เชียงใหม่ หรือชื่อเดิม “นพบุรีศรีนค

เชียงใหม่ หรือชื่อเดิม “นพบุรีศรีนครพิงค์” ก่อตั้งเป็นราชธานีแห่งอาณาจักรล้านนาเมื่อกว่า 700 ปีก่อน โดยพญาเม็งรายมหาราช ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์เม็งราย ต่อมาในสมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เชียงใหม่มีฐานะเป็นเมืองประเทศราช และเมื่อมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการปกครองส่วนภูมิภาคในสมัยพระบาทสมเด็จพระ จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมืองเชียงใหม่จึงเปลี่ยนฐานะเป็นมณฑลพายัพ และกลายเป็นจังหวัดในสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว



เชียงใหม่นับเป็นศูนย์กลางของจังหวัดในภาคเหนือ โดยเฉพาะเรื่องการท่องเที่ยว ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักและได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทย และต่างประเทศ เนื่องจากความพร้อมของแหล่งท่องเที่ยว ทั้งทางด้านธรรมชาติอันงดงาม ด้านศิลปวัฒนธรรม และประเพณีของชาวเชียงใหม่ที่เป็นเอกลักษณ์น่าประทับใจ และความพรั่งพร้อมในเรื่องสถานที่พักและบริการด้านการท่องเที่ยวต่างๆ ที่หลากหลาย เป็นที่ดึงดูดคนมาท่องเที่ยวนับล้านคนในแต่ละปี ประวัติและความเป็นมา :


เชียงใหม่ มีประวัติความเป็นมาอันยาวนาน ในตำนานแรกๆ ที่กล่าวถึงเชียงใหม่ อย่างตำนานว่าด้วยพระธาตุในล้านนา กล่าวถึง ลัวะ ว่าเป็นชนพื้นเมืองมาก่อน ตำนานมูลศาสนา ชินกาลมาลีปกรณ์และจามเทวีวงศ์ กล่าวเปรียบเทียบลัวะ ว่าเป็นคนเกิด ในรอยเท้าสัตว์ ด้วยเหตุที่ ลัวะ ถือเอารูปสัตว์เป็นสัญลักษณ์ ตำนานรุ่นหลังอย่างตำนานสุวรรณคำแดง หรือ ตำนานเสาอินทขิล เล่าว่า ลัวะ เป็นผู้สร้าง เวียงเจ็ดลิน เวียงสวนดอก และเวียงนพบุรี หรือ เชียงใหม่ ลัวะ จึงน่าจะเป็นชนกลุ่มแรก ที่สร้างเมือง แต่ก่อนหน้านี้ ก็คงมีมนุษย์อาศัยอยู่ที่นี่ก่อนแล้ว แต่ยังไม่เป็นเมืองเต็มรูปแบบ


ในขณะเดียวกัน ที่ลำพูน ก็มีเมืองชื่อหริภุญไชย ตามตำนานการสร้างเมืองเล่าว่า พระนางจามเทวีวงศ์ ธิดากษัตริย์เมืองละโว้ เสด็จขึ้นมาครองหริภุญไชยใน พ.ศ.1310-1311 ครั้งนั้น พระนางได้พาบริวาร ข้าราชบริพาร ที่เชี่ยวชาญ ในศิลปวิทยาการต่างๆ ขึ้นมาด้วย หริภุญไชยจึงได้รับเอาพุทธศาสนาและศิลปวัฒนธรรม ละโว้ มาใช้ในการพัฒนาจนเจริญขึ้นเป็นแคว้นใหญ่ จวบจนประมาณปี พ.ศ.1839 พญามังราย ผู้สืบเชื้อสายมาจากปู่เจ้าลาวจก หรือ ลวจักราช เป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ลาว ครองเมืองเงินยาง ซึ่งได้แผ่อำนาจครอบคลุมลุ่มแม่น้ำกก และได้สร้างเวียงเชียงราย ขึ้นเป็นกองบัญชาการ ซ่องสุมไพร่พล เพื่อยึดครองหริภุญไชย เนื่องจากหริภุญไชย เป็นเมืองศูนย์กลางความเจริญ และเป็นชุมทางการค้า


พญามังรายได้เข้ายึดครองหริภุญไชย แล้วประทับอยู่เพียง 2 ปี ก็ทรงย้ายไปสร้างเวียงกุมกาม ใน พ.ศ.1837 ก่อนจะย้ายมาสร้าง เวียงเชียงใหม่ ใน พ.ศ.1839 โดยได้ร่วมกับพระสหายคือ พญางำเมือง และพ่อขุนรามคำแหง สถาปนา "นพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่" ขึ้น


