Yellow head virus (YHV) is a major

Yellow head virus (YHV) is a major virulent pathogen capable of infecting several penaeid shrimp species (Flegel,1997). The virus was found in Thailand in 1992 and is named for the yellowish cephalothorax and very sallow overall coloration (Flegel,1997). YHV is a positive-sense, single-stranded RNA virus with the genome size of 26,622 nucleotides (Sittidilokratna et al.,2008). It causes severe damage in lymphoid and gill leading to high shrimp mortality (Flegel,2006). YHV outbreaks in penaeid shrimp cause economic loss of millions US dollars in Thailand (Senapin et al.,2010). Therefore, a potent and practical treatment of this disease is needed.
To date,RNA interference is a sequence-specific antiviral mechanism in invertebrate that is triggered by double-stranded RNA (dsRNA)(Robalino et al.,2007). In principle, dsRNA mediated gene suppression in order to block essential viral genes synthesis and/or viral cellular transport was an appropriate strategy to achieve efficient viral inhibition. The Rab-mediated cellular trafficking is a required early step of viral lifecycle prior to its replication in the host cell (Sieczkarski and Whittaker,2002). Knocking down of Rab may result in traffic disorder leading to virus accumulation in the early endosome and eventually disruption of viral replication. Previous studies have demonstrated that YHV replication is strongly inhibited by injection of dsRNA corresponding to either viral protease gene (dsYHV) (Yodmuang et al.,2006) or shrimp Rab7 gene (dsRab7) (Ongvarrasopone et al.,2008); and that shrimp mortality was effectively suppressed at both the preventive and curative modes (Posiri et al.,2011;Tirasophon et al.,2007;Yodmuang et al.,2006). However,dsRNA administration by injection is not suitable when working in a fam which involves thousands of shrimp. Hence, oral delivery of dsRNA is an desirable approach. The potential of gene silencing by feeding dsRNA has recently been revealed by several reports. For instance, feeding of dsRab7 being expressed in Escherichia coli could significantly reduce Rab7 mRNA expression (Attasart et al.,2003). The level of gonad-inhibiting hormone (GIH) mRNA was decrease when shrimp were fed with artemia enriched with E. coli expressing dsRNA-GIH (Treerattrakool et al.,2013). Moreover,ingested dsRNA also showed inhibition of viruses such as white spot syndrome virus (WSSV) (Sarathi et al.,2008) and Laem-Singh Virus (LSNV) in Penaeus monodon (Saksmerprome et al.,2013;Thammasorn et al.,2013). However, gill-associated virus (GAV) could be inhibited by dsRNA injection, but not by oral feeding the dsRNA (Sellars et al.,2011).
