- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
When he left, Endou was slightly te
When he left, Endou was slightly teary eyed… surely, he felt something by leaving alone to retreat from his companions. It could not be from his companions’ persuasion words, such as: “If it’s you with your thin shadow, even keen demonic beasts won’t notice you! Only you have a thin shadow that won’t lose to anyone, so you must be able to break through the demonic beasts without being noticed.”
Truthfully, Kouki’s party wanted to immediately withdraw from the upper floors. However, to their regrets, they didn’t have any reserve strength left to do so. Within the party members who were covered in wounds, three of them were in no condition for battle while Kouki was in a weakened state, so they didn’t think they would be able to break through the 80’s floors.
Of course, they also didn’t think Meld and the Knights would come to rescue them. Including Meld, only six people were capable of building their base on the 70th floor. In the party’s minds, even by gaining help from other Knight members and the guild’s high-ranked adventurers, whose strength came close to Meld, it should be within the safety margin for Meld and the others to reached the latter half of 70’s floors, more than that was asking for the impossible.
Even with that, it would not have any meaning if Kouki’s party didn’t break through the 80ish floors by themselves. In other words, rather than to call for rescue, the purpose for Endo to go alone was to inform them about their situation and the Demon Race woman who lead the demonic beasts.
Kouki’s party had certainly heard from Ishtal and the others from the Church of the Saints that the Demon Race was amassing demonic beasts, not by brainwashing, but enslavement, since the beasts still carried their own wills. But, they never heard of such strong demonic beasts. And the astounding thing about the demonic beasts should be the “number” not their individual strength.
In fact, the demonic beasts the Demon Race woman lead had easily cleared the human untrodden 90th floor of «Orcus Great Dungeon» and overwhelmed Kouki’s party even with the cheats they carried. Such things made it strange if the human race was not destroyed sooner.
In other words, Ishtal’s information was not mistaken and the conclusion was still that the demonic beasts the Demon Race controlled “had became stronger.” Not only their “number” but also their individual strength was astounding. Kouki’s party judged this information should be conveyed by all means.
“Shirasaki-san. Please take care of Kondou-kun and Saito-kun’s de-petrification. It’ll take too much time if it is me. But, leave the healing of the others to me.”
“Un, okay. Don’t push yourself too hard, Tsuji-san.”
“I will be okay. Rather, that’s my line… sorry. If only I was stronger, Shirasaki-san’s responsibility would be decreased…”
On the side of the conversing with Nomura and the others, Ayako was drinking the potion for recovering magic power and she said to Kaori who was still continuing Suzu’s treatment. Though both were “healers,” Ayako’s abilities was far inferior compared to Kaori’s, and even though she didn’t show it, Ayako felt herself pathetic and full of apologies, since she could only add more responsibility to Kaori.
“There is no such thing,” Kaori replied so with a wry smile, then Ayako turned to heal their companions. Even if it’s slight, darkness disappeared from their companions’ faces when they recovered by Ayako’s healing. Nomura was watching Ayako with a face as though he wanted to say something, but he could not raise a voice since he felt he’d only disturbing her work.
“… In such a situation. Just speak if there’s something you want to say.”
“… Shut up.”
Nagayama said to Nomura with an expression as if he finds something amusing, but Nomura turned his face away as if sulking.
After that, several tens of hours passed. Kouki’s party’s bodies and minds were gradually recovered and they took turns to sleep.
* * *
On the other side, one person, Endou Kousuke was retreating with the entrusted information about the Demon Race. He walked steadily aiming for 70th floor, where Meld and the Knights were, without entering even one battle.
In the 80th floors, if he was noticed by the demonic beasts, one on one would work out somehow but multiple on one was an out for him. That’s why, while hurrying up as much as possible, he advanced with prudent thoughts. Thanks to that, he was able to pass right before demonic beasts unnoticed, even now.
After the demonic beasts were out his sight, Endou got off of the ceiling where he stuck himself. The figure which was completely clad in black to make the best use of “Invisibility,” made him look just like an “Assassin.” Surely, even the demonic beasts he had just passed by earlier would receive huge damage if they were to receive a surprise attack from the ceiling. In his mind, he didn’t think, “… At least feel a little of my presence…” There was no glittering at the edge of his eyes when he saw the demonic beasts pass through without noticing him at all. Absolutely not.
“I must hurry…”
Endo understood the mission imposed on him. He had guessed Kouki and the others had sent him off to transmit the information which also meant he must survive. Nagayama and Nomura said, “Do not return here,” but their wish was transmitted without the need for words.
However, after he fulfilled his duty, Endou was going to return to where Kouki and the others were. No matter what was said, he would not feel good if he was the only one who retreated to safety.
He felt somewhat empty because the demonic beasts didn’t notice him, but it was the best weapon for the current Endou as he traced the returning route memorized in his head, and finally he reached 70th floor.
While suppressing his impatience, he went towards the room with the teleport circle where Meld and the others set their base. After a while, Endo’s Sign Perception perceived the presence of six people. There’s no mistake they were Meld and the Knights. With this distance, the others should’ve noticed him since he had deactivated “Invisibility.”
Endo turned at the last corner and arrived at teleportation room where Meld and the Knights were. However, even though his figure could completely be seen, Meld and the Knights didn’t notice him at all. Endo then approached Meld with eyes of a dead fish, and called him.
“Commander! It’s me! Please notice me! It’s an emergency!”
“Uoh!? What!? Is it enemy’s attack!?”
At the moment Endou raised his voice, Meld yelled, drew his sword, jumped back, and looked at the surrounding with vigilance. Even the other Knights were surprised and shaken for a moment, then they entered battle stance.
“Like I said, it’s ME! Seriously, please don’t give such reactions!”
“Eh? Wait, it’s Kousuke, huh. Don’t surprise me like that. Rather, what happened to the others? Besides, aren’t you somewhat ragged?”
“I said it before, there’s an emergency!”
