในเมืองที่ดีของลุ่มแม่น้ำสินธุและการเปลี่ยนแปลงของประชากรตะวันออก วัฒนธรรมหะรัปปาไม่โดดเด่นด้วยจริยธรรมทหารอย่างรุนแรง มีจึงไม่มีองค์กรทหารที่มีประสิทธิภาพที่จะเผชิญหน้ากับคนที่พูดภาษาอินโดยุโรปที่เดินทางผ่านผ่านภูเขาของอัฟกานิสถานในช่วงกลางสหัสวรรษที่สอง พวกเขาไม่ได้หันกลับมาจากประชากรพื้นเมือง คนที่พูดภาษาอินโดยุโรปจากกลุ่มทั่วไปเดียวกันของคนที่เข้ามาตอนนี้ก็คืออิหร่านและกรีซในพื้นที่อื่น ๆ มักจะเรียกว่า Aryans พวกเขายังเป็นส่วนหนึ่งภาษาแล้วของกลุ่มภาษาอินโดยุโรปซึ่งตั้งรกรากอยู่ในภาคเหนือของยุโรป ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ครั้งแรกที่พวกเขานั่งอยู่บนที่ราบทางตะวันตกเฉียงเหนือของ Aryans เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดในวันนี้สำหรับข้อพระคัมภีร์ทางศาสนาของพวกเขาพระเวท ช่วงเวลานี้ของการครอบงำทางการเมืองและวัฒนธรรมของพวกเขาอายุเวทเป็นชื่อหลังจากนี้วรรณกรรมศักดิ์สิทธิ์ ของสี่พระเวท - คอลเลกชันหรือสวด - สายระโยงระยางพระเวทถือว่าเป็นที่เก่าแก่ที่สุด วรรณคดีเวทได้รับการเก็บรักษาไว้นับร้อยปีโดยปากก่อนที่จะถูกเขียนในภาษาสันสกฤตภาษาของ Aryans ที่ ที่ผมกล่าวถึงสัปดาห์ที่ผ่านมาพระเจ้าของ Aryans ถูกไม่ชอบตัวเลขสัตว์ Harappans แต่ transcedent พระเจ้าท้องฟ้าที่แข็งขันช่วยให้พวกเขาต่อสู้กับศัตรูของเขา เหล่านี้รวมทั้งชนพื้นเมืองและผู้อพยพก่อนหน้านี้ไปยังพื้นที่ สวดเวทถูกข้อที่อ่านส่วนใหญ่ที่เสียสละเพื่อพระเจ้าอารยันซึ่งพวกเขาเรียกว่าอมร อมรเป็นตัวแทนและมีการควบคุมกองกำลังของธรรมชาติที่พวกเขาอำนาจของพระเจ้า แต่อำนาจที่ดึงดูดความสนใจของ Aryans เมื่อพวกเขามาถึงเอเชียใต้เป็นจักรวาลในธรรมชาติ - ท้องฟ้าดวงอาทิตย์, การสั่งซื้อของธรรมชาติของตัวเอง พระเจ้าฟ้าสองที่สำคัญที่สุดของพวกเขาวรุณและพระอินทร์ วรุณเป็นผู้ปกครองของการสั่งซื้อของจักรวาลที่เขาสร้างโลกและปกครองได้โดยมาตรฐานของ rita --the หลักสูตรที่เหมาะสมของสิ่งที่ ริต้าให้โครงสร้างสำหรับอำนาจท้องฟ้าอื่น ๆ พระอินทร์เป็นพระเจ้าฟ้าร้องมีชื่อเสียงสำหรับการสู้รบที่ประสบความสำเร็จและแชมป์พิเศษของนักรบชาวอารยัน เขาเป็นร่างของศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่และความนิยมรูปแบบของสิ่งที่นักรบควรจะ ทั้งสองเทพทั้งสองด้านของการปกครองของพระเจ้า - ด้านการใช้งาน (พระอินทร์) และด้านข้างแฝง (วรุณ) พวกเขา representated แทรกแซงการใช้งานกว่ามาอุปสรรคและมอบรางวัลในผู้ชายและนิรันดร์เพื่อสากล