Here, E. coli HT115 expressing dsRNA specific to either shrimp Rab7 gene (dsRab7) or YHV protease gene (dsYHV) or a combination of these dsRNAs were embedded in agar and used to feed pacific whiteleg shrimp (Litopenaeus vannamei, formerly Penaeus vannamei) at early juvenile stage before YHV challenge. This is the first study demonstrating the potency of YHV protection via oral feeding of dsRNA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวรัสหัวเหลือง (ในกุ้ง) เป็นเชื้อ virulent สำคัญสามารถติดไวรัสหลายสายพันธุ์ penaeid กุ้ง (Flegel, 1997) ไวรัสที่พบในประเทศไทยในปี 1992 และชื่อ cephalothorax สีเหลืองและสีโดยรวมหน้าเหลืองมาก (Flegel, 1997) ในกุ้งเป็นความ รู้สึกที่เป็นบวก เดียวที่ควั่น RNA ไวรัสขนาดพันธุนิวคลีโอไทด์ 26,622 (Sittidilokratna et al. 2008) มันทำให้เกิดความเสียหายรุนแรงใน lymphoid และนำไปสู่การตายของกุ้งสูง (Flegel, 2006) ในกุ้งระบาดในกุ้ง penaeid ทำให้สูญเสียเศรษฐกิจล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในประเทศไทย (Senapin et al. 2010) ดังนั้น การมีศักยภาพ และการปฏิบัติรักษาโรคนี้จำเป็นต้อง วัน รบกวน RNA เป็นกลไกต้านไวรัสลำดับเฉพาะใน invertebrate ที่ทริกเกอร์ โดยสองครั้งที่ควั่น RNA (dsRNA) (Robalino et al. 2007) หลัก dsRNA มียีนปราบปรามเพื่อบล็อกการสังเคราะห์ยีนไวรัสสำคัญ หรือขนส่งเซลล์ที่ไวรัสได้กลยุทธ์เหมาะสมเพื่อให้ยับยั้งไวรัสที่มีประสิทธิภาพ ที่มี Rab มือถือค้าเป็นขั้นตอนแรกต้องของไวรัสระยะเวลาก่อนการจำลองแบบในเซลล์โฮสต์ (Sieczkarski และ Whittaker, 2002) เคาะลงของ Rab อาจส่งผลจราจรโรคนำไปสู่ไวรัสสะสมทรัพยไวรัสจำลองต้นเอนโดโซมและในที่สุด การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า การจำลองแบบในกุ้งขอได้ยับยั้ง โดยฉีด dsRNA ที่สอดคล้องกับทั้งยีนไวรัสรติเอส (dsYHV) (Yodmuang et al. 2006) หรือกุ้ง Rab7 ยีน (dsRab7) (Ongvarrasopone et al. 2008); และให้กุ้งตายได้อย่างมีประสิทธิภาพก่อนที่ทั้งสองการแก้ และป้องกันโหมด (Posiri et al. 2011 Tirasophon et al. 2007 Yodmuang et al. 2006) อย่างไรก็ตาม dsRNA บริหาร โดยการฉีดไม่ได้เหมาะสมเมื่อทำงานใน fam ซึ่งพันกุ้ง ดังนั้น dsRNA ส่งทางปากเป็นวิธีการช ศักยภาพของยีนสมร โดยนม dsRNA มีเพิ่งถูกเปิดเผย โดยรายงานหลาย เช่น อาหารของ dsRab7 ถูกแสดงใน Escherichia coli สามารถลดนิพจน์ Rab7 mRNA (Attasart et al. 2003) ระดับของฮอร์โมนที่ยับยั้ง gonad mRNA (GIH) ถูกลดลงเมื่อมีเลี้ยงกุ้ง ด้วย artemia ที่อุดมไป ด้วยไลแสดง dsRNA GIH (Treerattrakool et al. 2013) นอกจากนี้ dsRNA ติดเครื่องยังแสดงยับยั้งไวรัสเช่นไวรัสโรคจุดขาว (ตรวจ) (Sarathi et al. 2008) และไวรัสแหลมสิงห์ (LSNV) ในกุ้งกุลาดำ (Saksmerprome et al. 2013 Thammasorn et al. 2013) อย่างไรก็ตาม ไวรัสที่เกี่ยวข้องเหงือก (GAV) อาจจะถูกยับยั้ง โดยฉีด dsRNA แต่ไม่ปากนม dsRNA (Sellars et al. 2011) นี่ HT115 E. coli แสดง dsRNA เฉพาะกุ้ง Rab7 ยีน (dsRab7) หรือยีนรติเอสในกุ้ง (dsYHV) หรือการรวมกันของ dsRNAs เหล่านี้ฝังอยู่ในอาหาร และใช้เลี้ยงแปซิฟิกกุ้งขาว (แวนไม เคยกุ้งกุลา vannamei) ในช่วงวัยก่อนที่จะท้าทายในกุ้ง นี้เป็นการศึกษาแรกที่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงการป้องกันในกุ้งที่ผ่านการให้อาหารทางปากของ dsRNA

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไวรัสหัวเหลือง (YHV) เป็นเชื้อรุนแรงที่สำคัญความสามารถในการติดเชื้อหลายสายพันธุ์กุ้ง (Flegel, 1997) ไวรัสที่พบในประเทศไทยในปี 1992 และเป็นชื่อที่ cephalothorax สีเหลืองและสีซีดมากโดยรวม (Flegel, 1997) YHV เป็นบวกความรู้สึกไวรัส RNA สายเดี่ยวสายที่มีขนาดจีโนมของนิวคลีโอ 26622 (Sittidilokratna et al., 2008) มันทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงในต่อมน้ำเหลืองและปลาที่นำไปสู่การตายของกุ้งสูง (Flegel 2006) การระบาด YHV ในกุ้งทำให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจของล้านดอลลาร์สหรัฐในประเทศไทย (Senapin et al., 2010) ดังนั้นการรักษาที่มีศักยภาพและการปฏิบัติของโรคนี้เป็นสิ่งจำเป็น.
