Secondly, comorbidity of substance

Secondly, comorbidity of substance use in patients with schizophrenia is related to an increased risk of violent and even homicidal behavior and may even be a mediator in this relation . Thirdly, among persons with schizo-phrenia, dissocial personality and psychopathic traits have been shown to be related to both violent and non-violent crime. Moreover, some studies conclude that psychopathy is the best single
predictor of future violence in those with a mental illness. Despite the large amount of
literature concerning the role of positive symptoms, substance use, and psychopathic traits in the relation between schizophrenia and violence, it is not clear what the unique contribution is of each of these factors in different measures of aggression and violence.
Although aggression can be de fi ned in different ways and a
dichotomy might be somewhat simplistic, in the current paper we use reactive and proactive aggression as a distinction in aggression type Reactive aggression is a form of aggression as a reaction on a provocation and most of ten char-acterized by hostility. Information pro-cessing de fi cits are implicated in this type of aggression and may be associated with cognitive and perceptual features of the psy-chotic illness that lead to reactive aggression. Proactive (i.e. in-strumental or premeditated) aggression is a so called cold-blooded
form of aggression and of ten motivated by external reward. Therefore, besides its association with reactive ag-gression, psychopathy is also associated with proactive aggression.
The main aim of the present study was to examine the unique contribution of psychopathic traits, substance use, and persecutory ideations in the relation between these factors and different measures (and types) of aggression in inpatients with schizo-phrenia or related disorder. Based on the literature outlined above, we expected that psychopathic traits are associated to reactive aggressive behavior. Since substance use can be related to both reactive aggressionand to proactive aggression, no direct predictions are formulated for the relation between substance use and aggression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประการที่สอง comorbidity ของสารที่ใช้ในผู้ป่วยโรคจิตเภทเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของพฤติกรรมความรุนแรง และแม้ homicidal และอาจจะเป็นสื่อกลางในความสัมพันธ์นี้ ประการที่สาม ในหมู่คน phrenia จิตเภท dissocial บุคลิกและลักษณะ psychopathic ได้รับการแสดงจะเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมทั้งรุนแรง และไม่รุนแรง นอกจากนี้ บางการศึกษาสรุปว่า psychopathy เป็นเดียวที่ดีที่สุดทำนายความรุนแรงในอนาคตที่มีการเจ็บป่วยทางจิต แม้ มีจำนวนมากวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับบทบาทของบวกอาการ สารใช้ และลักษณะ psychopathic ในความสัมพันธ์ระหว่างโรคจิตเภทและความรุนแรง มันไม่ชัดเจนความช่วยเหลือที่เป็นของแต่ละปัจจัยเหล่านี้ในมาตรการที่แตกต่างกันของความก้าวร้าวและความรุนแรง แม้ว่าความก้าวร้าวเป็นไฟล์เด ned ในลักษณะต่าง ๆ และการขั้วอาจจะค่อนข้างง่าย ในเอกสารปัจจุบัน เราใช้รุกรานเชิงรับ และเชิงรุกเป็นแตกต่างในชนิดรุกรานก้าวร้าวปฏิกิริยา แบบของความก้าวร้าวเป็นปฏิกิริยาในการยั่วและส่วนใหญ่ของ char acterized สิบโดยความเกลียดชัง