วรุณก็จะลดลงในความสำคัญเป็น Aryans ต่อสู้เพื่อรักษาความปลอดภัยตั้งหลักในที่ราบทางตะวันตกเฉียงเหนือของ นักรบพระอินทร์กลายเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอมร ที่เสียสละที่แท่นขุดเจาะสวดพระเวทถูกอ่านอมรได้รับเชิญที่จะมานั่งรอบกองไฟเสียสละเพื่อให้ได้รับการต้อนรับของ Aryans ที่เสียสละสัตว์ในเกียรติของพวกเขา ปุโรหิตของ Aryans พยายามที่จะก่อให้เกิดค่าความนิยมของอมรโดยพวกเขาร้องเพลงเพลงสรรเสริญ องค์ประกอบของเพลงเหล่านี้กลายเป็นที่ถูกคุมขังในจำนวนเล็ก ๆ ของพระสงฆ์ poet- ที่ได้รับการพิจารณาเป็นแรงบันดาลใจ เพราะพระเวทเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และจำเป็นต่อความเป็นอยู่ของ Aryans นักบวชของพวกเขาพัฒนาเทคนิคพิเศษที่จะช่วยให้พวกเขาในการจดจำคำพูดที่จะสวดได้อย่างถูกต้องและสอนเขาให้รุ่นน้องของพระสงฆ์ ที่สุดของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับ Aryans
มาจากบทสวดเหล่านี้แม้ว่าการขุดค้นทางโบราณคดีที่มีส่วนร่วมมากขึ้นหน้า2
ข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งถิ่นฐานของชาวอารยันและการตั้งถิ่นฐานของกลุ่มอื่น ๆ ในภาคเหนือสังคมอินเดีย อินโด Aryans ไม่เดิมเกษตรกร พวกเขาร่อนเร่พระมีส่วนร่วมในการเลี้ยงวัวต้อนวัวพันธุ์และจับ โจมตีวัวเป็นรูปแบบทั่วไปของ Agression รูปแบบของสงคราม อินโดอารยันมีความชำนาญในโลหะสำริดและอาวุธและไปต่อสู้ในที่มีประสิทธิภาพสูงรถรบสองล้อ โครงสร้างตระกูลของพวกเขา - โครงสร้างของชนเผ่าโบราณ - เป็นรูปแบบที่มีประสิทธิภาพสำหรับการระดมสำหรับการต่อสู้ ธีมหลักของการบรรยายในวันนี้ที่มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีทางสังคมและการเมืองที่เกิดขึ้นในตอนเหนือของอินเดียระหว่าง 1500 และ 500, BC ศตวรรษเหล่านี้สอดคล้องกับช่วงต้นและปลายอายุเวท ในช่วงเวลานี้ Aryans ย้ายออกจากที่ราบทางตะวันตกเฉียงเหนือและในปัญจาบและตะวันตก Gangetic หุบเขา จากตะวันตก Gangetic หุบเขาประมาณปี 1000 ที่พวกเขาย้ายไปกลางและภาคตะวันออก Gangetic หุบเขา สังคมของพวกเขาเปลี่ยนจากองค์กรเผ่าวรรณะองค์กรและการปกครองของพวกเขาเปลี่ยนไปจากชนเผ่าปกครองโดยหัวหน้ารับเลือกให้เป็นอาณาจักรเล็ก ๆ น้อย ๆ ผู้ปกครองส่วนใหญ่โดยกษัตริย์กึ่งพระเจ้า - และหลังจากนั้นจะมีขนาดใหญ่กว่ารัฐกษัตริย์ Romila ธาปาร์, นักประวัติศาสตร์อินเดียที่ได้เขียนอย่างกว้างขวางในเวลานี้เรียกร้องการเปลี่ยนแปลงจาก "เชื้อสายไปยังรัฐ." ในช่วงเวลานี้ Aryans เปลี่ยนชีวิตของพวกเขาจาก pastoralism เร่ร่อนการรวมกันของ pastoralism และเกษตรกรรมโดย 1000 และจากนั้นในอีกห้าร้อยปีกับการเกษตรและการค้า ซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่ผ่านมาเรียกได้ว่าเป็นรูปแบบที่สองของอินเดีย คุณจำไว้ว่าอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุเป็นรูปแบบครั้งแรก ในช่วงระยะเวลาหนึ่งพันปีในขณะที่คุณอาจคาดหวังวัฒนธรรมอารยันกลายเป็นที่ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมของผู้คนที่พวกเขาได้พบในภาคเหนืออินเดียและเราพบว่าในตอนท้ายของรอบระยะเวลาบัญชีที่เริ่มต้นของสิ่งที่เราสามารถรับรู้ในวันนี้เป็นคลาสสิกอินเดีย วัฒนธรรม ก่อนที่จะไปต่อไปจำเป็นที่จะต้องพูดคำไม่กี่คำเกี่ยวกับองค์กรตระกูลแบ่งรูปแบบขององค์กรทางสังคม คนที่อยู่ในตระกูลเดียวกับหุ้นตัวตนร่วมกันทางสังคมและการเมืองและเชื่อว่าพวกเขามีร่วมกันบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งคนที่พวกเขาสืบเชื้อสายมาจากเดิม Aryans ถูกจัดอยู่ในกลุ่มที่มีเชื้อสาย patrilineages เส้นของญาติตรวจสอบผ่านบรรพบุรุษชาย ชุด patrilineages เกิดสมัครพรรคพวก มีสมัครพรรคพวก exogomous สมาชิกของตระกูลไม่สามารถแต่งงานกับใครบางคนจากตระกูลเดียวกัน ลูกสาววงกลมในชาร์ตที่ฉันได้กระจายออกต้องแต่งงานของตระกูล ในสังคมตระกูลตามที่คุณกำลังที่เกี่ยวข้องกับการเป็นปัญหาทางการเมืองที่สำคัญ การแต่งงานเป็นเหตุการณ์ทางการเมืองและวิธีที่ใช้กันในการที่พันธมิตรทางการเมืองที่จะเกิดขึ้นของกลุ่มชนเผ่าในหมู่ Aryans หน่วยงานที่เกิดขึ้นมักจะเรียกว่าชนเผ่า จะได้รับร่วมกันในประวัติศาสตร์ของโลกที่สังคมชนเผ่าพัฒนาเป็นที่ซับซ้อนมากขึ้นในรูปแบบขององค์กรของรัฐ เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้สมัครพรรคพวกมีบทบาทน้อยมากมักจะหายไปทั้งหมดเข้าด้วยกัน รัฐสมัยใหม่เช่นจะไม่ได้จัดอย่างเป็นทางการรอบหลักการของเครือญาติ อะไรคือสิ่งที่พิเศษกับสังคมเอเชียใต้คือตระกูลไม่ได้หายไป แต่กลายเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรของกลุ่มอาชีพที่เรียกว่าวรรณะ มันคือการพัฒนาพิเศษที่ผมหวังว่าจะอธิบายในวันนี้ ในสังคมเวทต้นชนเผ่าที่เรียกว่า Jana สมัครพรรคพวกในชนเผ่าที่ถูกเรียกว่า vish ผู้นำของเชื้อสายในตระกูลที่เป็นหัวหน้าที่เรียกว่าราชา คุณอาจจะรู้จักคำว่าราชาซึ่งต่อมาหมายถึงพระมหากษัตริย์ในสังคมอินเดีย.