ในวันที่การแทรกแซงอาร์เอ็นเอเป็นลำดับเฉพาะกลไกต้านไวรัสในสัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลังที่เรียกโดยอาร์เอ็นเอเกลียวคู่ (dsRNA) (Robalino et al., 2007) ในหลักการพึ่ง dsRNA ปราบปรามยีนในการสั่งซื้อเพื่อป้องกันการสังเคราะห์ยีนไวรัสที่สำคัญและ / หรือการขนส่งไวรัสโทรศัพท์มือถือเป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมเพื่อให้บรรลุการยับยั้งเชื้อไวรัสที่มีประสิทธิภาพ ค้าโทรศัพท์มือถือกระต่ายหนูเป็นขั้นตอนที่จำเป็นในช่วงต้นของวงจรชีวิตของเชื้อไวรัสก่อนที่จะมีการจำลองแบบในเซลล์โฮสต์ (Sieczkarski และ Whittaker, 2002) เคาะลงของกระต่ายอาจส่งผลให้การจราจรในความผิดปกติที่นำไปสู่การสะสมไวรัสใน endosome ต้นและในที่สุดก็หยุดชะงักของการจำลองแบบของไวรัส การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการทำแบบจำลอง YHV ยับยั้งอย่างมากโดยการฉีด dsRNA ที่สอดคล้องกับทั้งยีนไวรัสโปรติเอส (dsYHV) หรือกุ้งยีน Rab7 (dsRab7) (Yodmuang et al, 2006.) (Ongvarrasopone et al, 2008.); และการตายของกุ้งที่ถูกระงับอย่างมีประสิทธิภาพทั้งในโหมดการป้องกันและบำบัดโรค (Posiri et al, 2011;. Tirasophon et al, 2007;.. Yodmuang et al, 2006) อย่างไรก็ตามการบริหาร dsRNA โดยการฉีดไม่เหมาะเมื่อทำงานใน Fam ที่เกี่ยวข้องกับพันของกุ้ง ดังนั้นการส่งมอบช่องปากของ dsRNA เป็นวิธีการที่น่าพอใจ ที่มีศักยภาพของสมรยีนโดยการให้อาหาร dsRNA เพิ่งได้รับการเปิดเผยโดยรายงานหลาย ยกตัวอย่างเช่นการให้อาหารของ dsRab7 ถูกแสดงในอีโคอย่างมีนัยสำคัญสามารถลดการแสดงออก Rab7 (Attasart et al., 2003) ระดับของฮอร์โมนยับยั้งอวัยวะสืบพันธุ์ (GIH) mRNA ลดลงเมื่อกุ้งที่เลี้ยงด้วยอาร์ทีเมียอุดมไปด้วยเชื้อ E. coli แสดง dsRNA-GIH (Treerattrakool et al., 2013) นอกจากนี้ติดเครื่อง dsRNA ยังแสดงให้เห็นการยับยั้งของไวรัสเช่นไวรัสโรคจุดขาว (WSSV) และไวรัสแหลมสิงห์ (LSNV) ในกุ้งกุลาดำ (Saksmerprome et al, 2013 (Sarathi et al, 2008).. Thammasorn, et al. 2013) อย่างไรก็ตามไวรัสเหงือกที่เกี่ยวข้อง (GAV) จะถูกยับยั้งโดยการฉีด dsRNA แต่ไม่ได้โดยการให้อาหารในช่องปาก dsRNA (Sellars et al., 2011).