พญามังรายได้พัฒนาเมืองเชียงใหม่ ทั้งการก่อสร้างวัดวาอาราม มีการตรากฏหมายที่เรียกว่า "มังรายศาสตร์" รวมถึง รับเอาพุทธศาสนานิกายลังกาวงศ์ เข้ามาเผยแผ่ ในอาณาจักร ซึ่งทำให้พระภิกษุ ในล้านนา สนใจศึกษาพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก สมัยพระเจ้าติโลกราช กษัตริย์องค์ที่ 9 อาณาจักรล้านนา ได้ขยายออกไปอีกอย่างกว้างขวาง พร้อมกับได้ผูกสัมพันธไมตรี กับสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ แห่งกรุงศรีอยุธยา ซึ่งในสมัยของพระเจ้าติโลกราชนี้เอง ที่ได้มีการสังคายนาพระไตรปิฎก ขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย


อาณาจักรล้านนาเริ่มเสื่อมลงไปปลายสมัยพญาเมืองแก้ว เนื่องจากทำสงครามกับเชียงตุง พ่ายแพ้เสียชีวิตไพร่พลเป็นอันมาก ประกอบกับเกิดอุทกภัย กระทบถึงความมั่นคงของอาณาจักร เมืองในการปกครองเริ่มตีตัวออกห่าง พ.ศ.2101 ในสมัยมหาเทวีจิรประภา กษัตริย์องค์ที่ 15 พม่าได้ยกกองทัพมาตีเชียงใหม่ เพียง 3 วันก็เสียเมือง และกลายเป็นเมืองขึ้นของพม่ายาวนานถึง 216 ปี


ต่อมาในปี พ.ศ.2317 พญาจ่าบ้านและพระเจ้ากาวิละ ได้ร่วมกันต่อต้านพม่า และอัญเชิญสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชแห่งกรุงธนบุรี ยกทัพมาขับไล่พม่าพ่ายแพ้ไป ต่อมาในสมัยสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ได้ทรงแต่งตั้งพระเจ้ากาวิละ ขึ้นครองเมือง ในฐานะเมืองประเทศราช พระเจ้ากาวิละ ได้ฟื้นฟูเชียงใหม่จนมีอาณาเขตกว้างขวาง การค้าขายรุ่งเรือง ขณะเดียวกันก็ได้จัดส่งบรรณาการ ส่วยสิ่งของและอื่นๆ ให้แก่กรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งยังมีอำนาจในการแต่งตั้งตำแหน่งเจ้าเมืองและขุนนางระดับสูง


ล่วงมาถึงสมัยรัชกาลที่ 5 เมื่ออิทธิพลตะวันตกแผ่เข้ามาในเมืองไทย มีการปฏิรูปการปกครอง โดยผนวกดินแดนล้านนาเข้ามาเป็นมณฑลพายัพ แต่ก็ยังเป็นเมืองประเทศราชในอาณัติราชอาณาจักรสยาม ตรงกับรัชสมัยของเจ้าอินทวิชยานนท์ และรัชกาลที่ 5 ได้ทรงขอเจ้าดารารัศมี ธิดาของเจ้าอินทวิชยานนท์ไปเป็นชายา ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองอาณาจักรใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น