หน้า 3
หัวหน้าเชื้อสายราชาของตระกูลที่มีความรับผิดชอบในการจัดระเบียบของการป้องกันของผู้คนและฝูงสัตว์ของเขา เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการจัดระเบียบป้องกันของตระกูลพื้นที่ต้อนที่ Aryans ขยายการตั้งถิ่นฐานของพวกเขาอย่างช้า ๆ ในยุคต้นเวท พวกเขาต่อสู้ของประชาชนในท้องถิ่นและพวกเขาต่อสู้กันอื่น ๆ พวกเขายังมีการป้องกันตัวเองจากกลุ่มหลังของอินโดยุโรปผู้ที่มาหลังจากพวกเขาและพยายามที่จะยึดดินแดนของพวกเขา เมื่อราชาก็ประสบความสำเร็จในการต่อสู้เขากระจายโจร (ผลตอบแทนวัสดุของการต่อสู้) เก็บในพิธีพิธีกรรมที่พระสงฆ์ชาวอารยันพ่อเจ้า ปุโรหิตอ้างว่าพิธีกรรมให้ประสบความสำเร็จกับกิจกรรมนักรบ วีรบุรุษและส่วนใหญ่ในอุดมคติของความเอื้ออาทรที่มีความสำคัญในวัฒนธรรมทางการเมืองของ Aryans Rajas และพยายามที่จะแสดงให้เห็น geneosity ที่เหนือกว่าของพวกเขาโดยการกระจายวัวม้า, ทอง, รถรบและทาสหญิงติดตามของพวกเขา Aryans ค่อยๆป้อนเข้าสู่การผลิตทางการเกษตรการนำการเกษตรพร้อมกับเลี้ยงของพวกเขา แต่การล้างที่ดินเพื่อการเกษตรเป็นเรื่องยากเพราะป่ารกทึบและเนื่องจากพวกเขาไม่เคยค้นพบเหล็ก ทองแดงและทองแดงมีการดำเนินการไม่ได้มีประสิทธิภาพ ขณะที่พวกเขาเข้ามาติดต่อกับเกษตรกรของที่ราบทางตะวันตกเฉียงเหนือและเจบเวทแซนเริ่มที่จะรวมคุณสมบัติขององค์ประกอบ languages-- พื้นเมืองของโปรมิลักขะ (วันนี้กลุ่มภาษาของภาคใต้อินเดีย) และออสเตรียเอเซีย เป็นธรรมอย่างรวดเร็ว Aryans เริ่มที่จะเรียกคนที่พวกเขาพบใน dasus เหนือของอินเดียและ dasyus และอ้างถึงพวกเขาเป็นผิวดำ สังคมตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐปัญจาบและค่อยๆกลายเป็นในระดับหนึ่งผสมเชื้อชาติ แต่จากช่วงต้น Aryans ที่รู้จักและยอมรับความแตกต่างทางสังคมการดำรงอยู่ของความแตกต่างทางสังคมและพวกเขาแสดงให้เห็นแนวโน้มที่จะสถาบันแนวความคิดของพวกเขาแตกต่าง conceptualizing กลุ่มเป็นหมวดหมู่ในระบบลำดับชั้นเดียว ความคิดแรกที่สำคัญของความแตกต่างได้รับความแตกต่างระหว่างอารีวาและ Dasa-วา ฮาคำหมายถึงสีและอาจอ้างความแตกต่างในสีผิวระหว่าง Aryans เป็นธรรมและคนอื่น ๆ ประเภทอื่น ๆ ได้เช่นระหว่างเทพเจ้าของพวกเขาอมรและอำนาจอันตราย Asuras ผู้ที่พูดอินโดอารยัน / ยูโรเปียนถูกเรียกอารีและอื่น ๆ ทั้งหมดถูกเรียกว่า mleccha Mleccha เป็นหมวดหมู่เอาในความหมายของคนเถื่อนและแนะนำสิ่งเจือปนสังคม Aryas ที่สุดก็มาถึงจะถูกแบ่งออกในขณะที่เราจะได้เห็นออกเป็นพราหมณ์ s (นักบวช) kshatriyas (ผู้ปกครองและนักรบ) และ vaisyas (agricultualists ร่ำรวยและร้านค้า) ในที่สุดพวกเขานำวาร์ระยะที่จะอธิบายการจัดกลุ่มของตัวเองและเรียกทั้งสาม varnas dvija ซึ่งหมายถึงผู้ที่เริ่มเข้าสู่พิธีกรรมเวทหรือสองครั้งเกิด dvija กลายเป็นหมวดหมู่ที่ยืนในทางตรงกันข้ามกับกลุ่มสถานะที่ต่ำกว่ามากซึ่งก็จะเรียกว่า Sudras ที่ชาวบ้านไม่บริสุทธิ์และช่างฝีมือที่ทำงาน vaisyas สี่ varnas โผล่ออกมาอย่างเต็มที่ในการลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้า 1

