1. IntroductionBenchmarking cities

1. Introduction
Benchmarking cities across aspects that relate to the sustainable
development of energy, water and environment systems requires
an integrated approach. Composite indicators (OECD-JRC, 2008)
that can capture multiple aspects at the same time can be a useful
tool in this respect. The literature provides examples of benchmarking
cities in only one aspect without the use of composite
indicators (Section 1.1). Other studies apply composite indicators
with a limited scope and/or to a limited sample (Section 1.2).
Table 1 organizes the literature based on 7 themes, indicates the
scope of analysis, and marks the kinds of indicators that are used.
An overview of the literature is given before proceeding to the aims
of the research work.
1.1. Comparative use of indicators
As marked in Table 1, some studies involved the comparative use
of quantitative (QT) and/or qualitative (QL) indicators to assessspecific aspects related to cities. Composite indicators were not
used in these studies. Kona et al. (2015) conducted a frequency
analysis of energy per capita and CO2 emission factors of cities that
are signatories to the Covenant of Mayors (CoM). Sovacool and
Brown (2010) compared the carbon footprints of 12 major metropolitan
areas. Bi et al. (2011) benchmarked the energy-related CO2
emissions of the city of Nanjing in China.
Yajie et al. (2014) compared the carbon footprint of 21 cities in
China based on energy consumption and aspects of agriculture,
livestock, and solid waste. Yajie et al. (2014) compared changes in
the carbon metabolism of Beijing on a temporal scale based on
remote sensing data and empirical coefficients. Zaman and
Lehmann (2013) assessed waste management in the cities of Adelaide,
San Francisco, and Stockholm. Karagiannidis et al. (2004)
examined urban waste management in 14 Greek municipalities
based on 4 measures. Other authors used qualitative means of
assessment to evaluate the presence of various policies. Khanna
et al. (2014) compared the scope of targets and measures in the
low-carbon city plans of 8 pilot cities in China. Kramers et al. (2013)
compared 8 cities with climate targets based on choices for target
setting.
With a more multidisciplinary focus, Venkatesh et al. (2014)
compared the energy-water-carbon nexus in the urban water
systems of Nantes, Oslo, Torino, and Toronto. Kostev
sek et al. (2015)
developed and applied metrics to assess Locally Integrated Energy
Sectors (LIES) in the district heating system of Ormo
z Municipality
in Slovenia. The study involved 20 indicators across energy, economy,
and social aspects. Zhou et al. (2015) identified a set of 33
indicators for low-carbon eco-city planning in China, such as the
energy intensity of drinking water. The proposed indicators were