ที่นี่เชื้อ E. coli HT115 แสดงเฉพาะ dsRNA ทั้งกุ้งยีน Rab7 (dsRab7) หรือ YHV ยีนโปรตีเอส (dsYHV) หรือการรวมกันของ dsRNAs เหล่านี้ถูกฝังอยู่ในอาหารเลี้ยงเชื้อและใช้ในการเลี้ยงกุ้งขาวแปซิฟิก (แวนนาไมก่อน Penaeus vannamei) ในขั้นตอนของเด็กและเยาวชนในช่วงต้นก่อนที่จะท้าทาย YHV นี้เป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นถึงการศึกษาความแรงของการป้องกัน YHV ให้อาหารผ่านทางช่องปากของ dsRNA

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวรัสหัวเหลือง ( เหลือง ) เป็นหลัก ดังนั้นความสามารถของการติดเชื้อโรคชนิดหลายสายพันธุ์กุ้ง ( ชัยณรงค์ วงศ์ธีรทรัพย์ , 1997 ) ไวรัสที่พบในประเทศไทย ในปี พ.ศ. 2535 และเป็นชื่อสำหรับซีฟาโลโทแรกซ์สีเหลืองและสี ( ซีดมาก โดยชัยณรงค์ วงศ์ธีรทรัพย์ , 1997 ) เหลืองคือความรู้สึกเดียวที่ควั่น RNA ไวรัสบวกกับจีโนมขนาด 26622 นิวคลีโอไทด์ ( า ลีละสุวัฒนากุล et al . , 2008 ) มันทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงในน้ำเหลืองเหงือกกุ้งและนำไปสู่อัตราการตายสูง ( ชัยณรงค์ วงศ์ธีรทรัพย์ , 2549 ) ระบาดในกุ้ง นำไปฟักเพราะความสูญเสียทางเศรษฐกิจของล้านดอลลาร์ในไทย ( senapin et al . , 2010 ) ดังนั้น ศักยภาพและการปฏิบัติการรักษาของโรคนี้ คือ ต้องการวันที่ , การแทรกแซงอาร์เอ็นเอเป็นลำดับเฉพาะไวรัสกลไกในสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่ทริกเกอร์ โดยคู่ตีเกลียว RNA ( dsRNA ) ( robalino et al . , 2007 ) ในหลักการ เพื่อปราบปราม dsRNA ยีนเพื่อขัดขวางการสังเคราะห์ไวรัสยีนที่จำเป็น และ / หรือส่งไวรัสโทรศัพท์มือถือเป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมเพื่อให้บรรลุการยับยั้งไวรัสที่มีประสิทธิภาพ โดยการค้ามือถือ Rab เป็นบังคับใช้ก่อนขั้นตอนของไวรัสวงจรก่อนของมันซ้ำในเซลล์โฮสต์ ( sieczkarski และ วิทเทคเกอร์ , 2002 ) เคาะลงของกระต่ายอาจส่งผลให้โรคที่นำไปสู่การจราจรไวรัสที่สะสมในโครโมโซมก่อน และในที่สุดการหยุดชะงักของเชื้อไวรัส . การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการขอยับยั้งโดยหัวฉีด dsRNA ที่สอดคล้องกันเพื่อให้ไวรัสโปรตีนยีน ( dsyhv ) ( yodmuang et al . , 2006 ) หรือกุ้ง rab7 ยีน ( dsrab7 ) ( ongvarrasopone et al . , 2008 ) ; และกุ้งตายได้อย่างมีประสิทธิภาพปราบปรามทั้งในการป้องกันและแก้โหมด ( posiri และ al . , 2011 ; tirasophon et al . , 2007 ; yodmuang et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม การบริหาร โดยการฉีด dsRNA ไม่เหมาะสมเมื่อทำงานในครอบครัวซึ่งเกี่ยวข้องกับหลายพันกุ้ง ดังนั้น การออกเสียงของ dsRNA เป็นแนวทางที่พึงปรารถนา ศักยภาพของยีนไซเลนซิง โดยให้อาหาร dsRNA เพิ่งได้รับการเปิดเผยรายงานหลาย เช่น การให้ dsrab7 ถูกแสดงออกในเชื้อ Escherichia coli สามารถลดปริมาณ mRNA ของ rab7 ( attasart et al . , 2003 ) ระดับของต่อมเพศยับยั้งฮอร์โมน ( ควรจะ ) mRNA ของกุ้งที่เลี้ยงด้วยอาร์ทีเมียลดลง เมื่อผสานกับ E . coli ควรจะแสดง dsRNA ( treerattrakool et al . , 2013 ) นอกจากนี้ ยังพบสาร dsRNA จากไวรัส เช่น ไวรัสดวงขาว ( ี ) ( sarathi et al . , 2008 ) และแหลมสิงห์ ไวรัส ( lsnv ) ในกุ้งกุลาดำ ( saksmerprome et al . , 2013 ; thammasorn et al . , 2013 ) อย่างไรก็ตาม กิลล์ ที่สามารถยับยั้งเชื้อไวรัส ( gav ) โดยฉีด dsRNA แต่ไม่ใช่โดยการป้อน dsRNA ( เซลลาร์ส et al . , 2011 )ที่นี่ , E . coli ht115 แสดงเฉพาะ dsRNA ทั้งกุ้ง rab7 ยีน ( dsrab7 ) หรือหัวโปรจีน ( dsyhv ) หรือการรวมกันของ dsrnas เหล่านี้ถูกฝังอยู่ในวุ้น และใช้เลี้ยงกุ้งขาวแปซิฟิก ( Penaeus vannamei งเดิม vannamei ) ที่แรกตัวอ่อนระยะก่อนท้าทายต่อ . การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของการป้องกันไวรัสหัวเหลืองผ่านการให้อาหารในช่องปาก dsRNA .