Under Yun Che’s recuperation, altho

Under Yun Che’s recuperation, although Chu Yuechan’s meridians were still not recovered, the state of her body was already much better. Her face, which was originally as white as a sheet of paper, had already recovered some of its original color. However, her entire body was still paralyzed, and only her right arm and right hand could move a little. In this extremely dangerous place, for Yun Che to protect her well, he had to stay right by her side.

For each meal, Chu Yuechan could not eat much and a small bowl of fish soup would already suffice. Chu Yuechan, who had finished drinking the fish soup, closed her eyes gently and lay on Yun Che’s chest with a peaceful expression….. Even she herself did not realize, that this ease she felt, surpassed what she had felt when she was meditating in seclusion in her sect.

In these five months, a large part of her time was spent in slumber. The only thing she spent more time in other than sleeping, was in Yun Che’s arms. From the first rejection, to gradual acceptance, and finally completely accustomed. After she was used to it, she would unknowingly come to hate to leave him….. But this concept of “wanting to stay near” was completely foreign to Chu Yuechan, because before Yun Che, she had never lived alone with any man before, let alone come into contact intimately. But this time, they had actually lived inseparably and close to each other for almost five months. To Chu Yuechan, this was absolutely unimaginable.

Nobody knew what frame of mind she had in interacting with Yun Che, and even she herself did not know.

“Sleep peacefully for a while. Soon, we’ll be able to leave this place. And by then, all your strength will be recovered.” Yun Che patted Chu Yuechan’s pale back lightly, his voice soft, like he was coaxing a baby to sleep.

Not too long after, Chu Yuechan’s breathing became light and even, and she had fallen asleep.

Yun Che kept the thing by his hand, and stood up while carrying Chu Yuechan. Looking forward, he spoke, “Jasmine, how long have we been here?”