เมื่อมีการสร้างทางรถไฟขึ้นในเวลาต่อมา ส่งผลให้เมืองเชียงใหม่ ขยายตัวยิ่งขึ้น และใกล้ชิดกรุงเทพฯ มากขึ้น ในปี พ.ศ.2475 เกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครอง มณฑลเทศาภิบาลถูกยกเลิก เชียงใหม่มีฐานะเป็นจังหวัดหนึ่ง หลังจากนั้นเชียงใหม่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จนมีความสำคัญรองจากกรุงเทพฯ เท่านั้น อาณาเขต : ทิศเหนือ ติดกับรัฐเชียงตุงของประเทศพม่า
ทิศใต้ ติดกับจังหวัดลำพูน และ จังหวัดตาก
ทิศตะวันออก ติดกับ จังหวัดลำปาง จังหวัดเชียงราย และ จังหวัดลำพูน
ทิศตะวันตก ติดกับจังหวัดแม่ฮ่องสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชียงใหม่หรือชื่อเดิม "นพบุรีศรีนครพิงค์" ก่อตั้งเป็นราชธานีแห่งอาณาจักรล้านนาเมื่อกว่า 700 ปีก่อนโดยพญาเม็งรายมหาราชปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์เม็งรายต่อมาในสมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเชียงใหม่มีฐานะเป็นเมืองประเทศราชและเมื่อมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการปกครองส่วนภูมิภาคในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเมืองเชียงใหม่จึงเปลี่ยนฐานะเป็นมณฑลพายัพและกลายเป็นจังหวัดในสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว เชียงใหม่นับเป็นศูนย์กลางของจังหวัดในภาคเหนือโดยเฉพาะเรื่องการท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักและได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างประเทศเนื่องจากความพร้อมของแหล่งท่องเที่ยวทั้งทางด้านธรรมชาติอันงดงามด้านศิลปวัฒนธรรมและประเพณีของชาวเชียงใหม่ที่เป็นเอกลักษณ์น่าประทับใจและความพรั่งพร้อมในเรื่องสถานที่พักและบริการด้านการท่องเที่ยวต่าง ๆ ที่หลากหลายเป็นที่ดึงดูดคนมาท่องเที่ยวนับล้านคนในแต่ละปีประวัติและความเป็นมา: เชียงใหม่มีประวัติความเป็นมาอันยาวนานในตำนานแรก ๆ ที่กล่าวถึงเชียงใหม่อย่างตำนานว่าด้วยพระธาตุในล้านนากล่าวถึงลัวะว่าเป็นชนพื้นเมืองมาก่อนตำนานมูลศาสนาชินกาลมาลีปกรณ์และจามเทวีวงศ์กล่าวเปรียบเทียบลัวะว่าเป็นคนเกิดในรอยเท้าสัตว์ด้วยเหตุที่ลัวะถือเอารูปสัตว์เป็นสัญลักษณ์ตำนานรุ่นหลังอย่างตำนานสุวรรณคำแดงหรือตำนานเสาอินทขิลเล่าว่าลัวะเป็นผู้สร้างเวียงเจ็ดลินเวียงสวนดอกและเวียงนพบุรีหรือเชียงใหม่ลัวะจึงน่าจะเป็นชนกลุ่มแรกที่สร้างเมืองแต่ก่อนหน้านี้ก็คงมีมนุษย์อาศัยอยู่ที่นี่ก่อนแล้วแต่ยังไม่เป็นเมืองเต็มรูปแบบ ในขณะเดียวกันที่ลำพูนก็มีเมืองชื่อหริภุญไชยตามตำนานการสร้างเมืองเล่าว่าพระนางจามเทวีวงศ์ธิดากษัตริย์เมืองละโว้เสด็จขึ้นมาครองหริภุญไชยในครั้งนั้น พ.ศ.1310-1311 พระนางได้พาบริวารข้าราชบริพารที่เชี่ยวชาญในศิลปวิทยาการต่าง ๆ ขึ้นมาด้วยหริภุญไชยจึงได้รับเอาพุทธศาสนาและศิลปวัฒนธรรมละโว้มาใช้ในการพัฒนาจนเจริญขึ้นเป็นแคว้นใหญ่จวบจนประมาณปี พ.ศ.1839 พญามังรายผู้สืบเชื้อสายมาจากปู่เจ้าลาวจกหรือลวจักราชเป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ลาวครองเมืองเงินยางซึ่งได้แผ่อำนาจครอบคลุมลุ่มแม่น้ำกก และได้สร้างเวียงเชียงรายขึ้นเป็นกองบัญชาการซ่องสุมไพร่พลเพื่อยึดครองหริภุญไชยเนื่องจากหริภุญไชยเป็นเมืองศูนย์กลางความเจริญและเป็นชุมทางการค้าพญามังรายได้เข้ายึดครองหริภุญไชยแล้วประทับอยู่เพียง 2 ปีก็ทรงย้ายไปสร้างเวียงกุมกามใน พ.ศ.1837 ก่อนจะย้ายมาสร้างเวียงเชียงใหม่ใน พ.