prepared as a tool but were not applied to specific cities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำเมืองการแข่งขันในด้านที่เกี่ยวข้องกับความยั่งยืนต้องการพัฒนาระบบพลังงาน น้ำ และสิ่งแวดล้อมแนวทางการบูรณาการการ ตัวบ่งชี้รวม (OECD-JRC, 2008)ที่สามารถจับภาพด้านหลายที่เหมือนกันเวลาจะเป็นประโยชน์เครื่องมือในนี้ วรรณกรรมแสดงตัวอย่างของการแข่งขันเมืองในด้านเดียวโดยไม่ใช้คอมโพสิตตัวบ่งชี้ (หัวข้อ 1.1) ศึกษาอื่น ๆ ใช้ตัวบ่งชี้รวมมีขอบเขตจำกัด หรืออย่างจำกัด (หัวข้อ 1.2)ตารางที่ 1 จัดวรรณกรรมตามรูป 7 บ่งชี้ขอบเขตของการวิเคราะห์ และชนิดของตัวบ่งชี้ที่ใช้เครื่องหมายภาพรวมของเอกสารประกอบการให้ก่อนเพื่อวัตถุประสงค์งานวิจัย1.1 การการใช้ตัวบ่งชี้ที่เปรียบเทียบเป็นเครื่องหมายในตารางที่ 1 บางการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการใช้เปรียบเทียบเชิงปริมาณ (คิวที) และ/หรือเชิงคุณภาพ (QL) ตัวบ่งชี้ด้าน assessspecific ที่เกี่ยวข้องกับการเมือง ตัวบ่งชี้รวมไม่ใช้ในการศึกษานี้ ความถี่ในการดำเนินโค et al. (2015)วิเคราะห์พลังงานต่อหัวและปัจจัยการปล่อยก๊าซ CO2 ของเมืองที่ได้ลงนามในพันธสัญญาของน่าเมเยอร์ส (CoM) เพื่อ Sovacool และสีน้ำตาล (2010) เปรียบเทียบรอยเท้าคาร์บอนของนคร 12 หลักพื้นที่ CO2 ที่เกี่ยวข้องพลังงาน benchmarked Bi et al. (2011)ปล่อยของเมืองหนานจิงในประเทศจีนรอยเท้าคาร์บอนของเมือง 21 ในการเปรียบเทียบ Yajie et al. (2014)จีนตามปริมาณการใช้พลังงานและด้านเกษตรlivestock, and solid waste. Yajie et al. (2014) compared changes inthe carbon metabolism of Beijing on a temporal scale based onremote sensing data and empirical coefficients. Zaman andLehmann (2013) assessed waste management in the cities of Adelaide,San Francisco, and Stockholm. Karagiannidis et al. (2004)examined urban waste management in 14 Greek municipalitiesbased on 4 measures. Other authors used qualitative means ofassessment to evaluate the presence of various policies. Khannaet al. (2014) compared the scope of targets and measures in thelow-carbon city plans of 8 pilot cities in China. Kramers et al. (2013)compared 8 cities with climate targets based on choices for targetsetting.With a more multidisciplinary focus, Venkatesh et al. (2014)compared the energy-water-carbon nexus in the urban watersystems of Nantes, Oslo, Torino, and Toronto. Kostev
sek et al. (2015)developed and applied metrics to assess Locally Integrated EnergySectors (LIES) in the district heating system of Ormo
z Municipalityin Slovenia. The study involved 20 indicators across energy, economy,and social aspects. Zhou et al. (2015) identified a set of 33indicators for low-carbon eco-city planning in China, such as theenergy intensity of drinking water. The proposed indicators wereprepared as a tool but were not applied to specific cities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำเมืองBenchmarking ทั่วทุกด้านที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนการพัฒนาพลังงานน้ำและระบบสภาพแวดล้อมที่ต้องใช้วิธีการแบบบูรณาการ ตัวชี้วัดคอมโพสิต (OECD-JRC 2008) ที่สามารถจับภาพหลายด้านในเวลาเดียวกันสามารถเป็นประโยชน์เครื่องมือในแง่นี้ วรรณกรรมให้ตัวอย่างของการเปรียบเทียบเมืองในแง่มุมหนึ่งเท่านั้นโดยไม่ต้องใช้คอมโพสิตชี้วัด(ข้อ 1.1) การศึกษาอื่น ๆ ใช้ตัวชี้วัดคอมโพสิตที่มีขอบเขตที่จำกัด และ / หรือตัวอย่าง จำกัด (ข้อ 1.2). ตารางที่ 1 จัดวรรณกรรมขึ้นอยู่กับ 7 รูปแบบระบุขอบเขตของการวิเคราะห์และเครื่องหมายชนิดของตัวชี้วัดที่ใช้. ภาพรวมของ วรรณกรรมจะได้รับก่อนที่จะจุดมุ่งหมายของการทำงานวิจัย. 1.1 เปรียบเทียบการใช้งานของตัวชี้วัดในขณะที่มีการทำเครื่องหมายในตารางที่ 1 การศึกษาบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานเปรียบเทียบของเชิงปริมาณ(QT) และ / หรือเชิงคุณภาพ (QL) ตัวชี้วัดที่จะ assessspecific ด้านที่เกี่ยวข้องกับเมือง ตัวชี้วัดที่ไม่ได้คอมโพสิตที่ใช้ในการศึกษาเหล่านี้ โค et al, (2015) ดำเนินความถี่การวิเคราะห์การใช้พลังงานต่อหัวและปัจจัยการปล่อยก๊าซCO2 ของเมืองที่มีการลงนามในข้อตกลงของนายกเทศมนตรี(COM) Sovacool และบราวน์(2010) เมื่อเทียบกับรอยเท้าคาร์บอนของ 12 เมืองใหญ่ในพื้นที่ Bi et al, (2011) benchmarked CO2 ที่เกี่ยวข้องกับพลังงานการปล่อยมลพิษของเมืองหนานจิงในประเทศจีน. Yajie et al, (2014) เมื่อเทียบกับการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของ 21 เมืองในประเทศจีนอยู่บนพื้นฐานของการใช้พลังงานและด้านการเกษตรปศุสัตว์และขยะมูลฝอย Yajie et al, (2014) เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงในการเผาผลาญคาร์บอนของกรุงปักกิ่งในระดับชั่วขึ้นอยู่กับข้อมูลการสำรวจข้อมูลระยะไกลและค่าสัมประสิทธิ์เชิงประจักษ์ Zaman และมาห์(2013) การประเมินการจัดการของเสียในเมืองแอดิเลด, ซานฟรานซิสและสตอกโฮล์ม Karagiannidis et al, (2004) การตรวจสอบการจัดการขยะในเมือง 14 เทศบาลกรีกขึ้นอยู่กับ4 มาตรการ ผู้เขียนอื่น ๆ ที่ใช้วิธีการเชิงคุณภาพของการประเมินการประเมินการปรากฏตัวของนโยบายต่างๆ คันนาet al, (2014) เมื่อเทียบกับขอบเขตของเป้าหมายและมาตรการที่เมืองคาร์บอนต่ำแผน8 เมืองนำร่องในประเทศจีน Kramers et al, (2013) เมื่อเทียบกับ 8 เมืองที่มีเป้าหมายสภาพภูมิอากาศขึ้นอยู่กับทางเลือกสำหรับเป้าหมายการตั้งค่า. ด้วยการมุ่งเน้นสหสาขาวิชาชีพเพิ่มเติมเตซและอัล (2014) เมื่อเทียบเชื่อมต่อพลังงานน้ำคาร์บอนในเมืองน้ำระบบน็องต์, ออสโล, โตริโน่และโตรอนโต Kostev? SEK et al, (2015) การพัฒนาและตัวชี้วัดที่ใช้ในการประเมินเฉพาะพลังงานแบบบูรณาการภาค (โกหก) ในระบบเขตร้อนของ ORMO? เทศบาลซีในสโลวีเนีย การศึกษาที่เกี่ยวข้อง 20 ตัวชี้วัดทั่วพลังงานเศรษฐกิจและด้านสังคม โจวเอตอัล (2015) ระบุชุดของ 33 ตัวชี้วัดคาร์บอนต่ำการวางแผนเชิงนิเวศเมืองในประเทศจีนเช่นความเข้มการใช้พลังงานของน้ำดื่ม ตัวชี้วัดที่นำเสนอได้รับการจัดทำขึ้นเป็นเครื่องมือ แต่ไม่นำไปใช้กับเมืองที่เฉพาะเจาะจง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
3 เมืองทั่วด้าน ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืน
พลังงาน น้ำ และระบบสิ่งแวดล้อมต้อง
แนวทางแบบบูรณาการ ดัชนีคอมโพสิต ( oecd-jrc 2008 )
ที่สามารถจับภาพหลายด้านในเวลาเดียวกันสามารถเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์
ในส่วนนี้ วรรณกรรมมีตัวอย่างเทียบเคียง
ในเมืองกว้างเพียงหนึ่งโดยไม่ต้องใช้คอมโพสิต
ตัวชี้วัด ( มาตรา 1 ) การศึกษาอื่น ๆใช้ตัวบ่งชี้
ด้วยการจำกัดขอบเขตและ / หรือตัวอย่างจำกัด ( ส่วน 1.2 ) .