“Today is the hundred and forty first day.” Jasmine answered precisely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายใต้ Yun Che พักฟื้น แม้ว่าเส้นเมอริเดียนชู Yuechan ถูกยังกู้คืนไม่ได้ สถานะของร่างกายของเธอได้แล้วมากดีกว่า ใบหน้าของเธอ ซึ่งแต่เดิมสีขาวเป็นกระดาษ ได้แล้วหายบางสีเดิม อย่างไรก็ตาม ยังคงเป็นอัมพาตทั้งร่างกายของเธอ และเธอแขนขวาและมือขวาสามารถเคลื่อนเล็กน้อย ในนี้อันตรายมาก สำหรับ Yun Che เพื่อปกป้องเธอดี เขาจะอยู่เคียงข้างเธอสำหรับอาหาร Yuechan ชูอาจกินมาก และซุปปลาชามเล็กจะพอเพียงแล้ว Yuechan ชู ที่จบกับการดื่มซุปปลา ปิดดวงตาของเธอเบา ๆ และวางบนหน้าอก Yun Che ด้วยนิพจน์ที่เงียบสงบ... แม้แต่ตัวเธอเองรู้ไม่ ว่า เธอรู้สึก ความง่ายทะลุสิ่งที่เธอได้รู้สึกเมื่อเธอได้นั่งสมาธิในความเงียบสงบในนิกายของเธอในเดือนที่ห้าเหล่านี้ ส่วนใหญ่ของเวลาของเธอถูกใช้ในสลัมเบอร์ สิ่งเดียวที่เธอใช้เวลามากขึ้นในเป็นนอนหลับ คือในอ้อมแขนยุน Che จากแรกปฏิเสธ ค่อย ๆ ยอม รับ และคุ้นเคยอย่างสมบูรณ์ในที่สุด หลังจากที่เธอใช้มัน ไม่รู้เธอจะมาเกลียดที่จะปล่อยให้เขา... แต่แนวคิดนี้ "อยากอยู่ใกล้" อย่างสมบูรณ์ต่างกับชู Yuechan เพราะก่อนที่ Yun Che เธอได้ไม่เคยอาศัยอยู่ตามลำพังกับคนหนึ่งคนใดก่อน ประสาเข้ามาติดต่ออย่างใกล้ชิด แต่เวลานี้ พวกเขามีจริงอาศัยอยู่ inseparably และ ใกล้กันเกือบห้าเดือน Yuechan ชู นี้ได้อย่างแน่นอนเป็นไปไม่ได้ไม่มีใครรู้ว่ากรอบของจิตใจเธอในการโต้ตอบ กับ Yun Che และแม้แต่ตัวเธอเองไม่รู้"นอนหลับอย่างสงบในขณะนี้ เร็ว ๆ นี้ เราจะสามารถออกจากสถานที่แห่งนี้ และกู้คืนความแข็งแรงของคุณทั้งหมดแล้ว ยุน Che ที่ซีดโรคกลัวชู Yuechan กลับเบา ๆ เสียงของเขานุ่มนวล เช่นเขาถูก coaxing เด็กนอนไม่มากเกินไปนานหลังจาก ชู Yuechan หายใจกลายเป็น แสงแม้ และเธอได้ลดลงนอนหลับYun Che เก็บสิ่งที่มือของเขา และลุกขึ้นยืนในขณะที่แบก Yuechan ชู มองไปข้างหน้า เขาพูดว่า "มะลิ นานเราได้อยู่ที่นี่""วันนี้เป็นวัน แรกสี่สิบ และร้อย" จัสมินตอบได้อย่างแม่นยำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้การพักฟื้น Yun เจ๊แม้ว่าเส้นเมอริเดียนชู Yuechan ของเขายังคงไม่ฟื้นตัวรัฐของร่างกายของเธอได้แล้วดีมาก ใบหน้าของเธอซึ่ง แต่เดิมเป็นสีขาวเป็นแผ่นกระดาษได้หายไปแล้วบางส่วนของสีเดิม อย่างไรก็ตามทั้งร่างกายของเธอก็ยังคงเป็นอัมพาตและมีเพียงแขนข้างขวาของเธอและทางขวามือสามารถขยับเล็กน้อย ในสถานที่อันตรายอย่างยิ่งนี้สำหรับหยุนเจ๊จะปกป้องเธอดีเขาต้องอยู่ทางด้านข้างของเธอ. สำหรับอาหารแต่ละมื้อชู Yuechan ไม่สามารถกินมากและชามขนาดเล็กของน้ำซุปปลาแล้วจะพอเพียง ชู Yuechan ที่ได้เสร็จสิ้นการดื่มน้ำซุปปลาปิดตาของเธอเบา ๆ และวางบนหน้าอก Yun เจ๊ด้วยการแสดงออกที่เงียบสงบ ... .. แม้ตัวเธอเองไม่ได้ตระหนักว่าความง่ายดายนี้เธอรู้สึกแซงสิ่งที่เธอมีความรู้สึกเมื่อเธอได้รับการนั่งสมาธิ ในความโดดเดี่ยวในนิกายของเธอ. ในเหล่านี้ห้าเดือนส่วนใหญ่ของเวลาที่เธอได้ใช้เวลาในการนอนหลับ สิ่งเดียวที่เธอใช้เวลามากขึ้นในการอื่นนอกเหนือจากการนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของยุนเจ๊ จากการปฏิเสธครั้งแรกที่จะได้รับการยอมรับอย่างค่อยเป็นค่อยไปและในที่สุดก็คุ้นเคยอย่างสมบูรณ์ หลังจากที่เธอถูกนำมาใช้เพื่อมันเธอไม่รู้จะมาเกลียดที่จะปล่อยให้เขา ... .. แต่แนวคิดของ "ต้องการที่จะอยู่ใกล้" นี้ได้อย่างสมบูรณ์ต่างประเทศเพื่อชู Yuechan เพราะก่อนที่ยุนเจ๊เธอไม่เคยอาศัยอยู่คนเดียวกับคนหนึ่งคนใดก่อน ให้อยู่คนเดียวเข้ามาติดต่ออย่างใกล้ชิด แต่เวลานี้พวกเขายังมีชีวิตอยู่อย่างแยกไม่ออกจริงและใกล้ ๆ กันเป็นเวลาเกือบห้าเดือน เพื่อชู Yuechan นี้เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน. ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่กรอบของความคิดที่เธอมีอยู่ในการมีปฏิสัมพันธ์กับหยุน Che และแม้กระทั่งตัวเธอเองไม่ได้รู้ว่า. "นอนหลับอย่างสงบในขณะที่ เร็ว ๆ นี้เราจะสามารถที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้ และแล้วทุกความแข็งแรงของคุณจะถูกกู้คืน. "ยุนเชตบซีดชู Yuechan กลับเบา ๆ เสียงของเขานุ่มเหมือนกับว่าเขากำลังเกลี้ยกล่อมทารกที่จะนอนหลับ. ไม่นานหลังจากนั้นหายใจชู Yuechan กลายเป็นแสงและแม้กระทั่งและเธอก็ ผล็อยหลับไป. Yun Che เก็บไว้สิ่งด้วยมือของเขาและลุกขึ้นยืนขณะที่แบกชู Yuechan มองไปข้างหน้าเขาพูด "จัสมินนานแค่ไหนแล้วที่เรามาอยู่ที่นี่?" "วันนี้เป็นวันแรกร้อยสี่สิบ." จัสมินตอบได้อย่างแม่นยำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายใต้ของยุนเช พักฟื้น แต่ของชู yuechan เส้นยังไม่หายอาการของเธอดีขึ้นมากแล้วค่ะ . ใบหน้าของเธอ ซึ่งแต่เดิมเป็นสีขาวเป็นแผ่นกระดาษ ได้คืนบางส่วนเป็นสีเดิม อย่างไรก็ตาม ทั้งร่างกายของเธอยังคงเป็นอัมพาต และนางแขนขวาและมือขวาจะขยับเล็กน้อย ในสถานที่อันตรายนี้ ยุน อึน เพื่อปกป้องเธอแต่เขาก็จะอยู่ข้างๆเธอสำหรับอาหารแต่ละมื้อ ชู yuechan ไม่ได้กินมากและชามซุปปลาก็คงจะเพียงพอแล้ว ชู yuechan ใครได้ดื่มซุปปลา หลับตาเบา ๆและเอาของยุนเชหน้าอกด้วยสีหน้าที่สงบ . . . . . . แม้แต่ตัวเธอเองไม่ได้ตระหนักว่า นี้ความรู้สึก ทะลุสิ่งที่เธอได้รู้สึกเมื่อเธอได้นั่งสมาธิในที่ประทับในพรรคของเธอในเหล่านี้ห้าเดือน ส่วนใหญ่ของเวลาที่เธอใช้เวลาในการนอนหลับ สิ่งเดียวที่เธอใช้เวลาในนอกจากนอนอยู่ในแขนยุนเช . จากการปฏิเสธครั้งแรก ยอมรับทีละน้อย และสุดท้าย สนิทคุ้นเคย หลังจากที่เธอใช้มัน เธอจะไม่รู้ไปเกลียดเขาไป . . . . . แต่แนวคิดนี้ " อยากอยู่ใกล้ " โดนต่างชาติชู yuechan เพราะก่อนที่ยุนเช เธอเคยอาศัยอยู่ตามลำพังกับชายใดมาก่อน อย่าว่าแต่เข้ามาติดต่ออย่างสนิทสนม แต่คราวนี้พวกเขาได้จริง ๆ อาศัยอยู่อย่างเป็นเงาและใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ เกือบ 5 เดือน ชู yuechan นี้อย่างเป็นไปไม่ได้ไม่มีใครรู้ว่า กรอบของจิตใจเธอมีการโต้ตอบกับยุนเช และแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้" นอนสักพัก อีกไม่นาน เราก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้ และจากนั้นพลังทั้งหมดจะถูกกู้คืน . " ยุนเชลูบหัวของชู yuechan ซีดกลับเบาๆ เสียงของเขานุ่ม เหมือนเขาชวนให้เด็กนอนไม่นานหลังจากที่ของชู yuechan หายใจกลายเป็นแสง และแม้แต่ และ เธอได้หลับไปแล้วยุนเช เก็บสิ่ง โดยมือ และลุกขึ้นยืนขณะอุ้มชู yuechan . มองไปข้างหน้า เขาพูด " จัสมิน เราอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว "" วันนี้เป็นร้อยสี่สิบวันแรก " จัสมินตอบแน่นอน