When Meld and the Knights understood it was Endou, they relaxed their shoulders because they knew how thin Endou’s shadow was. However, Endou returned earlier than scheduled, and it was only him. Furthermore, Endou was ragged and covered in wounds, that’s why their expressions became stern and guessed something must’ve happened.
As he was hurting because of the fact even the Kingdom’s elite Knights were incapable of noticing him unless he called out to them. However, Endou thought it was not the time for that and he began to talk about the situation rapidly.
At first, Meld and the Knights put on dubious expressions, but their expression tightened as Endo advanced in his story. Then, maybe because his heart was shaken when his story reached to where he retreated alone, Endou was drown in tears and his head was patted.
“Don’t cry, Kousuke. You are doing something only you can do. Do you think any of them can run through 20 floors in such a short time without even a fight? You’ve done well. I’ve certainly received your words.”
“Commander… I, I’ll return to them now. Even though they’d be able to return here by themselves… even if this time they said they won’t lose… Amanogawa was unable to defeat the enemies even with “Limit Break.” All we could do was to run away. Everyone is considerably exhausted, so even if their injuries heal… if they are attacked… we still don’t understand everything about those bastard demonic beasts… that’s why, please return to the surface and convey this information.”
So ashamed that he was crying, Endou rubbed his eyes with his sleeve, and said with a resolute expression.
Meld bit his lip in regret, and handed over the tool bag filled with all of the highest grade healing potions and everything else inside. The other Knights copied Meld’s actions, and entrusted their tool bags to Endo, feeling mortified.
“I can only apologize, Kousuke. Although we want to rescue them together… we will just be a hindrance to you…”
“Ah, no, please don’t worry about that. There’s a considerable decrease in the number of our potions, so it will surely help us.”
Saying that, Endou shook the tool bags where various potions were kept with a wry smile, but Meld’s frown only deepened. It was not only because he was mortified with his incapability of helping them, but also due to the bitterness.
“… Kousuke. Now, I will say the worst thing I can say. I don’t care if you scorn me because it’s natural. However, I want you to hear it.”
“Eh? What’s with this all of a sudden…”
“… No matter what happens, please take only “Kouki” back.”
“Eh?”
Truthfully, Kouki’s party wanted to immediately withdraw from the upper floors. However, to their regrets, they didn’t have any reserve strength left to do so. Within the party members who were covered in wounds, three of them were in no condition for battle while Kouki was in a weakened state, so they didn’t think they would be able to break through the 80’s floors.
Of course, they also didn’t think Meld and the Knights would come to rescue them. Including Meld, only six people were capable of building their base on the 70th floor. In the party’s minds, even by gaining help from other Knight members and the guild’s high-ranked adventurers, whose strength came close to Meld, it should be within the safety margin for Meld and the others to reached the latter half of 70’s floors, more than that was asking for the impossible.
Even with that, it would not have any meaning if Kouki’s party didn’t break through the 80ish floors by themselves. In other words, rather than to call for rescue, the purpose for Endo to go alone was to inform them about their situation and the Demon Race woman who lead the demonic beasts.
Kouki’s party had certainly heard from Ishtal and the others from the Church of the Saints that the Demon Race was amassing demonic beasts, not by brainwashing, but enslavement, since the beasts still carried their own wills. But, they never heard of such strong demonic beasts. And the astounding thing about the demonic beasts should be the “number” not their individual strength.
In fact, the demonic beasts the Demon Race woman lead had easily cleared the human untrodden 90th floor of «Orcus Great Dungeon» and overwhelmed Kouki’s party even with the cheats they carried. Such things made it strange if the human race was not destroyed sooner.
In other words, Ishtal’s information was not mistaken and the conclusion was still that the demonic beasts the Demon Race controlled “had became stronger.” Not only their “number” but also their individual strength was astounding. Kouki’s party judged this information should be conveyed by all means.
“Shirasaki-san. Please take care of Kondou-kun and Saito-kun’s de-petrification. It’ll take too much time if it is me. But, leave the healing of the others to me.”
“Un, okay. Don’t push yourself too hard, Tsuji-san.”
“I will be okay. Rather, that’s my line… sorry. If only I was stronger, Shirasaki-san’s responsibility would be decreased…”
On the side of the conversing with Nomura and the others, Ayako was drinking the potion for recovering magic power and she said to Kaori who was still continuing Suzu’s treatment. Though both were “healers,” Ayako’s abilities was far inferior compared to Kaori’s, and even though she didn’t show it, Ayako felt herself pathetic and full of apologies, since she could only add more responsibility to Kaori.
“There is no such thing,” Kaori replied so with a wry smile, then Ayako turned to heal their companions. Even if it’s slight, darkness disappeared from their companions’ faces when they recovered by Ayako’s healing. Nomura was watching Ayako with a face as though he wanted to say something, but he could not raise a voice since he felt he’d only disturbing her work.
“… In such a situation. Just speak if there’s something you want to say.”
“… Shut up.”
Nagayama said to Nomura with an expression as if he finds something amusing, but Nomura turned his face away as if sulking.
After that, several tens of hours passed. Kouki’s party’s bodies and minds were gradually recovered and they took turns to sleep.
* * *
On the other side, one person, Endou Kousuke was retreating with the entrusted information about the Demon Race. He walked steadily aiming for 70th floor, where Meld and the Knights were, without entering even one battle.
In the 80th floors, if he was noticed by the demonic beasts, one on one would work out somehow but multiple on one was an out for him. That’s why, while hurrying up as much as possible, he advanced with prudent thoughts. Thanks to that, he was able to pass right before demonic beasts unnoticed, even now.
After the demonic beasts were out his sight, Endou got off of the ceiling where he stuck himself. The figure which was completely clad in black to make the best use of “Invisibility,” made him look just like an “Assassin.” Surely, even the demonic beasts he had just passed by earlier would receive huge damage if they were to receive a surprise attack from the ceiling. In his mind, he didn’t think, “… At least feel a little of my presence…” There was no glittering at the edge of his eyes when he saw the demonic beasts pass through without noticing him at all. Absolutely not.