ศ.1839 โดยได้ร่วมกับพระสหายคือพญางำเมืองและพ่อขุนรามคำแหงสถาปนา "นพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่" ขึ้น พญามังรายได้พัฒนาเมืองเชียงใหม่ทั้งการก่อสร้างวัดวาอารามมีการตรากฏหมายที่เรียกว่า "มังรายศาสตร์" รวมถึงรับเอาพุทธศาสนานิกายลังกาวงศ์เข้ามาเผยแผ่ในอาณาจักรซึ่งทำให้พระภิกษุในล้านนาสนใจศึกษาพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากสมัยพระเจ้าติโลกราชกษัตริย์องค์ที่ 9 อาณาจักรล้านนาได้ขยายออกไปอีกอย่างกว้างขวางพร้อมกับได้ผูกสัมพันธไมตรีกับสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถแห่งกรุงศรีอยุธยาซึ่งในสมัยของพระเจ้าติโลกราชนี้เองที่ได้มีการสังคายนาพระไตรปิฎกขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย อาณาจักรล้านนาเริ่มเสื่อมลงไปปลายสมัยพญาเมืองแก้วเนื่องจากทำสงครามกับเชียงตุงพ่ายแพ้เสียชีวิตไพร่พลเป็นอันมากประกอบกับเกิดอุทกภัยกระทบถึงความมั่นคงของอาณาจักรเมืองในการปกครองเริ่มตีตัวออกห่าง พ.ศ.2101 ในสมัยมหาเทวีจิรประภากษัตริย์องค์ที่ 15 พม่าได้ยกกองทัพมาตีเชียงใหม่เพียง 3 วันก็เสียเมืองและกลายเป็นเมืองขึ้นของพม่ายาวนานถึง 216 ปี ต่อมาในปี พ.ศ.2317 พญาจ่าบ้านและพระเจ้ากาวิละได้ร่วมกันต่อต้านพม่าและอัญเชิญสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชแห่งกรุงธนบุรียกทัพมาขับไล่พม่าพ่ายแพ้ไปต่อมาในสมัยสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกได้ทรงแต่งตั้งพระเจ้ากาวิละขึ้นครองเมืองในฐานะเมืองประเทศราชพระเจ้ากาวิละได้ฟื้นฟูเชียงใหม่จนมีอาณาเขตกว้างขวางการค้าขายรุ่งเรืองขณะเดียวกันก็ได้จัดส่งบรรณาการส่วยสิ่งของและอื่น ๆ ให้แก่กรุงรัตนโกสินทร์ซึ่งยังมีอำนาจในการแต่งตั้งตำแหน่งเจ้าเมืองและขุนนางระดับสูง ล่วงมาถึงสมัยรัชกาลที่ 5 เมื่ออิทธิพลตะวันตกแผ่เข้ามาในเมืองไทย มีการปฏิรูปการปกครอง โดยผนวกดินแดนล้านนาเข้ามาเป็นมณฑลพายัพ แต่ก็ยังเป็นเมืองประเทศราชในอาณัติราชอาณาจักรสยาม ตรงกับรัชสมัยของเจ้าอินทวิชยานนท์ และรัชกาลที่ 5 ได้ทรงขอเจ้าดารารัศมี ธิดาของเจ้าอินทวิชยานนท์ไปเป็นชายา ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองอาณาจักรใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น เมื่อมีการสร้างทางรถไฟขึ้นในเวลาต่อมาส่งผลให้เมืองเชียงใหม่ขยายตัวยิ่งขึ้นและใกล้ชิดกรุงเทพฯ มากขึ้นในปี พ.ศ.2475 เกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองมณฑลเทศาภิบาลถูกยกเลิกเชียงใหม่มีฐานะเป็นจังหวัดหนึ่งหลังจากนั้นเชียงใหม่พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ จนมีความสำคัญรองจากกรุงเทพฯ เท่านั้นอาณาเขต: ทิศเหนือติดกับรัฐเชียงตุงของประเทศพม่าทิศใต้ติดกับจังหวัดลำพูนและจังหวัดตากทิศตะวันออกติดกับจังหวัดลำปางจังหวัดเชียงรายและจังหวัดลำพูนทิศตะวันตกติดกับจังหวัดแม่ฮ่องสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชียงใหม่หรือชื่อเดิม "นพบุรีศรีนครพิงค์" 700 ปีก่อนโดยพญาเม็งรายมหาราชปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์เม็งรายต่อมาในสมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเชียงใหม่มีฐานะเป็นเมืองประเทศราช จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยเฉพาะเรื่องการท่องเที่ยว และต่างประเทศ ทั้งทางด้านธรรมชาติอันงดงามด้านศิลปวัฒนธรรม ที่หลากหลาย ประวัติและความเป็นมา: เชียงใหม่มีประวัติความเป็นมาอันยาวนานในตำนานแรก ๆ ที่กล่าวถึงเชียงใหม่อย่างตำนานว่าด้วยพระธาตุในล้านนากล่าวถึงลัวะว่าเป็นชนพื้นเมืองมาก่อนตำนานมูลศาสนาชินกาลมาลีปกรณ์และจาม เทวีวงศ์กล่าวเปรียบเทียบลัวะว่าเป็นคนเกิดในรอยเท้าสัตว์ด้วยเหตุที่ลัวะถือเอารูปสัตว์เป็นสัญลักษณ์ หรือตำนานเสาอินทขิลเล่าว่าลัวะเป็นผู้สร้างเวียงเจ็ดลินเวียงสวนดอกและเวียงนพบุรีหรือเชียงใหม่ลัวะจึงน่าจะเป็นชนกลุ่มแรกที่สร้างเมือง แต่ก่อนหน้านี้ ที่ลำพูนก็มีเมืองชื่อหริภุญไชยตามตำนานการสร้างเมืองเล่าว่าพระนางจามเทวีวงศ์ธิดากษัตริย์เมืองละโว้เสด็จขึ้นมาครองหริภุญไชยใน พ.