อายุเวท 1500-500 BC , เราจะจบการบรรยายครั้งสุดท้ายกับการลดลงของเมืองใหญ่ของสินธุ และเปลี่ยนประชากรของตะวันออก หะรัปปาวัฒนธรรมไม่ใช่ลักษณะขอทหาร จริยธรรม มี จึงไม่มีประสิทธิภาพองค์กรทหารเผชิญหน้ากับประชาชนที่พูดภาษาอินโดยุโรปเดินทางผ่านผ่านภูเขาของอัฟกานิสถานในสหัสวรรษที่สองกลาง พวกเขาไม่ได้กลับมา โดยประชากรพื้นเมือง ภาษาอินโด - ยุโรปประชาชนจากกลุ่มทั่วไปเดียวกันของคนที่เข้าไปแล้วตอนนี้ อิหร่าน และ กรีซ ในพื้นที่อื่น ๆมักจะเรียกว่าอารยัน พวกภาษาศาสตร์ส่วนหนึ่งแล้ว ในภาษาอินโดยุโรป กลุ่มที่อาศัยอยู่ในภาคเหนือของยุโรป ในเอเชียใต้ที่พวกเขาตัดสินครั้งแรกบนที่ราบภาคตะวันตกเฉียงเหนือ อารยันดีที่สุดที่รู้จักกันในวันนี้สำหรับข้อคัมภีร์ศาสนาของพวกเขา . ช่วงเวลานี้ของการครอบงำทางวัฒนธรรมและการเมืองของพวกเขาอายุเวท ชื่อหลังจากที่วรรณกรรมอันศักดิ์สิทธิ์นี้จากสี่ Vedas -- หรือคอลเลกชันของเพลงสวด -- Rig Veda ถือเป็นที่สุด ระแนะถูกเก็บรักษาไว้เป็นเวลาหลายร้อยปี โดยประเพณีปากเปล่าก่อนที่มันจะถูกเขียนในภาษาสันสกฤต , ภาษาของแก๊งอารยัน ที่ผมกล่าวถึงสัปดาห์สุดท้าย , พระเจ้าของอารยันไม่เหมือนสัตว์ตัวเลขของ harappans แต่ transcedent ฟ้าเทพผู้ที่ช่วยให้พวกเขาต่อสู้กับศัตรูของพวกเขาซึ่งประกอบด้วยทั้งชาวพื้นเมืองและผู้อพยพก่อนหน้านี้ในพื้นที่ เพลงสวดเวทเป็นโองการนั้น ส่วนใหญ่ ที่เสียสละเพื่ออารยันเทพ ซึ่งพวกเขาเรียกว่า อมร . ที่อมรแสดงและควบคุมกองกำลังของธรรมชาติ พวกเขามีทิพย์อำนาจ อย่างไรก็ตาม พลังที่ดึงดูดความสนใจของอารยันเมื่อพวกเขามาถึงเอเชียใต้เป็นจักรวาลในธรรมชาติ -- ท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ คำสั่งของธรรมชาติเอง สองที่สำคัญที่สุดคือ วรุณเทพ ท้องฟ้า และพระอินทร์ วรุณเป็นผู้ปกครองของระบบจักรวาล เขาสร้างโลกและปกครอง โดยมาตรฐานของริต้า . . . หลักสูตรที่เหมาะสมของสิ่งที่ ริต้าให้โครงสร้างอื่น ๆแหล่งกำเนิดพลัง พระอินทร์เป็นฟ้าร้องพระเจ้าที่มีชื่อเสียงสำหรับสงคราม sucessful และแชมป์พิเศษของนักรบอารยัน เขาเป็นรูปของเพรสทีจ Paramount และความนิยม แบบที่นักรบควรจะ เหล่านี้สองพระเป็นสองด้านของกฎศักดิ์สิทธิ์ -- ด้านการใช้งาน ( พระอินทร์ ) และด้านข้างเรื่อยๆ ( วรุณ ) พวกเขา representated แทรกแซงปราดเปรียวมาผ่านอุปสรรคและมอบเงินรางวัลในผู้ชายและนิรันดร์สากลเพื่อ