“I must hurry…”
Endo understood the mission imposed on him. He had guessed Kouki and the others had sent him off to transmit the information which also meant he must survive. Nagayama and Nomura said, “Do not return here,” but their wish was transmitted without the need for words.
However, after he fulfilled his duty, Endou was going to return to where Kouki and the others were. No matter what was said, he would not feel good if he was the only one who retreated to safety.
He felt somewhat empty because the demonic beasts didn’t notice him, but it was the best weapon for the current Endou as he traced the returning route memorized in his head, and finally he reached 70th floor.
While suppressing his impatience, he went towards the room with the teleport circle where Meld and the others set their base. After a while, Endo’s Sign Perception perceived the presence of six people. There’s no mistake they were Meld and the Knights. With this distance, the others should’ve noticed him since he had deactivated “Invisibility.”
Endo turned at the last corner and arrived at teleportation room where Meld and the Knights were. However, even though his figure could completely be seen, Meld and the Knights didn’t notice him at all. Endo then approached Meld with eyes of a dead fish, and called him.
“Commander! It’s me! Please notice me! It’s an emergency!”
“Uoh!? What!? Is it enemy’s attack!?”
At the moment Endou raised his voice, Meld yelled, drew his sword, jumped back, and looked at the surrounding with vigilance. Even the other Knights were surprised and shaken for a moment, then they entered battle stance.
“Like I said, it’s ME! Seriously, please don’t give such reactions!”
“Eh? Wait, it’s Kousuke, huh. Don’t surprise me like that. Rather, what happened to the others? Besides, aren’t you somewhat ragged?”
“I said it before, there’s an emergency!”
When Meld and the Knights understood it was Endou, they relaxed their shoulders because they knew how thin Endou’s shadow was. However, Endou returned earlier than scheduled, and it was only him. Furthermore, Endou was ragged and covered in wounds, that’s why their expressions became stern and guessed something must’ve happened.
As he was hurting because of the fact even the Kingdom’s elite Knights were incapable of noticing him unless he called out to them. However, Endou thought it was not the time for that and he began to talk about the situation rapidly.
At first, Meld and the Knights put on dubious expressions, but their expression tightened as Endo advanced in his story. Then, maybe because his heart was shaken when his story reached to where he retreated alone, Endou was drown in tears and his head was patted.
“Don’t cry, Kousuke. You are doing something only you can do. Do you think any of them can run through 20 floors in such a short time without even a fight? You’ve done well. I’ve certainly received your words.”
“Commander… I, I’ll return to them now. Even though they’d be able to return here by themselves… even if this time they said they won’t lose… Amanogawa was unable to defeat the enemies even with “Limit Break.” All we could do was to run away. Everyone is considerably exhausted, so even if their injuries heal… if they are attacked… we still don’t understand everything about those bastard demonic beasts… that’s why, please return to the surface and convey this information.”
So ashamed that he was crying, Endou rubbed his eyes with his sleeve, and said with a resolute expression.
Meld bit his lip in regret, and handed over the tool bag filled with all of the highest grade healing potions and everything else inside. The other Knights copied Meld’s actions, and entrusted their tool bags to Endo, feeling mortified.
“I can only apologize, Kousuke. Although we want to rescue them together… we will just be a hindrance to you…”
“Ah, no, please don’t worry about that. There’s a considerable decrease in the number of our potions, so it will surely help us.”
Saying that, Endou shook the tool bags where various potions were kept with a wry smile, but Meld’s frown only deepened. It was not only because he was mortified with his incapability of helping them, but also due to the bitterness.
“… Kousuke. Now, I will say the worst thing I can say. I don’t care if you scorn me because it’s natural. However, I want you to hear it.”
“Eh? What’s with this all of a sudden…”
“… No matter what happens, please take only “Kouki” back.”
“Eh?”
0/5000