ตารางที่ 1 จัดเป็นวรรณกรรมจาก 7 ธีม , บ่งชี้
ขอบเขตของการวิเคราะห์ และเครื่องหมายชนิดของตัวชี้วัดที่ใช้ .
ภาพรวมของวรรณคดีที่ได้รับก่อนที่จะดำเนินการเพื่อวัตถุประสงค์
ของงานวิจัย
1.1 . ใช้เปรียบเทียบตัวชี้วัด
เป็นเครื่องหมายในรางที่ 1 การศึกษาบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการใช้
เชิงปริมาณ ( QT ) และ / หรือเชิงคุณภาพ ( คิวแอล ) ตัวชี้วัดด้าน assessspecific เกี่ยวข้องกับเมือง ดัชนีคอมโพสิตไม่ได้
ใช้ในการศึกษาเหล่านี้ โคนา et al . ( 2015 ) ใช้ความถี่
การวิเคราะห์พลังงานต่อหัวและการปลดปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ปัจจัยของเมืองที่
จะลงนามกับพันธสัญญาของนายกเทศมนตรี ( com ) และ
Sovacoolสีน้ำตาล ( 2553 ) เทียบกับรอยเท้าของคาร์บอน 12 พื้นที่กรุงเทพมหานคร
หลัก บี et al . ( 2011 ) เทียบพลังงานที่เกี่ยวข้องกับการปล่อย CO2
ของเมืองหนานจิงในประเทศจีน .
yajie et al . ( 2014 ) เมื่อเปรียบเทียบการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จาก 21 เมืองใน
จีน ขึ้นอยู่กับลักษณะการใช้พลังงานและการเกษตร
ปศุสัตว์ และของเสียที่เป็นของแข็ง yajie et al . ( 2014 ) compared หมด
คาร์บอนเมแทบอลิซึมของกรุงปักกิ่งในระดับชั่วคราวตาม
ข้อมูลระยะไกลค่าสัมประสิทธิ์เชิงประจักษ์ Zaman and
Lehmann (2013) assessed waste management in the cities of Adelaide,
San Francisco, and Stockholm. karagiannidis et al . ( 2004 )
ตรวจสอบการจัดการของเสียในเมือง 14 เทศบาลกรีก
ขึ้นอยู่กับ 4 มาตรการ ผู้เขียนอื่น ๆ ที่ใช้วิธีการเชิงคุณภาพ
assessment อาจม์และความเจ็บปวดเท่านั้น policies . กานน
et al . ( 2014 ) เปรียบเทียบขอบเขตของเป้าหมายและมาตรการในเมืองคาร์บอนต่ำแผน
8 นำร่องเมืองในประเทศจีน kramers et al . ( 2013 )
เมื่อเทียบกับเป้าหมาย 8 เมืองภูมิอากาศขึ้นอยู่กับตัวเลือกการ

กับเป้าหมาย โดยสหสาขาวิชาชีพ , Venkatesh et al . ( 2014 )
เมื่อเทียบน้ำพลังงานคาร์บอน Nexus ในเมืองน้ำ
ระบบของ Nantes , ออสโล , โตริโน่ และโตรอนโต kostev
SEK et al . ( 2015 ) และใช้ตัวชี้วัดเพื่อประเมิน
พัฒนาแบบบูรณาการในภาคพลังงาน
( อยู่ ) ในเขตเทศบาล ระบบความร้อนของ ormo
Z
ในสโลวีเนีย การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับพลังงาน 20 ตัวชี้วัดในด้าน
, เศรษฐกิจ , และสังคม โจว et al . ( 2015 ) ระบุชุดของตัวชี้วัดสำหรับการวางแผน 33
- โค เมืองในประเทศจีนเช่น
พลังงานความเข้มของการดื่มน้ำ ตัวชี้วัดที่เสนอ
เตรียมเป็นเครื่องมือ แต่ไม่ใช้กับเมืองที่เฉพาะเจาะจง