ข้อมูลตัวโปร de ไฟล์ cits มีความเกี่ยวข้องนี้ชนิดของความก้าวร้าว และอาจเกี่ยวข้องกับความรู้ความเข้าใจ และรับรู้คุณสมบัติของการเจ็บป่วย psy chotic ที่นำไปสู่ความก้าวร้าวปฏิกิริยา เชิงรุก (เช่นใน strumental หรือล้ม) รุกรานเป็นเรียกว่าเลือดเย็นฟอร์ม ของความก้าวร้าว และสิบแรงจูงใจจากรางวัลภายนอก ดังนั้น นอกจากความสัมพันธ์กับปฏิกิริยา ag-gression, psychopathy ยังเชื่อมโยงอยู่กับความก้าวร้าวเชิงรุก จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษาคือการ ตรวจสอบความช่วยเหลือลักษณะ psychopathic ใช้สารเสพติด และ ideations persecutory ในความสัมพันธ์ ระหว่างเหล่านี้ปัจจัย และมาตรการแตกต่างกัน (ประเภท) ของความก้าวร้าวใน inpatients phrenia จิตเภทหรือโรคที่เกี่ยวข้อง ตามวรรณกรรมที่ระบุไว้ข้างต้น เราคาดหวังว่า ลักษณะ psychopathic จะเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมก้าวร้าวปฏิกิริยา เนื่องจากใช้สารเสพติดสามารถสัมพันธ์กับ aggressionand ทั้งสองปฏิกิริยาการรุกรานเชิงรุก การคาดการณ์โดยตรงไม่มีสูตรสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สารเสพติดและความก้าวร้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองโรคร่วมในการใช้สารเคมีในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทมีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของพฤติกรรมความรุนแรงและแม้กระทั่งการฆ่าและแม้กระทั่งอาจจะเป็นคนกลางในความสัมพันธ์นี้ ประการที่สามในหมู่ผู้ที่มีอาการจิตเภท-phrenia บุคลิกภาพและลักษณะ dissocial โรคจิตได้รับการแสดงจะเกี่ยวข้องกับทั้งการเกิดอาชญากรรมรุนแรงและไม่รุนแรง นอกจากนี้บางการศึกษาสรุปได้ว่าโรคจิตเป็นคนเดียวที่ดีที่สุด
ทำนายของความรุนแรงในอนาคตของผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิต แม้จะมีจำนวนมากของ
วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับบทบาทของอาการบวกใช้สารเสพติดและลักษณะโรคจิตในความสัมพันธ์ระหว่างจิตเภทและความรุนแรงก็ไม่ชัดเจนว่าผลงานที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละปัจจัยเหล่านี้ในมาตรการที่แตกต่างกันของการรุกรานและความรุนแรง.
แม้ว่า การรุกรานสามารถนิยามในรูปแบบที่แตกต่างกันและ
ขั้วอาจจะค่อนข้างง่ายในกระดาษในปัจจุบันเราใช้การรุกรานปฏิกิริยาและเชิงรุกเป็นความแตกต่างในรูปแบบก้าวร้าวรุกรานปฏิกิริยาเป็นรูปแบบของการรุกรานเป็นปฏิกิริยาในการยั่วยุและส่วนใหญ่สิบ ถ่าน acterized โดยความเป็นปรปักษ์ ข้อมูลโปรประมวลเด CITS Fi จะมีส่วนเกี่ยวข้องในรูปแบบของการรุกรานนี้และอาจจะเกี่ยวข้องกับคุณสมบัติความรู้ความเข้าใจและการรับรู้ของการเจ็บป่วย Psy-chotic ที่นำไปสู่ปฏิกิริยาก้าวร้าว เชิงรุก (เช่นใน strumental หรือไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า) รุกรานที่เรียกว่าเลือดเย็น
รูปแบบของการรุกรานและสิบรางวัลแรงจูงใจจากภายนอก ดังนั้นนอกเหนือจากการเชื่อมโยงกับปฏิกิริยา AG-gression, โรคจิตยังเกี่ยวข้องกับการรุกรานเชิงรุก.
จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือการตรวจสอบผลงานที่ไม่ซ้ำกันของลักษณะโรคจิตใช้สารเสพติดและ ideations จองล้างจองผลาญในความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเหล่านี้และที่แตกต่างกัน มาตรการ (และประเภท) ของรุกรานในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท-phrenia หรือความผิดปกติที่เกี่ยวข้อง ตามเอกสารที่ระบุไว้ข้างต้นที่เราคาดหวังว่าจะมีลักษณะโรคจิตที่เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาพฤติกรรมก้าวร้าว เนื่องจากใช้สารเสพติดอาจจะเกี่ยวข้องกับทั้ง aggressionand ปฏิกิริยาเชิงรุกรุกรานไม่มีการคาดการณ์โดยตรงเป็นสูตรสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สารและการรุกราน