เมื่อเขา Endou ถูก teary เล็กน้อยตา...ก็ เขารู้สึกบางสิ่งบางอย่าง โดยออกเพียงอย่างเดียวเพื่อหนีจากสหายของเขา มันอาจไม่ได้มาจากสหายของเขาจูงใจคำ เช่น: "ถ้าคุณ มีเงาบาง ๆ ของคุณ สัตว์กระตือรือร้นแม้อายุจะไม่แจ้งคุณ เพียง คุณมีเงาบางที่จะไม่สูญเสียให้กับทุกคน ดังนั้นคุณต้องตัดผ่านสัตว์อายุไม่ถูกสังเกตเห็น"ดี ๆ Kouki ของพรรคต้องการถอนตัวออกจากชั้นบนทันที อย่างไรก็ตาม การ regrets ของพวกเขา พวกเขาไม่มีแรงใด ๆ สำรองที่เหลือดัง ภายในสมาชิกของพรรคที่ถูกครอบคลุมอยู่ในบาดแผล สามของพวกเขาได้ไม่มีเงื่อนไขสำหรับการต่อสู้ในขณะที่ Kouki อยู่ในสถานะอย่างไร ดังนั้นพวกเขาไม่คิดว่า พวกเขาจะต้องตัดผ่านชั้น 80แน่นอน พวกเขายังไม่คิด Meld และอัศวินจะมาช่วยเหลือพวกเขา รวม Meld เพียง 6 คนมีความสามารถในการสร้างฐานของพวกเขาบนพื้นงาน ในจิตใจของบุคคล โดยได้รับความช่วยเหลือจากอัศวินสมาชิกของกิลด์อันดับสูง adventurers แรงมาใกล้กับ Meld จึงควรอยู่ภายในค่าเผื่อความปลอดภัยสำหรับ Meld และอื่น ๆ ไปถึงหลังครึ่งหนึ่งของชั้นซึ่ง มากกว่าที่ถูกสอบถามที่เป็นไปไม่ได้กับที่ ไม่มีความหมายใด ๆ ถ้าพรรคของ Kouki ไม่ได้ตัดผ่านชั้น 80ish เอง ในคำอื่น ๆ แทนที่จะเรียกกู้ภัย วัตถุประสงค์สำหรับวงจรไปคนเดียวที่จะ บอกพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาและหญิงแข่งขันปีศาจที่นำสัตว์อายุพรรค Kouki ของมีแน่นอนได้ยินจาก Ishtal และอื่น ๆ จากโบสถ์ของนักบุญที่แข่งขันปีศาจถูกรวบสัตว์อายุ ไม่ใช่ โดย brainwashing แต่ enslavement เนื่องจากสัตว์ยังคงดำเนินตน wills ได้ พวกเขาไม่เคยได้ยินสัตว์เช่นอายุที่แข็งแรง และสิ่งน่าตกใจเกี่ยวกับสัตว์อายุควร "หมายเลข" ไม่แรงแต่ละของพวกเขาในความเป็นจริง สัตว์อายุรอหญิงแข่งขันปีศาจมีง่าย ๆ ล้างมนุษย์ชั้นสูง untrodden Orcus «ดันเจี้ยนการดีคอนโซล» และจม Kouki พรรคแม้จะ มีสูตรที่จะดำเนินการ สิ่งต่าง ๆ ทำแปลกมนุษย์ถูกทำลายเร็วในคำอื่น ๆ ข้อมูลของ Ishtal ไม่ได้เป็นดาวตามปกติ และได้ข้อสรุปยังว่า สัตว์อายุการแข่งขันปีศาจควบคุม "ได้กลายเป็นแข็งแกร่ง" ไม่เพียง "จำนวน" ของพวกเขา แต่ยังกำลังละถูกน่าตกใจ ของ Kouki บุคคลตัดสินควรแจ้งข้อมูลนี้โดยทั้งหมด"Shirasaki ซัง กรุณาดูแล Kondou kun และ Saito kun petrification ชื่น มันจะใช้เวลามากเกินไปถ้าเป็นฉัน แต่ ทิ้งการรักษาของคนอื่นให้ฉัน""สหประชาชาติ ไร ไม่ผลักดันตัวเองหนักเกินไป Tsuji ซัง""ฉันเหนื่อย ค่อนข้าง เป็นสายของฉัน...ขออภัย ถ้าเพียงแต่ผมแข็งแกร่ง ความรับผิดชอบ Shirasaki ซานจะลดลง..."ด้านของการสนทนากับพัฒนสินและคนอื่น ๆ อายาโกะถูกดื่ม potion สำหรับการกู้คืนพลังที่วิเศษ และเธอว่า ริที่ยังคงมีต่อเนื่องรักษาของ Suzu ถึงทั้ง "healers" ความสามารถของอายาโกะถูกน้อยมากเมื่อเทียบกับของริ และแม้ว่าเธอไม่ได้แสดง อายาโกะรู้สึกว่าตัวเองน่าสงสาร และเต็มไปด้วยโทษ เนื่องจากเธอเท่านั้นสามารถเพิ่มเติมความรับผิดชอบริ"มีสิ่งดังกล่าว ริตอบกลับเพื่อดี wry แล้วอายาโกะหันไปรักษาสหายของพวกเขา แม้ว่าเล็กน้อย ความมืดหายไปจากใบหน้าของสหายของพวกเขาเมื่อพวกเขากู้คืน โดยการรักษาของอายาโกะ โนมูระได้ดูอายาโกะ มีใบหน้าเหมือนเขาอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาสามารถเพิ่มเสียงไม่ได้ เพราะเขารู้สึกว่า เขารบกวนการทำงานของเธอเท่านั้น“… เช่นสถานการณ์การ พูดสิ่งที่คุณต้องการจะพูด"“… หยุดพูด"นากายามากล่าวเพื่อพัฒนสินกับนิพจน์เป็น หากเขาพบสิ่งที่น่าขบขัน โนมูระหันหน้าเขาว่า sulkingหลังจากนั้น สิบหลายชั่วโมงผ่านไป พรรค Kouki ของร่างกายและจิตใจได้ค่อย ๆ กู้ และพวกเขาได้เปลี่ยนเข้าสู่โหมดสลี* * *อีกด้านหนึ่ง หนึ่งคน Endou Kousuke ถูกเพียง มีข้อมูลเกี่ยวกับการแข่งขันปีศาจ entrusted เขาเดินอย่างต่อเนื่องเป้าหมายสำหรับงานพื้น ที่ Meld และอัศวินได้ โดยไม่ต้องป้อนแม้สงครามIn the 80th floors, if he was noticed by the demonic beasts, one on one would work out somehow but multiple on one was an out for him. That’s why, while hurrying up as much as possible, he advanced with prudent thoughts. Thanks to that, he was able to pass right before demonic beasts unnoticed, even now.After the demonic beasts were out his sight, Endou got off of the ceiling where he stuck himself. The figure which was completely clad in black to make the best use of “Invisibility,” made him look just like an “Assassin.” Surely, even the demonic beasts he had just passed by earlier would receive huge damage if they were to receive a surprise attack from the ceiling. In his mind, he didn’t think, “… At least feel a little of my presence…” There was no glittering at the edge of his eyes when he saw the demonic beasts pass through without noticing him at all. Absolutely not.“I must hurry…”Endo understood the mission imposed on him. He had guessed Kouki and the others had sent him off to transmit the information which also meant he must survive. Nagayama and Nomura said, “Do not return here,” but their wish was transmitted without the need for words.However, after he fulfilled his duty, Endou was going to return to where Kouki and the others were. No matter what was said, he would not feel good if he was the only one who retreated to safety.He felt somewhat empty because the demonic beasts didn’t notice him, but it was the best weapon for the current Endou as he traced the returning route memorized in his head, and finally he reached 70th floor.While suppressing his impatience, he went towards the room with the teleport circle where Meld and the others set their base. After a while, Endo’s Sign Perception perceived the presence of six people. There’s no mistake they were Meld and the Knights. With this distance, the others should’ve noticed him since he had deactivated “Invisibility.”Endo turned at the last corner and arrived at teleportation room where Meld and the Knights were. However, even though his figure could completely be seen, Meld and the Knights didn’t notice him at all. Endo then approached Meld with eyes of a dead fish, and called him.“Commander! It’s me! Please notice me! It’s an emergency!”“Uoh!? What!? Is it enemy’s attack!?”At the moment Endou raised his voice, Meld yelled, drew his sword, jumped back, and looked at the surrounding with vigilance. Even the other Knights were surprised and shaken for a moment, then they entered battle stance.“Like I said, it’s ME! Seriously, please don’t give such reactions!”“Eh? Wait, it’s Kousuke, huh. Don’t surprise me like that. Rather, what happened to the others? Besides, aren’t you somewhat ragged?”“I said it before, there’s an emergency!”