ศ. 1310-1311 ครั้งนั้นพระนางได้พาบริวารข้าราชบริพาร ที่เชี่ยวชาญในศิลปวิทยาการต่างๆขึ้นมาด้วย ละโว้ จวบจนประมาณปี พ.ศ. 1839 พญามังรายผู้สืบเชื้อสายมาจากปู่เจ้าลาวจกหรือลวจักราชเป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ลาวครองเมืองเงินยาง และได้สร้างเวียงเชียงรายขึ้นเป็นกองบัญชาการซ่องสุมไพร่พลเพื่อยึดครองหริภุญไชยเนื่องจากหริภุญไชยเป็นเมืองศูนย์กลางความเจริญ แล้วประทับอยู่เพียง 2 ปีก็ทรงย้ายไปสร้างเวียงกุมกามใน พ.ศ. 1837 ก่อนจะย้ายมาสร้างเวียงเชียงใหม่ใน พ.ศ. 1839 โดยได้ร่วมกับพระสหายคือพญางำเมืองและพ่อขุนรามคำแหงสถาปนา "นพบุรี ศรีนครพิงค์เชียงใหม่ " ทั้งการก่อสร้างวัดวาอารามมีการตรากฏหมายที่เรียกว่า "มังรายศาสตร์" รวมถึงรับเอาพุทธศาสนานิกายลังกาวงศ์เข้ามาเผยแผ่ในอาณาจักรซึ่งทำให้พระภิกษุในล้านนาสนใจศึกษาพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากสมัยพระเจ้าติ โลกราชกษัตริย์องค์ที่ 9 อาณาจักรล้านนาได้ขยายออกไปอีกอย่างกว้างขวางพร้อมกับได้ผูกสัมพันธไมตรีกับสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถแห่งกรุงศรีอยุธยา ที่ได้มีการสังคายนาพระไตรปิฎก เนื่องจากทำสงครามกับเชียงตุงพ่ายแพ้เสียชีวิตไพร่พลเป็นอันมากประกอบกับเกิดอุทกภัยกระทบถึงความมั่นคงของอาณาจักรเมืองในการปกครองเริ่มตีตัวออกห่าง พ.ศ. 2101 ในสมัยมหาเทวีจิรประภากษัตริย์องค์ที่ 15 พม่าได้ยกกองทัพมาตี เชียงใหม่เพียง 3 วันก็เสียเมือง 216 ปีต่อมาในปีพ.ศ. 2317 พญาจ่าบ้านและพระเจ้ากาวิละได้ร่วมกันต่อต้านพม่า ยกทัพมาขับไล่พม่าพ่ายแพ้ไป ได้ทรงแต่งตั้งพระเจ้ากาวิละขึ้นครองเมืองในฐานะเมืองประเทศราชพระเจ้ากาวิละ การค้าขายรุ่งเรืองขณะเดียวกันก็ได้จัดส่งบรรณาการส่วยสิ่งของและอื่น ๆ ให้แก่กรุงรัตนโกสินทร์ 5 มีการปฏิรูปการปกครอง ตรงกับรัชสมัยของเจ้าอินทวิชยานนท์และรัชกาลที่ 5 ได้ทรงขอเจ้าดารารัศมี ส่งผลให้เมืองเชียงใหม่ขยายตัวยิ่งขึ้นและใกล้ชิดกรุงเทพฯมากขึ้นในปี พ.ศ. 2475 เกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองมณฑลเทศาภิบาลถูกยกเลิกเชียงใหม่มีฐานะเป็นจังหวัดหนึ่ง จนมีความสำคัญรองจากกรุงเทพฯเท่านั้นอาณาเขต: ทิศเหนือ กับจังหวัดติดลำพูนและจังหวัดตากทิศตะวันออกติดกับจังหวัดลำปางจังหวัดเชียงรายและจังหวัดลำพูนทิศตะวันตกติดกับจังหวัดแม่ฮ่องสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชียงใหม่หรือชื่อเดิม " นพบุรีศรีนครพิงค์ " ก่อตั้งเป็นราชธานีแห่งอาณาจักรล้านนาเมื่อกว่า 700 ปีก่อนโดยพญาเม็งรายมหาราชปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์เม็งรายต่อมาในสมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกและเมื่อมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการปกครองส่วนภูมิภาคในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเมืองเชียงใหม่จึงเปลี่ยนฐานะเป็นมณฑลพายัพและกลายเป็นจังหวัดในสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว



