With the benefit of hindsight, it i

With the benefit of hindsight, it is obvious that growth theorists would
eventually have to do what economists working at the industry and firm level
have done: abandon the assumption of price-taking competition. Otherwise,
there is no hope of capturing fact 5. Even at the time, the point received at least
some attention. In his 1956 paper, Solow remarked in a footnote on the
desirability of extending the model to allow for monopolistic competition. One
of his students, William Nordhaus (1969), subsequently outlined a growth
model that did have patents, monopoly power, and many firms. For technical
reasons, this model still invoked exogenous technological change, so it is not
strictly speaking a model of endogenous growth-but it could have been
extended to become one. Because a general formal treatment of monopolistic
competition was not available at the time, little progress in this direction took
place for the next 20 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประโยชน์ของ hindsight จะเห็นได้ชัดว่า จะเติบโต theoristsในที่สุดต้องทำอะไรนักเศรษฐศาสตร์ที่ทำงานในอุตสาหกรรม และบริษัทระดับทำ: ละทิ้งสมมติฐานราคาสามารถแข่งขัน อย่างอื่นมีหวังไม่จับภาพจริง 5 แม้ในเวลา จุดรับน้อยความสนใจบางอย่าง ในกระดาษของเขาปี 1956, Solow กล่าวในเชิงอรรถในปรารถนาของการขยายรูปแบบเพื่อให้การแข่งขัน monopolistic หนึ่งของนักเรียนของเขา William Nordhaus (1969), มาอธิบายการเจริญเติบโตรุ่นที่ไม่มีสิทธิ อำนาจผูกขาด และหลายบริษัท สำหรับเทคนิคเหตุผล รูปแบบนี้ยังเรียกใช้บ่อยเปลี่ยนเทคโนโลยี ดังนั้นจึงไม่อย่างเคร่งครัดพูดแบบ endogenous โต- แต่จะได้รับขยายเป็นหนึ่ง เนื่องจากการรักษาแบบทั่วไปของ monopolisticการแข่งขันไม่มีเวลา เอาความคืบหน้าเล็กน้อยในทิศทางนี้สถานที่ถัดไป 20 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับผลประโยชน์ของ hindsight เห็นได้ชัดว่านักทฤษฎีการเจริญเติบโตจะ
ในที่สุดต้องทำสิ่งที่นักเศรษฐศาสตร์ทำงานในอุตสาหกรรมและ บริษัท ได้ทำ
ระดับ : ละทิ้งสมมุติฐานของราคาการการแข่งขัน ไม่งั้น
ไม่มีความหวังของการจับภาพความเป็นจริง 5 . แม้ในช่วงเวลาที่จุดอย่างน้อย
ได้รับความสนใจบางอย่าง ในกระดาษของเขาในปี 1956 , โซโลว์กล่าวในหมายเหตุบน
ที่พึงประสงค์ของการขยายรูปแบบการอนุญาตการแข่งขันมี . หนึ่ง
ของนักเรียนของเขา วิลเลียม นอร์ดเฮาส์ ( 1969 ) และอธิบายการเจริญเติบโต
รูปแบบที่มีสิทธิบัตรผูกขาดอำนาจ และหลาย บริษัท สำหรับเหตุผลทางเทคนิค
, รุ่นนี้ยังก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีจากภายนอก ดังนั้นจึงเป็นไม่ได้
อย่างเคร่งครัดพูดรูปแบบการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจแต่มันอาจจะเป็น
ขยายให้กลายเป็นหนึ่งเพราะการรักษาแบบทั่วไปของการแข่งขันมี
ไม่พร้อมใช้งานในเวลา ความคืบหน้าเล็กน้อยในทิศทางนี้เอา
สถานที่สำหรับถัดไป 20 ปี