When Meld and the Knights understood it was Endou, they relaxed their shoulders because they knew how thin Endou’s shadow was. However, Endou returned earlier than scheduled, and it was only him. Furthermore, Endou was ragged and covered in wounds, that’s why their expressions became stern and guessed something must’ve happened.
As he was hurting because of the fact even the Kingdom’s elite Knights were incapable of noticing him unless he called out to them. However, Endou thought it was not the time for that and he began to talk about the situation rapidly.
At first, Meld and the Knights put on dubious expressions, but their expression tightened as Endo advanced in his story. Then, maybe because his heart was shaken when his story reached to where he retreated alone, Endou was drown in tears and his head was patted.
“Don’t cry, Kousuke. You are doing something only you can do. Do you think any of them can run through 20 floors in such a short time without even a fight? You’ve done well. I’ve certainly received your words.”
“Commander… I, I’ll return to them now. Even though they’d be able to return here by themselves… even if this time they said they won’t lose… Amanogawa was unable to defeat the enemies even with “Limit Break.” All we could do was to run away. Everyone is considerably exhausted, so even if their injuries heal… if they are attacked… we still don’t understand everything about those bastard demonic beasts… that’s why, please return to the surface and convey this information.”
So ashamed that he was crying, Endou rubbed his eyes with his sleeve, and said with a resolute expression.
Meld bit his lip in regret, and handed over the tool bag filled with all of the highest grade healing potions and everything else inside. The other Knights copied Meld’s actions, and entrusted their tool bags to Endo, feeling mortified.
“I can only apologize, Kousuke. Although we want to rescue them together… we will just be a hindrance to you…”
“Ah, no, please don’t worry about that. There’s a considerable decrease in the number of our potions, so it will surely help us.”
Saying that, Endou shook the tool bags where various potions were kept with a wry smile, but Meld’s frown only deepened. It was not only because he was mortified with his incapability of helping them, but also due to the bitterness.
“… Kousuke. Now, I will say the worst thing I can say. I don’t care if you scorn me because it’s natural. However, I want you to hear it.”
“Eh? What’s with this all of a sudden…”
“… No matter what happens, please take only “Kouki” back.”
“Eh?”
When Meld and the Knights understood it was Endou, they relaxed their shoulders because they knew how thin Endou’s shadow was. However, Endou returned earlier than scheduled, and it was only him. Furthermore, Endou was ragged and covered in wounds, that’s why their expressions became stern and guessed something must’ve happened.
As he was hurting because of the fact even the Kingdom’s elite Knights were incapable of noticing him unless he called out to them. However, Endou thought it was not the time for that and he began to talk about the situation rapidly.
At first, Meld and the Knights put on dubious expressions, but their expression tightened as Endo advanced in his story. Then, maybe because his heart was shaken when his story reached to where he retreated alone, Endou was drown in tears and his head was patted.
“Don’t cry, Kousuke. You are doing something only you can do. Do you think any of them can run through 20 floors in such a short time without even a fight? You’ve done well. I’ve certainly received your words.”
“Commander… I, I’ll return to them now. Even though they’d be able to return here by themselves… even if this time they said they won’t lose… Amanogawa was unable to defeat the enemies even with “Limit Break.” All we could do was to run away. Everyone is considerably exhausted, so even if their injuries heal… if they are attacked… we still don’t understand everything about those bastard demonic beasts… that’s why, please return to the surface and convey this information.”
So ashamed that he was crying, Endou rubbed his eyes with his sleeve, and said with a resolute expression.
Meld bit his lip in regret, and handed over the tool bag filled with all of the highest grade healing potions and everything else inside. The other Knights copied Meld’s actions, and entrusted their tool bags to Endo, feeling mortified.
“I can only apologize, Kousuke. Although we want to rescue them together… we will just be a hindrance to you…”
“Ah, no, please don’t worry about that. There’s a considerable decrease in the number of our potions, so it will surely help us.”
Saying that, Endou shook the tool bags where various potions were kept with a wry smile, but Meld’s frown only deepened. It was not only because he was mortified with his incapability of helping them, but also due to the bitterness.
“… Kousuke. Now, I will say the worst thing I can say. I don’t care if you scorn me because it’s natural. However, I want you to hear it.”
“Eh? What’s with this all of a sudden…”
“… No matter what happens, please take only “Kouki” back.”
“Eh?”