เชียงใหม่นับเป็นศูนย์กลางของจังหวัดในภาคเหนือโดยเฉพาะเรื่องการท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักและได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างประเทศเนื่องจากความพร้อมของแหล่งท่องเที่ยวด้านศิลปวัฒนธรรมและประเพณีของชาวเชียงใหม่ที่เป็นเอกลักษณ์น่าประทับใจและความพรั่งพร้อมในเรื่องสถานที่พักและบริการด้านการท่องเที่ยวต่างๆที่หลากหลายเป็นที่ดึงดูดคนมาท่องเที่ยวนับล้านคนในแต่ละปี:


เชียงใหม่มีประวัติความเป็นมาอันยาวนานในตำนานแรกๆที่กล่าวถึงเชียงใหม่อย่างตำนานว่าด้วยพระธาตุในล้านนากล่าวถึงลัวะว่าเป็นชนพื้นเมืองมาก่อนตำนานมูลศาสนาชินกาลมาลีปกรณ์และจามเทวีวงศ์ว่าเป็นคนเกิดในรอยเท้าสัตว์ด้วยเหตุที่ลัวะถือเอารูปสัตว์เป็นสัญลักษณ์ตำนานรุ่นหลังอย่างตำนานสุวรรณคำแดงค็อคตำนานเสาอินทขิลเล่าว่าลัวะเป็นผู้สร้างเวียงเจ็ดลินเวียงสวนดอกและเวียงนพบุรีค็อคลัวะจึงน่าจะเป็นชนกลุ่มแรกที่สร้างเมืองแต่ก่อนหน้านี้ก็คงมีมนุษย์อาศัยอยู่ที่นี่ก่อนแล้วแต่ยังไม่เป็นเมืองเต็มรูปแบบ


ในขณะเดียวกันที่ลำพูนก็มีเมืองชื่อหริภุญไชยตามตำนานการสร้างเมืองเล่าว่าพระนางจามเทวีวงศ์ธิดากษัตริย์เมืองละโว้เสด็จขึ้นมาครองหริภุญไชยในพ . ศ .1310-1311 ครั้งนั้นพระนางได้พาบริวารข้าราชบริพารที่เชี่ยวชาญในศิลปวิทยาการต่างๆขึ้นมาด้วยหริภุญไชยจึงได้รับเอาพุทธศาสนาและศิลปวัฒนธรรมละโว้มาใช้ในการพัฒนาจนเจริญขึ้นเป็นแคว้นใหญ่จวบจนประมาณปีพ . ศ .1839 พญามังรายผู้สืบเชื้อสายมาจากปู่เจ้าลาวจกค็อคลวจักราชเป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ลาวครองเมืองเงินยางซึ่งได้แผ่อำนาจครอบคลุมลุ่มแม่น้ำกกและได้สร้างเวียงเชียงรายขึ้นเป็นกองบัญชาการซ่องสุมไพร่พลเนื่องจากหริภุญไชยเป็นเมืองศูนย์กลางความเจริญและเป็นชุมทางการค้า