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมื่อเขาออก, Endou เป็นสะอึกสะอื้นตาเล็กน้อย ... แน่นอนเขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างโดยออกเพียงอย่างเดียวที่จะหนีจากสหายของเขา มันไม่อาจจะมาจากคำชักชวนสหายของเขาเช่น: "ถ้าเป็นคุณกับเงาบาง ๆ ของคุณแม้สัตว์ปีศาจกระตือรือร้นที่จะไม่เห็นคุณ! เพียงคุณเท่านั้นที่มีเงาบางที่จะไม่สูญเสียให้กับทุกคนเพื่อให้คุณจะต้องสามารถที่จะทำลายสัตว์ปีศาจโดยไม่ถูกสังเกตเห็น. " ความจริงพรรค Kouki อยากจะถอนตัวทันทีจากชั้นบน อย่างไรก็ตามเพื่อความเสียใจของพวกเขาพวกเขาไม่ได้มีความแข็งแรงสำรองใด ๆ ที่เหลือจะทำเช่นนั้น ภายในสมาชิกพรรคที่ถูกปกคลุมไปด้วยบาดแผลที่สามของพวกเขาอยู่ในสภาพที่สำหรับการต่อสู้ในขณะที่ Kouki อยู่ในสภาพอ่อนแอดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถที่จะทำลายชั้น 80. แน่นอนว่าพวกเขายังไม่ได้กระทำ t 'คิด Meld และอัศวินจะมาช่วยพวกเขา รวมทั้ง Meld เพียงหกคนที่มีความสามารถในการสร้างฐานของพวกเขาบนชั้น 70 ในจิตใจของพรรคได้โดยได้รับความช่วยเหลือจากสมาชิกอัศวินอื่น ๆ และกิลด์ของนักผจญภัยสูงการจัดอันดับที่มีความแข็งแรงเข้ามาใกล้ Meld ก็ควรจะอยู่ในระดับความปลอดภัยสำหรับ Meld และคนอื่น ๆ ที่จะมาถึงครึ่งหลังของชั้น 70, อื่น ๆ กว่าที่ขอไปไม่ได้. แม้จะมีนั้นก็จะไม่ได้มีความหมายใด ๆ หากบุคคล Kouki ไม่ได้ตัดผ่านชั้น 80ish ด้วยตัวเอง ในคำอื่น ๆ มากกว่าที่จะเรียกร้องให้ช่วยเหลือวัตถุประสงค์ Endo จะไปคนเดียวก็จะแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาและผู้หญิงแข่งปีศาจผู้ที่นำสัตว์ปีศาจ. พรรค Kouki ของเคยได้ยินอย่างแน่นอนจาก Ishtal และอื่น ๆ จากโบสถ์ เซนต์สที่แข่งปีศาจถูกสะสมสัตว์ปีศาจไม่ได้โดยการล้างสมอง แต่เป็นทาสตั้งแต่สัตว์ยังคงดำเนินความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง แต่พวกเขาไม่เคยได้ยินเสียงของสัตว์ปีศาจที่แข็งแกร่งดังกล่าว และสิ่งที่น่าประหลาดใจเกี่ยวกับสัตว์ปีศาจที่ควรจะเป็น "จำนวน" ไม่ได้ความแข็งแรงของตน. ในความเป็นจริงสัตว์ปีศาจนำหญิงแข่งปีศาจได้ล้างได้อย่างง่ายดายชั้นของมนุษย์ไม่ถูกเหยียบย่ำ 90 ของ«ออร์คุสดันเจี้ยนที่ดี "และจมบุคคล Kouki ของแม้จะมี กลโกงที่พวกเขาดำเนินการ สิ่งดังกล่าวทำให้มันแปลกที่การแข่งขันของมนุษย์ไม่ได้ถูกทำลายเร็ว. ในคำอื่น ๆ ข้อมูล Ishtal ก็ไม่ผิดและข้อสรุปก็ยังคงที่สัตว์ปีศาจแข่งปีศาจควบคุม "ได้กลายเป็นที่แข็งแกร่ง." ไม่เพียง แต่ "จำนวน" ของพวกเขา แต่ยัง ความแข็งแรงของแต่ละบุคคลของพวกเขาเป็นที่น่าประหลาดใจ บุคคล Kouki ตัดสินของข้อมูลเหล่านี้ควรได้รับการถ่ายทอดโดยทุกวิถีทาง. "Shirasaki ซัง กรุณาดูแล Kondou คุงและไซโตะคุง de-ผ่อนปรน มันจะใช้เวลามากเกินไปถ้ามันเป็นฉัน แต่ออกจากการรักษาของผู้อื่นให้ฉัน. " "อูโอเค ไม่ได้ผลักดันตัวเองยากเกินไปซูจิซัง. " "ผมจะโอเค แต่ที่บรรทัดของฉัน ... ขอโทษ ถ้าเพียง แต่ฉันก็มีความแข็งแกร่ง Shirasaki ซังรับผิดชอบของจะได้รับการลดลง ... " ที่ด้านข้างของสนทนากับโนมูระและคนอื่น ๆ ที่เป็น Ayako ดื่มยาพิษสำหรับการกู้คืนอำนาจวิเศษและเธอพูดกับคาโอริซึ่งยังคงรักษาอย่างต่อเนื่องของ Suzu แม้ว่าทั้งสองเป็น "หมอ" ความสามารถ Ayako เป็นด้อยกว่าไกลเมื่อเทียบกับคาโอริและแม้ว่าเธอจะไม่ได้แสดงมัน Ayako รู้สึกว่าตัวเองน่าสงสารและเต็มไปขอโทษเพราะเธอเท่านั้นที่จะเพิ่มความรับผิดชอบมากขึ้นในการ Kaori. "ไม่มีการดังกล่าวเป็น สิ่งที่ "คาโอริจึงตอบด้วยรอยยิ้มเบี้ยวแล้ว Ayako หันไปรักษาสหายของพวกเขา แม้ว่าจะเป็นเพียงเล็กน้อยความมืดหายไปจากใบหน้าของสหายของพวกเขาเมื่อพวกเขาหายจากการรักษาของ Ayako โนมูระดู Ayako มีใบหน้าราวกับว่าเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถเพิ่มเสียงเพราะเขารู้สึกว่าเขาเพียงต้องการรบกวนการทำงานของเธอ. "... ในสถานการณ์ดังกล่าว เพียงแค่พูดว่ามีสิ่งที่คุณต้องการที่จะบอกว่า. " "... Shut up." Nagayama โนมูระบอกว่าจะมีการแสดงออกเช่นถ้าเขาพบว่าบางสิ่งบางอย่างที่น่าขบขัน แต่โนมูระหันใบหน้าของเขาออกไปเช่นถ้าบูดบึ้ง. หลังจากนั้นนับหลายชั่วโมงผ่านไป ร่างกายของบุคคล Kouki และจิตใจหายค่อยๆและพวกเขาผลัดกันไปนอน. * * * * * * * * * * * * ในอีกด้านหนึ่งคน Endou Kousuke ถูกถอยด้วยข้อมูลที่ได้รับมอบหมายเกี่ยวกับการแข่งขันปีศาจ เขาเดินอย่างต่อเนื่องเล็งชั้น 70 ที่ Meld และอัศวินเขาโดยไม่ต้องป้อนแม้แต่คนเดียวรบ. ในชั้น 80 ถ้าเขาถูกพบโดยสัตว์ปีศาจ, หนึ่งในหนึ่งจะทำงานออกมา แต่อย่างใดหลายหนึ่งออกมาสำหรับ เขา นั่นเป็นเหตุผลที่ในขณะที่รีบขึ้นมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้สูงที่เขามีความคิดที่ชาญฉลาด ขอขอบคุณที่เขาก็สามารถที่จะผ่านไปทางขวาก่อนสัตว์ปีศาจสังเกตแม้ตอนนี้. หลังจากที่สัตว์ปีศาจออกสายพระเนตรของพระองค์ Endou ได้ออกจากเพดานที่เขาติดอยู่กับตัวเอง รูปที่ถูกหุ้มอย่างสมบูรณ์ในสีดำที่จะทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของ "ล่องหน" ทำให้เขาดูเช่นเดียวกับ "ฆาตกร." แน่นอนแม้สัตว์ปีศาจเขาได้ผ่านไปเพียงแค่ก่อนหน้านี้จะได้รับความเสียหายอย่างมากว่าพวกเขาจะได้รับ จู่โจมจากเพดาน ในใจของเขาเขาไม่คิดว่า "... อย่างน้อยก็รู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการแสดงตนของฉัน ... " มีแวววาวที่ขอบของดวงตาของเขาไม่ได้เมื่อเขาเห็นสัตว์ปีศาจผ่านโดยไม่สังเกตเห็นเขาเลย ไม่อย่างแน่นอน. "ผมต้องรีบ ... " Endo เข้าใจภารกิจที่กำหนดบนเขา เขาเดา Kouki และคนอื่น ๆ ได้ส่งเขาออกไปส่งข้อมูลซึ่งหมายความว่าเขาต้องเอาตัวรอด Nagayama และโนมูระกล่าวว่า "อย่ากลับมาที่นี่" แต่ความปรารถนาของพวกเขาถูกส่งโดยไม่ต้องใช้คำพูด. แต่หลังจากที่เขาปฏิบัติตามหน้าที่ของเขา Endou กำลังจะกลับไปที่ Kouki และคนอื่น ๆ ได้ ไม่ว่าสิ่งที่ได้รับการกล่าวว่าเขาจะไม่รู้สึกดีว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ถอยเพื่อความปลอดภัย. เขารู้สึกค่อนข้างว่างเปล่าเพราะสัตว์ปีศาจไม่ได้สังเกตเห็นเขา แต่มันเป็นอาวุธที่ดีที่สุดสำหรับ Endou ปัจจุบันในขณะที่เขาตรวจสอบ เส้นทางกลับจำในหัวของเขาและในที่สุดเขาก็ถึงชั้นที่ 70. ในขณะที่การปราบปรามความอดทนของเขาเขาไปสู่ห้องที่มีวงกลมที่ส่งผ่านทางไกล Meld และคนอื่น ๆ ที่กำหนดฐานของพวกเขา หลังจากที่ในขณะเข้าสู่ระบบการรับรู้ Endo รับรู้ของการปรากฏตัวของหกคน มีความผิดพลาดไม่ได้ที่พวกเขา Meld และอัศวิน ด้วยระยะทางนี้คนอื่น ๆ ควรจะได้สังเกตเห็นเขาตั้งแต่เขาได้ปิดการใช้งาน "ล่องหน." Endo หันมุมที่ผ่านมาและมาถึงที่ห้องพักที่ teleportation Meld และอัศวินเป็น อย่างไรก็ตามแม้ว่าร่างของเขาอย่างสมบูรณ์อาจจะเห็น Meld และอัศวินไม่ได้สังเกตเห็นเขาเลย Endo แล้วเดินเข้ามาใกล้ Meld ด้วยตาของปลาที่ตายแล้วและเรียกเขาว่า. "ผู้บัญชาการทหาร! มันเป็นฉัน! กรุณาแจ้งให้ทราบฉัน! มันฉุกเฉิน! " "Uoh !? อะไร !? มันคือการโจมตีของศัตรู !? " ในขณะ Endou ขึ้นเสียงของเขา Meld ตะโกนชักดาบของเขาเพิ่มขึ้นกลับไปและมองไปที่รายล้อมไปด้วยความระมัดระวัง แม้อัศวินประหลาดใจอื่น ๆ และเขย่าสักครู่แล้วพวกเขาก็เดินเข้ามาท่าทางการต่อสู้. "เหมือนที่ผมกล่าวว่ามันฉัน! อย่างจริงจังโปรดอย่าให้เกิดปฏิกิริยาดังกล่าว! " "เอ๊ะ? รอก็ Kousuke ฮะ ไม่แปลกใจเลยที่ชอบ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับคนอื่น ๆ ? นอกจากนี้คุณไม่ได้ค่อนข้างมอมแมม? " "ผมพูดก่อนที่จะมีเหตุฉุกเฉิน!" เมื่อ Meld และอัศวินเข้าใจว่ามันเป็น Endou พวกเขาผ่อนคลายไหล่ของพวกเขาเพราะพวกเขารู้ว่าบางเงาของ Endou เป็น อย่างไรก็ตาม Endou กลับมาเร็วกว่ากำหนดและมันก็เป็นเพียงเขา นอกจากนี้ Endou เป็นมอมแมมและปกคลุมไปด้วยบาดแผลที่ว่าทำไมการแสดงออกของพวกเขากลายเป็นที่สเติร์นและคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นคงจะ. ขณะที่เขากำลังทำร้ายเพราะความจริงแม้แต่ราชอาณาจักรยอดอัศวินมีความสามารถในการสังเกตเห็นเขาถ้าเขาร้องออกมาให้กับพวกเขา อย่างไรก็ตาม Endou คิดว่ามันเป็นเวลาสำหรับการไม่ว่าและเขาก็เริ่มที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์อย่างรวดเร็ว. ตอนแรก Meld และอัศวินใส่ในการแสดงออกที่น่าสงสัย แต่การแสดงออกของพวกเขาแน่นเป็น Endo ก้าวหน้าในเรื่องของเขา จากนั้นอาจจะเพราะหัวใจของเขาถูกเขย่าเมื่อเรื่องราวของเขาถึงที่เขาถอยคนเดียว Endou ถูกกลบด้วยน้ำตาและหัวของเขาได้รับการตบ. "อย่าร้องไห้ Kousuke คุณกำลังทำสิ่งเดียวที่คุณสามารถทำได้ คุณคิดว่าใด ๆ ของพวกเขาสามารถวิ่งผ่าน 20 ชั้นดังกล่าวในช่วงเวลาสั้น ๆ โดยไม่ต้องต่อสู้? คุณได้ทำดี ผมได้รับอย่างแน่นอนคำพูดของคุณ. " "ผู้บัญชาการทหาร ... ฉันฉันจะกลับไปได้ในขณะนี้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสามารถกลับมาที่นี่ด้วยตัวเอง ... แม้ว่าเวลานี้พวกเขากล่าวว่าพวกเขาจะไม่สูญเสีย ... Amanogawa ก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะศัตรูแม้จะมีการ "ทำลายขีด จำกัด ." ทั้งหมดที่เราทำได้ก็คือจะวิ่งหนีไป ทุกคนจะหมดอย่างมากดังนั้นแม้ว่าบาดเจ็บของพวกเขารักษา ... ถ้าพวกเขาถูกโจมตี ... เรายังไม่เข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับสัตว์ปีศาจเหล่านั้น ... ไอ้ที่ว่าทำไมโปรดกลับไปยังพื้นผิวและการถ่ายทอดข้อมูลนี้. " ละอายใจเพื่อที่เขาร้องไห้ , Endou ลูบตาของเขากับแขนของเขาและกล่าวด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว. Meld กัดริมฝีปากของเขาในความเสียใจและมอบถุงเครื่องมือที่เต็มไปด้วยทั้งหมดของยารักษาระดับสูงสุดและทุกอย่างอื่นที่อยู่ภายใน คัดลอกอัศวินอื่น ๆ การกระทำของ Meld และมอบหมายถุงเครื่องมือของพวกเขาเพื่อ Endo รู้สึกเสียใจ. "ฉันสามารถเพียงขอโทษ Kousuke ถึงแม้ว่าเราต้องการที่จะช่วยพวกเขาด้วยกัน ... เราก็จะเป็นอุปสรรคให้คุณ ... " "อาไม่โปรดไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการที่ มีการลดลงอย่างมากในจำนวนของยาของเราดังนั้นมันก็จะช่วยให้เราเป็น. " บอกว่า Endou ส่ายถุงเครื่องมือที่ยาต่างๆที่ถูกเก็บไว้ด้วยรอยยิ้มเบี้ยว แต่ขมวด Meld ของลึกเท่านั้น มันก็ไม่ได้เพียงเพราะเขาตกใจกับความไม่สามารถของเขาในการช่วยให้พวกเขา แต่ยังเกิดจากความขมขื่น. "... Kousuke ตอนนี้ผมจะพูดในสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันสามารถพูด ฉันไม่สนใจถ้าคุณดูถูกฉันเพราะมันเป็นธรรมชาติ แต่ผมต้องการให้คุณได้ยินมัน. " "เอ๊ะ? มีอะไรกับเรื่องนี้ทั้งหมดในทันที ... " "... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นโปรดใช้เท่านั้น" Kouki "กลับ." "เอ๊ะ?"
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมื่อเขาจากไป เอนโดะ น้ำตาคลอเล็กน้อย . . . . . . . แน่นอน เขารู้สึกบางอย่าง โดยจะไปคนเดียวที่จะหนีจากเพื่อนร่วมทาง มันไม่อาจจะจากเพื่อนเขาชวนคำเช่น : " ถ้าเป็นคุณกับเงาบางๆ แม้คมปีศาจสัตว์จะไม่ได้สังเกตเห็นเธอ เพียงคุณมีบางเงาที่ไม่แพ้ใครดังนั้นคุณต้องสามารถทำลายสัตว์ปีศาจโดยไม่ถูกสังเกตเห็น "
ที่จริง โคกิ พรรคอยากถอนทันทีจากชั้นบ%E
ที่จริง โคกิ พรรคอยากถอนทันทีจากชั้นบ%E
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- I have question about form “Vender Detai
- ในส่วนของการใส่รายละเอียด
- เสียสุขภาพ
- 想你
- They eat the soup fish purchased from a
- bone carving to bronze casting
- การโกหก
- ซึ่งเป็นวัดที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองลี้
- ทวีวัฒนา
- ฉันเสียใจที่ชอบหนีเที่ยว
- If you've arranged a time to hang out wi
- ฉันชอบมากกว่าการคุยกันแบบนี้
- แล้ว คุณจะไปไหย
- ฉันรู้สึกง่วงนอน
- เสียสุขภาพ
- คุณพูดได้กี่ภาษา
- there is not eligible category for quota
- Yes. You have to go to Surat.
- harakeke (flax) weaving to woolcraft
- ฉันรู้สึกง่วงนอน
- อาหารที่นั้นอร่อย ฉันชอบใัน
- เป็นไปไม่ได้คุณและฉันเราไม่เหมือนกันคุณย
- I have question about form “Vender Detai
- Endurance : มุ่งเน้นความอดทน ความอดทนเป็
